Ηλέκτρα Κλείτσα
Οι εκλογές της 1ης Νοέμβρη στην Τουρκία αποτέλεσαν μια σημαντική νίκη για το «Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» (στα τούρκικα ΑΚΡ) του Τ. Ερντογάν. Μια νίκη που πάτησε πάνω στο κλίμα τρόμου και αυταρχισμού της κυβέρνησης, με τους Κούρδους της Τουρκίας να αποτελούν τα πρώτα θύματα της πολιτικής της.
Πρόκειται για τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε λίγους μήνες, αφού στις εκλογές του περασμένου Ιούνη, το κόμμα του Ερντογάν δεν κατάφερε να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία κι έτσι δεν μπόρεσε να σχηματιστεί κυβέρνηση. Με όριο τις 276 έδρες (από τις 550 του τουρκικού κοινοβουλίου) το «Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» (AKP) κατάφερε να φτάσει μόλις στις 258.
Στις εκλογές της 1ης Νοέμβρη το AKP κατάφερε να συγκεντρώσει το 49% και 312 έδρες, κερδίζοντας έτσι αυτοδυναμία στο τουρκικό κοινοβούλιο.
Αυτή η διαφορά των 54 εδρών προέκυψε κατά κύριο λόγο από τη σημαντική πτώση του ακροδεξιού «Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος», που από 16,3% και 80 έδρες έπεσε στο 12,1% και 43 έδρες. Δεύτερο σε ποσοστά ήρθε το «Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα» με 25,4% και 134 έδρες, χωρίς αξιοσημείωτες αλλαγές στα ποσοστά του.
Τέλος, το φιλοκουρδικό «Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών» (στα τουρκικά, HDP) σημείωσε μικρή πτώση σε ποσοστό σε σχέση με τις εκλογές του Ιούνη, φτάνοντας το 10,7% (από 13%) χάνοντας όμως 20 έδρες (από 80 σε 60).
Έτσι, το κυβερνών AKP μπορεί να είναι ικανοποιημένο, αφού η άνοδος του σε σχέση με τις εκλογές της 7ης Ιούνη είναι μεγάλη, παρά τα όσα έδειχναν οι δημοσκοπήσεις για οριακή αυτοδυναμία. Δεν μπορεί όμως να πανηγυρίζει, αφού ο δεύτερος στόχος του (αυτός της εκλογής 330 βουλευτών που θα επέτρεπαν στον Ερντογάν μια εύκολη συνταγματική αναθεώρηση) δεν πραγματοποιήθηκε. Έτσι, θα αναγκαστεί να αναζητήσει άλλες 18 ψήφους εκτός του κόμματός του, προκειμένου να μετατρέψει το πολίτευμα σε «προεδρική δημοκρατία», μια αλλαγή που θα εξασφαλίσει ενισχυμένες εξουσίες στον πρόεδρο της χώρας (δηλαδή στον ίδιο!).
Το αποτέλεσμα του HDP
Το φιλοκουρδικό HDP, ένα κόμμα που μιλάει στο όνομα της Αριστεράς και αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο του κινήματος για τα δικαιώματα των εθνικών και άλλων μειονοτήτων στην Τουρκία, είχε μικρές απώλειες σε σχέση με τις εκλογές του Ιούνη.
Ωστόσο, αν αναλογιστεί κανείς ότι η προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση ήταν για το HDP η πρώτη του συμμετοχή σε εθνικές εκλογές, στις οποίες μάλιστα πήρε 13% προκαλώντας τρόμο στο κατεστημένο, η πτώση στο 10,7% δεν μπορεί να θεωρηθεί «αποτυχία». Πολύ περισσότερο, αν αναλογιστεί κανείς το κλίμα τρομοκρατίας μέσα στο οποίο διεξήχθησαν οι εκλογές της 1ης Νοέμβρη και τα όσα συνέβησαν ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Τρομοκρατία και αυταρχισμός
Από τον Ιούνη μέχρι το Νοέμβρη, το αυταρχικό καθεστώς του Ερντογάν «κατάφερε» να φτάσει τον τρόμο και την καταπίεση σε νέα επίπεδα. Στόχος ήταν τα δημοκρατικά δικαιώματα ολόκληρης της τουρκικής κοινωνίας, αλλά πάνω απ’ όλα το κουρδικό κίνημα που διεκδικεί ίσα δικαιώματα και μεταχείριση και ιδιαίτερα ο βασικός εκφραστής του, το HDP.
