Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 466, 25 Γενάρη – 8 Φλεβάρη, που κυκλοφορεί
Όπως είναι φυσικό, όλο τον τελευταίο καιρό κυριαρχεί η συζήτηση για το όνομα της ΠΓΔΜ (διαβάστε εδώ και εδώ). Η προσοχή μεγάλου τμήματος της κοινωνίας στρέφεται από τα προβλήματα της καθημερινότητας που δεν φαίνονται να έχουν λύση σε ένα θέμα που, υποτίθεται, μας «ενώνει όλους». Αυτό το εκμεταλλεύονται διάφοροι «πατριώτες» πολιτευτές, που έχουν βγει στην επιφάνεια και προσπαθούν να εξάψουν το μίσος μεταξύ των λαών πουλώντας εθνικό συναίσθημα. Το κλίμα φυσικά που δημιουργείται ευνοεί την ακροδεξιά και τις φασιστικές ομάδες που έχουν βγει από τις τρύπες τους.
Οι πραγματικές πληγές
Οι «πατριώτες» όμως αυτοί δεν βλέπουμε να βγάζουν τσιμουδιά για όλα αυτά που καταστρέφουν την χώρα όλα τα τελευταία χρόνια:
- Η καναδική Eldorado Gold ξεκοιλιάζει κάθε μέρα τα βουνά της Χαλκιδικής, ενώ μεταφέρει τα κέρδη της στα νησιά Μπαρμπέιντος, που είναι φορολογικοί παράδεισοι, προκειμένου να μην πληρώνει φόρους στο ελληνικό δημόσιο. Ίδιες πρακτικές ακολουθεί και η επίσης καναδική Euromax Resources που δραστηριοποιείται στη Strumica της ΠΓΔΜ.
- Η γερμανική Φράπορτ έχει αγοράσει τα ελληνικά αεροδρόμια με σκανδαλώδεις όρους, ενώ τώρα μας ζητάει και τα ρέστα γιατί βρήκε λέει 12.000 καμένες λάμπες.
- Τα λεωφορεία της Αθήνας, το μέσο με το οποίο μετακινούνται τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, έχουν τόσο απαξιωθεί που γίνονται εκρήξεις στα λεωφορεία εν κινήσει και οδεύουν επίσης για πώληση σε ιδιώτες.
- Κομβικοί τομείς της οικονομίας όπως οι Τηλεπικοινωνίες βρίσκονται στα χέρια μεγάλων εταιρειών, ολιγοπωλίων, καταστρέφοντας θέσεις εργασίας και εργασιακά δικαιώματα. Η τελευταία εξέλιξη την πώλησης της CYTA στη Vodafone είναι σε αυτή την κατεύθυνση.
- Η Εγνατία Οδός, που διαχειρίζεται ένα ήδη ολοκληρωμένο έργο και είναι πλήρως κερδοφόρα, πωλείται ώστε ένας ιδιώτης να απολαμβάνει τα κέρδη μιας επένδυσης που έχουμε πληρώσει όλοι εμείς με τους φόρους μας και τα διόδια.
- Σε εξέλιξη βρίσκονται μια σειρά περιβαλλοντικά εγκλήματα στη χώρα, που όλα έχουν κοινό τόπο την αύξηση της κερδοφορίας των πολυεθνικών και των τοπικών εργολάβων: η καύση σκουπιδιών της ΑΓΕΤ (συμφερόντων Lafarge) στο Βόλο οι εξορύξεις πετρελαίου που ετοιμάζονται στην Ήπειρο και στο Ιόνιο κ.α.
Τι απάντηση έχουν οι εθνικιστές;
Οι πολιτευτές που πουλάνε πατριωτισμό στον κόσμο και δεν έχουν να πούνε τίποτα για όλα τα παραπάνω δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να μας αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά μας προβλήματα.
Δεν είναι «αγνός πατριωτισμός» να καταστρέφεται ο τόπος που ζούμε και κάποιοι να σφυρίζουν αδιάφορα, και όταν προκύπτει ένα θέμα με μια μικρότερη γειτονική χώρα, η οποία δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αποτελέσει απειλή, να γίνονται «λιοντάρια».
Δεν είναι «αγνός πατριωτισμός» κάποιοι να βαράνε τα τύμπανα του πολέμου, καθώς οι λαοί των Βαλκανίων έχουν πληρώσει με πολύ αίμα και τεράστια καταστροφή τους εθνικισμούς.
Η αγάπη για τον τόπο που ζούμε περνάει μέσα από τον αγώνα για να ανατρέψουμε το σύστημα που γεννάει όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Σε αυτό τον αγώνα θέλουμε και πρέπει να έχουμε μαζί μας τους λαούς των γειτονικών χωρών, που αντιμετωπίζουν τα ίδια και χειρότερα προβλήματα. Οι εχθροί μας είναι κοινοί: επιχειρηματίες και πολυεθνικές που μας ξεζουμίζουν, η Τρόικα και το ΝΑΤΟ που επιβάλλουν πολιτικές λιτότητας και εξοπλισμών, και φυσικά οι εθνικιστές που μας θέλουν διαιρεμένους, ώστε να βασιλεύουν πιο εύκολα.
Η –υποτιθέμενη– αριστερή κυβέρνηση
Μέσα σε όλα αυτά, έχουμε μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται «αριστερή», αλλά που η πολιτικής της δεν έχει καμία σχέση με τις αξίες της Αριστεράς.
Στο πρόσφατο Πολυνομοσχέδιο που πέρασε από τη Βουλή περιορίζει το δικαίωμα στην απεργία ενώ ταυτόχρονα, σαν εκδικητικός εργοδότης, κάνει απολύσεις στον ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο 105,5».
Σε αυτό το τοπίο, υπάρχει ανάγκη συσπείρωσης των Αριστερών δυνάμεων σε ένα κοινό μέτωπο που θα παλέψει για τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα, που θα αντισταθεί στον εξευτελισμό της έννοιας και των αξιών της Αριστεράς και που θα αντικρούσει τον εθνικισμό και την ακροδεξιά που πάει να σηκώσει κεφάλι.
Σε μια σειρά χώρες τις τελευταίες μέρες είχαμε κοινωνικές εξεγέρσεις (πχ Τυνησία και Ιράν). Αλλά και οι πολιτικές εξελίξεις που υπάρχουν σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, τα μεγάλα κινήματα που αναπτύσσονται ενάντια στην καθημερινή βαρβαρότητα του συστήματος πρέπει να δίνουν κουράγιο και αυτοπεποίθηση για να συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα. Τον αγώνα για μια κοινωνία που δεν θα «σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαϊ».
