Στις 11 Ιουνίου πραγματοποιείται νέα μοτοπορεία για τους ντιελιβεράδες και γενικά τους εργαζόμενους με μηχανάκια, που καλείται από τους cabaleros και συμμετέχει και το «νέο Ξεκίνημα για τον απασχολήσιμο». Η κινητοποίηση αυτή είναι στη ουσία η συνέχεια της αντίστοιχης στις 26 Φλεβάρη, μιας κινητοποίησης που είχε σημαντική επιτυχία ως προς το μέγεθος της συμμετοχής της.
Τα προβλήματα
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι αυτής της κατηγορίας είναι πολλά και τεράστια. Ανάμεσα σ’ άλλα περιλαμβάνουν:
-το γεγονός ότι είναι ένας από τους πιο εκμεταλλευόμενους κλάδους στην Ελλάδα.
-Δουλεύουν κυριολεκτικά με μεροκάματα πείνας.
-Δουλεύουν με την ώρα ή με κάθε παράδοση που σημαίνει μάξιμουμ εντατικοποίηση και ελάχιστο κόστος στο αφεντικό.
-Δεν πληρώνονται νυκτερινό ωράριο. Αυτό που σε άλλους κλάδους πληρώνεται εξτρά, στους ντελιβεράδες είναι ίδιο με το ημερήσιο.
-Το μεροκάματο του ντελιβερά, σωστά περιγράφεται σαν το “μεροκάματο του τρόμου”. Aπαιτεί ταχύτητα, χωρίς να παρέχεται από τους εργοδότες ο κατάλληλος εξοπλισμός (κράνη, φωσφορούχες φόρμες εργασίας κλπ). Κάθε χρόνο υπάρχουν δεκάδες θύματα των τροχών.
-Ανασφάλιστοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία.
-Ελαστικό ωράριο. Δουλεύουν όταν τους καλεί ο εργοδότης, όποτε θέλει, όταν θέλει, Σαββατοκύριακα, βραδινές ώρες, χωρίς ο εργαζόμενος να έχει ουσιαστικά δικαίωμα επιλογής.
Οι εργαζόμενοι με δίκυκλα δεν είναι μόνο έφηβοι που απλά θέλουν το «χαρτζιλίκι» τους. Είναι ακόμα και οικογενειάρχες που προσπαθούν να συμπληρώσουν το χαμηλό τους εισόδημα ή η δουλειά αυτή είναι η κύρια απασχόλησή τους. Χαρακτηριστικό είναι πως ο μέσος όρος ηλικίας ενός τέτοιου εργαζόμενου είναι τα 28 χρόνια!
Το ζήτημα του σωματείου
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για μας είναι πως δεν υπάρχει ακόμα κάποιο σωματείο ή έστω σύλλογος για τον κλάδο αυτό. Κατά την άποψή μας αυτό είναι το απαραίτητο βήμα προκειμένου να αρχίσουν οι διεκδικήσεις πάνω σε όλα τα παραπάνω προβλήματα.
Το ζήτημα του σωματείου αποτελεί και τη βασική μας διαφωνία με τους caballeros οι οποίοι αποτελούν και τους βασικούς διοργανωτές της μοτοπορείας.
Οι caballeros τοποθετούνται αρνητικά στην ίδια την ιδέα της δημιουργίας σωματείου στο χώρο των ντελιβεράδων. Αυτό είναι απόρροια της γενικής φιλοαναρχικής τους θεώρησης που είναι εναντίον της οργάνωσης καθεαυτής.
Είναι όμως δυνατόν να κινητοποιούνται κάθε τόσο εκατοντάδες εργαζόμενοι με δίκυκλα χωρίς να υπάρξει μια εξέλιξη, μια κλιμάκωση του αγώνα αυτού; Για μας το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Αν δεν δημιουργηθεί αυτό το σωματείο, όσοι συμμετέχουν σε αυτές τις κινητοποιήσεις κάποια στιγμή θα αναρωτηθούν για το αν υπάρχει λόγος να συνεχίσουν να συμμετέχουν. Οι μοτοπορείες σίγουρα κάνουν αισθητή την παρουσία τους, δεν αρκούν όμως. Θα ήταν πολύ όμορφα και εύκολα αν με δυο τρεις πορείες μπορούσαμε να ανατρέψουμε πολιτικές και επιθέσεις απέναντι στους εργαζόμενους. Όμως η ζωή έχει δείξει πως η πραγματικότητα της ταξικής πάλης είναι πολύ πιο σύνθετη και σκληρή. Και πως χωρίς οργάνωση δεν μπορούμε να έχουμε νίκες γιατί δεν μπορούμε να οργανώσουμε σωστά, μεθοδικά και με προοπτική τον αγώνα μας.
Όσο δεν συμβαίνει αυτό υπάρχει ο φόβος όλοι αυτοί που συμμετέχουν στις μοτοπορείες να απογοητευτούν και να «πάνε σπίτια τους».
Τα χάλια του συνδικαλισμού σήμερα
Καταλαβαίνουμε την αγανάκτηση που μπορεί να έχει κάθε καλοπροαίρετος νέος εργαζόμενος και τις τεράστιες καχυποψίες με το ζήτημα του συνδικαλισμού. Οφείλονται βασικά (και δικαιολογημένα) στην πραγματικότητα των συνδικάτων σήμερα, όπου ένα μεγάλο μέρος τους «καθοδηγούνται» από το ΚΚΕ με σταλινικές μεθόδους και τα υπόλοιπα από το ΠΑΣΟΚ, με τα στελέχη τους να υπουργοποιούνται αφού ολοκληρώσουν τις υπηρεσίες τους…
Απ’ αυτό όμως δεν πρέπει να καταλήξει κανείς στη λάθος αντίληψη πως τα σωματεία είναι άχρηστα.
Το θέμα είναι για τι σωματείο μιλάμε. Όταν εμείς λέμε σωματείο εννοούμε κάτι πέρα για πέρα δημοκρατικό. Μέσα από πραγματικές συζητήσεις και όχι «καπελώματα» να συντονίζεται η δράση μας. Αυτό το σωματείο το έχουμε απόλυτη ανάγκη.
Σχετικά με τον ρόλο των ΜΜΕ.
Ένα ακόμα ζήτημα στο οποίο διαφωνούμε με τους caballeros είναι το ζήτημα της προβολής. Είναι τραγελαφικό να διοργανώνεται μια κινητοποίηση για να μάθει ο κόσμος τα προβλήματα του κλάδου και όταν έρθουν τα κανάλια για να την προβάλλουν να μην τους αφήνουν…
Η κινητοποίηση λοιπόν το Σάββατο, 11 Ιούνη, πρέπει να είναι πετυχημένη και μαζικότερη από την προηγούμενη. Από κει και μετά όμως είναι ανάγκη να δούμε πως θα πάμε και λίγο παραπέρα.
Γιώργος Κασαμπαλάκος
