Το δικαίωμα στην εργασία έχει γίνει ομηρία για τους περίπου 250.000 εργαζόμενους που θεωρούνται εργαζόμενοι β’ κατηγορίας, τους συμβασιούχους.
H κατάσταση είναι εκρηκτική. Εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις δήμων. Στη Χαλκίδα οι 130 περίπου συμβασιούχοι κάνουν κατάληψη στο αμαξοστάσιο του δήμου. Στην Κεφαλλονιά, το Ρέθυμνο, το Μενίδι, η οργή και η αγανάκτηση των συμβασιούχων κορυφώνονται. Στην πορεία της 16 Νοέμβρη, οι συμβασιούχοι δέχτηκαν επίθεση πρωτοφανούς αγριότητας από τα ΜΑΤ, γνωρίζοντας και αυτοί από πρώτο χέρι το “δόγμα Πολύδωρα” για τις νέες πρακτικές της αστυνομίας.
Η ιστορία με τις συμβάσεις ξεκινά από τη δεκαετία του 80, όταν για πρώτη φορά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ προσλάμβαναν εργαζόμενους που μπορεί να δούλευαν με πλήρες ωράριο αλλά το καθεστώς εργασίας τους ήταν συνεχόμενες συμβάσεις έργου. Τις επόμενες δεκαετίες οι κυβερνήσεις συνέχισαν την πρακτική αυτή, βλέποντας τους συμβασιούχους και σαν ψηφοθηρικό εργαλείο λίγο πριν τις εκάστοτε εκλογές.
Τελευταία πρακτική αυτού του είδους η προσωπική δέσμευση του ίδιου του Καραμανλή λίγο πριν τις εκλογές του 2004 για μονιμοποίηση των 250.000 εργαζομένων με συμβάσεις.
Το διάταγμα Παυλόπουλου μονιμοποίησε λιγότερους από 30.000 εργαζομένους! Συμβασιούχοι με 20 και 25 χρόνια προϋπηρεσία δεν περιλήφθηκαν στις ρυθμίσεις του νέου νόμου! Τώρα ο Καραμανλής προσποιείται πως ξέχασε τις υποσχέσεις του, ή ακόμα πως δεν τις έκανε ποτέ!
Πολλοί από τους αδικημένους σύγχρονους δουλοπάροικους προσπάθησαν να παλέψουν δικαστικά και κάποιοι κατάφεραν να δικαιωθούν.
Εδώ ήρθε η κυβέρνηση να διακηρύξει πως ακόμα και αυτοί οι οποίοι δικαιώθηκαν δικαστικά δεν πρόκειται να μονιμοποιηθούν. Η αρχική πρόθεση της κυβέρνησης μάλιστα ήταν να μην τους πληρώσει ούτε καν τα δεδουλευμένα, στη συνέχεια όμως, κάτω από τη γενική κατακραυγή, υποχώρησε.
Το υπουργείο εσωτερικών χρησιμοποίησε σαν πρόσχημα απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, βάσει της οποίας απαγορεύεται να πληρωθούν όσοι συμβασιούχοι δικαιώθηκαν στα δικαστήρια. Επίσημη δικαιολογία για αυτή την απόφαση ήταν πως αυτοί που δικαιώθηκαν στα δικαστήρια και οι συμβάσεις τους μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου δεν πέρασαν από ΑΣΕΠ! Απέναντι σε ποια λογική μπορεί να σταθεί το γεγονός πως εργαζόμενοι, με 5, 10 ή ακόμα και 20 χρόνια εργασίας στους δήμους δε μονιμοποιούνται;
Tο θέμα είναι καθαρά πολιτικο. Πρέπει να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι των δήμων και των οργανισμών. Γιατί η εργασία τους είναι όχι μόνο χρήσιμη, αλλά απαραίτητη, οι θέσεις τους καλύπτουν πάγιες και οργανικές ανάγκες.
