Κλείνοντας ένα κύκλο κινητοποιήσεων (με κυλιόμενες κινητοποιήσεις ανά ΔΥΠΕ, 5ωρες στάσεις ανά χώρο δουλειάς κλπ) για το μήνα Μάιο, διεκδικώντας την επίλυση των σοβαρών και χρόνιων αιτημάτων τους (ελλείψεις προσωπικού, ανυπαρξία ανθυγιεινού, αξιοπρεπείς μισθούς, κλπ) οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, ενημερώθηκαν στις 1 Ιουνίου από την Εκτελεστική Επιτροπή (ΕΕ) της ΠΟΕΔΗΝ για τις αποφάσεις που έλαβε για τη συνέχιση του αγώνα τους.
Και ενώ όλοι περίμεναν να γίνει πράξη η εξαγγελθείσα δέσμευση της ηγεσίας της ΠΟΕΔΗΝ (κυρίως της ΠΑΣΚΕ) για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, με 24ωρες και 48ωρες απεργίες, το μήνα Ιούνιο, το μόνο που είδαμε (άλλοι με έκπληξη και άλλοι νοιώθοντας πως για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις μας) ήταν η «κλιμάκωση » της αναξιοπιστίας της ηγεσίας της ΠΟΕΔΗΝ.
Οι κινητοποιήσεις που αποφάσισε η ΕΕ της ΠΟΕΔΗΝ , μια 24ωρη για τις 13 Ιουνίου, και στη συνέχεια κυλιόμενες στάσεις εργασίας) είναι μια από τα ίδια με ότι πραγματοποιήθηκε τον μήνα Μάιο ξεχνώντας προκλητικά τις 24ωρες και 48ωρες απεργίες που είχαν προαναγγείλει.
Αυτή η εξέλιξη θα φέρει ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση στις γραμμές των εργαζόμενων.
Οι κινητοποιήσεις του Μαΐου δημιούργησαν την ελπίδα σε αρκετούς εργαζόμενους πως «μπορεί και να τα καταφέρουμε», κάτι το οποίο και θα εντείνονταν εάν η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ έμενε πιστή στις εξαγγελίες της για κλιμάκωση του αγώνα.
Αυτό γιατί ήταν η πρώτη φορά (τον μήνα Μάιο) που η συνδικαλιστική ηγεσία καλούσε σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα κινητοποιήσεων αρκετά μαχητικό και με προοπτική κλιμάκωσης από τις αρχές Ιούνη με 24ωρες και 48ωρες απεργίες.
Αλλά για άλλη μια φορά οι ελπίδες ήταν φρούδες. Οι νέες κινητοποιήσεις που ανακοίνωσε η ΠΟΕΔΗΝ ως «κλιμάκωση» για τον Ιούνη αποτελούν καθαρή κοροϊδία γιατί δεν μπορεί να κλιμακώνεις με μια 24ωρη (και μέχρι εδώ καλά) και στην συνέχεια να αποκλιμακώνεις προκηρύσσοντας στάσεις εργασίας !! Από την στιγμή της εξαγγελίας των κινητοποιήσεων του μήνα Μάη είχαμε πει ότι η επιτυχία των κινητοποιήσεων εναπόκεινται στους ίδιους τους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές της βάσης μια και δεν μπορούμε να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ ότι θα δώσουν τη μάχη για την οργάνωση και την επιτυχία των κινητοποιήσεων. Το αποτέλεσμα μιλάει από μόνο του.
.
Οι εργαζόμενοι στη δημόσια υγεία νοιώθουν καθημερινά την κυβερνητική πολιτική και είναι σίγουρο ότι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι από αυτή. Από την άλλη όμως οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν μία μάχη εάν δεν βλέπουν σε αυτή προοπτική και πιθανότητες επιτυχίας. Είναι καθήκον της συνδικαλιστικής ηγεσίας να δώσει προοπτική στους αγώνες και να τους κάνει κτήμα και υπόθεση όλων των εργαζομένων. Εάν οι εργαζόμενοι δε βλέπουν αυτούς που υποτίθεται ότι τους εκπροσωπούν να είναι μπροστά και να δίνουν τη μάχη με δυναμική τότε δε νοιώθουν ότι «αξίζει τον κόπο».
Οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο να μην εμπιστεύονται τις ηγεσίες τους γιατί εδώ και χρόνια πουλούν τον ένα αγώνα μετά τον άλλο.
Από την άλλη όμως η ατομικότητα και η παθητικότητα δεν είναι λύσεις. Υπάρχουν οι δυνάμεις αυτές μέσα στα νοσοκομεία που μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα προς τη μεριά των εργαζομένων Οι εργαζόμενοι πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από τις μαχητικές παρατάξεις όπου υπάρχουν και να φτιάξουν νέες όπου χρειάζεται για να μπορέσει το εργατικό κίνημα να δώσει ξανά τις αναγκαίες μάχες και να κερδίσει.
Νίκος Μαλίνογλου,
μέλος ΔΣ σωματείου εργαζομένων Σισμανογλείου
