Η λέξη «προκλητικές» είναι πολύ λίγη για να περιγράψει τις πρόσφατες δηλώσεις του πρίγκιπα Γουίλιαμ (από τη βρετανική βασιλική οικογένεια) για την περιβαλλοντική καταστροφή στην Αφρική.
Μιλώντας σε εκδήλωση της Tusk Conservation Awards (ομάδας 91 περιβαλλοντολόγων από διάφορες χώρες της ηπείρου) είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι αυτό που απειλεί την άγρια ζωή και τη φύση της Αφρικής είναι η αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού!
Σύμφωνα με το GlobalNews, το Al Jazeera, το Newsweek και άλλα διεθνή ΜΜΕ ο πρίγκιπας δήλωσε πως ασκείται:
«…πίεση στην άγρια ζωή και τα άγρια τοπία (της Αφρικής) σαν αποτέλεσμα (της αύξησης) του ανθρώπινου πληθυσμού…» και ότι αυτό αποτελεί «μεγάλη πρόκληση για τους περιβαλλοντολόγους…». Και συμπλήρωσε επίσης ότι είναι: «… επιτακτική ανάγκη να προστατευθεί ο φυσικός κόσμος όχι μόνο για τη συμβολή του στις οικονομίες, τις θέσεις εργασίας και τα μέσα διαβίωσής μας, αλλά και για την υγεία, την ευημερία και το μέλλον της ανθρωπότητας».
Από άλλο κόσμο…
Αυτό που εννοεί, είναι ότι ο αυξανόμενος πληθυσμός της Αφρικής, άρα οι αυξανόμενες ανάγκες των ανθρώπων σε βασικά αγαθά όπως τροφή, νερό, στέγη, ενέργεια, κλπ, σπαταλούν τους πόρους της ηπείρου ασκώντας πίεση στα οικοσυστήματα της.
Το εν λόγω παράσιτο που ζει σε συνθήκες αδιανόητης για τους κανονικούς ανθρώπους πολυτέλειας, κατηγορεί τους φτωχότερους των φτωχών ότι αναπαράγονται περισσότερο από ότι θα έπρεπε, κι έτσι καταναλώνουν περισσότερο και βλάπτουν το περιβάλλον!
Η βρετανική βασιλική οικογένεια κόστισε στους Βρετανούς φορολογούμενους, στη διάρκεια ενός χρόνου (του 2020) 82,4 εκατομμύρια λίρες (κοντά στα 97 εκατομμύρια ευρώ). Τα τελευταία χρόνια τα βασιλικά έξοδα αυξάνονται διαρκώς, καθώς… τα ανάκτορα του Μπάκινγχαμ χρειάζονται ανακαίνιση!
Την ίδια στιγμή το ποσό της έκτακτης «ενίσχυσης» που συμφώνησε να πάρει από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το Μπουρούντι της Αφρικής (η φτωχότερη χώρα του κόσμου με βάση το κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα) προκειμένου να «αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της πανδημίας, παίρνοντας μέτρα για τη στήριξη της οικονομίας… όπως και την ενίσχυση του τομέα της Υγείας» είναι 78 εκατομμύρια δολάρια (κοντά στα 70 εκατομμύρια ευρώ). 27 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα από αυτά που ξοδεύει σε ετήσια βάση η οικογένεια του πρίγκιπα… για να σταθεροποιήσει μια ολόκληρη χώρα την οικονομία και να ενισχύσει το σύστημα Υγείας της!
Πέρα από τα παραπάνω όμως, έχει την αξία του να δούμε μερικά παραδείγματα γύρω από το ποιος καταστρέφει πραγματικά το περιβάλλον της Αφρικής εδώ και δεκαετίες, με όλο και αυξανόμενη ένταση τα τελευταία χρόνια.
Νιγηρία
Από τη δεκαετία του 50 η Νιγηρία (για την ακρίβεια τα κοιτάσματα πετρελαίου του Δέλτα του Νίγηρα) βρίσκονται στα νύχια της πετρελαϊκής πολυεθνικής Shell με καταστροφικές επιπτώσεις για το οικοσύστημα των εκβολών του ποταμού και τα παραδοσιακά επαγγέλματα των κατοίκων όπως η γεωργία και η αλιεία. Με ένα μίγμα άγριας καταστολής και στενής συνεργασίας με τις –άλλοτε έστω και τυπικά εκλεγμένες, άλλοτε όχι– κυβερνήσεις της χώρας, η Shell έχει καταφέρει να αποκομίσει αστρονομικά κέρδη καταστρέφοντας ολοκληρωτικά τεράστιες εκτάσεις μεγάλης οικολογικής και οικονομικής σημασίας για τη χώρα.
Κονγκό
Κάποτε αποτελούσε προσωπική ιδιοκτησία του βασιλιά του Βελγίου Λεοπόλδου Β’. Ήταν ένα από τα πιο άγρια αποικιακά καθεστώτα, γνωστό κυρίως για τους μαζικούς ακρωτηριασμούς και δολοφονίες ενηλίκων και παιδιών σκλάβων, ως μεθόδου παραδειγματισμού προκειμένου να διατηρείται η παραγωγή σε υψηλά επίπεδα.
