Του Ζήση Σούρλα, φοιτητή της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών
Στόχος της Υπουργού Παιδείας ήταν μάλλον οι φετινές πανελλαδικές εξετάσεις να μείνουν στην ιστορία. Και το κατάφερε.
Σε σχέση με πέρσι 18.174 περισσότεροι υποψήφιοι αποκλεισμένοι και 14.176 θέσεις κενές στα ΑΕΙ.
Και όλα αυτά χάρη στη «μεγαλοφυή» ιδέα της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ).
Τι είναι η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής
Σε αντίθεση με τη κλασική διαδικασία των πανελλαδικών όπου οι θέσεις μιας σχολής συμπληρώνονται με βαθμολογική σειρά μέχρι να καλυφθούν όλες ή να μην υπάρχουν άλλοι υποψήφιοι για τη συγκεκριμένη σχολή (σε περίπτωση που οι ενδιαφερόμενοι ήταν λιγότεροι από τις διαθέσιμες θέσεις), με την ΕΒΕ μπαίνει ένα επιπλέον κριτήριο. Κάθε υποψήφιος στις πανελλαδικές εξετάσεις για να εισαχθεί στη σχολή της επιλογής του θα πρέπει να έχει γράψει πάνω από το μέσο όρο όλων των υποψηφίων του επιστημονικού του πεδίου πολλαπλασιασμένο επί ενός συντελεστή που ορίζεται από το τμήμα στο οποίο θέλει να εισαχθεί. Ο συντελεστής αυτός μπορεί να κυμαίνεται από 0,8 έως 1,2.
Το σύστημα αυτό επιτρέπει να μην καλυφθούν όλες οι κενές θέσεις στα πανεπιστήμια, παρότι υπάρχουν ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι φοιτητές. Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα των φετινών πανελλαδικών είναι η Αρχιτεκτονική Ξάνθης και η Δασολογία Δράμας όπου εισήχθη το «αστρονομικό» νούμερο των μηδέν υποψηφίων. Σε δεκάδες άλλα τμήματα εισήχθησαν ελάχιστα άτομα (από 1 έως 40).
Η «επιχειρηματολογία» για την θέσπιση της ΕΒΕ ήταν ότι δεν πρέπει να μπαίνουν στα πανεπιστήμια μαθητές που έγραψαν 2 και 3 στις πανελλαδικές. Στην πράξη φάνηκε αυτό που κατήγγειλαν από την αρχή εκπαιδευτικοί, μαθητές και φοιτητές. Ότι υποψήφιοι που συγκέντρωσαν καλές βαθμολογίες (12, 14, 16 κλπ) και με το παλιότερο σύστημα θα έμπαιναν σε κάποια σχολή, τώρα έμειναν εκτός πανεπιστημίων λόγω της ΕΒΕ, την ίδια ώρα που στα πανεπιστήμια αυτά έμειναν κενές θέσεις.
Η «επιτυχία» της αριστείας και της ΕΒΕ
Η όλη ρητορική του Υπουργείου γύρω από την «αριστεία» (sic) και την άνοδο του επιπέδου των πανεπιστημίων μέσω του αποκλεισμού των «κακών» μαθητών και τον «απεγκλωβισμό» τους από το Πανεπιστήμιο είναι απαράδεκτη και υποκριτική.
- Απαράδεκτη διότι η ΕΒΕ αυξομειώνεται (ανάλογα με τις επιδόσεις των υποψηφίων και ανάλογα με το συντελεστή που θέτει κάθε χρόνο το κάθε τμήμα) και δεν αποτελεί κάποιο αντικειμενικό κριτήριο που πιστοποιεί, όπως ισχυρίζεται το υπουργείο, ότι ο υποψήφιος έχει κάποιες απαραίτητες γνώσεις
- Είναι ένας αυθαίρετος συντελεστής με σκοπό να κόψει υποψήφιους φοιτητές
- Αποκλείει μαθητές από την πρόσβαση στα ΑΕΙ την ώρα που υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις
- Επιμένει στην αντίληψη ότι σε 2 ώρες μιας γραπτής εξέτασης υπό φοβερή πίεση αξιολογείται αντικειμενικά ένας άνθρωπος
- Θεωρεί ότι αυτή η εξέταση είναι ενδεικτική για τη μετέπειτα πορεία ενός φοιτητή μέσα στο πανεπιστήμιο, πράγμα που δεν «στέκει» από πολλές σκοπιές – για παράδειγμα δεν μπορεί να είναι κριτήριο το αν έμαθες την ιστορία παπαγαλία για το αν μπορείς να σπουδάσεις αγγλική φιλολογία
- Υποκριτική γιατί για την είσοδο σε ένα ιδιωτικό κολλέγιο ή ιδιωτικό ΙΕΚ η μόνη βάση εισαγωγής που απαιτείται είναι τα λεφτά που μπορεί κανείς να διαθέσει (άμα έχεις λεφτά μπορείς να «ξαναεγκλωβιστείς» στο πανεπιστήμιο δηλαδή).
Οι επιπτώσεις της ΕΒΕ στα Δημόσια Πανεπιστήμια…
Στόχος του Υπουργείου με την ΕΒΕ ήταν από την αρχή να μείνουν κενές θέσεις στα δημόσια πανεπιστήμια, ώστε να περιοριστεί περισσότερο η χρηματοδότηση σε αυτά και να συνεχίσει η διαδικασία συρρίκνωσής τους – μέσω της συγχώνευσης τμημάτων ή και του κλεισίματος τμημάτων.
