Στις 10 Ιούλη του 2015, όταν οι αποφάσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για ένα νέο μνημόνιο έπαιρναν το δρόμο της Βουλής, το «Ξ» δημοσίευσε την ανακοίνωση που ακολουθεί. Μ’ αυτή καλούσε όσες οργανώσεις και ρεύματα της Αριστεράς κατανοούσαν ότι δεν υπήρχε λύση και έξοδος από την κρίση χωρίς σύγκρουση με το καπιταλιστικό σύστημα και την καπιταλιστική ΕΕ, να προχωρήσουν σε μια κοινή συνάντηση με στόχο να θέσουν τα θεμέλια για μια νέα Αριστερά που να καλύψει το κενό που θα δημιουργούσε η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. 

Η πρωτοβουλία γι’ αυτή τη συνάντηση όντως πάρθηκε με ένα κείμενο που υποστηρίχτηκε από ένα σημαντικό αριθμό στελεχών της Αριστεράς. Ήταν η πρωτοβουλία «17 Ιούλη» της οποίας η πρώτη συνάντηση (στις 17 Ιούλη) ήταν εξαιρετικά επιτυχής με τη συμβολή σ’ αυτήν ενός πολύ μεγάλου αριθμού οργανώσεων της Αριστεράς και παρευρισκομένων. Τελικά όμως η «17 Ιούλη» δεν κατάφερε να βάλει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις και να επιβιώσει. Περισσότερα για την πρωτοβουλία αυτή τις επόμενες μέρες.  

Ακολουθεί το κάλεσμα του «Ξ» στις 10 Ιούλη του 2015

Ο Τσίπρας πέρασε το Ρουβίκωνα – η ώρα για μια νέα μαζική επαναστατική Αριστερά είναι τώρα!

Ξεκίνημα | 10/07/2015

Η  9^η Ιούλη είναι μία μαύρη μέρα για την ελληνική Αριστερά. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από τον Α. Τσίπρα, υποτάχτηκε ολοκληρωτικά και πλήρως στις απαιτήσεις των Δανειστών. Η εικόνα είναι τραγική. Μιλάμε βέβαια για τις συνέπειες στον ελληνικό λαό, ο οποίος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για να του δώσει λύσεις και έξοδο από τα Μνημόνια και μετά από 5 μήνες το μόνο που έφερε η κυβέρνηση ήταν ένα καταστροφικό Μνημόνιο που ισοπεδώνει ότι είχε απομείνει όρθιο από τους προηγούμενους κυβερνώντες. 

Να θυμίσουμε ότι αυτοί που σήμερα προδίδουν αρχές και ιδέες ήταν οι ίδιοι που φώναζαν πως θα καταργήσουν το Μνημόνιο μέσα σε μία μέρα, με ένα νόμο, οι ίδιοι που υπόσχονταν το πρόγραμμα της Θεσ/νίκης το οποίο ήταν δήθεν κοστολογημένο και ανεξάρτητο από την πορεία των διαπραγματεύσεων. 

Το ηγετικό επιτελείο και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας αποδείχτηκαν τραγικά κατώτεροι των περιστάσεων ανάξιοι της εμπιστοσύνης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, ανάξιοι του συγκλονιστικού ΟΧΙ της 5^ης Ιούλη που έφτασε μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων, των φτωχών που τους έδωσαν στις λαϊκές γειτονιές των μεγάλων πόλεων 70 – 80 % υπέρ του ΟΧΙ. Πρόδωσαν το μεγάλο αγώνα που έκαναν οι εργαζόμενοι και η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη και όλο τον κόσμο υπέρ του ελληνικού λαού.

Έχουν μάλιστα το θράσος να ζητούν από τον κόσμο, ακόμα και τώρα, να κινητοποιηθεί γιατί, δήθεν, η κυβέρνηση της Αριστεράς χρειάζεται τον κόσμο στους δρόμους. Ο κόσμος δεν κατεβαίνει στο δρόμο για να στηρίζει αυτούς που τον καρφώνουν πισώπλατα! Ιδιαίτερα όταν μερικές μέρες πριν στις 3 Ιούλη, κατάκλυσε το κέντρο της Αθήνας κατά εκατοντάδες χιλιάδες και όταν στις 5 Ιούλη έστειλε ένα βροντερό ΟΧΙ που συγκλόνισε την Ευρώπη και τον πλανήτη!

Υπάρχει μόνο μία περίπτωση να έχουμε ανατροπή της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς την υποταγή – κι αυτό είναι να έχουν αποφασίσει κομμάτια της άρχουσας τάξης της Ευρώπης ότι δεν θέλουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, αλλά αυτό πια φαίνεται εντελώς απομακρυσμένο. Αυτή όμως θα ήταν και η τελευταία πιθανότητα για να ερχόταν ο Τσίπρας σε σύγκρουση με την Ευρωζώνη. Αυτό δεν θα άλλαζε βέβαια ούτε κατά ένα «γιώτα» την πιο πάνω κριτική.

Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή στην διαδικασία μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ από ένα κόμμα της Αριστεράς σε ένα κόμμα του συστήματος. Ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα έχουν περάσει τον Ρουβίκωνα. Θα συνεχίσουν στο δρόμο που άνοιξε η 9^ηΙούλη ακόμα και αν χρειαστεί να καταλήξουν σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με αυτούς που βρίζανε, ακόμα και αν πρέπει να διαγράψουν την αριστερή πτέρυγα του κόμματος και να διαλύσουν το κόμμα! 

Πίσω από τη νέα ιστορική τραγωδία της ελληνικής Αριστεράς δεν βρίσκεται τίποτε άλλο από την πλήρη έλλειψη κατανόησης της ταξικής διάστασης της πραγματικότητας από την ηγετική ομάδα! Από την πλήρη έλλειψη κατανόησης του τι σημαίνει ταξική πάλη! Πήγαν να «παλέψουν» στην ΕΕ, με νεροπίστολα απέναντι στα πολυβόλα. Πήγαν σαν αφελείς και ανόητοι να εξηγήσουν στον Σόιμπλε και τα άλλα «σκυλιά» της ΕΕ ότι κάνουν λάθος και πρέπει να αλλάξουν πολιτική. Δεν είχαν ποτέ καμία εμπιστοσύνη στη δύναμη και τις δυνατότητες των εργαζομένων να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους. Είχαν χάψει το παραμύθι των αστών ότι το σύστημα είναι ανίκητο, ο καπιταλισμός δεν ανατρέπεται, ότι τυχόν έξοδος από το ευρώ ισοδυναμεί με τραγωδία. 

Η ήττα στην οποία οδήγησε το ελληνικό λαϊκό κίνημα ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του είναι ιστορική, όμως δεν είναι «τελική» – δεν είναι η ήττα του εμφυλίου. Υπάρχουν ακόμα μεγάλες δυνατότητες αντίστασης. 

Το καθήκον αυτή τη στιγμή είναι η συνάντηση των δυνάμεων που κατανοούν την ανάγκη της αναδιάταξης στις γραμμές της Αριστεράς. Δυνάμεις στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στον ΣΥΡΙΖΑ, που καταλαβαίνουν ότι χωρίς ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα και με την Ευρωζώνη δεν υπάρχει καμία προοπτική για καλύτερη ζωή, πρέπει εδώ και τώρα να συναντηθούν για να θέσουν τις βάσεις για μια νέα μαζική επαναστατική Αριστερά!  Που να πάρει τη σκυτάλη για τους αγώνες του αύριο και να προσφέρει προοπτική και πάλη απέναντι στην κάλπικη ελπίδα που πλάσαρε ο Τσίπρας.