Είναι σίγουρο πως πολλές από τις προσλήψεις που έγιναν με συμβάσεις ήταν ρουσφετολογικές. Τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ χρησιμοποίησαν τους συμβασιούχους ως εργαλεία για εξαγορά συνειδήσεων και ψήφων σε προεκλογικές περιόδους. Αυτό όμως δε σημαίνει πως οι άνθρωποι αυτοί, που εργάζονται σαν οδοκαθαριστές, σαν σχολικοί τροχονόμοι, σαν νοσηλευτές ή δάσκαλοι σε δημοτικά ωδεία (Πετρούπολη), δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Η κοινωνία έχει μόνιμη και διαρκή ανάγκη από την εργασία και την προσφορά αυτών των ανθρώπων. Και δεν είναι δυνατό αυτοί που είναι υπεύθυνοι για το ρουσφέτι, δηλαδή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να αρνούνται να μονιμοποιούν αυτούς που προσέλαβαν επειδή οι προσλήψεις ήταν … ρουσφετολογικές!
Αν η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει χρήματα για τη μονιμοποίησή τους, όπως λέει, (όπως “δεν μπορεί να βρει” λεφτά για την παιδεία και την υγεία), ας φορολογήσει τις τράπεζες και τους έλληνες εφοπλιστές που δηλώνουν υπερκέρδη. Ας φορολογήσει την Εκκλησία που με τέτοια περιουσία απολαμβάνει φοροαπαλλαγές δις ευρώ. Όχι μόνο αυτό δεν κάνει αλλά με τον πρόσφατο ασφαλιστικό νόμο που πέρασε απαλλάσσει τους μεγάλους επιχειρηματίες από πολλές δεκάδες εκ. ευρώ χρεών στα ασφαλιστικά ταμεία, τη στιγμή που η φορολογία των φυσικών προσώπων είναι μεγαλύτερη από εκείνη των Α.Ε.
Το θέμα των συμβασιούχων είναι ένα μεγάλο θέμα που αφορά όλη την κοινωνία. Και αυτό θα απαιτούσε τη δυναμική παρέμβαση της ΓΣΕΕ πάνω στο ζήτημα για να εξαλειφθεί το φαινόμενο. Θα απαιτούσε με τη στήριξη και το συντονισμό της ΓΣΕΕ, απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλους τους χώρους που υπάρχουν συμβασιούχοι, κινητοποιήσεις όχι μόνο των συμβασιούχων αλλά του συνόλου των εργαζομένων.
Που όμως…
Πέρα από την αγωνιστική της ανεπάρκεια, ποια είναι η πρόταση της ΓΣΕΕ για το θέμα; Τι σημαίνει η θέση της “να μονιμοποιηθούν όσοι συμβασιούχοι καλύπτουν οργανικές θέσεις”; Ποιες και πόσες είναι αυτές;
Αντίστοιχη κριτική πρέπει να γίνει και στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, την ομοσπονδία των εργαζομένων σε δήμους, η οποία επίσης δεν έχει δώσει ιδιαίτερη μάχη για το θέμα. Είναι ανάγκη όμως και οι ίδιοι οι συμβασιούχοι να σταματήσουν να πιστεύουν τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” πριν τις εκλογές και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για τα δυο κόμματα εξουσίας που τους εμπαίζουν τόσα χρόνια.
Απαραίτητος είναι ο συντονισμός σε μια ενιαία και μαχητική ομοσπονδία συμβασιούχων όλων των επιμέρους σωματείων τους. Μόνο η κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους, με τοπικά αλλά και κεντρικά κλεισίματα δρόμων, καταλήψεις δημαρχείων ή υπουργείων και γενικά ενέργειες που θα έκαναν πιο γνωστό το πρόβλημα σε τοπικό αλλά και κεντρικό επίπεδο θα έδινε αέρα νίκης σε αυτό το κίνημα των συμβασιούχων.
Παράλληλα, θα μπορούσαν να προβούν σε δυναμικές απεργίες, στην αρχή 24ωρες και 48ωρες και στη συνέχεια διαρκείας, αποδεικνύοντας στην πράξη πως καλύπτουν πάγιες και διαρκείς κοινωνικές ανάγκες.
