Για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια ο όμιλος Jumbo και ο ιδιοκτήτης του Απόστολος Βακάκης απασχολούν αρνητικά τη δημοσιότητα με το hashtag #cancel_Jumbo να «σαρώνει» στο Twitter.
Αφορμή αυτή τη φορά ήταν ο κατάπτυστος εσωτερικός κανονισμός εργασίας της εταιρείας (δείτε τον ολόκληρο εδώ) ο οποίος πρόσφατα επικυρώθηκε και που μάλιστα έχει ελεγχθεί και εγκριθεί και από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, παρότι τον χαρακτήρισε «ακραία εργοδοτικό».
Το θέμα το έβγαλε στη δημοσιότητα με ανακοίνωση του ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.
Ο κατάπτυστος εσωτερικός αυτός κανονισμός εργασίας προβλέπει μεταξύ άλλων ότι:
- Η εργοδοσία μπορεί να μετακινεί και να αποσπά οποιονδήποτε εργαζόμενο από το τμήμα ή το κατάστημα ή την εγκατάσταση όπου εργάζεται, σε άλλο τμήμα ή κατάστημα ή εν γένει θέση της ίδιας ή σχετικής ειδικότητας στα όρια της ελληνικής επικράτειας (άρθρο 14, παρ.1β).
Με άλλα λόγια οι εργαζόμενοι μπορούν να γίνουν ανά πάσα στιγμή «μπαλάκι» από το ένα τμήμα στο άλλο ή ακόμη και από τη μια πόλη στην άλλη, καταπώς βολεύει την εταιρεία. Εννοείται βέβαια πως όταν κάποιος εργαζόμενος είναι «ενοχλητικός» (π.χ. αν διεκδικεί να πληρώνεται τα δεδουλευμένα του στο ακέραιο) η εργοδοσία μπορεί με διαρκείς μετακινήσεις να τον αναγκάσει σε παραίτηση. - Η εργοδοσία μπορεί να επιβάλει πρόστιμο σε όποιον εργαζόμενο παραβεί τον κανονισμό – πρόστιμο που μπορεί να φτάσει μέχρι και το 25% του μηνιαίου μισθού του, ενώ μπορεί να του επιβάλει και υποχρεωτική αποχή από την εργασία ως 10 μέρες, χωρίς να του καταβάλει μισθό και απαγορεύοντας του την είσοδο στο χώρο εργασίας!
- Η εργοδοσία μπορεί να ορίζει τη διάρκεια της ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας, τις ώρες έναρξης και λήξης της εργάσιμης ημέρας, τις διακοπές εργασίας του προσωπικού της και το σύστημα εργασίας (άρθρο 15, παρ.1).
Δηλαδή η εργοδοσία ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης μπορεί να κάνει το ωράριο των εργαζομένων «λάστιχο», βάζοντας π.χ. να δουλέψουν 70 ώρες σε μια βδομάδα και 15 την επόμενη, να ορίζει πότε και αν θα πιάσουν δουλειά ή/και θα σχολάσουν, πότε θα κάνουν διάλειμμα κοκ. Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε προγραμματισμός της ζωής ενός εργαζομένου θα πρέπει να ακολουθεί τις εβδομαδιαίες αλλαγές της εταιρείας – δηλαδή θα είναι αδύνατος! - Ως χρόνος εργασίας θεωρείται αποκλειστικά και μόνο εκείνος, κατά τον οποίο οι εργαζόμενοι παρέχουν πραγματική υπηρεσία που τους έχει ανατεθεί (άρθρο 15, παρ.3).
Δηλαδή δεν προσμετράται στον χρόνο εργασίας το διάλειμμα ούτε η προετοιμασία για να πιάσει κανείς δουλειά (για παράδειγμα αλλαγή ρούχων). - Η εταιρεία φέρει την ιδιότητα του «Υπεύθυνου Επεξεργασίας Προσωπικών Δεδομένων» και μπορεί να φακελώνει με όποιον τρόπο θέλει εργαζόμενους, καταναλωτές και προμηθευτές (άρθρο 33).
- Σύμφωνα με το άρθρο 35, οι εργαζόμενοι «οφείλουν να επιδεικνύουν πίστη στην Εταιρεία με κάθε ενέργεια τους και να ενεργούν με γνώμονα το συμφέρον της επιχείρησης, τόσο κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όσο και γενικότερα κατά τη κοινωνική τους συμπεριφορά εντός ή εκτός του χώρου της επιχείρησης». Με άλλα λόγια οι εργαζόμενοι υποχρεούνται να μην δημοσιοποιούν τα όσα συμβαίνουν στο κάτεργο της Jumbo…
Jumbo: ένα διαρκές αντεργατικό έγκλημα
Όσο κι αν μας εξοργίζουν όλα τα παραπάνω, δυστυχώς δεν μας εκπλήσσουν. Ιδιαίτερα όταν προέρχονται από έναν επιχειρηματία που:
- Μιλούσε ένα χρόνο πριν για την ανάγκη εφαρμογής 7ημερης και 12ωρης εργασίας
- Λειτουργεί τα καταστήματα του όλες τις Κυριακές του χρόνου σε Πρέβεζα και Κατερίνη
- Πιέζει να ανοίξουν τα καταστήματα και την αργία της 26ης Δεκεμβρίου
- Έχει επιβάλει την εξαήμερη εργασία στους εργαζομένους του
- Έχει προτείνει περαιτέρω μείωση των συντάξεων
- Έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι «ο ελληνικός λαός είναι κακομαθημένος»
- Έχει μηνύσει συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που έκαναν κινητοποίηση έξω από κατάστημα του ομίλου
Και όλα αυτά ενώβγάζει καθαρά κέρδη σχεδόν μισό εκατομμύριο ευρώ την ημέρα!
Το μέλλον που μας ετοιμάζουν και το μέλλον που πρέπει να χτίσουμε
Αυτό το μέλλον μας ετοιμάζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι υποτακτικοί τους: μισθούς-ψίχουλα, δουλειά-λάστιχο, ανύπαρκτα δικαιώματα, απόλυτη ασυδοσία της εργοδοσίας.
Αυτά τα σχέδια καλούμαστε να τα ανατρέψουμε. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει σε μια μέρα.
Το πρώτο βήμα είναι η αντίσταση στις αντεργατικές ορέξεις των εργοδοτών. Ο αγώνας των διανομέων της efood δείχνει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό και μπορεί να έχει και νικηφόρα έκβαση!
Θέλει υπομονετική δουλειά μυρμηγκιού σε κάθε χώρο δουλειάς – και βέβαια χρειάζεται και πολιτική έκφραση.
Η μάχη για το χτίσιμο ενός νέου εργατικού κινήματος και μιας νέας, μαζικής ανατρεπτικής Αριστεράς που θα μπει μπροστά σε αυτές τις μάχες είναι το σημαντικότερο καθήκον της εποχής μας.