Σήμερα, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι ένα πεδίο δράσης πολυεθνικών από όλο τον κόσμο. Το τροπικό δάσος της λεκάνης απορροής του ποταμού Κονγκό (το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο μετά το δάσος του Αμαζονίου) και η άγρια ζωή του, δεν απειλείται από τη μεγάλη αύξηση του ντόπιου πληθυσμού αλλά από τη δράση των μεγάλων εταιρειών ξυλείας, πετρελαίου, ή μεταλλευτικών εταιρειών που τροφοδοτούν με κοβάλτιο τη βιομηχανία παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων και νέων τεχνολογιών σε όλο τον κόσμο.
Σιέρα Λεόνε, Μπουρκίνα Φάσο
Σε χώρες όπως η Σιέρα Λεόνε και η Μπουρκίνα Φάσο τα έσοδα από τα διαμάντια και τον χρυσό μπαίνουν στις τσέπες των εξορυκτικών εταιρειών και στους κατοίκους μένει η ακραία φτώχεια, η εκτεταμένη ρύπανση και τα προβλήματα υγείας που τη συνοδεύουν, αλλά και το καθημερινό ρίσκο σε εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες εργασίας στα ορυχεία.
Ναμίμπια, Μποτσουάνα
Σε μεγάλο κίνδυνο βρίσκεται και η κοιλάδα Οκαβάνγκο στα σύνορα Ναμίμπια και Μποτσουάνα, όπου καναδική πολυεθνική πετρελαίου εκτιμά ότι έχει ανακαλύψει ένα από τα μεγαλύτερα ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα του πλανήτη. Ένα κοίτασμα που αν εξορυχθεί θα θέσει σε θανάσιμο κίνδυνο το οικοσύστημα της κοιλάδας και τα σπάνια είδη που φιλοξενεί.
Παρόμοιες περιγραφές θα μπορούσαν να συνεχίσουν για πολύ ακόμη, καθώς δεν υπάρχει χώρα στην ήπειρο που να μην έχει υποστεί τραγικές οικολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις από την άγρια εκμετάλλευση που βιώνει από τον «ανεπτυγμένο» κόσμο εδώ και αιώνες…
Η εξέλιξη της αποικιοκρατίας
Μέσα στο κλίμα οργής που προκάλεσαν οι δηλώσεις του, κάποιος παρατήρησε ότι ο Γουίλιαμ θα έπρεπε να μιλάει λιγότερο και να διαβάζει περισσότερη ιστορία, υπονοώντας ότι ο πρίγκιπας δεν έχει καλή γνώση του αμαρτωλού αποικιοκρατικού παρελθόντος της χώρας του και πολλών ακόμη ευρωπαϊκών χωρών. Αυτών που απομυζούσαν για δεκαετίες τον πλούτο της Αφρικής κατέχοντας τις εκτάσεις, τους πόρους και τους ίδιους τους κατοίκους της.
Στην πραγματικότητα ο Γουίλιαμ ξέρει πολύ καλά ότι, παρότι η αποικιοκρατία έχει καταργηθεί και οι χώρες της Αφρικής είναι πλέον ανεξάρτητες από τα ευρωπαϊκά κράτη στα οποία ανήκαν κάποτε, δεν είναι καθόλου ανεξάρτητες από τις πολυεθνικές της ενέργειας, των μεταλλευμάτων, των τροφίμων κ.α., που συνεχίζουν να την αποστραγγίζουν από τους φυσικούς της πόρους αφήνοντας πίσω τους κρανίου τόπο και πάμφτωχους, δυστυχισμένους ανθρώπους. Που με πρόσχημα την ανάπτυξη και με καλές σχέσεις με τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις της ηπείρου εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τη μεγάλη πλειοψηφία των Αφρικανών σαν σκλάβους.
Επιπλέον, οι αφρικανικές χώρες από οικονομική άποψη δεν είναι καθόλου ανεξάρτητες από τους διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ, ή οι κυβερνήσεις των πλούσιων δυτικών χωρών που παίρνουν πίσω από την ήπειρο πολύ μεγαλύτερα ποσά από αυτά που δίνουν με τη μορφή δανείων, επενδύσεων, ανθρωπιστικής βοήθειας, κλπ.
Επομένως κάθε προσπάθεια να μεταφερθούν οι ευθύνες από τους πραγματικούς ενόχους σε αυτούς που πληρώνουν το κόστος της καταστροφής, είναι πολύ βοηθητική για το σύστημα που επιτρέπει στον πρίγκιπα και στα όμοια μ’ αυτόν παράσιτα να συνεχίζουν την ανέμελη ζωή τους σε βάρος των κοινωνιών του πλανήτη. Απ’ ότι φαίνεται, το βασικό τους καθήκον είναι μια στο τόσο να λασπολογούν εναντίον των θυμάτων τους.
