Μετάφραση άρθρου της Αθηνάς Καρυάτη που δημοσιεύτηκε αρχικά στο Internationalist Standpoint .
Στις 26 Ιανουαρίου, το Διεθνές Δικαστήριο της Χαγης διέταξε τη λήψη προσωρινών μέτρων στην υπόθεση της προσφυγής της Νότιας Αφρικής κατά του Ισραήλ με την κατηγορία ότι με τις ενέργειές του στη Γάζα παραβιάζει τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία.
Παρά το γεγονός ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, οι εντολές του Διεθνούς Δικαστηρίου δεν είναι ασήμαντες. Αμφισβητούν τη ρητορική του Ισραήλ και κρίνουν τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν για τη διάπραξη γενοκτονίας ως αληθοφανή. Η απόφαση είναι μια συμβολική νίκη, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη την υποστήριξη που δόθηκε από τη Δύση στο Ισραήλ στην όλη υπόθεση.
Την ίδια ώρα αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά η απόλυτη υποκρισία των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ακόμα και μετά τις εντολές του Διεθνούς Δικαστηρίου, η πολιορκία της Γάζας έχει ενταθεί, επεκτείνοντας τη συλλογική τιμωρία των Παλαιστίνιων πέρα από τα σύνορα της Παλαιστίνης. Τα «προπύργια της δημοκρατίας» είναι τα πρώτα που καταργούν το «διεθνές δίκαιο» όταν αυτό δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Οι λαοί του κόσμου πρέπει να συνεχίσουν και να εντείνουν τον αγώνα τους ενάντια στη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Η πίεση του κινήματος ήταν αυτή που ανάγκασε το Διεθνές Δικαστήριο να διατάξει αυτά τα μέτρα και μόνο αυτή η πίεση μπορεί να βάλει φρένο στην ισραηλινή πολεμική μηχανή.
Η εντολή του Διεθνούς Δικαστηρίου
Οι εντολές του Διεθνούς Δικαστηρίου υπαγορεύουν ότι το Ισραήλ πρέπει να διασφαλίσει τη συμμόρφωση με το άρθρο 2 της Σύμβασης, που περιλαμβάνει μέτρα για την πρόληψη γενοκτονικών πράξεων, την τιμωρία της ενθάρρυνσης τέτοιων πράξεων, τη διασφάλιση της αυτοσυγκράτησης του στρατού, την παροχή βασικών υπηρεσιών και ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστίνιους στη Γάζα, την προστασία των αποδεικτικών στοιχείων που σχετίζονται με τους ισχυρισμούς της Νότιας Αφρικής περί γενοκτονίας και την υποβολή έκθεσης μέσα σε έναν μήνα που θα περιγράφει τα μέτρα που έλαβε ώστε να συμμορφωθεί στα παραπάνω.
Αν και το Διεθνές Δικαστήριο δεν διέταξε ακριβώς αυτό που ζήτησε η Νότια Αφρική και δεν ζήτησε κατάπαυση του πυρός, η απόφασή του ήταν μια συμβολική νίκη για το κίνημα κατά του Ισραήλ. Αποδέχθηκε την υπόθεση και αναγνώρισε πως είναι εύλογος ο ισχυρισμός της γενοκτονίας και των συνεχιζόμενων γενοκτονικών πράξεων στη Γάζα. Αυτό ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για το ισραηλινό κατεστημένο.
Μήπως «ξέχασαν» να ζητήσουν κατάπαυση του πυρός;
Η αρχική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου προκάλεσε σοβαρή απογοήτευση στους Παλαιστίνιους και σε μεγάλα κομμάτια του κινήματος αλληλεγγύης, λόγω της απουσίας έκκλησης για κατάπαυση του πυρός, όπως συνέβη στην περίπτωση του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας.
Σε μια προσπάθεια να ωραιοποιήσει την απόφαση του Δικαστηρίου, η υπουργός Εξωτερικών της Νότιας Αφρικής, Naledi Pandor, δήλωσε:
«Πιστεύω ότι για να εφαρμοστεί η διαταγή, θα πρέπει να υπάρξει κατάπαυση του πυρός, χωρίς αυτήν, η διαταγή δεν μπορεί να λειτουργήσει πραγματικά».
