Της Κλερ Χάντσον, «Σοσιαλιστική Εναλλακτική» (τμήμα της CWI στον Καναδά). Επιμέλεια: Ελένη Βέτσικα
Μόνο λίγες εβδομάδες μετά την ορκωμοσία της συντηρητικής κυβέρνησης του Στέφεν Χάρπερ, έχουν ξεκινήσει απεργίες σε όλη τη χώρα. Οι ταχυδρομικοί που κάνουν κυλιόμενη απεργία εδώ και 12 μέρες ήρθαν αντιμέτωποι με λοκ-άουτ και 3.800 εργαζόμενοι της Air Canada μόλις σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις τους μετά από τετραήμερη απεργία. Οι απεργίες αυτές στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές υπηρεσίες.
Λοκ-άουτ στους απεργούς ταχυδρομικούς – απειλές στους εργαζόμενους της Air Canada
Μετά τη 12η μέρα κυλιόμενης (ανά πόλη) απεργίας του ΣΕΤΚ (Συνδικάτο Εργαζομένων Ταχυδρομείων Καναδά), την περασμένη Τρίτη η διοίκηση των Καναδικών Ταχυδρομείων έκανε παύση όλων των εργασιών και λοκ-άουτ στους εργαζόμενους προσπαθώντας έτσι να σπάσει την απεργία. Τα Καναδικά Ταχυδρομεία ανήκουν στην Crown Corporation που προσπαθεί να μειώσει τον αρχικό μισθό των νεοπροσληφθέντων υπαλλήλων από 23 δολάρια (Καναδά) σε 18 δολάρια την ώρα, ενώ παράλληλα μειώνει τις συντάξεις.
Το ΣΕΤΚ επισημαίνει πως το λοκ-άουτ θα μπορούσε να επαναφέρει σε ισχύ τη λεγόμενη «νομοθεσία επιστροφής στην εργασία». Αυτή η νομοθεσία εξαναγκάζει απεργούς να επιστρέψουν στις θέσεις τους όταν η κυβέρνηση κρίνει ότι ο συγκεκριμένος τομέας είναι βασικός για την οικονομία της χώρας. Η πρώτη φορά που τέθηκε σε εφαρμογή στον Καναδά ήταν το 1950.
Το ΣΕΤΚ πρέπει να επιδιώξει τη συμπαράσταση του υπόλοιπου συνδικαλιστικού κινήματος για να κλιμακώσει την αντίσταση, καθώς οι Συντηρητικοί και οι μεγάλες επιχειρήσεις στον Καναδά επιθυμούν διακαώς να εφαρμόσουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Υγεία, την Παιδεία κτλ. Το πιθανότερο είναι αυτές οι πολιτικές να προκαλέσουν τη μαζική αντίσταση των εργαζομένων, ειδικά αν κυβέρνηση και εργοδότες προσπαθήσουν να περάσουν πολλά αντεργατικά μέτρα ταυτόχρονα.
Η αποφασιστικότητα και οι μεγάλες συνδικαλιστικές παραδόσεις σε κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας, των συντάξεων κοκ είναι βαθιά ριζωμένες στους Καναδούς εργαζομένους. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Εργασιακών Σχέσεων, ο Καναδάς ήταν πρώτος σε μέρες εργασίας που χάθηκαν εξαιτίας απεργιακών κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο το 2009. Συνολικά χάθηκαν κατά την διάρκεια εκείνου του χρόνου, 2.2 εκ. ημέρες εργασίας κι αυτό σε μια χώρα με μόλις 35 εκ. πληθυσμό.
Παράλληλα με τους ταχυδρομικούς, 3800 εργαζόμενοι της Air Canada έκαναν απεργία για τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις που σχεδιάζει η επιχείρηση. Η κυβέρνηση εντελώς αντιδημοκρατικά τους απείλησε με επαναφορά της «νομοθεσίας επιστροφής στην εργασία» καταφέρνοντας έτσι να αναχαιτίσει τη δυναμική των κινητοποιήσεων και η απεργία έληξε μετά από 4 μέρες.
Αναβρασμός και στους καθηγητές
Την ίδια στιγμή αναβρασμός επικρατεί και στην Ομοσπονδία των καθηγητών στην επαρχία British Columbia, όπου από τις 24 ως τις 28 Ιούνη, θα διεξαχθεί ψηφοφορία για να αποφασιστεί αν θα ξεκινήσουν απεργιακές κινητοποιήσεις από τον Σεπτέμβρη απαιτώντας αυξήσεις στα επιδόματα που λαμβάνουν, να σταματήσει να αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στις αίθουσες και να επανέλθουν στον προϋπολογισμό για την παιδεία τα 275 εκατομμύρια δολάρια που κόπηκαν από το 2002.
Όμως όπως έγινε και στην περίπτωση των εργαζομένων της Air Canada και των ταχυδρομικών, οι καθηγητές μπορούν να βρεθούν εύκολα αντιμέτωποι με την προαναφερθείσα αντεργατική νομοθεσία που χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά ως τακτική για να κατασταλούν οι απεργίες.
Την επόμενη περίοδο, είναι απαραίτητο τα συνδικάτα να ξεκινήσουν μια μεγάλη εκστρατεία ενάντια στην χρήση αυτής της αντεργατικής νομοθεσίας.
Οι μαχητικοί συνδικαλιστές της βάσης, οι εργαζόμενοι και η νεολαία της χώρας χρειάζονται ένα νέο μαζικό εργατικό κόμμα ικανό από την μία να οργανώσει αποτελεσματικά την αντίσταση στις παραπάνω επιθέσεις και από την άλλη να συνδέσει όλους αυτούς τους αγώνες με την ανάγκη ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και του χτισίματος μιας δημοκρατικής, σοσιαλιστικής κοινωνίας όπου προτεραιότητα θα αποτελούν οι ανάγκες των πολλών και όχι μιας χούφτας καπιταλιστών
