Του Ηλία Αζαμπί
Η πρωτομαγιά που μας πέρασε ήταν… «ιστορική». Η ηγεσία της ΓΣΕΕ προσπάθησε να ακυρώσει την καθιερωμένη πορεία με την αιτιολογία της «επίθεσης» που δέχτηκε από αναρχικούς και κάποια άτομα (μέλη της ΚΟΕ) από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η «επίθεση» που τους τρομοκράτησε τόσο ήταν τα γιουχαΐσματα από την αντιμικροφωνική των αναρχικών και ορισμένα κουλούρια που εκτοξεύτηκαν προς το μέρος τους.
Ωστόσο, το βασικό πρόβλημα της πορείας της Πρωτομαγιάς ήταν η απουσία μαζικότητας. Μετά τις καταπληκτικές κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό οι εργαζόμενοι «επέλεξαν» να μην συμμετέχουν στην πορεία. Κι αυτό σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με την ίδια την έκβαση του αγώνα για το ασφαλιστικό ο οποίος ήταν αναποτελεσματικός και φυσιολογικά προκαλεί απογοήτευση και εντείνει την ανυποληψία των συνδικαλιστικών ηγετών.
Βέβαια εμείς θεωρούμε τις μεθόδους των αναρχικών εντελώς αναποτελεσματικές, χωρίς ουσία και με κύριο στόχο τον εντυπωσιασμό. Κι επίσης, ενώ δίνουμε πλήρη υποστήριξη στην έκφραση της οργής των εργαζομένων ενάντια στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, όταν αυτή η αγανάκτηση προέρχεται από στελέχη πολιτικών οργανώσεων, τότε… έχουμε τις αμφιβολίες μας… Αυτά όμως με τίποτα δεν μπορούν να δώσουν άλλοθι στη συνδικαλιστική ηγεσία να προσπαθήσει να ακυρώσει την πορεία της Πρωτομαγιάς για να καλύψει στην ουσία τη δική της γύμνια.
Και βέβαια με τίποτα δεν πρέπει να συγχέουμε την στάση των ηγεσιών με τον συνδικαλισμό καθεαυτό. Γιατί αν αντί να απαξιώσουμε τις ηγεσίες, απαξιώσουμε την έννοια του συνδικαλισμού, γενικά, τότε απλά σημαίνει άνευ όρων παράδοση στους νόμους της αγοράς, την επιστροφή στον μεσαίωνα και το πέταμα των αγώνων και των θυσιών δεκαετιών από τις προηγούμενες γενιές.
Κακή υπηρεσία προσφέρει το ΚΚΕ στην κρίση του συνδικαλισμού. Το ΠΑΜΕ παρουσιάζεται ως ο αντίλογος της ΓΣΕΕ. Όμως τι σόι συνδικαλισμός είναι το «περιχαρακωμένο» ΠΑΜΕ όταν δεν μπορείς να λάβεις μέρος στις αποφάσεις του εκάστοτε σωματείου του αν δεν είσαι μέλος ή έστω φίλος του ΚΚΕ.
Ο μοναδικός τρόπος για να ξεπεραστεί η κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος είναι ο κάθε ένας από εμάς να συμμετάσχει στο σωματείο του χώρου του και όπου δεν υπάρχει να βοηθήσει στην προσπάθεια να δημιουργηθεί.
Να δημιουργηθούν σωματεία για τις ανάγκες των εργαζομένων με εσωτερική δημοκρατία και ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων. Στηριγμένοι σε τέτοια σωματεία θα μπορέσουμε, οι ανιδιοτελείς αγωνιστές του κινήματος, μακριά από εξαρτήσεις από τα κόμματα του κεφαλαίου και μακριά από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, να αλλάξουμε τα ισοζύγια στο εσωτερικό της ΓΣΕΕ.
