Μετά από τρία “σχέδια εξυγίανσης” από το 1993 και μετά, η ΟΑ δέχεται σήμερα το τελικό χτύπημα από την Ε.Ε. Σύμφωνα με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ΟΑ έπαιρνε επιδοτήσεις από το δημόσιο ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, οι οποίες πρέπει να επιστραφούν, γιατί θεωρούνται ‘‘παράνομες’’. Έτσι είτε η Ολυμπιακή θα πληρώσει πίσω ένα ποσό που θα κυμανθεί από 190 μέχρι και 540 εκ ευρώ, είτε η Ε.Ε. θα επιβάλει στο ελληνικό δημόσιο ένα μεγάλο πρόστιμο.
Χωρίς χρονοτριβή η ελληνική κυβέρνηση ξεκαθάρισε πως η Ολυμπιακή θα κλείσει (‘‘εκκαθάριση εν λειτουργία’’). Στη συνέχεια, διαπιστώνοντας πως κάτι τέτοιο θα προκαλούσε μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, δήλωσε πως θα γινόταν μια ακόμα προσπάθεια ιδιωτικοποίησης (με συμμετοχή και του δημοσίου).
Αυτό γίνεται σε μια στιγμή που οι νεκροί από την πτώση του αεροπλάνου της “Helios” δεν έχουν ακόμη καλά-καλά ταφεί. Και σε μια στιγμή που από τις αρχές Αυγούστου μέχρι τα μέσα Σεπτέμβρη πέσανε πέντε αεροπλάνα διεθνώς με εκατοντάδες νεκρούς! Καθόλου τυχαία όλα τα αεροπλάνα ανήκαν σε ιδιωτικές αερογραμμές.
Το σκάνδαλο δεν περιορίζεται όμως σ’ αυτό. Η Ε.Ε., μαζί και η ελληνική κυβέρνηση, καταγγέλλουν τα χρέη της ΟΑ στο δημόσιο και επιλέγουν να παραγνωρίζουν πλήρως, να αποκρύπτουν συνειδητά, τα χρέη του ελληνικού δημοσίου προς την ΟΑ, που είναι πολλαπλάσια!!!
4 δις ευρώ το χρέος του δημοσίου στην ΟΑ!
Όταν ξεκινούσε η πρώτη διαδικασία “εξυγίανσης” της ΟΑ από το Μητσοτάκη το ‘93, η διοίκηση της ΟΑ κατέθεσε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το δημόσιο όφειλε στην ΟΑ χρέη ύψους 580 δις δραχμών (το 1993!)
Αυτό επιβεβαιώνεται και από μελέτες του ακαδημαϊκού, Γ. Λαϊνου, (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ειδικού σε ζητήματα συγκοινωνιών και αερομεταφορών) ο οποίος εκτιμά ότι τα συσσωρευμένα μέχρι σήμερα χρέη του δημοσίου προς την ΟΑ ανέρχονται σε 1,4 τρις δραχμές (που αντιστοιχεί σε περίπου 4 δις ευρώ).
Αυτό σημαίνει πως τα χρέη του κράτους προς την Ολυμπιακή ισοδυναμούν με 4 φορές όσα υποτίθεται πως χρωστά η Ολυμπιακή στο κράτος!
Ποια είναι δε, η καλύτερη απόδειξη για την ορθότητα αυτών των υπολογισμών; Είναι η ίδια η Ε.Ε.. Και μάλιστα η ίδια η Λογιόλα ντε Παλάθιο, πρώην Επίτροπος Μεταφορών της Ε.Ε. (προκάτοχος του σημερινού Ζακ Μπαρό) η οποία απαντώντας γραπτά σε ερώτηση Ελλήνων ευρωβουλευτών (του Κ.Κ.Ε.) στις 15/1/03 δήλωνε πως «αν υπάρχει κάποιο χρέος αυτό είναι το τεράστιο χρέος του ελληνικού δημοσίου προς την ΟΑ»!
Για την κυρία Ντε Παλάθιο, όμως, τον κ. Ζακ Μπαρό, όπως και για τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αυτό το στοιχείο δεν έχει καμία μα καμία σημασία! Γιατί στρατηγική τους επιδίωξη είναι να περάσουν οι αερογραμμές στο ιδιωτικό κεφάλαιο είτε ξεπουλώντας την ΟΑ είτε κλείνοντας την.
Στην υπηρεσία του κεφαλαίου
Οι ελληνικές κυβερνήσεις είτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είτε της Ν.Δ. εφάρμοσαν για την Ολυμπιακή την ίδια πολιτική που εφαρμόζουν για το σύνολο του δημόσιο τομέα – την πολιτική της υποβάθμισης της υποχρηματοδότησης και της απαξίωσης – με συνειδητό σκοπό να παραχωρήσουν αυτές τις υπηρεσίες, είτε είναι παιδεία, είτε είναι υγεία είτε είναι μεταφορές, στον ιδιωτικό τομέα (δες παράρτημα).