Έτσι, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του φθινόπωρου, η κυβέρνηση έστησε ένα σκηνικό τρόμου, με δύο βασικούς στόχους: αφενός να δείξει στους Κούρδους τι μπορεί να πάθει όποιος τα βάζει με τον Ερντογάν και αφετέρου να τρομοκρατήσει την τουρκική κοινωνία και να την πείσει ότι ένα ισχυρό AKP είναι ο μόνος εγγυητής της ασφάλειας και της σταθερότητας.
Ο Ερντογάν και η «δημοκρατική» Ευρώπη
Όσο για τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, δεν βρήκαν να πουν ούτε μια κουβέντα σε σχέση με την κατάφορη καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών που επιφύλαξε η κυβέρνηση Ερντογάν για την τουρκική κοινωνία και ιδιαίτερα τις εθνικές μειονότητες.
Μάλιστα, η Γερμανίδα καγκελάριος, Α. Μέρκελ, επισκέφθηκε την Τουρκία λίγες μέρες πριν τις εκλογές και διαβεβαίωσε τον Ερντογάν ότι δουλεύει σκληρά για την επίσπευση της ένταξης της χώρας στην Ε.Ε.
Εκλογές βαμμένες στο αίμα
Την ίδια ώρα, το κλίμα τρομοκρατίας και αυταρχισμού στο εσωτερικό της χώρας κορυφωνόταν. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η πρόσφατη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα, η χειρότερη τρομοκρατική ενέργεια στην ιστορία της χώρας, που χτύπησε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην οποία συμμετείχαν συνδικάτα, αριστερές και κουρδικές οργανώσεις κ.α.[1] όπως και οι επιθέσεις σε δεκάδες τοπικά γραφεία του HDP στις αρχές Σεπτέμβρη.[2] Παράλληλα, συνεχίζεται η «ανοχή» της κυβέρνησης Ερντογάν προς τους φανατικούς του «Ισλαμικού Κράτους» (ISIS) που όπως όλα δείχνουν κινούνται ανενόχλητοι στο εσωτερικό της χώρας και ιδιαίτερα στις νοτιοανατολικές περιοχές, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, με βασικό στόχο τον κουρδικό πληθυσμό της περιοχής.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα αυτής της στάσης ανοχής, ήταν η σφαγή από καμικάζι του «Ισλαμικού Κράτους» δεκάδων ακτιβιστών της «Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Νέων» (SGDF) στην πόλη Σούρουτς τον Ιούλη.[3] Οι ακτιβιστές της SGDF σχεδίαζαν να ταξιδέψουν στο Κομπάνι της Συρίας, προκειμένου να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της κουρδικής πόλης που υπέστη τεράστιες ζημιές κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της από τους Τζιχαντιστές.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό του τρόμου, το HDP κατάφερε στην ουσία να κρατήσει τις δυνάμεις του, ενώ η εκ νέου είσοδός του στη Βουλή στερεί από τον Ερντογάν τις πολύτιμες έδρες που θα του επέτρεπαν μια άνετη συνταγματική αναθεώρηση.
Παράλληλα, δείχνει ότι η τουρκική κοινωνία και κυρίως το κίνημα των Κούρδων, δεν τρομοκρατείται τόσο εύκολα όσο θα ήθελε να πιστεύει ο Ερντογάν. Η σύνδεσή του με τις διεκδικήσεις των Τούρκων εργαζόμενων, η κοινή πάλη για δημοκρατία, τερματισμό της λιτότητας και ίσα δικαιώματα για τις εθνικές μειονότητες και τα καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να επιστρέψει ο τρόμος στο απέναντι στρατόπεδο.
Υ.Γ.: Με βάση τα όσα αναφέρουν οι σ. της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής» (CWI στην Τουρκία) εκτός από την τρομοκρατία, οι εκλογές χαρακτηρίστηκαν από την εκτεταμένη νοθεία, την «εξαφάνιση» καλπών και σε πολλές περιπτώσεις την εκδίωξη διεθνών παρατηρητών από το στρατό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Σμύρνη, όπου βρέθηκαν 700.000 περισσότερα ψηφοδέλτια από τον αριθμό των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων! Για περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε: socialistworld.net: «War, fear mongering and clampdown on democratic rights are behind the AKP electoral victory»
