Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 459, 21 Σεπτέμβρη – 5 Οκτώβρη, που κυκλοφορεί
Στα εγκαίνια της ΔΕΘ, που χρησιμοποιούνται πάντα για να παρουσιαστούν οι θέσεις των πολιτικών κομμάτων, βρέθηκε το «νέο» τοτέμ: Οι ιδιωτικές επενδύσεις θα μας σώσουν! Σε αυτό το σημείο εμφανώς συνέκλιναν οι ομιλίες του Α. Τσίπρα και του Κ. Μητσοτάκη, που κατά τα άλλα παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σε σύγκρουση. Και οι δύο, έχοντας αποδεχτεί το Μνημόνιο ως το μόνο δρόμο, αποδέχονται και τη λογική που το συνοδεύει: για να «σωθούμε» πρέπει να κάνουμε ότι ζητήσουν οι ιδιώτες επενδυτές.
Να ποιοι είναι οι επενδυτές
Η προπαγάνδα φυσικά λέει ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι «καλός» και «παραγωγικός» σε αντίθεση με το «σπάταλο» δημόσιο. Και παρουσιάζουν τους «επενδυτές» σαν καθωσπρέπει ευγενείς κυρίους και κυρίες που θα έρθουν να μας βοηθήσουν. Η πραγματικότητα: αυτό που αποκαλούμε «επενδυτές» είναι αδίστακτα κοράκια του κεφαλαίου, που δε σταματάνε μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι «επενδυτές»;
Η Eldorado Gold διέπραξε απάτη σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, υποσχόμενη ότι θα εφαρμόσει μια μέθοδο μεταλλουργίας που είναι ανεφάρμοστη! Και τώρα που έχει αποκαλυφθεί η απάτη της, εκβιάζει και απειλεί ότι αν δεν αλλάξει η κυβέρνηση το νόμο, ώστε να νομιμοποιεί την απάτη της, θα πάρει την «επένδυση» της και θα φύγει! Και οι κάτοικοι φυσικά απαντάνε «ο τόπος μας να μην σας ξαναδεί», μιας και η παραμονή της εταιρείας θα σημαίνει ολική καταστροφή του περιβάλλοντος, της οικονομίας και των ανθρώπων της Β. Ελλάδας.
Οι Έλληνες εφοπλιστές, με 56 ειδικές φοροαπαλλαγές, που πληρώνουν κάτι ψιλά σε φόρους, ταυτόχρονα έχουν σε κυκλοφορία σαπιοκάραβα που βουλιάζουν και καταστρέφουν όλο το Σαρωνικό.
Τα ξένα fund που αγοράζουν μαζικά τα κόκκινα δάνεια του κόσμου (που παρεμπιπτόντως τα έχουμε ξεπληρώσει μέσω της «ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών») και που στόχο έχουν να βάλουν στην τσέπη για ένα κομμάτι ψωμί σπίτια και ακίνητα. Και τώρα ετοιμάζονται να το κάνουν με το πάτημα ενός κουμπιού μέσω των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Οι μαυραγορίτες όπως αυτοί που κουβάλησε στην επίσκεψη του ο Μακρόν, που αναζητούν χώρες σε χρεοκοπία για να αγοράσουν όσο όσο τα «ασημικά». Η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει το ξεπούλημα υποδομών και επιχειρήσεων (το σάιτ του ΤΑΙΠΕΔ είναι σαν e-shop για πλούσιους, που αντί για παπούτσια αγοράζουν κανένα λιμάνι…).
Αυτοί είναι οι «χρυσοί» επενδυτές… Και έχουν αποθρασυνθεί. Προκειμένου να κάνουν τις «επενδύσεις» τους απαιτούν κρατική χρηματοδότηση, αλλαγή νομοθεσίας όταν δεν τους βολεύει, υπάκουο εργατικό δυναμικό, εξασφάλιση συνεργασίας από τον κρατικό μηχανισμό και εξασφαλισμένα κέρδη. Έ, όχι, τέτοια ανάπτυξη» δεν τη θέλουμε!
Μητσοτάκης – το καλύτερο χαρτί του Τσίπρα
Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και μετά τη μνημονιακή του στροφή προσπαθεί να παρουσιάζει «διαφορές» με τη ΝΔ, προκειμένου να ξανακερδίσει τις εκλογές. Και σε αυτή του την προσπάθεια έχει ένα πολύ σημαντικό σύμμαχο… τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι τόσο ακραία νεοφιλελεύθερος που κάνει τον Τσίπρα να φαντάζει μετριοπαθής.
«Μια κοινωνία χωρίς ανισότητες είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση» δήλωσε, μη αφήνοντας καμία αυταπάτη ότι η πολιτική της ΝΔ είναι ο νόμος της ζούγκλας. Είναι φυσικό οι ισχυροί να υποστηρίζουν το νόμο του ισχυρού. Θέλουν να έχουν το ελεύθερο να κάνουν ότι θέλουν. Είναι λυπηρό εν έτει 2017 να χρειάζεται να πούμε ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν είναι ζούγκλα, και ότι ο δρόμος για την πρόοδο είναι η συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων. Στον κ. Μητσοτάκη έχουμε να πούμε ότι ανήκει στους ισχυρούς γιατί η τάξη του εκμεταλλεύεται την εργασία της δικής μας τάξης. Όμως θα παραμένει σ’ αυτούς, τους ισχυρούς, μόνο για όσο καιρό η δική μας τάξη, των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, παραμένει διαιρεμένη, ανοργάνωτη και χωρίς πολιτική κατεύθυνση, μιας και τα κόμματά της, η Αριστερά, δεν είναι αντάξια των αναγκών και της ιστορίας της.
Βαρβαρότητα με «ανθρώπινο πρόσωπο»;
Ο Τσίπρας από την άλλη, βγαίνει με την ρητορική μιας βαρβαρότητας με ανθρώπινο πρόσωπο. Έχοντας υποταχτεί στους ισχυρούς, προσπαθεί να φτιασιδώσει το σύστημα με μερεμέτια. Διεθνώς όμως η κρίση του καπιταλισμού παραμένει και επεκτείνεται. Ο κίνδυνος του πυρηνικού ολέθρου όπως εμφανίστηκε την αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Β. Κορέα, ο συνεχιζόμενος πόλεμος στη Συρία, οι επαναλαμβανόμενες περιβαλλοντικές καταστροφές λόγω της κλιματικής αλλαγής (όπως οι τυφώνες Χάρβεϊ, Ίρμα, Μαρία κοκ) και η προοπτική οικονομικής αφαίμαξης που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι δημιουργούν μια ζοφερή εικόνα του παρόντος και του μέλλοντος στον καπιταλισμό.
Η μόνη διέξοδος από αυτή τη μαυρίλα είναι η πάλη για την ανατροπή του συστήματος. Τον δρόμο της αμφισβήτησης του καπιταλισμού παίρνουν όλο και πιο μαζικά στρώματα παγκοσμίως. Δίπλα σε αυτούς είναι η θέση μας!