Με τέτοιες ενέργειες θα μπορούσαν να σύρουν και την ηγεσία των ομοσπονδιών και της ΓΣΕΕ σε δυναμικές μορφές συμπαράστασης. Η νίκη των συμβασιούχων είναι πιο αναγκαία από ποτέ, όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρο το εργατικό κίνημα.
Γιώργος Κασαμπαλάκος
***
Δήμος Πετρούπολης: 13 χρόνια συμβασιούχοι
-Πόσοι είναι οι εργαζόμενοι του ωδείου αυτή τη στιγμή;
Αυτή τη στιγμή είναι 40 εργαζόμενοι, από τους οποίους οι 23 είναι συμβασιούχοι.
-Πόσο καιρό δουλεύουν με συμβάσεις οι συμβασιούχοι;
To 1993, όταν πρωτοξεκίνησε τη λειτουργία του το δημοτικό ωδείο Πετρούπολης, προσλήφθηκαν ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Το 1999 πρωτοξεκίνησαν οι συμβάσεις έργου.
-Δηλαδή αυτοί οι 23 συμβασιούχοι δουλεύουν μόνιμα από το 1993 και δεν έχουν μονιμοποιηθεί ακόμα! Το διάταγμα Παυλόπουλου δε σας καλύπτει;
Ο εμπαιγμός και η κοροϊδία των κυβερνήσεων δεν έχει όριο. To διάταγμα Παυλόπουλου θέτει ως όριο να υπάρχουν διαλείμματα 3 μηνών και πάνω ανάμεσα στις ανανεούμενες συμβάσεις προκειμένου να μονιμοποιηθούν. Οι δικές μας συμβάσεις λήγουν κάθε χρόνο στις 30 Ιουνίου και ξαναξεκινούν στις 10 Σεπτέμβρη, το διάστημα αυτό είναι λιγότερο από 3 μήνες, άρα δε μονιμοποιούμαστε.
-Ο δήμος Πετρούπολης τι λέει;
Ο δήμος αναγνωρίζει πως καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Το πρόβλημα δεν είναι στο δήμο, είναι στη χρηματοδότηση από την κυβέρνηση;
-Δικαστικά πού βρίσκεται το θέμα;
Mε τελεσίδικες αποφάσεις έχουμε μετατραπεί σε αορίστου χρόνου από τον Απρίλη του 2006. Παρ’ όλα αυτά, ο πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν υπογράφει τα εντάλματα πληρωμών μας. Είναι ο γνωστός εμπαιγμός των κυβερνήσεων που άφησαν κάποιους συμβασιούχους να δικαιωθούν στα δικαστήρια αλλά χρησιμοποιώντας το ελεγκτικό συνέδριο τους άφησαν απλήρωτους.
-Δηλαδή πληρωνόσασταν όσο είχατε συμβάσεις,
από 1η Σεπτέμβρη έως 30 Ιούνη αλλά σταματήσατε να πληρώνεστε μόλις μονιμοποιηθήκατε!
Ακριβώς.
-Και τώρα τι ζητάτε;
Απαιτούμε την καταβολή των δεδουλευμένων μας και να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σε κάτι που αγαπάμε πολύ με αίσθημα ασφάλειας.
***
Οι συμβάσεις του παραλόγου ή πώς χάνεται η προϋπηρεσία όσων μονιμοποιούνται!
Αν ζούσε ο Ιονέσκο (ιδρυτής του θεάτρου του παραλόγου), θα είχε σίγουρα άπειρο υλικό να εμπνευστεί για τα θεατρικά του έργα. Και, ακόμα πιο σίγουρα, θα είχε πολλούς υποψήφιους για τη θέση του πρωταγωνιστή στο θέατρο του παραλόγου!
Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, βάζει θέμα αναγνώρισης της προϋπηρεσίας όσων συμβασιούχων έγιναν αορίστου χρόνου. Σύμφωνα με το άρθρο 164/2004 του προεδρικού διατάγματος Παυλόπουλου, με το οποίο γίνονται αορίστου χρόνου περίπου 33.000 συμβασιούχοι σε δημόσιες υπηρεσίες και υπουργεία, ο χρόνος που θα λαμβάνεται υπόψη των αρμοδίων ως προϋπηρεσία είναι μόνο ο χρόνος που ζητά το ίδιο το προεδρικό διάταγμα ως προϋπόθεση για μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου, δηλαδή από 18 έως 24 μήνες.
