Παναγιώτης Σολωμού, Λευκωσία
Έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου παγκύπρια απεργία που σκοπό είχε την διεκδίκηση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (ΑΤΑ) στην πλήρη της έκταση αντί της κουτσουρεμένης που υπάρχει σήμερα – με στόχο δηλαδή την αναπλήρωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών που χάνεται λόγο πληθωρισμού
Την απεργία κάλεσαν τα τέσσερα κύρια συνδικάτα, δηλαδή ΠΕΟ, ΣΕΚ, ΔΕΟΚ, και ΠΑΣΥΔΗ και έγιναν 3ωρες στάσεις εργασίας και συγκεντρώσεις στις μεγάλες πόλεις της Κύπρου.
Στην απεργία συμμετείχαν όλοι οι κλάδοι των δημόσιων υπηρεσιών και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι στους χώρους που υπάρχει σοβαρή συνδικαλιστική οργάνωση. Κατά την τρίωρη στάση εργασίας, από τις 11:00 μέχρι τις 14:00, τα σχολεία έκλεισαν, ενώ τα νοσοκομεία, αεροδρόμια και λιμάνια εργάστηκαν με προσωπικό ασφαλείας. Σύμφωνα με τα συνδικάτα η απεργία στο δημόσιο ήταν ιδιαίτερα μαζική, με συμμετοχή που έφτασε το 85%.
Ιστορικά η ΑΤΑ στην Κύπρο κατακτήθηκε το 1944 μέσα από μαζικούς αγώνες κατά την διάρκεια της αποικιοκρατίας. Σταμάτησε να παρέχεται, λόγο των γεγονότων του 74 –πραξικόπημα της Ελληνικής χούντας και Τούρκικη εισβολή– και ξεκίνησε ξανά το 1977.
Το 2013 η Κύπρος πλήττεται από την τραπεζική κρίση που σε παγκόσμιο επίπεδο ξεκίνησε το 2008. Σαν αποτέλεσμα αυτού αλλά και της αδυναμίας της κυβέρνησης Χριστόφια (ΑΚΕΛ) να ξεσκεπάσει τον αρπακτικό ρόλο του Ευρωπαϊκού και Κυπριακού κεφαλαίου η ΑΤΑ πάγωσε ξανά, μετά από απαίτηση της Τρόικας. Ξεκίνησε ξανά σε μεταβατική βάση το 2018, όταν η Κύπρος βγήκε από το Μνημόνιο, όμως με διαφοροποιήσεις: δηλαδή να δίνεται μόνο μια φορά τον χρόνο και να δίνετε μόνο στο 50%.
Τον Γενάρη του 2023 έγιναν νέες κινητοποιήσεις και παν-απεργία στις 26 του μήνα. Μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις οδηγηθήκαμε σε νέες συμφωνίες που αποδίδουν την ΑΤΑ στο 67% – πράγμα που ισχύει μέχρι σήμερα.
Σαν αποτέλεσμα της πρόσφατης παν-απεργίας ξεκίνησε νέος γύρος διαπραγματεύσεων ανάμεσα στα συνδικάτα και τις εργοδοτικές οργανώσεις με την κυβέρνηση στον ρόλο του διαμεσολαβητή.
Οι εργοδοτικές οργανώσεις και η κυβέρνηση τους προσπαθούν να διασπάσουν τους εργαζόμενους σε υψηλόμισθους και χαμηλόμισθους, υποστηρίζοντας ότι η απόδοση της ΑΤΑ σε όλους τους υπαλλήλους αυξάνει… την ανισότητα! Είναι αλήθεια ότι οι μισθοί στον δημόσιο τομέα είναι ψηλότεροι από τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα όμως οι μισθοί της πλειοψηφίας των δημοσίων υπαλλήλων είναι απλά ανθρώπινοι σε αντίθεση με τους μισθούς πείνας της πλειοψηφίας των ιδιωτικών υπαλλήλων.
Το χάσμα ανάμεσα στους μισθούς του δημόσιου τομέα και του ιδιωτικού δεν πρέπει να καλυφθεί με μείωση των μισθών του δημοσίου αλλά με αύξηση των μισθών του ιδιωτικού τομέα. Η πρακτική εμπειρία λέει ότι όσες φορές μειώθηκαν οι μισθοί στον δημόσιο τομέα, τους ακολούθησε μείωση στον ιδιωτικό τομέα.
Το κεφάλαιο σήμερα εκτός από χαμηλούς μισθούς απολαμβάνει και πολλά άλλα κίνητρα όπως επιχορηγήσεις, εγγυήσεις, ευνοϊκά δάνεια, φορολογικές ελαφρύνσεις, εγγυημένες αγορές και ουσιαστικά εγγυημένα κέρδη. Το μόνο αποτέλεσμα όμως είναι να ζητά ακόμα πιο πολλά.
Μπροστά στην αδηφαγία τού κεφαλαίου και των εργοδοτών οι εργαζόμενοι έχουν να αντιτάξουν την οργάνωση και την αλληλεγγύη τους. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να πετύχουν μια δικαιότερη κατανομή του πλούτου πού οι ίδιοι παράγουν μέσα από τους αγώνες τους.