Συνυπεύθυνοι στο έγκλημα ενάντια στην ΟΑ, είναι και οι συνδικαλιστές ηγέτες, ιδιαίτερα τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που ελέγχουν την πλειοψηφία της ομοσπονδίας των σωματείων της Ολυμπιακής (ΟΣΠΑ). Γιατί λειτούργησαν σαν κομμάτι του κατεστημένου, σαν συν-διοίκηση, μέσα στα προνόμια και τη διαφθορά. Ποτέ δεν αντιστάθηκαν στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης της ΟΑ! Ποτέ δεν έδειξαν διάθεση πραγματικής σύγκρουσης με τη διοίκηση αντίθετα πήγαιναν από συμβιβασμό σε συμβιβασμό.
Αυτό δεν αντανακλά τίποτε άλλο από την πολιτική του κόμματος της λεγόμενης “αξιωματικής αντιπολίτευσης “. Όταν ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Α. Αλαβάνος, ζήτησε από το Γιώργο Παπανδρέου να πάρει θέση για την ΟΑ, ο τελευταίος
– δήλωσε ευθαρσώς πως υποστηρίζει την ιδιωτικοποίηση της,
– αρνήθηκε ακόμα και να συμφωνήσει στην πρόταση για δημιουργία εξεταστικής επιτροπής για την Ολυμπιακή!
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι συνδικαλιστές της ΟΣΠΑ, την ώρα της μεγάλης επίθεσης που δέχεται η Ολυμπιακή, αντί να προετοιμάζουν τον πιο μεγάλο αγώνα, αποφασίζουν να μην υπάρξει καμία απεργιακή κινητοποίηση!
Τι προτείνει το Ξεκίνημα
Όμως χωρίς να δώσουν μάχη οι χιλιάδες εργαζόμενοι στην ΟΑ (6000 μόνιμοι και άλλοι 4000 συμβασιούχοι) δεν έχουν κανένα μέλλον. Όταν η κυβέρνηση υπόσχεται πως θα διασφαλίσει τα εργασιακά τους δικαιώματα, οι εργαζόμενοι πρέπει να θυμούνται τις (ψεύτικες) υποσχέσεις του Καραμανλή στους συμβασιούχους προεκλογικά. Από τις 250000 μονιμοποίησε τελικά το… 10%! Ιδιαίτερα για τους συμβασιούχους, δεν υπάρχει καμιά διασφάλιση.
Ασφαλώς στους εργαζόμενους υπάρχει μεγάλη κούραση. Γιατί δέχονται ασταμάτητα επιθέσεις, αστήρικτες κατηγορίες, λασπολογία και υπόσκαψη , χωρίς σταματημό, εδώ και 15 χρόνια. Είναι επομένως επιφυλακτικοί και απαισιόδοξοι στην προοπτική κάθε απεργιακής ή άλλης κινητοποίησης. Όμως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα άλλη επιλογή από την αντίσταση.
Χρειάζεται η κατανόηση πως για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το κίνημα των εργαζομένων στην ΟΑ οι ευθύνες των συνδικαλιστών ηγετών είναι τεράστιες.
Χρειάζεται επίσης η κατανόηση ότι για πρώτη φορά, εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει τόσο μεγάλη ευαισθησία της κοινής γνώμης για το θέμα της ΟΑ. Σ’ αυτό έπαιξαν σίγουρα ρόλο οι νεκροί της κερδοσκοπίας των ιδιοκτητών της Helios. Κανένας πάντως δεν περίμενε πως μετά την αναγγελία των σχεδίων για το ξεπούλημα της ολυμπιακής, αντί να καταρρεύσουν οι προκρατήσεις θα εκτοξευόντουσαν!
Αυτό δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα πλατύ μέτωπο ανάμεσα στους εργαζόμενους της ΟΑ και το υπόλοιπο εργατικό κίνημα. Δημιουργεί τις δυνατότητες για σημαντικούς αγώνες. Προϋπόθεση βέβαια είναι ένα πρόγραμμα πάλης που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα και τις ανάγκες και των εργαζομένων της ΟΑ και του επιβατικού κοινού:
· Όχι στο κλείσιμο, όχι στην ιδιωτικοποίηση της ολυμπιακής!