Δηλαδή, αν, για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος -στις δεκάδες ειδικότητες που απασχολεί το ΥΠ.ΠΟ- έχει 10 ή 15 χρόνια προϋπηρεσίας σε αυτό, μισθολογικά θα πληρώνεται σα να έχει μόνο μέχρι 2 χρόνια προϋπηρεσία, αντί για 10 ή παραπάνω που κανονικά δικαιούται. Γιατί το κράτος δεν αναγνωρίζει το δικαίωμά του να εισέλθει σε ανώτερα οικονομικό και συνταξιοδοτικό κλιμάκιο! Αυτό σημαίνει από 50 έως 350 ευρώ λιγότερα στο μισθό κάθε μήνα και σημαντική μείωση των συνταξιοδοτήσιμων ενσήμων.
Άλλωστε, είναι πολύ λογικό μια υπηρεσία να προσλαμβάνει προσωπικό με απαραίτητη προϋπόθεση την προϋπηρεσία και να βασίζεται στην επαγγελματική εμπειρία του εκάστοτε εργαζομένου για να φέρει σε πέρας μια εργασία, αλλά, όταν έρθει η ώρα να τον πληρώσει, να θεωρεί ότι αυτή η προϋπηρεσία δεν υπάρχει!
Αν αυτό δεν είναι παράλογο, τότε όλοι εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε κάλλιστα να χαρακτηριστούμε ρινόκεροι! Αρκεί να βρεθεί ένας Ιονέσκο να μας σκηνοθετήσει!
Μαριάνθη Κυπρίδου, συμβασιούχος στο υπουργείο πολιτισμού
Οι συμβασιούχοι του υπουργείου πολιτισμού συνεχίζουν τον αγώνα
Ο αγώνας των συμβασιούχων του υπουργείου Πολιτισμού για μονιμοποίηση συνεχίζεται. Στα τέλη Νοέμβρη (28 και 29 Νοέμβρη) κινητοποιηθήκαμε μαζί με όλους τους συμβασιούχους κάνοντας στάσεις εργασίας αλλά και συγκεντρώσεις έξω από το υπουργείο Εσωτερικών. H διοίκηση όμως του σωματείου μας έδειξε μεγάλη αδυναμία στην ενημέρωση αλλά και την κινητοποίηση των μελών του στις κινητοποιήσεις που έγιναν στα τέλη Νοέμβρη.
Στην Ε.Π.Κ.Α.(Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων) στην οποία εργάζομαι, δεν έγινε καμιά ενημέρωση. Ξέρω πως σε άλλους χώρους ειδοποιήθηκαν οι εργαζόμενοι μια μέρα πριν ή ακόμα και τη μέρα της κινητοποίησης. Όταν ένας εργαζόμενος ειδοποιείται την τελευταία στιγμή, είναι πιθανό να έχει κανονίσει κάποιες δουλειές και να μην μπορεί να απεργήσει, ακόμα και αν θέλει. Τέτοια παραδείγματα δυστυχώς υπήρξαν πολλά. Σαν αποτέλεσμα, η συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος τη δεύτερη μέρα των κινητοποιήσεων ήταν μάλλον αποτυχία. Μαζεύτηκαν γύρω στα 35-40 άτομα, χωρίς παλμό και αυτοπεποίθηση.
Τέτοιες ανοργάνωτες κινητοποιήσεις μόνο αισιοδοξία δε φέρνουν στον αγώνα μας. Ελπίζουμε στο μέλλον η ενημέρωση από τη διοίκηση του σωματείου να είναι πιο άμεση ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή στην απεργία και περισσότερος κόσμος στις συγκεντρώσεις.
Γιώργος Γρίσπος, συμβασιούχος υπουργείου πολιτισμού
__________________