Ωστόσο, το Ισραήλ θα μπορούσε θεωρητικά να βρει παραθυράκια για να φαίνεται ότι εφαρμόζει ορισμένα μέρη της διαταγής χωρίς κατάπαυση του πυρός. Το Διεθνές Δικαστήριο δεν «ξέχασε» να ζητήσει κατάπαυση του πυρός. Από τη μία δεν ήθελε να πάει κόντρα στις κύριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που το ίδρυσαν και από την άλλη τα στοιχεία εναντίον του Ισραήλ ήταν αδιάσειστα και η πίεση μεγάλη. Έτσι, πήρε μια «ενδιάμεση» απόφαση και διέταξε κάποια «μεσοβέζικα» μέτρα.
Το Ισραήλ αψηφά τις εντολές του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης
«Hague shmague» (σε ελεύθερη μετάφραση «Χάγη και κουραφέξαλα»), ήταν η αντίδραση του ακροδεξιού υπουργού Εθνικής Ασφαλείας του Ισραήλ Itamar Ben-Gvir στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο οποίος προσπάθησε να χλευάσει την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου. Η πραγματικότητα είναι ότι το Δικαστήριο δεν έχει την εξουσία να αναγκάσει το Ισραήλ να εφαρμόσει τις εντολές του και το Ισραήλ δεν είναι πρόθυμο να το κάνει.
Τις 48 ώρες που ακολούθησαν τη διαταγή, το Ισραήλ ενέτεινε την τρομοκρατική του εκστρατεία. Συνεχίστηκε η επίθεση σε εγκαταστάσεις υγείας, στοχεύοντας νοσοκομεία στο Χαν Γιουνίς, όπου σκοτώθηκαν 373 Παλαιστίνιοι και τραυματίστηκαν πάνω από 634, ενώ δεν βρέθηκε καμία εγκατάσταση της Χαμάς. Ισραηλινές ειδικές δυνάμεις εισέβαλαν ακόμη και στο νοσοκομείο Ibn Sina στην Τζενίν ντυμένοι γιατροί και σκότωσαν τρεις ασθενείς!
Επιπλέον μπλόκαραν την ανθρωπιστική βοήθεια -μόνο 87 φορτηγά με βοήθεια μπήκαν στη Γάζα στις 26 και 27 Γενάρη (ποσότητα μικρότερη από τη μισή από αυτή που έφτανε πριν από την ακρόαση στο Δικαστήριο της Χάγης) και κινητοποίησαν τους εποίκους να διαδηλώσουν έξω από τη Γάζα για να μπλοκάρουν οι ίδιοι τα φορτηγά με τη βοήθεια!
Ταυτόχρονα, επιφανείς πολιτικοί -όπως ο Υπουργός Εθνικής Ασφάλειας που αναφέρθηκε παραπάνω- συνέχισαν τη γενοκτονική προπαγάνδα τους. Ο Ben-Gvir βιντεοσκοπήθηκε να χορεύει και να πανηγυρίζει σε ένα συνέδριο εποίκων που ζητούσε την επέκταση των ισραηλινών εποικισμών στη Γάζα.
Αντίποινα από τις δυτικές δυνάμεις
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, το Ισραήλ και η Δύση άρχισαν να περικόπτουν τη χρηματοδότηση της UNRWA, της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στη Μέση Ανατολή.
Η UNRWA ιδρύθηκε ως όργανο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στις 8 Δεκεμβρίου του 1949, μετά τη Νάκμπα (η «Ημέρα της Καταστροφής», 15 Μαΐου 1948, ημέρα ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ και αρχή του εκτοπισμού των Παλαιστίνιων), με σκοπό την παροχή στέγης, κοινωνικής πρόνοιας και υπηρεσιών υγείας σε εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους πρόσφυγες σε όλη τη Μέση Ανατολή. Λειτουργεί σχολεία, νοσοκομεία, έργα υποδομής και προγράμματα βοήθειας σε προσφυγικούς καταυλισμούς που σήμερα μοιάζουν με πυκνές αστικές γειτονιές. Έχει εγκαταστάσεις σε 58 καθορισμένους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ιορδανία, τον Λίβανο, τη Συρία, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και σε άλλες περιοχές όπου μεγάλος αριθμός καταγεγραμμένων Παλαιστινίων προσφύγων ζει εκτός των αναγνωρισμένων καταυλισμών. Έχει πάνω από 30.000 υπαλλήλους, εκ των οποίων 13.000 μόνο στη Γάζα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία Παλαιστίνιους.