· Εξεταστική επιτροπή κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων και του ευρύτερου συνδικαλιστικού κινήματος για να αποκαλυφθούν τα σκάνδαλα
· Το δημόσιο να πληρώσει τα χρέη του στην Ολυμπιακή
· Η διοίκηση της ΟΑ να είναι εκλεγμένη, υπόλογη και ανακλητή από τους ίδιους τους εργαζόμενους – όχι στις υπερεξουσίες, τα προνόμια και τη διαφθορά των διοικούντων.
· Πλήρης διαφάνεια στη λειτουργία της ΟΑ. Κοινωνικός έλεγχος, ανοικτός και δημόσιος, από συμβούλια που να εκπροσωπούν το επιβατικό κοινό, κοινωνικούς φορείς, επιστημονικούς φορείς και το ευρύτερο εργατικό κίνημα.
· Έμφαση στην ασφάλεια και την καλή λειτουργία και οργάνωση των πτήσεων.
· Ανοιχτό κάλεσμα των εργαζομένων της ΟΑ στο επιβατικό κοινό για κοινό μέτωπο με στόχο τη διασφάλιση του δημοσίου / κοινωνικού χαρακτήρα της ΟΑ.
· Δημοκρατία στα συνδικάτα. Εκλογές επιτροπών δράσης και συντονισμού από γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων. Έλεγχος και ανάκληση όσων συνδικαλιστών ασκούν συνδιοίκηση, εμπλέκονται στη διαφθορά και το ρουσφέτι, κοιτάνε την προσωπική τους καριέρα και εξυπηρετούν μικροκομματικά συμφέροντα.
Η σύμβαση της ελληνικής κυβέρνησης (του ΠΑΣΟΚ) με τη γερμανική εταιρεία Χόχτιφ που έχει τη διαχείριση του Ελευθέριος Βενιζέλος προνοεί πως αν δεν έχει θετικό ισοζύγιο, θα της καλύπτει τη διαφορά η ελληνική κυβέρνηση. Δηλαδή αν η Χόχτιφ δεν έχει αρκετά κέρδη θα της τα δίνει η ελληνική κυβέρνηση!! Τέτοιες σκανδαλώδεις συμβάσεις είναι για τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, καθώς και για την ΕΕ, απόλυτα φυσιολογικές, λογικές και ορθές! Μόλις όμως τύχει να δοθεί ένα ευρώ επιδότηση σε μια δημόσια επιχείρηση, σηκώνουν γη και ουρανό!! Ένα από τα πιο συγκεκριμένα και σημαντικά καθήκοντα του ελληνικού εργατικού κινήματος είναι η καταγγελία /ανατροπή της απαράδεκτης αυτής σύμβασης του ελληνικού δημοσίου με την Χόχτιφ.
Την τελευταία βδομάδα του Σεπτέμβρη η αμερικανική αεροπορική εταιρεία Δέλτα (Delta Air Lines – η τρίτη σε μέγεθος στις ΗΠΑ) ανακοίνωσε πως βρισκόταν στα πρόθυρα πτώχευσης κι ότι γι’ αυτό έπρεπε να απολύσει 9000 εργαζόμενους.
Το χρέος της ξεπερνάει τα 20 δις δολάρια! Είναι δηλαδή περίπου 40 φορές το ‘‘ χρέος’’ της ΟΑ προς το ελληνικό δημόσιο. (εφ Καθημερινή, 23/9/05). Να σημειωθεί πως η Δέλτα είναι η τρίτη αεροπορική εταιρεία των ΗΠΑ που κτυπάει κόκκινο τους τελευταίους μήνες (οι άλλες είναι η United Airlines και η Northwest Airlines). Αυτό για τους αστούς και τους κονδυλοφόρους τους είναι ‘‘φυσιολογικό’’, ακόμα και… υγιές. Όταν ο ιδιωτικός τομέας εμφανίζει προβλήματα, ακόμα κι όταν κολοσσοί οδηγούνται στην κατάρρευση, γι αυτούς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όταν μια δημόσια επιχείρηση εμφανίζει το παραμικρό, πέφτουν απάνω της σαν κοράκια και απαιτούν (τι άλλο;) να περάσει στον ιδιωτικό τομέα…
Πολλοί δημοσιογράφοι που επειδή πληρώνονται από τους μεγαλοεκδότες συναγωνίζονται, απ’ ό,τι φαίνεται, ποιος θα φανεί περισσότερο δουλικός στο κεφάλαιο, με αφορμή την κρίση της ΟΑ μιλούν για την εποχή Ωνάση, όταν η Ολυμπιακή δεν ήταν δημόσια, με θαυμασμό και “νοσταλγία”.
Έτσι απλά αποκαλύπτουν πόσο άσχετοι και ανιστόρητοι είναι.
· Από τη δεκαετία του 30 ξεκίνησαν πολλές προσπάθειες για τη δημιουργία ιδιωτικών αεροπορικών εταιρειών στην Ελλάδα και καταρρεύσανε όλες.
