Μερικές φορές η πραγματικότητα είναι τόσο εφιαλτική που δύσκολα μπορείς να την πιστέψεις…
Το ιστορικό
Διαβάζουμε σε ανακοίνωση της πρωτοβουλίας Generation 400:
«Η συνάδελφος Α.Μ. εργαζόταν στην εταιρία Vresnet, ιδιοκτησία του Ηρακλή Μπάμζα. Όταν έμεινε έγκυος, ο γιατρός της στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης, της χορήγησε κάποιες ημέρες αναρρωτική άδεια. Όταν επέστρεψε για δουλειά, ο εργοδότης της δεν αναγνώριζε τα χαρτιά της άδειας και εκτός αυτού, μέσω απειλών και φωνών της απαγόρευσε την εργασία της και την είσοδό της στην εταιρεία. Η εγκυμοσύνη της ήταν δηλωμένη εδώ και μήνες και η ίδια ήρθε μετά από αυτό σε απόλυτο αδιέξοδο».
Η απολυμένη κατέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας όπου έχει κάνει καταγγελία, και εκκρεμεί η εκδίκαση της υπόθεσης.
Απολύσεων συνέχεια
Η υπόθεση όμως δεν τελείωσε εκεί. Όπως διαβάζουμε στην ανακοίνωση του σχήματος εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες Radical IT:
«Παράλληλα με αυτό, ο “κύριος” Μπάμζας καλεί τους υπόλοιπους εργαζόμενους σε συνάντηση, και τους επιβάλλει να συμπληρώσουν ένα χαρτί το οποίο θα αναφέρει ρητά αν είχαν στο παρελθόν κάποιο διάλογο με την εν λόγω συνάδελφο και τι ακριβώς ειπώθηκε!!! Όταν λοιπόν τρεις ακόμα συνάδελφοι αρνήθηκαν να συμπληρώσουν αυτό το χαρτί ή σήκωσαν κεφάλι κάνοντας την αυτονόητη κριτική για αυτή τη στάση στο αφεντικό τους, τότε εκείνος τις απέλυσε αμέσως! Απόλυτος, ωμός εκβιασμός».
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο ιδιοκτήτης προχώρησε και σε μηνύσεις συνδικαλιστών που αυτονόητα υποστήριξαν την απολυμένη συναδέλφισσα τους. Μεταφέρουμε από το site της Εργατικής Λέσχης Ν.Ιωνίας:
«Ο εργοδότης πρόσφατα προχώρησε και σε μηνύσεις. Μια σε συνάδελφο μέλος του ΔΣ του ΣΕΤΗΠ και μια στην συνάδελφο που κατέθεσε υπέρ της εργαζόμενης εγκύου στην Επιθεώρηση Εργασίας! Οι δύο εργαζόμενοι που μηνύονται για την αυτονόητη συμπαράστασή τους στην απολυμένη, είναι μέλη της πρωτοβουλίας RADICAL IT και συμμετέχουν στο κλασικό συνδικάτο ΣΕΤΗΠ. Ταυτόχρονα μήνησε και την απολυμένη εργαζόμενη επειδή αντιστάθηκε στην εργοδοτική αυθαιρεσία.»
Μηνύσεις ακόμα και στους αλληλέγγυους!
Ίσως το πιο εξοργιστικό απ’ όλα όμως είναι η είδηση ότι αστυνομικοί προχώρησαν σε προσαγωγές μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Α’ ΕΛΜΕ Θες/νίκης, κατόπιν μήνυσης με αφορμή ψήφισμα αλληλεγγύης που εξέδωσαν!
Και κάπου εδώ το πράγμα χοντραίνει πολύ, καθώς φαίνεται ότι γίνεται προσπάθεια να εκφοβιστούν οι φωνές αλληλεγγύης.
Νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα
Πάνω που νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα με υποθέσεις εκβιασμών εργοδοτών προς εργαζόμενους για να επιστρέψουν το δώρο Χριστουγέννων, όπως πρόσφατα με το κατάστημα Brothers in Law στη Λάρισα αλλά και περιπτώσεις με μπράβους να «συνοδεύουν» εργαζόμενους στα ΑΤΜ και να τους κατάσχουν μέρος του μισθού τους για λογαριασμό εργοδοτών, έρχονται εργοδότες που φαίνεται να θεωρούν ότι η μητρότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται με απόλυση, και θεωρούν ότι πρέπει να διώκουν ποινικά όποιον/α διαμαρτυρηθεί!
Αν νομίζει κάποιος/α ότι αυτά αποτελούν «μεμονωμένες» περιπτώσεις ας διαβάσει για τη πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου να επιτρέπονται οι απολύσεις εγκύων στα πλαίσια των ομαδικών απολύσεων!
Ας διαβάσει επίσης για το όψιμο ενδιαφέρον των εργοδοτών του ΣΕΒ για την ανισότητα στις αμοιβές σε βάρος των γυναικών (λες και ευθύνεται κάποιος άλλος από τους ίδιους για αυτό…).
Και όλα αυτά, μερικές μέρες μετά την 8η Μάρτη, τη μέρα που έχει καθιερωθεί για να «γιορτάζονται» τα ίσα δικαιώματα των γυναικών…
Γενικευμένο φαινόμενο
Πραγματικά, έχουμε χάσει το μέτρημα των εργοδοτικών αυθαιρεσιών που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Χρόνια παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που δε μπορεί να ξεπεραστεί κι αυτό βγαίνει προς τα έξω, κυρίως στο κόσμο της δουλειάς. Εργοδοτικές επιθέσεις είχαμε ανέκαθεν στη «σύγχρονη» κοινοβουλευτική μας «δημοκρατία» αλλά στα χρόνια των «σωτήριων» μνημονίων έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου «ξεσπάθωσαν» έναντι της εργατικής τάξης, απέλυαν χωρίς δισταγμό, μείωναν μισθούς και καταργούσαν μονομερώς δικαιώματα και κεκτημένα δεκαετιών που με αγώνες και θυσίες είχαν κερδηθεί. Βέβαια, τον «αέρα» αυτό τους τον έδιναν και τον δίνουν όλες οι κυβερνήσεις έως τώρα με τα νομικά εκτρώματα που έχουν ψηφιστεί από το κοινοβούλιο.
Η κρίση του συστήματος θα συνεχιστεί και όποια αναιμική «ανάπτυξη» επιτευχθεί στους οικονομικούς δείκτες δε θα αντιστρέψει το κλίμα τρομοκρατίας στους εργασιακούς χώρους, τα χαμένα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Ήταν αναπόφευκτο ότι η εγκληματική μείωση του κατώτατου μισθού στα 586 ευρώ μικτά, η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η μείωση της αποζημίωσης απόλυσης και η παρακμάζουσα κατάσταση των ελεγκτικών μηχανισμών (ΣΕΠΕ, ΙΚΑ, κλπ) θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες!
Η οργάνωση σε χώρους δουλειάς, συνδικάτα και εργατικές συλλογικότητες είναι πλέον μονόδρομος κι όπως δείχνει η εμπειρία (π.χ. καθαρίστριες ΟΣΥ, H&M) μόνο τότε υπάρχουν νίκες για τους εργαζόμενους!