Μετά την κατηγορία του Ισραήλ ότι 12 εργαζόμενοι της UNRWA συμμετείχαν στην επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, το ισραηλινό κράτος απέσυρε τη χρηματοδότηση της UNRWA και κάλεσε τους δυτικούς συμμάχους του να πράξουν το ίδιο, ακριβώς την ημέρα που έγινε γνωστή η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου. Στο κάλεσμα του Ισραήλ ανταποκρίθηκαν 11 χώρες στις 27 και τις 28 Γενάρη και η ΕΕ στις 29 Γενάρη.
Αυτό σημαίνει ότι η UNRWA θα χάσει μεγάλο κομμάτι της χρηματοδότησής της, καθώς οι εισφορές των κρατών μελών του ΟΗΕ αποτελούν το 89% του συνόλου της!
Η UNRWA δεν παρέχει υπηρεσίες μόνο στους Παλαιστίνιους στη Γάζα. Επομένως, με τη στέρηση αυτών των πόρων, η συλλογική τιμωρία επεκτείνεται και στους υπόλοιπους Παλαιστίνιους σε όλη τη Μέση Ανατολή! Με τον τρόπο αυτό οι δυτικές κυβερνήσεις, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η ΕΕ κλπ, είναι άμεσα συνένοχες στις γενοκτονικές πράξεις του Ισραήλ και πράγματι παραβιάζουν άμεσα τις εντολές του Διεθνούς Δικαστηρίου!
Καμία αυταπάτη – να συνεχίσουμε την πίεση
Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι το Διεθνές Δικαστήριο θα σταματήσει τη σφαγή. Αυτού του είδους οι θεσμοί του καπιταλιστικού συστήματος, όσο κι αν προσπαθούν να αυτοπαρουσιαστούν ως «αμερόληπτοι», δεν είναι καθόλου. Στην καλύτερη περίπτωση, λαμβάνουν αποφάσεις που προσπαθούν να εξισορροπήσουν την κατάσταση ανάμεσα σε διαφορετικές, συγκρουόμενες δυνάμεις. Σε γενικές γραμμές όμως, δεν θα κινηθούν ευθέως ενάντια στις κύριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Ωστόσο, το γεγονός ότι το Διεθνές Δικαστήριο διέταξε προσωρινά μέτρα και αναγνώρισε ότι μπορεί να υπάρχουν γενοκτονικές πράξεις, είναι κάτι που τα κινήματα διεθνώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να ασκήσουν ακόμα μεγαλύτερη πίεση. Η απόφαση μπορεί να παίξει ρόλο στην απομυθοποίηση της ρητορικής του Ισραήλ διεθνώς, αλλά και στο εσωτερικό του. Όλο και περισσότεροι Ισραηλινοί απαιτούν κατάπαυση του πυρός και εκλογές. Στις 27 Ιανουαρίου, χιλιάδες διαδήλωσαν στην Ιερουσαλήμ, τη Χάιφα, την Καισάρεια, την Κεφάρ Σάβα, το Ρεχοβότ και τη Βερσέμπα. Η ισραηλινή αστυνομία τους επιτέθηκε με βάναυσο τρόπο, ενώ η κυβέρνηση του Ισραήλ αποκαλεί τρομοκράτες όλους όσοι αντιτίθενται στον πόλεμο. Αυτές είναι πολύ σημαντικές κινητοποιήσεις που δείχνουν τον δρόμο για το αντιπολεμικό κίνημα διεθνώς.
Τον δρόμο της συνέχισης της αντίστασης, στο Ισραήλ, στην Παλαιστίνη, στη Μέση Ανατολή και σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα μέσα στις δυτικές χώρες. Είναι ανάγκη να βρεθούν τρόποι κλιμάκωσης των αντιπολεμικών δράσεων, που θα περιλαμβάνουν απεργίες και δράσεις παρεμπόδισης της αποστολής στρατιωτικής βοήθειας προς το ισραηλινό καθεστώς. Αυτός ο αγώνας είναι κρίσιμος και πρέπει να τον συνεχίσουμε!
