Τα καθημερινά άσχημα νέα που φτάνουν από την αγορά εργασίας αποδεικνύουν ότι παρά τις εξαγγελίες, τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ουσία της εργασιακής εκμετάλλευσης. Μάλιστα, φαινόμενα που στο παρελθόν τα βλέπαμε σπανιότερα, εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες, σωματική βία εργοδοτών ενάντια στους εργαζόμενους, θρασύτατες επιθέσεις εργοδοτών σε ελεγκτές εργατικής-ασφαλιστικής νομοθεσίας, μηνύσεις σε εργαζόμενους που «τολμούν» να αναφέρουν απλά την αλήθεια σε ελέγχους του ΣΕΠΕ-ΙΚΑ, συμβαίνουν όλο και πιο συχνά! Παρακάτω ακολουθούν μερικά παραδείγματα βγαλμένα, όχι από κάποιο φανταστικό εργασιακό εφιάλτη, αλλά από πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα, σε απόσταση λίγων ημερών μεταξύ τους:
Στα κρατητήρια για «κλοπή» ανασφάλιστη εργαζόμενη
Σύμφωνα με πρόσφατες καταγγελίες, μια μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης, που εργαζόταν σε μεσιτικό γραφείο στο Ηράκλειο, αναγκάστηκε να περάσει ένα Σαββατοκύριακο στο κρατητήριο. Μετά από έλεγχο του Περιφερειακού Ελεγκτικού Κέντρου του ΕΦΚΑ στη συγκεκριμένη επιχείρηση, διαπιστώθηκε ότι η Ν.Κ. δούλευε ανασφάλιστη. Έτσι, ο εργοδότης αποφάσισε να την καταγγείλει για… υπεξαίρεση! Όχι απλά θύμα εκμετάλλευσης λοιπόν, αλλά και κατηγορούμενη επειδή η επίσκεψη του ελεγκτικού μηχανισμού δεν άρεσε στον εργοδότη!
Εργοδότης επιτίθεται λεκτικά και απειλεί επιθεωρητή του Σ.ΕΠ.Ε.
Και αν νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα, έρχεται συνέχεια. Ένα άλλο πρόσφατο νέο από τον κόσμο της εργασιακής αυθαιρεσίας έρχεται από τη Χίο. Εργοδότης επιτέθηκε λεκτικά και απείλησε με χρήση βίας τον επιθεωρητή εργασίας του ΣΕΠΕ Πάνο Κορφιάτη, όταν ο τελευταίος «τόλμησε» να του κάνει έλεγχο και να βρει, μάλιστα, «λαβράκι»! Η αποκάλυψη ότι στην επιχείρησή του υπήρχε αδήλωτη εργαζόμενη, ήταν αρκετή για να εξοργίσει τον επιχειρηματία γκάνγκστερ ο οποίος πολιτεύεται με τη ΝΔ (τι παράξενο!). Όταν μάλιστα ο επιθεωρητής αποφάσισε να δημοσιοποιήσει το περιστατικό, ο επιχειρηματίας απάντησε ότι πρόκειται για fake news και ότι σκοπεύει να κινηθεί νομικά εναντίον του! Θράσος χωρίς όρια!
Εργάτης σε εργοστάσιο της «ΔΕΛΤΑ» αυτοκτονεί υπό την πίεση εκβιασμών της εργοδοσίας
Τα εργατικά ατυχήματα είναι από μόνα τους ένα ξεχωριστό, μεγάλο κεφάλαιο στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης που ζούμε. Το φαινόμενο αυτό τείνει να γίνει μια «συνηθισμένη» καθημερινότητα καθώς μαθαίνουμε συνεχώς για θανάτους εργαζομένων που οφείλονται στα ελλιπή μέτρα ασφάλειας, την ακραία εντατικοποίηση, κ.α. Επιπλέον, απ’ ότι φαίνεται, οι εργοδότες ασκούν τέτοια πίεση στους εργαζόμενους, που μπορεί να τους οδηγήσουν ακόμη και στην αυτοκτονία.
Έτσι στην επιχείρηση ΔΕΛΤΑ, του ομίλου Vivartia στο Πλατύ Ημαθίας, ένας 38χρονος εργάτης αυτοκτόνησε μπροστά στην απειλή της ανεργίας. Η εταιρεία σκοπεύει να κλείσει το συγκεκριμένο εργοστάσιο και προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, τους πρότεινε «εθελούσιες εξόδους». Ο εργαζόμενος που αρχικά υπέγραψε την αίτηση κάτω από την πίεση της εργοδοσίας, στη συνέχεια ζήτησε να πάρει πίσω την υπογραφή του, κάτι που η εταιρεία αρνήθηκε, οδηγώντας τον στην απελπισία και τελικά στην αυτοκτονία[3].
Το κεφάλαιο επιτίθεται!
Το κεφάλαιο δε μπορεί να προσαρμοστεί στην ιδέα ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, σαν το ΙΚΑ και το ΣΕΠΕ, μπορούν να λειτουργήσουν στοιχειωδώς και να πράττουν το αυτονόητο: να ελέγχουν τη τήρηση της εργασιακής-ασφαλιστικής νομοθεσίας. Έτσι, μπροστά στην ασυδοσία που επικρατεί γενικά στην τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, μια παροδική ένταση των ελέγχων από το ΙΚΑ και το ΣΕΠΕ μπορεί να βγάλει εργοδότες απ’ τα ρούχα τους διότι θεωρείται «ωμή παρέμβαση στην υγιή επιχειρηματικότητα».
Αποδεικνύεται όμως ότι αυτή η επιχειρηματικότητα μόνο «υγιής» δεν είναι! Αποδεικνύεται επίσης, ότι παρά την αύξηση του εξευτελιστικού κατώτατου μισθού κατά 50 ευρώ, την κατάργηση του ακόμα πιο εξευτελιστικού υποκατώτατου μισθού και την κάπως μεγαλύτερη ένταση των θεσμικών ελέγχων, η καθημερινότητα των εργαζομένων δε βελτιώνεται. Ίσα- ίσα το κεφάλαιο επιτίθεται θεωρώντας πως δε το αγγίζει κανένας νόμος και κανένας έλεγχος κι ότι οποιαδήποτε «παρέμβαση» στην ελευθερία του να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους για τα κέρδη του μπορεί να απαντάται με ακόμη μεγαλύτερη ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης!
Γι’ αυτό, δεν αρκούν κάποια ημίμετρα, που θα «αναγκάζουν» τους εργοδότες να «συμμορφώνονται» περιστασιακά και μετά ξανά τα ίδια και χειρότερα. Πρέπει ως εργαζόμενοι να οργανωθούμε και να παλέψουμε ώστε η παραγωγή και η οικονομία να ελέγχονται από την κοινωνία και να τις διαχειρίζονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με δημοκρατικό σχεδιασμό και ριζικά καλύτερους όρους εργασίας!