Με πρόσχημα την απουσία φοιτητών και σύμφωνα με του νόμους όπου έχει ήδη ψηφίσει για την αξιολόγηση των ΑΕΙ, τα τμήματα με λίγους εισακτέους θα υποχρηματοδοτηθούν περαιτέρω και θα αναγκαστούν είτε να βρουν χρηματοδότηση από ιδιώτες (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα και αντικειμενικότητα της εκπαίδευσης σε αυτά) είτε θα κλείσουν ή θα συγχωνευθούν δυσχεραίνοντας τις συνθήκες φοίτησης σε αυτά και ανοίγοντας το δρόμο για απολύσεις διδακτικού, διοικητικού και λοιπού προσωπικού.
Ταυτόχρονα το Υπουργείο προσπαθεί να ρίξει το μπαλάκι στα ιδρύματα και να μην πάρει ευθύνη για τη μείωση των εισακτέων και όλων όσων επακολουθούν. Θέτει εκβιαστικά το δίλημμα στις Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων (συνελεύσεις διδακτικού προσωπικού) είτε να θέσουν χαμηλό συντελεστή ΕΒΕ και να διατηρήσουν μια κατάσταση όπου ναι μεν εισάγονται περισσότεροι φοιτητές αλλά αντιμετωπίζουν πιο έντονα τις συνέπειες της ανεπαρκούς χρηματοδότησης (ελλείψεις σε διδακτικό και άλλο προσωπικό, σε υποδομές, αναλώσιμα κλπ) είτε να θέσουν έναν υψηλό συντελεστή με σκοπό να έχουν ένα αριθμό εισακτέων που να «ταιριάζει» καλύτερα στα χρήματα που τους διαθέτει το υπουργείο. Αν ακολουθήσουν τη δεύτερη «επιλογή» τα πανεπιστημιακά ιδρύματα παρουσιάζονται ως οι «κακοί» που δε θέλουν να έχουν περισσότερους φοιτητές.
…και η πελατεία για τα ιδιωτικά κολλέγια
Την ίδια στιγμή τα ιδιωτικά κολλέγια και ΙΕΚ τρίβουν τα χέρια τους διότι το Υπουργείο έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τους εξασφαλίσει κέρδη. Εκτός από την εξίσωση των πτυχίων τους με τα ΑΕΙ (για τα κολλέγια) και την δυνατότητα για κατατακτήριες για τους αποφοίτους των ΙΕΚ (ΕΒΕ εδώ ούτε για αστείο), το Υπουργείο φροντίζει ώστε να έχουν και μπόλικη πελατεία από ανθρώπους που δεν έχουν άλλη διέξοδο για επαγγελματική κατάρτιση πέρα από αυτήν (αν φυσικά τους το επιτρέπει η τσέπη τους).
Ολομέτωπη επίθεση
Στόχος της ΝΔ από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησής της ήταν και είναι το χτύπημα του Δημόσιου Δωρεάν Πανεπιστημίου και η ενίσχυση των ιδιωτών της εκπαίδευσης. Με αυτό το γνώμονα εφαρμόστηκε και η ΕΒΕ, με αυτό το γνώμονα ψηφίστηκε ο νόμος για την υποτιθέμενη «αξιολόγηση» και μια σειρά άλλα νομοθετικά εκτρώματα.
Οι δυνάμεις της ανατρεπτικής Αριστεράς εντός και εκτός των Πανεπιστημίων θα πρέπει να παλέψουμε για τη δημιουργία ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου ενάντια στα σχέδια τους. Να διεκδικήσουμε φοιτητές, μαθητές και διδακτικό προσωπικό αύξηση της χρηματοδότης για τη δημόσια παιδεία, κατάργηση της ΕΒΕ και της προσχηματικής αξιολόγησης, κατάργηση του χουντικού έμπνευσης νόμου που προβλέπει αστυνομία στα πανεπιστήμια και πειθαρχικά για τους φοιτητές που αγωνίζονται, και όλων των αντιδραστικών νόμων της ΝΔ συνολικά, και να διεκδικήσουμε ένα Δημόσιο πραγματικά Δωρεάν Πανεπιστήμιο, πραγματικά Δημοκρατικό και Ελεύθερο!
Υστερόγραφο
Φέτος το καλοκαίρι είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη σειρά «3%» στο Netflix. Η υπόθεση της σειράς αφορά μια δυστοπία, την λεγόμενη «Ενδοχώρα» στην οποία ο κόσμος ζει στη εξαθλίωση και στη φτώχια. Κάθε χρόνο οι 20χρονοι πολίτες έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε ένα διαγωνισμό, τη λεγόμενη «Διαδικασία». Μέσω αυτής επιλέγεται το 3% των συμμετεχόντων για να ζήσει μια ανέμελη ζωή στην ουτοπική «Υπεράκτια Χώρα». Χωρίς να θεωρώ ότι τα Πανεπιστήμια αποτελούν κάποια ουτοπία αυτή τη στιγμή, αναρωτιέμαι μήπως βλέπουμε την ίδια σειρά με την κυρία Κεραμέως και ακόμα χειρότερα μήπως εμπνέεται από αυτήν ευελπιστώντας κάποια στιγμή να ενσαρκώσει το ρόλο του Εζεκιέλ, του διευθυντή της «Διαδικασίας»…
