«Προσοχή, έρχονται για έλεγχο τρεις. Η κοπέλα φοράει παντελόνι με κίτρινη μπλούζα με λουλούδια».
Όχι δεν είναι απόσπασμα από το τελευταίο επεισόδιο της σειράς «Narcos». Είναι κομμάτι συζήτησης από την κλειστή ομάδα στο facebook με τον ευφάνταστο τίτλο «Κυνηγημένοι». Οι «κυνηγημένοι», είναι 250 εργοδότες του Νομού Ημαθίας!
Καλά διαβάσατε! Οι εργοδότες της Ημαθίας έφτιαξαν ψηφιακό γκρουπ μέσα από το οποίο οργανώνουν τη μάχη τους απέναντι στους εργαζόμενους/ες. Στόχος τους η συνεχής αλληλοενημέρωση για το ποιοι εργαζόμενοι μπαίνουν μπροστά στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους (δεδουλευμένα, ανάκληση απολύσεων, καλύτερες συνθήκες εργασίας, κτλ) έτσι ώστε να τους βάλουν σε μαύρη λίστα και να μην μπορούν να βρουν πουθενά αλλού εργασία.
Ακόμα, μέσω αυτής της λέσχης «πέφτει σύρμα» όταν παίζει έλεγχος από Επιθεώρηση Εργασίας ή άλλους κρατικούς φορείς προκειμένου να πάρουν τις απαραίτητες προφυλάξεις.
Την ύπαρξη της σελίδας γνωστοποίησε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βέροιας, Τάκης Ταχματζίδης, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν οι πρόεδροι των Εργατικών Κέντρων της Βόρειας Ελλάδας την περασμένη Τρίτη στη Θεσσαλονίκη, εν όψει ΔΕΘ.
Η ύπαρξη του ψηφιακού εργοδοτικού κλαμπ αποκαλύφθηκε τυχαία όταν εργαζόμενος από τη Βέροια προχώρησε σε αγωγή κατά του αφεντικού του επειδή ο τελευταίος αθέτησε τη συμφωνία που είχε γίνει για διευθέτηση εργατικής διαφοράς (ο εργοδότης χρωστούσε 4.000 ευρώ και 25 ένσημα). Ένα φυσιολογικό ερώτημα που προκύπτει είναι: πόσες άλλες τέτοιες μαύρες λίστες υπάρχουν και κυκλοφορούν ανάμεσα σε εργοδότες σε άλλες περιοχές και δεν έτυχε, κατά λάθος, να αποκαλυφθούν;
Ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι κυνηγημένοι;
Μετά το πρώτο αυθόρμητο χαμόγελο έπεται η οργή. Στην αγορά εργασίας, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, επικρατεί στα χρόνια των μνημονίων η πλήρης ασυδοσία ή για να είμαστε πιο ακριβείς, η εργοδοτική τρομοκρατία.
Απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, εκ περιτροπής απασχόληση, μαθητεία, voucher, μισθοί των 400 ευρώ για οχτάωρο, 25 μέρες δουλειάς για ένα ένσημο, απολύσεις εγκύων και ΑΜΕΑ… Αξιοποιώντας την αποδιάρθρωση του εργατικού δικαίου, το αποδεκατισμό του ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) και έχοντας τις πλάτες κυβερνήσεων και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, η εργοδοσία (μεγάλη και μικρή) έχει επιβάλει συνθήκες γαλέρας επιδιώκοντας έτσι να φορτώσει το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους/ες. Και φυσικά εκατοντάδες, ανά την Ελλάδα, περιστατικά στοχοποίησης συνδικαλιστικής δράσης και εκδικητικών απολύσεων.
Και για να επιστρέψουμε στην Ημαθία, έχουμε να κάνουμε με μια από τις πιο χτυπημένες από την κρίση περιοχές της Ελλάδας, όπου η πραγματική ανεργία εκτιμάται ότι αγγίζει το 35%, ενώ οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες.
Ώρα να οργανωθούν οι πραγματικοί κυνηγημένοι
Οι εργοδότες, λοιπόν, αξιοποιούν τις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία για να οργανωθούν και να προασπίσουν τα ταξικά τους συμφέροντα. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς, ο κόσμος της εργασίας και των κινημάτων.
Να υιοθετήσουμε το σύνθημα «Κανένας μόνος του στην κρίση» και να οργανωθούμε στη βάση. Να φτιάξουμε τα δικά μας δίκτυα (φυσικά, όχι μόνο, στα social media) στους εργασιακούς χώρους, ανά κλάδο, σε επίπεδο πόλης και ευρύτερα.
Να μην αφήνουμε τίποτα να πέφτει κάτω και να παραμένει αναπάντητο.
Όπου παρατηρείται παραβίαση των εργατικών δικαιωμάτων και εργοδοτικές αυθαιρεσίες να οργανώνουμε ενωτικές και μαχητικές εκστρατείες με τη συμμετοχή κοινωνικών κινημάτων και συλλογικοτήτων, συνδικαλιστικών παρατάξεων βάσης, αριστερών οργανώσεων, κλπ, που να απευθύνονται στην κοινωνία και όχι να λειτουργούν με κλειστό, συνωμοτικό τρόπο. Η δικιά μας δύναμη βρίσκεται στους αριθμούς μας, είμαστε η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία, δεν χρειαζόμαστε Ζορό ή μεσσίες.
Φυσικά να αξιοποιούμε θεσμούς όπως το ΣΕΠΕ αλλά και μορφές πάλης όπως το μποϋκοτάζ και οι διαμαρτυρίες έξω από τους χώρους επιχειρήσεων όπου κυριαρχούν συνθήκες γαλέρας.
Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε και πρέπει να γίνει και στην Ημαθία. Το Εργατικό Κέντρο θα έπρεπε πέρα από την καταγγελία, να προχωρήσει σε εκστρατεία ενάντια σ’ αυτήν την προκλητική εργοδοτική κίνηση, σε συντονισμό με μαχητικές παρατάξεις, πρωτοβουλίες κατοίκων και αριστερές οργανώσεις, ενημερώνοντας την Επιθεώρηση Εργασίας. Να απαιτήσει εξονυχιστικό έλεγχο από τους Επιθεωρητές Εργασίας σ’ αυτούς τους εργοδότες που δημιούργησαν την κλειστή λέσχη. Να οργανώσει μαζικές παρεμβάσεις/διαμαρτυρίες έξω από τις εν λόγω επιχειρήσεις. Να προχωρήσει σε κάλεσμα στην τοπική κοινωνία να μποϋκοτάρει τις επιχειρήσεις αυτές λέγοντας για παράδειγμα «Μην ψωνίζετε από αυτόν, δεν κολλάει ένσημα». Να προσφέρει έμπρακτη στήριξη κάθε εργαζόμενου/ης που διεκδικεί έτσι ώστε να μην αισθάνεται μόνος/η.
Βρισκόμαστε, φυσικά σ ένα περιβάλλον ήττας. Το εργατικό κίνημα και η Αριστερά βρίσκονται σε υποχώρηση. Παρόλα αυτά υπάρχουν δυνατότητες. Οι εργατικοί αγώνες όταν χαρακτηρίζονται από υπομονή, επιμονή, συγκεκριμένο σχέδιο, ενότητα και μαχητικό πνεύμα μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα την τελευταία περίοδο οι εκστρατείες στη Vodafone, τα H&M, τα εστιατόρια «ΕΛΙΑ – ΛΕΜΟΝΙ» και άλλα.
