Ανεξάρτητα από το πότε τελικά θα γίνουν οι εκλογές, διανύουμε ήδη προεκλογική περίοδο με όλα τα χαρακτηριστικά που αυτή έχει: υποσχέσεις, καλοστημένα σόου, ρουσφέτια, ψέματα.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για μια ακόμη φορά θα προσπαθήσουν να φτιασιδώσουν προεκλογικά ότι θα εφαρμόσουν μετεκλογικά. Η ΝΔ παραμένει πρώτη αλλά με μειωμένη τη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ περίπου στη μία μονάδα. Το ΠΑΣΟΚ μειώνει τη διαφορά όχι γιατί ανεβαίνει το ίδιο αλλά βασικά γιατί πέφτει η ΝΔ. Η αριστερά παίρνει λίγο παραπάνω αλλά καθόλου αρκετό, ενώ αντίστοιχη και λίγο μεγαλύτερη σχετική άνοδο εμφανίζει το ακροδεξιό ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη.
Σχεδόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις 22-25% των πολιτών δηλώνει ότι κανένας από τους Καραμανλή-Παπανδρέου δεν μπορεί να λύσει τα βασικά προβλήματα της χώρας. Όλα αυτά αποτελούν έκφραση του πολιτικού κενού: ταυτόχρονη δυσαρέσκεια προς τα 2 μεγάλα κόμματα, καμία ένδειξη δυναμικής ανόδου από την αριστερά, ρευστότητα στις μετακινήσεις των ψηφοφόρων και αύξηση της αρνητικής ψήφου δηλαδή εκείνων που ψηφίζουν το λιγότερο κακό, χωρίς καμία μαχητική διάθεση και ενθουσιασμό.
Ολοένα και περισσότεροι κατανοούν ότι ο λογαριασμός θα έρθει .. μετά τις εκλογές.
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την έξοδο από την επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας όμως η πραγματικότητα είναι ότι οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι γίνονται φτωχότεροι. Όλα τα βασικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας παραμένουν (δημόσιο χρέος, ανεργία, φτώχεια, αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο) ενώ η 4η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την οικονομική και κοινωνική συνοχή αποκαλύπτει ότι η μεγέθυνση του ΑΕΠ της Ελλάδας θα ήταν στο τέλος του 2006 κατά 2.8% χαμηλότερη – δηλ. μόλις 1.5% – αν δεν υπήρχαν οι χρηματοδοτήσεις του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης την περίοδο 2000-2006.
Η αλήθεια είναι ότι μπροστά μας έχουμε “πόλεμο”. Και η πραγματική αντιπολίτευση θα γίνεται στους δρόμους και όχι στα έδρανα της βουλής.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει σημασία να μειωθούν δραστικά τα ποσοστά των 2 μεγάλων κομμάτων. Έχει και παραέχει προκειμένου να έχουν πιο αδύναμες και άρα πιο εύθραυστες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες.
Όμως το σημαντικό για μια ακόμη φορά είναι οι αγώνες μας. Για την παιδεία, το ασφαλιστικό, τις συντάξεις, τις εργασιακές σχέσεις που θα είναι τα πιο σημαντικά μέτωπα και η όποια νέα κυβέρνηση θα προσπαθήσει να τα ανοίξει αμέσως μετά τις εκλογές προκειμένου να αξιοποιήσει το χαρτί της “νωπής λαϊκής εντολής” και το χρόνο που θα έχει μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Και είναι μέσα από τέτοιους αγώνες που θα εντείνονται οι διεργασίες για νέους πολιτικούς σχηματισμούς μέσα στην αριστερά απαλλαγμένους από τα προπατορικά αμαρτήματα της ήδη υπάρχουσας.
Τάκης Γιαννόπουλος
