Της Ελένης Μήτσου
Εν όψει Ευρωεκλογών το δίλημμα του «τι να ψηφίσουμε» επανέρχεται, για πολλούς αριστερούς ιδιαίτερα ανένταχτους και νέους.
Μπρος γκρεμός…
Η αριστερά, όπως έχουμε πει και γράψει πολλές φορές, δεν πείθει και δεν εμπνέει, αυτό ισχύει και για τα μαζικά κόμματα αλλά και για τα μικρά του πολυδιασπασμένου χώρου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Από τη μια υπάρχει το ΚΚΕ. Ένα κόμμα με παντελή έλλειψη δημοκρατίας στο εσωτερικό του, που προσπαθεί να καπελώσει κάθε αγώνα, ή να σαμποτάρει όποιον δεν μπορεί να ελέγξει.
Ένα κόμμα, που αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί με την υπόλοιπη αριστερά σε οποιοδήποτε ζήτημα, είτε αυτό αφορά κάποιο αίτημα του κινήματος, είτε μια κοινή πορεία.
Το ΚΚΕ συνεχίζει να έχει ως μοντέλο τα δικτατορικά, σταλινικά καθεστώτα της Σοβιετικής Ένωσης και του Ανατολικού Μπλοκ, παρ’ όλη την κατάρρευσή τους πριν 15 χρόνια. Με αυτή τη λογική, είναι φυσικό να μην μπορεί να πείσει και να εμπνεύσει τον κόσμο και να παραμένει καθηλωμένο στα ίδια ποσοστά για χρόνια.
Και πίσω ρέμα…
Από την άλλη ο ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ. Η δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ από τον ΣΥΝ λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές έδωσε ελπίδα σε μια σειρά από κόσμο, ότι κάτι πάει να αλλάξει, στην αριστερά. Οι οργανώσεις που συμμετείχαν στο ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝ, ΑΚΟΑ, ΚΕΔΑ, ΔΕΑ, ΚΟΕ) έγραφαν στην ιδρυτική διακήρυξη του σχήματος, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο «χώρος για την ανασύνταξη της Αριστεράς» και ότι αποτελεί «στρατηγική επιλογή» κι όχι ευκαιριακή συμμαχία εν όψει των εκλογών.
Λίγους μήνες μετά την κάθοδό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, στο εσωτερικό του τα πράγματα δεν πάνε και τόση συνέχεια του είναι πολύ αμφίβολη. Ο Μ. Γλέζος μετακομίζει στο ΔΗΚΚΙ, η ΚΕΔΑ φαίνεται να αποχωρεί, η ΚΟΕ πήρε την απόφαση να μην στηρίξει το ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωκλογές, ενώ τμήματα της ΑΚΟΑ καταγγέλλουν τον ΣΥΝ για «ηγεμονική συμπεριφορά» και για «κατάργηση του ενωτικού χαρακτήρα και των συνιστωσών» του σχήματος (βλ. για παράδειγμα την ΕΠΟΧΗ 18/4/2004).
Η κατάληξη αυτή δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Το Ξ τουλάχιστον πρόβλεψε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επρόκειτο να έχει τύχη. Η συνεργασία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ έγινε στη βάση του προγράμματος, στην ουσία, του ΣΥΝ. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπείται κοινοβουλευτικά μόνο από τον ΣΥΝ, αθετώντας έτσι τη συμφωνία για πλουραλιστική εκπροσώπηση του σχήματος στη Βουλή. Την ίδια στιγμή οι θέσεις που εκφράζονται δημόσια από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πραγματικότητα οι θέσεις του ΣΥΝ και μόνο.
Η πρόταση για την Αντικαπιταλιστική Αριστερά
Πριν ένα χρόνο (το Μάη και τον Ιούνη του 2003), όταν ο ΣΥΝ καλούσε οργανώσεις του ΕΚΦ (Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ) να συνεργαστούν μαζί του, το ΞΕΚΙΝΗΜΑ πρότεινε στις αντικαπιταλιστικές οργανώσεις του ΕΚΦ να ακολουθήσουν έναν άλλον δρόμο. Προτείναμε τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού σχήματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς (α.α.) και την κάθοδό του στις ευρωεκλογές.
Προτείναμε μια συνεργασία πάνω στη βάση:
• ενός προγράμματος με ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού
• μιας ταξικής πολιτικής, μαχητικών και συγκεκριμένων προτάσεων πάλης υπέρ των εργατικών συμφερόντων, πάνω σε όλα τα ζητήματα, από τα πιο μικρά καθημερινά μέχρι τα πιο μεγάλα
• πλατιάς εσωτερικής δημοκρατίας
• ενωτικών διαθέσεων για συνεργασίες και κοινή δράση με τις υπόλοιπες οργανώσεις και κόμματα της αριστεράς
Με δεδομένη τη φθορά των παραδοσιακών κομμάτων της αριστεράς, ένα τέτοιο σχήμα θα μπορούσε να δώσει διέξοδο σε πολλές δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές, ιδιαίτερα τους νέους, που ψάχνουν ριζοσπαστικές απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα που γεννά ο καπιταλισμός και να δώσει μια πιο μαζική απήχηση στις ιδέες υπέρ της ανατροπής του καπιταλισμού.
Δυστυχώς οι οργανώσεις που τελικά επέλεξαν τη συνεργασία με τον ΣΥΝ καταδίκασαν αυτή την προοπτική. Οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες. Και γίνονται ακόμα μεγαλύτερες από το γεγονός ότι δεν βγάζουν συμπεράσματα από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ψήφος στους αριστερούς συνδυασμούς
Η ιδέα της πλατιάς συνεργασίας της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ, εξωκοινοβουλευτικής) για κοινές εκλογικές καθόδους είναι κάτι που αρκετός κόσμος της αριστεράς συζητάει και μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους. Είναι κάτι που το Ξ έθεσε πολλές φορές στο παρελθόν. Όμως είναι ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να υπάρξει. Η όποια επιμονή σ’ αυτό πια ακούγεται αστεία ή αφελής.
Μ’ αυτά τα δεδομένα το Ξεκίνημα δεν έχει άλλη επιλογή από το να καλέσει, ξανά, σε ψήφο στους συνδυασμούς της αριστεράς χωρίς να παίρνει συγκεκριμένη θέση υπέρ του ενός ή του άλλου σχήματος. Προτείνουμε ασφαλώς τα μαζικά κόμματα, ΚΚΕ και ΣΥΝ, σαν πρώτη επιλογή, γιατί αυτά έχουν τη σχέση με το μαζικό κίνημα και την κοινωνία, αλλά εκεί που η αγανάκτηση με τα δύο κόμματα είναι πολύ έντονη, το Ξ προτείνει ψήφο στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
