Στις 12 Οκτώβρη το Σωματείο Εργαζομένων Efood Π. Αττικής εξέδωσε ανακοίνωση για τον θάνατο του εργαζομένου Γ. Μανιάκη, ο οποίος έχασε τη ζωή του μετά από τροχαίο και αφού υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Στην ανακοίνωση του το Σωματείο καταγγέλλει ότι είναι ο τρίτος εργαζόμενος της efood που χάνει τη ζωή του από την ίδια αιτία, παρά το γεγονός ότι όλοι φορούσαν κράνος της εταιρείας.
Κάτι που δημιουργεί εύλογες υποψίες ότι τα κράνη που προμηθεύει τους εργαζόμενους η efood και φέρουν το λογότυπό της, αποτελούν βασικά διαφήμιση για την εταιρεία και όχι ένα πραγματικά προστατευτικό μέσο για τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν επίσης το Υπουργείο Εργασίας που εδώ και μήνες καθυστερεί παραδειγματικά την υπουργική απόφαση που θα καθορίσει τα μέσα ατομικής προστασίας και τα μέτρα ασφαλείας για τους διανομείς, ενώ παράλληλα υπονομεύει μεθοδικά το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ).
Είναι αποκαλυπτικό το ότι το ΣΕΠΕ δεν έχει κάνει κανέναν έλεγχο για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το ατύχημα και για τις ευθύνες της εταιρείας!
Jumbo: για μια ακόμα φορά πλήρης υποτίμηση των εργαζομένων
Το πρωί του Σαββάτου 8 Οκτωβρίου, στα «Jumbo» Παγκρατίου, 3 εργαζόμενοι τραυματίστηκαν όταν ο ανελκυστήρας εμπορευμάτων έπεσε με ταχύτητα από ύψος 2 ορόφων. Οι 3 εργαζόμενοι διακομίστηκαν στα νοσοκομεία «Λαϊκό» και «ΚΑΤ». Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας:
«Εκπρόσωποι της εταιρείας βρίσκονται από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Η Διοίκηση θα συμβάλλει με όλους τους τρόπους, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, για την ταχεία ανάρρωσή τους. Διενεργείται πλήρης έρευνα για να προσδιοριστούν τα αίτια και οι συνθήκες του ατυχήματος και στο πλαίσιο αυτό θα υπάρξουν νεότερες ανακοινώσεις.»
Τι συνέβη όμως στην πραγματικότητα;
Παρά το γεγονός ότι 3 εργαζόμενοι είχαν τραυματιστεί, η διεύθυνση αποφάσισε το κατάστημα να παραμείνει ανοιχτό, αδιαφορώντας πλήρως για το σοκ και την αγωνία των συναδέρφων τους αλλά και για το γεγονός ότι ο χώρος έπρεπε να ελεγχθεί για να βρεθούν οι λόγοι του ατυχήματος. Ήταν η παρέμβαση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, των ίδιων των εργαζόμενων, κατοίκων της περιοχής αλλά και πελατών που ανάγκασαν τη Διεύθυνση να κλείσει το κατάστημα, μερικές ώρες αργότερα.
Η Επιθεώρηση Εργασίας κατέφτασε μετά από πολύωρη καθυστέρηση στις 5 το απόγευμα, ενώ σύμφωνα με το ΠΑΜΕ ο υπεύθυνος του καταστήματος «εξαφανίστηκε» αμέσως μετά το ατύχημα!
Με άλλα λόγια, οι εκπρόσωποι της εταιρείας δεν βρέθηκαν στο πλευρό των εργαζομένων, αντιθέτως φρόντισαν να φύγουν από τον «τόπο του εγκλήματος» και να κρατήσουν ανοιχτό το κατάστημα με στόχο αφενός να μην χάσουν κέρδη, αφετέρου να προσπαθήσουν να «κουκουλώσουν» τις αιτίες του ατυχήματος!
Και για μια ακόμα φορά είχαν στο πλευρό τους την «κουτσουρεμένη» από υπαλλήλους και υποβαθμισμένη Επιθεώρηση Εργασίας!
Κανόνες και όχι εξαίρεση
Το ατύχημα στα «Jumbo» και ο θάνατος του διανομέα Γιάννη Μανιάκη, ήρθαν να συμπληρώσουν τη μακρά λίστα εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων της τελευταίας περιόδου.
Την πρώτη μέρα του Οκτώβρη, ένας 68χρονος στο Πελόπιο Ηλείας έχασε τη ζωή του όταν καταπλακώθηκε από πέτρες σε οικοδομή κατά τη διάρκεια εργασιών. Στις 5 Οκτώβρη, δύο ακόμα εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους, ένας 38χρονος ηλεκτρολόγος σε αποθήκη ιντερνετικού σούπερ μάρκετ στο Μενίδι και ένας 40χρονος μηχανικός στα μεταλλεία βωξίτη στη Φωκίδα.
Οι 3 νεκροί εργάτες μέσα σε 5 μέρες αποτελούν ένα σοκαριστικό γεγονός, δυστυχώς όμως αυτό είναι μόλις η κορυφή του παγόβουνου των εργατικών ατυχημάτων/δυστυχημάτων.
Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΟΣΕΤΕΕ) μέχρι σήμερα, μέσα στο 2022, 51 εργαζόμενοι έχουν χάσει τη ζωή τους εν ώρα εργασίας!
Η κρατική αδιαφορία…
Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) τα καταγεγραμμένα εργατικά ατυχήματα το 2020 ήταν 3.963.
Στην παραπάνω αναφορά, ίσως το σημείο που αξίζει να σταθεί κάποιος πέρα από τον αριθμό των εργατικών ατυχημάτων καθαυτό, είναι το γεγονός ότι εν έτει 2022 τα επίσημα στοιχεία που εξέδωσε η ΕΛΣΤΑΤ είναι αυτά για 2 χρόνια πριν – κάτι που είναι συνολικά η τακτική που ακολουθεί! Αντίστοιχα, ο ΕΦΚΑ καθυστερεί την καταγραφή των ατυχημάτων 3 ολόκληρα χρόνια.
Το να καταγραφούν τα ατυχήματα και οι αιτίες που τα προκάλεσαν άμεσα, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν εργαλείο για να μην υπάρξουν επόμενα ατυχήματα. Έτσι, η καθυστέρηση των αρμόδιων Αρχών δεν αναδεικνύει μόνο την υποτίμηση τους για τα εργατικά ατυχήματα (και κατ’ επέκταση για τους ίδιους τους εργαζόμενους), αλλά συντελεί και στο να μην παίρνονται μέτρα για να την αποφυγή των επόμενων.
Την ίδια ώρα, τα επίσημα καταγεγραμμένα ατυχήματα είναι σαφώς λιγότερα από το σύνολο των εργατικών ατυχημάτων. Σύμφωνα με τον Ανδρέα Στοϊμενίδη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος και γραμματέα Υγιεινής και Ασφάλειας της ΓΣΕΕ, πολλά εργατικά ατυχήματα δεν καταγράφονται ως τέτοια.
…προς όφελος των εργοδοτών
Η αδιαφορία του κράτους δεν έχει να κάνει απλά με το γεγονός πως η εκάστοτε Κυβέρνηση και οι Υπουργοί Εργασίας υποτιμούν τις ζωές των εργαζομένων. Τα κίνητρα είναι πολύ πιο συγκεκριμένα και έχουν να κάνουν με τον γενικό τρόπο λειτουργίας των κυβερνήσεων στο καπιταλιστικό σύστημα: να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργοδοτών.
Βασικές αιτίες για τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα είναι η εντατικοποίηση της εργασίας, η έλλειψη μέτρων ασφαλείας, η «μαύρη» εργασία, η πρόσληψη ανειδίκευτων εργατών σε δύσκολα πόστα κοκ, με σκοπό οι εργοδότες να βγάζουν όσο μεγαλύτερα κέρδη είναι δυνατό.
Εξάλλου, ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη που ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2021, αποτελεί καθαρή απόδειξη για το ποια συμφέροντα εξυπηρετεί η Κυβέρνηση: επίσημη κατάργηση του 8ωρου, χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, εντατικοποίηση των εργαζομένων και ακόμα περισσότερες ελευθερίες στους εργοδότες να απολύουν, να «ξεζουμίζουν» τους εργαζόμενούς τους και να είναι όλα «νόμιμα».
Ανάγκη για οργάνωση των εργαζομένων
Έχει περάσει ένας χρόνος από τον νικηφόρο αγώνα των ντελιβεράδων στην Efood και τη σύσταση σωματείου στην Αττική.
Και ενώ η νίκη αυτή ήταν πολύ σημαντική για τους εργαζόμενους, τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν. Το Υπουργείο κωλυσιεργεί να θεσπίσει μέτρα ασφαλείας για τους εργαζόμενους και η επιχείρηση εξακολουθεί να αδιαφορεί πλήρως για την ασφάλειά τους, ενώ έχει περάσει και στην τακτική πρόσληψης εργαζομένων «freelancers» για να μειώσει το εργατικό κόστος με σκοπό την αύξηση των κερδών της. Και στο μεταξύ τα ατυχήματα και τα δυστυχήματα διανομέων συνεχίζονται.
Οι εξελίξεις αυτές δεν υποτιμούν καθόλου τη σημασία της νίκης του αγώνα των ντελιβεράδων, που ανάμεσα σε άλλα ανάγκασε την εργοδοσία να πάρει πίσω τις απολύσεις εργαζομένων. Αναδεικνύουν όμως ότι η «ιερή συμμαχία» Κυβέρνησης και εργοδοτών, για να ηττηθεί και να αναγκαστεί να μας παραχωρήσει τα δικαιώματά μας, πρέπει να μας βρίσκει απέναντί της οργανωμένα, μαζικά, μαχητικά και διαρκώς.
Σήμερα, με τις επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες να έχουν στην ουσία γυρίσει την πλάτη στους εργαζομένους, αναδεικνύεται επίσης η ανάγκη να ξαναχτιστούν οι εργατικές οργανώσεις από τη βάση, με αγωνιστικά πρωτοβάθμια σωματεία που θα λειτουργούν δημοκρατικά και θα διεκδικούν το δικαίωμα μας σε ασφαλείς συνθήκες εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς.
