Το κίνημα των καταλήψεων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο εδώ και 15 χρόνια. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με το αντίστοιχο κίνημα του 90-91 και με την έκταση του κινήματος των καταλήψεων στα πανεπιστήμια ενάντια στο νόμο 815 το 1979.
182 σχολές ΑΕΙ και 60 σχολές ΤΕΙ. Οι καταλήψεις σε μερικές περιπτώσεις ξεπερνούν ήδη τις 5 βδομάδες (Βόλος, Πάτρα, Κρήτη, ΕΜΠ). Πάνω από 100.000 φοιτητές να συμμετέχουν στις μαζικότερες ΓΣ στην ιστορία των ιδρυμάτων. Με τις μεγαλύτερες φοιτητικές πορείες πανελλαδικά. Με μαχητικότητα, ευρηματικά συνθήματα και αψηφώντας: τις σειρήνες "της χαμένης εξεταστικής", τα ΜΑΤ, τις απειλές της κυβέρνησης, τον απεργοσπαστικό ρόλο της ΔΑΠ, την υποκρισία της ΠΑΣΠ και την διασπαστική στάση της ΠΚΣ (ΚΝΕ).
Με 22 συλλόγους ΔΕΠ σε 16 ΑΕΙ να έχουν πάρει απόφαση για απεργία διαρκείας.
Αιτία
Αιτία είναι ο νέος νόμος πλαίσιο για τα ιδρύματα και η αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος που απαγορεύει τα ιδιωτικά ΑΕΙ-ΤΕΙ. Ακόμα βαθύτερη αιτία είναι τα χάλια της ανώτατης παιδείας στη χώρα μας. Το ότι είμαστε τελευταίοι στις δαπάνες για παιδεία και έρευνα στις χώρες της ΕΕ αλλά πρώτοι στο πόσα λεφτά πρέπει να ξοδέψει μια οικογένεια για να σπουδάσει το παιδί της. Το ότι πανεπιστήμια κινδύνεψαν να κλείσουν γιατί δεν είχαν να πληρώσουν τη ΔΕΗ (π.χ.Δημοκρίτειο Θράκης). Το γεγονός ότι τα πανεπιστήμια μοιάζουν με εξεταστικά κέντρα, με εξοντωτικά ωράρια, στοιβαγμένους στις αίθουσες, ανύπαρκτη υποδομή. Η ανεργία των πτυχιούχων έχει σπάσει κάθε ρεκόρ: 21.1% έναντι 11.3% του κοινοτικού μέσου όρου. Η ετεροαπασχόληση επίσης: 37% στις πολυτεχνικές σχολές, 35% στις σχολές υγείας-πρόνοιας, 63% στις φυσικές επιστήμες και 73% στις σχολές ανθρωπιστικών επιστημών και τέχνης (πηγή: EUROSTAT & ΕΣΥΕ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 1/2/2004).
Κρίσιμο σημείο – σύνδεση με το εργατικό κίνημα
Ο αγώνας των φοιτητών βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Χρειάζεται την συμπαράσταση όλων όσων θέλουν μια πραγματική δημόσια και δωρεάν παιδεία. Το σημείο κλειδί για το προχώρημα και τη νίκη του κινήματος είναι η διεύρυνσή του με το εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Αυτό στην πράξη σημαίνει: υποστήριξη με ψηφίσματα και αποφάσεις παρατάξεων, σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, κλπ, συμμετοχή στις διαδηλώσεις και πίεση σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για να καλέσουν 24ωρη γενική απεργία για τη δημόσια παιδεία.
Η νίκη των φοιτητών θα είναι νίκη για ολόκληρη την κοινωνία. Θα δώσει θάρρος και ηθικό σε όλους όσους αγωνίζονται αλλά και σε όσους λαθεμένα θεωρούν ότι "οι αγώνες είναι μάταιοι". Η ‘απολίτικη’ γενιά του ‘φραπέ’Αυτές τις μέρες μια ολόκληρη γενιά που το σύστημα την ήθελε απολίτικη, του "φραπέ και της Μυκόνου" πολιτικοποιείται με γρήγορους ρυθμούς. Μαθαίνει ότι πολιτική πάνω από όλα είναι ο συγκεκριμένος τρόπος για να λύσουμε τα προβλήματα στο χώρο μας και να καλυτερέψουμε τη ζωή μας. Ότι έχει απέναντί της μηχανισμούς οργανωμένους σε πολιτικά κόμματα (ΝΔ & ΠΑΣΟΚ), δυνάμεις καταστολής, ΜΜΕ. Ότι δεν αρκεί να λες όχι σε ένα νόμο αλλά πρέπει να προτείνεις λύσεις και προτάσεις για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία. Ότι ο σταλινισμός δεν είναι απλά ένας ακόμα -‘ισμός’ αλλά η ωμή υπόσκαψη του αγώνα από την ΠΚΣ που πάλεψε με νύχια και δόντια ενάντια στις καταλήψεις και στην απεργία διαρκείας των καθηγητών, προτού κάνει, στη συνέχεια, την υποκριτική "στροφή" της σε μια νύχτα όταν είδε ότι δεν την παίρνει. Ότι ο αναρχισμός επίσης το μόνο που έχει να προτείνει σε έναν αγώνα -σε τελική ανάλυση- είναι μπάχαλα και ωραία συνθήματα χωρίς συγκεκριμένο νόημα.
Χρειαζόμαστε οργάνωση
Ότι απέναντι σε όλα αυτά χρειαζόμαστε συλλογική οργάνωση, συγκεκριμένες προτάσεις δράσης και τακτικής, όραμα για ένα πανεπιστήμιο που θα βγάζει επιστήμονες σε μια κοινωνία που θα τους αξιοποιεί για το καλό όλων και όχι μόνο για λίγους και καθόλου εκλεκτούς.
Το Ξ για αυτό παλεύει. Για μια νέα αριστερά στις σχολές και στην κοινωνία. Με εσωτερική δημοκρατία, σεβασμό στα κινήματα, σοσιαλιστικές ιδέες.
