Η Ολυμπιακή Αεροπορία διανύει αν κρίνουμε από τις διαθέσεις των κυβερνώντων τις τελευταίες της ώρες, έρμαιο των χειρισμών των προηγούμενων κυβερνήσεων, της κακοδιαχείρισης και των χρεών του ελληνικού κράτους απέναντί της. (Στο φύλλο 281 του προηγούμενου Οκτώβρη καθώς και στο σάιτ του Ξ, www.xekinima.org, υπάρχει ολόκληρο το ιστορικό της ΟΑ).
ΠΑΝΘΕΟΝ – αεροπορική εταιρία χαμηλού κόστους
Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν πως κινδυνεύουν να πεταχτούν στο δρόμο η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων της Ολυμπιακής.
Ο υπουργός Μεταφορών, Λιάπης, ανακοίνωσε πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι η δημιουργία μιας νέας αεροπορικής εταιρίας, της ΠΑΝΘΕΟΝ, η οποία θα λειτουργεί στα πρότυπα των λεγόμενων εταιριών φτηνού κόστους (θυμάστε την HELIOS;). Τα σενάρια για τη νέα εταιρία είναι πολλά και αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα είναι δημόσια και δε θα απασχολεί περισσότερους από 2.000 εργαζόμενους, σε συνθήκες εργασιακών κατέργων.
7.000 συμβασιούχοι στον αέρα
Αυτή τη στιγμή στις Ολυμπιακές Αερογραμμές (πτητικό καθαρά έργο) και στην παλιά Ολυμπιακή Αεροπορία (τεχνική βάση, υπηρεσίες εδάφους) εργάζονται περίπου 10.000 άνθρωποι. Από αυτούς, οι μόνιμοι δεν ξεπερνούν τις 3.000, όλοι οι υπόλοιποι είναι συμβασιούχοι. Είναι χαρακτηριστικό πως από το 1986 και μετά δεν έχει προσληφθεί ούτε ένας μόνιμος εργαζόμενος!
Τι λέει όμως η κυβέρνηση για το μέλλον όλων αυτών; Στην αρχή είπε πως οι μόνιμοι που δε θα προσληφθούν στο νέο σχήμα θα μετατεθούν σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου. Για όλους τους συμβασιούχους, όμως, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία, καμιά μέριμνα, κανένας προγραμματισμός. Μιλάμε για πιλότους, αεροσυνοδούς, συντηρητές και γενικά για “μάχιμους” εργαζόμενους που θα έπρεπε να είναι μόνιμοι. Όλοι αυτοί είναι όμηροι των κυβερνήσεων που τους τάζουν τη μονιμότητά τους σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, (όπως υποσχέθηκε αλλά δεν τήρησε ο Καραμανλής στις τελευταίες εκλογές).
Εργατοπατέρες και διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος
Τα συνδικάτα που δρουν στην Ολυμπιακή, στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι καθοδηγούμενα από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχοντας χτίσει τόσα χρόνια πελατειακές σχέσεις με τα μέλη τους. Εργατοπατέρες που μετρούν τα μέλη τους σαν να είναι κουκιά…Αυτό δε σημαίνει πως όλες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι ίδιες, για τα περισσότερα όμως από τα σωματεία των διαφόρων ειδικοτήτων και διαφόρων κομματικών αποχρώσεων αυτό ισχύει. Τρανό παράδειγμα τα 2 σωματεία που υπάρχουν στον χώρο των συμβασιούχων της Ολυμπιακής, το ένα γαλάζιο και το άλλο πράσινο.
Οι απλοί συμβασιούχοι, σε όποια παράταξη κι αν ανήκουν, έχουν συμφέρον να απαιτήσουν τη δημιουργία ενιαίου σωματείου για όλους τους συμβασιούχους, αφού αυτή τη στιγμή τα δύο διαφορετικά σωματεία πολεμούν το ένα το άλλο αντί να παλεύουν από κοινού.
Τι ζητούν οι εργαζόμενοι
Για τους έλληνες εργαζόμενους, αυτό που είναι απαραίτητο είναι η ύπαρξη ενός δημόσιου αερομεταφορέα που να λειτουργεί με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας, κι όχι των κερδοσκόπων ιδιωτών. . Μόνο έτσι θα έχουμε φτηνές αερομεταφορές, με εγγυημένη ασφάλεια, χωρίς εγκληματικές πρακτικές εταιριών τύπου HELIOS.
Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να απαιτήσουν τη μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων, την επιστροφή των υπέρογκων χρεών του ελληνικού κράτους στην Ολυμπιακή και τη συνέχιση της λειτουργίας του εθνικού αερομεταφορέα με καθαρά δημόσιο χαρακτήρα, κάτω από συνθήκες διαφάνειας και ελέγχου από τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