· το 1951 όσες ιδιωτικές εταιρίες είχαν απομείνει συγχωνεύθηκαν στην εθνική Α.Ε., ΤΑΕ.
· Καταρρέει και αυτή και το 1955 αποφασίζεται η εκκαθάριση της.
· Δεν ενδιαφέρεται κανείς να την αγοράσει και έτσι περνάει στα χέρια του δημόσιου έναντι τιμήματος 60 εκατομμυρίων δραχμών.
· Το 1956 το δημόσιο πουλάει την εταιρεία στον Ωνάση ο οποίος την επόμενη χρονιά το 57, τη μετονομάζει σε “Ολυμπιακή”.
· Το κράτος χρεώνει τον Ωνάση, για την αγορά της ολυμπιακής, 60 εκατομμύρια δολάρια.
· Με βάση τη συμφωνία του με το δημόσιο ο Ωνάσης επιδοτείται “αγρίως” για πολλά εσωτερικά δρομολόγια – ακόμα και αν το αεροπλάνο είχε 20 επιβάτες αυτός πληρωνόταν σαν να υπήρχε πληρότητα 100%.
· το πρώτο χρόνο της λειτουργίας της ΟΑ ο Ωνάσης παίρνει σε επιδοτήσεις 59 εκατομμύρια δολάρια!! Δηλαδή η Ολυμπιακή του κόστισε 1 εκατομμύριο και του απέδωσε 59 φορές το κόστος αγοράς μέσα σε 1 χρόνο!!!
Ούτε ιδιαίτερες ικανότητες χρειαζόταν, ούτε και κανενός είδους εμπορικό δαιμόνιο, για να βγάζει κανείς κέρδη, όταν υπάρχει ένα κράτος που παίρνει λεφτά από τις τσέπες των εργαζομένων (φορολογούμενους) και τα δίνει αφειδώς στους πλούσιους καπιταλιστές φίλους της.
Και πάλι όμως ο Ωνάσης ‘‘δεν τα κατάφερε’’: όταν επέστρεψε την ΟΑ στο δημόσιο το 1973 αυτή ήταν ελλειμματική, χρεοκοπημένη και κατεστραμμένη. Χρειάζονται σχόλια;
Παράρτημα
Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. οδήγησαν με συνειδητό τρόπο την Ολυμπιακή στη χρεοκοπία επειδή ήθελαν να την ξεπουλήσουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο . Έτσι,
· η κυβέρνηση επέβαλλε υποκοστολογημένα κόμιστρα στο εσωτερικό δίκτυο της ΟΑ,
· αποφάσιζε εκπτώσεις σε ειδικές κατηγορίες πολιτών τις οποίες όμως ποτέ δεν πλήρωνε στην Ολυμπιακή,
· ποτέ δεν πλήρωνε τα οφειλόμενα εισιτήρια από τις μετακινήσεις της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας καθώς και των υπαλλήλων υπουργείων κ.λ.π.,
· επέβαλε με κυβερνητική απόφαση έκπτωση 97% στην τιμή μεταφοράς του ημερήσιου και περιοδικού τύπου ( κόστιζε 200 δρχ. ανά κιλό, η ΟΑ χρέωνε 7 !) πράγμα που ίσχυε μέχρι πριν ενάμιση χρόνο,
· υποχρέωνε την Ολυμπιακή να δανείζεται με εξαιρετικά ψηλά επιτόκια – χαρακτηριστικά, το πρώτο μισό της δεκαετίας του 90, η Ολυμπιακή είχε χρέη 300 εκατ. δρχ., το κράτος της χρωστούσε 800 εκατομμύρια δραχμές, και για να καλύψει τα ελλείμματα της η Ολυμπιακή δανειζόταν με επιτόκιο 35% (σημ: από κρατικές τράπεζες!),
· “φόρτωνε” έργα στην Ολυμπιακή που κανονικά ανήκαν στο κράτος, όπως το υπόστεγο της τεχνικής υπηρεσίας στο Ελευθέριος Βενιζέλος που κόστισε 80 εκατομμύρια δραχμές,
· Παρέδινε την Ολυμπιακή, για να “εκσυγχρονιστεί” και για να “εξυγιανθεί” στους … ανταγωνιστές της. Στα τέλη της δεκαετίας 90 παραδόθηκε στις βρετανικές αερογραμμές οι οποίες αναλάβανε , υποτίθεται να την εξυγιάνουν . Στην πράξη τη ρήμαξαν – μόνο ο διευθύνων σύμβουλος Ρ. Λύντς έπαιρνε μισθό… 18 εκατ. δρχ. τον μήνα!…
Ανδρέας Παγιάτσος
