Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Η επίθεση της μνημονιακής κυβέρνησης Τσίπρα στο βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων έχει ήδη ξεκινήσει. Στα πλαίσια αυτά έρχεται και η απελευθέρωση των πλειστηριασμών, ακόμα και πρώτης κατοικίας. Αυτό προκύπτει από την πρόσφατη απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδας[1] που θέτει σε εφαρμογή τον «Κώδικα Δεοντολογίας», ο οποίος τυπικά βρίσκεται σε ισχύ από τις αρχές του χρόνου.
Ο «συνεργάσιμος δανειολήπτης»
Η βασική «καινοτομία» που εισάγει ο «Κώδικας» είναι αυτή του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Σύμφωνα με την απόφαση, η τράπεζα θα ειδοποιήσει μέχρι το τέλος του έτους όποιον μέχρι τις 15 Δεκέμβρη έχει δάνειο με καθυστέρηση πληρωμής έως 30 μέρες. Μετά την ειδοποίηση και μέσα σε 15 μέρες, ο δανειολήπτης πρέπει να προσκομίσει στην τράπεζα μια σειρά εγγράφων στα οποία να φαίνεται η εισοδηματική του κατάσταση. Σε περίπτωση που ο δανειολήπτης δεν ανταποκριθεί, χαρακτηρίζεται ως «μη συνεργάσιμος» και η τράπεζα μπορεί να του βγάλει στο σφυρί ακόμα και τη μοναδική του κατοικία! Αλλά ακόμα και να ανταποκριθεί, για να διατηρήσει το χαρακτήρα του «συνεργάσιμου» πρέπει να συμφωνήσει στην πρόταση που θα του κάνει η τράπεζα για το νέο τρόπο αποπληρωμής των δανείων του.
Όλα τα λεφτά στις τράπεζες…
Σε μια χώρα που τα «κόκκινα δάνεια» θα φτάσουν στο τέλος του 2015 τα 100 δισ. €[2], καταλαβαίνουμε ότι τα λαϊκά στρώματα δεν είναι συνεπείς στις «υποχρεώσεις» τους επειδή δεν έχουν να δώσουν. Ό,τι διακανονισμό και να τους προτείνει μια τράπεζα (διακανονισμοί που εδώ και καιρό γίνονται de facto από αυτές) αν κάποιος δεν έχει, δεν θα πληρώσει! Εκτός αν «απαιτήσουμε» να κόψει από βασικές και απολύτως απαραίτητες ανάγκες επιβίωσης έτσι ώστε να πληρώνει τους παχυλούς μισθούς των golden boys και τα κέρδη των τραπεζών. Των ίδιων τραπεζών, που το σύνολο των κρατικών ενισχύσεων που έχουν λάβει, θα ξεπεράσει (μαζί με το νέο πακέτο «σωτήριας» ανακεφαλαιοποίησης) τα 230 δισ. €.[3]
Οι «Εύλογες Δαπάνες Διαβίωσης»
Σύμφωνα με τον «Κώδικα», οι προτάσεις των τραπεζών θα γίνονται βάσει των Εύλογων Δαπανών Διαβίωσης (ΕΔΔ), οι οποίες δημοσιεύονται από το υπ. Ανάπτυξης.
Οι ΕΔΔ[4] δεν είναι δεσμευτικές για την τράπεζα, η οποία μπορεί να διαβάσει τα στοιχεία όπως τη βολεύουν. Στην ουσία αυτή κρατάει το μαχαίρι και το καρπούζι: αυτή θα κρίνει τι μπορεί και πρέπει να πληρώσει ο δανειολήπτης.
Αν κάποιος δανειολήπτης δεν μπορεί, παρά την αντίθετη γνώμη της τράπεζας, τότε η τράπεζα θα του πάρει το σπίτι. Ξέρουμε άλλωστε ότι το τραπεζικό κεφάλαιο είναι αδίστακτο, όπως άλλωστε μαρτυρούν και τα χιλιάδες παραδείγματα εξώσεων σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία.[5]
Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη
Η Αριστερά και το εργατικό-λαϊκό κίνημα χρειάζεται να χτίσουν ένα κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς κι ενάντια στην μεταλλαγμένη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά.
Χρειάζεται παρουσία στα Ειρηνοδικεία, συντονισμός και συνεργασία με σωματεία ή/και αριστερές παρατάξεις σε Δικηγορικούς Συλλόγους, στο χώρο των τραπεζοϋπαλλήλων κ.λπ έτσι ώστε να γίνει πράξη το σύνθημα «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη».
