Δημοσιεύουμε παρακάτω την ανακοίνωση του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων Vodafone – Πάναφον σε σχέση με την προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει το δικαίωμα στην απεργία και την ανάγκη απάντησης από το εργατικό κίνημα
Να μην περάσει η κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία!
Αυτή η κυβέρνηση πραγματικά γράφει ιστορία…
Μεσάνυχτα, σε άσχετο νομοσχέδιο, με τροπολογία 4 σειρών, επιχειρεί να καταργήσει το σημαντικότερο & το πιο αποτελεσματικό όπλο που διαθέτουν οι εργαζόμενοι για να αντισταθούν στην εργοδοτική αυθαιρεσία, την απεργία. Το ότι την απέσυρε εντός λίγων ωρών για να την επαναφέρει σε άλλο νομοσχέδιο δείχνει ότι δεν χωράει κανένας εφησυχασμός από την μεριά των εργαζομένων.
Μέσω αυτής ή άλλης παρόμοιας τροπολογίας, θεσπίζει το όριο του 50%+1 των οικονομικά ενεργών μελών των πρωτοβάθμιων σωματείων ώστε να μπορεί να παρθεί απόφαση από την γενική συνέλευση για την κήρυξη απεργίας.
Το σημερινό όριο ήταν στο 1/3 στην πρώτη Γενική Συνέλευση και μέχρι το 1/5 στην τρίτη επαναληπτική Συνέλευση.
Ποτέ ξανά στο παρελθόν μια κυβέρνηση που κακοποιεί ανερυθρίαστα την έννοια και τις ιδέες της αριστεράς, δεν επιχείρησε να περιορίσει το δικαίωμα στην απεργία ακολουθώντας τις συνταγές της Θάτσερ που πρώτη εφάρμοσε παρόμοια πολιτική στο θέμα της απεργίας την δεκαετία του 80 στην Βρετανία θέλοντας να τσακίσει τα συνδικάτα.
Τελευταία φορά που επιχειρήθηκε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα ήταν στην δεκαετία του 70 με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας από τον τότε υπουργό Εργασίας Κ.Λάσκαρη.
Τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ– με την στήριξη της ΝΔ – επιχειρεί να καταργήσει οτιδήποτε προοδευτικό υπήρχε στην εργατική νομοθεσία για το θέμα της απεργίας .
Πρακτικά για πολλά πρωτοβάθμια σωματεία αυτό σημαίνει ακύρωση του δικαιώματός τους για να απεργήσουν. Ειδικά σε εποχές βαθιάς οικονομικής κρίσης και τεράστιων κοινωνικών πιέσεων είναι εξαιρετικά δύσκολο κάποιος να είναι μέλος σε ένα σωματείο και πολύ περισσότερο να είναι οικονομικά εντάξει στις υποχρεώσεις του.
Στο επιχείρημα του ότι «είναι αντιδημοκρατικό λίγοι να αποφασίζουν για πολλούς» απαντάμε ότι αυτό που είναι πραγματικά και προκλητικά αντιδημοκρατικό είναι :
- όταν ο εργοδότης (βλέπε λίγα στελέχη της διοίκησης) αποφασίζει για τις ζωές χιλιάδων εργαζομένων που πασχίζουν για να του εξασφαλίσουν τα παχυλά του κέρδη.
- μια κυβερνητική πλειοψηφία ψηφισμένης από το 20% του πληθυσμού -αν συνυπολογίσουμε την αποχή και τα άκυρα/λευκά- να στέλνει στην φτώχεια και την δυστυχία 2 στους 3 πολίτες και ταυτόχρονα τους αρνείται το δικαίωμα να αντισταθούν στις πολιτικές της.
Αυτό τη στιγμή που πολλές απεργίες κρίνονται παράνομες στα δικαστήρια με διαδικασίες express.
Τα πρωτοβάθμια σωματεία αποτελούν σημαντικό μέρος στην οργάνωση, στην συνειδητοποίηση των εργαζομένων και είναι καθημερινά εκεί, στους χώρους δουλειάς, αγνοώντας τις απειλές των υψηλόβαθμων στελεχών, προκειμένου να αγωνιστούν για την βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και να αντιμετωπίσουν τις αντεργατικές πολιτικές κυβέρνησης και εργοδοτών.
Προσπαθούμε να συσπειρώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους στις γραμμές των σωματείων προκειμένου να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή αντιπροσώπευση στις γενικές μας συνελεύσεις και η πιο πλήρης δημοκρατική διαδικασία.
Και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
Η τρόϊκα («θεσμοί») και το πολιτικό της προσωπικό στην χώρα βλέπει μπροστά και μας φοβάται. Για αυτό σπεύδει τώρα που οι κοινωνικές αντιστάσεις δεν είναι όπως θα έπρεπε, να περάσει μέτρα που θα εμποδίσουν τον επόμενο γύρο ξεσηκωμού που θα προκαλέσουν οι πολιτικές τους. Τώρα που η βασική γραμμή είναι η δήθεν ανάπτυξη που έρχεται, με μισθούς όμως των 300-400 ευρώ.
Από την μεριά μας θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να βγάλουμε απόλυτα δικαιολογημένους τους φόβους τους.
Οργανωμένα, με σταθμό και την Γενική Απεργία της 14ης Δεκέμβρη, αλλά με ουσιαστική κλιμάκωση οργάνωσης και αντίστασης.
