Μέσα στον Μάιο υπήρξαν αρκετές κινητοποιήσεις των συμβασιούχων. Συμμετείχαν στη γενική απεργία της 15ης Μάη όσο και σε επιμέρους κινητοποιήσεις, στις 18 Μάη, αλλά και άλλες, μικρότερες. Αποτελέσματα όμως δεν υπήρξαν. Και σε πολλούς Συμβασιούχους επικρατεί προβληματισμός.
αναβρασμός και κινητοποιήσεις
Αυτή τη στιγμή συμβασιούχοι διαφόρων κλάδων βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση.
Στο υπουργείο πολιτισμού επικρατεί αναβρασμός με συνεχείς κινητοποιήσεις αλλά και αντιστάσεις στις κινητοποιήσεις από τη μεριά των εργατοπατέρων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.
Συμβασιούχοι δήμων επιχειρούν κάποιου είδους συντονισμό μέσα από την απόπειρα δημιουργίας του συντονιστικού συμβασιούχων των ΟΤΑ. Η τελευταία βέβαια απόφαση του Ελεγκτικού συνεδρίου, που τους κόβει στην ουσία κάθε διεκδίκηση πετώντας τους ως αποφάγια την καταβολή των δεδουλευμένων τους, είναι ένα ακόμα χτύπημα.
Σε συμβασιούχους άλλων υπουργείων, του ΟΠΑΠ και άλλων οργανισμών υπάρχει σίγουρα θέληση για αγώνα.
Κάτι όμως πολύ βασικό λείπει για να διοχετεύσει όλη αυτή την αγωνιστικότητα, να την συντονίσει και να την κάνει πραγματικά πολύ πιεστική για την εξουσία. Λείπει ο συντονισμός και η κοινή δράση. Λείπει κάποιο κοινό συνδικαλιστικό όργανο, μια κάποιας μορφής ομοσπονδία συμβασιούχων, που ν’ αποτελείται από εκπροσώπους όλων των παραπάνω, να μπορεί να εκφράσει όλους τους συμβασιούχους και να μπορεί να προκηρύξει και να οργανώσει σωστά κινητοποιήσεις για όλους.
γραμματεία συμβασιούχων της ΓΣΕΕ – συντονισμός
Η γραμματεία συμβασιούχων της ΓΣΕΕ, κάθε άλλο παρά στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, ώστε να αναλάβει τον ρόλο που περιγράφηκε παραπάνω. Οι συσκέψεις της αναλώνονται στην δημιουργία εντύπου που θα αφορά τον κλάδο και θα διανέμεται μαζί με την εφημερίδα “ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ”. Χωρίς να θέλουμε να ισχυριστούμε πως κάτι τέτοιο δεν είναι χρήσιμο, οι προτεραιότητες είναι άλλες: οι καιροί απαιτούν δράση, κινητοποιήσεις και μάλιστα καλά συντονισμένες.
Αν η υπάρχουσα γραμματεία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στον λόγο ύπαρξής της, που δεν μπορεί, τότε οι συμβασιούχοι πρέπει να βρουν άλλους τρόπους συντονισμού. Όχι βέβαια να συντονιστούν “στοιχημένοι” στα κομματικά μαγαζάκια, αλλά ενωμένοι, μέσα από συνδικαλιστικούς φορείς που να εγγυώνται την κοινή δράση.
Αυτό δεν πρέπει να ερμηνεύεται σαν εγκατάλειψη της γραμματείας της ΓΣΕΕ. Αλλά συνδυασμένα, να δοθεί η μάχη ώστε να βελτιωθεί η λειτουργία της και να υποχρεωθεί η ΓΣΕΕ να ανταποκριθεί στα καθήκοντα της, στο μεγαλύτερο βαθμό που είναι αυτό δυνατό.
Ένα από τα ζητήματα που πρέπει να αναδείξουν οι συμβασιούχοι είναι το γεγονός πως είμαστε σε προεκλογική περίοδο και να υποχρεώσουν όλα τα κόμματα να πάρουν θέση για το μέλλον των συμβασιούχων. Να απαιτήσουν συγκεκριμένες υποσχέσεις, που όταν δεν τηρηθούν, να γίνουν αφορμή για νέους αγώνες. Ποιος θα ζητήσει τις δεσμεύσεις αυτές εκ μέρους του συνόλου των συμβασιούχων;
Ανάγκη για μαζικές κινητοποιήσεις που να κλιμακώνουν τον αγώνα
Υπάρχει όμως και το ζήτημα της καλής οργάνωσης των κινητοποιήσεων.
Η προκήρυξη απεργιών, που να συνοδεύονται από μαζικά συλλαλητήρια, δεν είναι δυνατόν να γίνεται ανοργάνωτα, χωρίς συνολικό σχεδιασμό, χωρίς διασφάλιση των προϋποθέσεων για να έχουν επιτυχία. Μέσα στο Μάιο είχαμε δυστυχώς μια σειρά από κινητοποιήσεις που δεν μπορούν παρά να περιγραφούν σαν αποτυχημένες. Την ευθύνη γι’ αυτό ας μην την αποδίδουν οι συνδικαλιστές (συμπεριλαμβανομένων των αριστερών) στους εργαζόμενους! Οι άμαζες κινητοποιήσεις ρίχνουν το ηθικό των εργαζομένων, στην ουσία τροφοδοτούν την απογοήτευση και την αντίληψη του “δε βαριέσαι, τίποτα δε γίνεται” στους εργατικούς χώρους.
Ασφαλώς υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες για τα πιο πάνω. Ο χώρος είναι πολύ ρευστός, κάποιοι μονιμοποιήθηκαν, άλλοι σήμερα είναι αύριο δεν είναι, ένα σημαντικό κομμάτι τους είναι “γαλάζια παιδιά” με πολλές ψευδαισθήσεις, κοκ.
Όμως κατά τη γνώμη μας το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι η απουσία του συντονισμού!
καμπή
Η συντριπτική πλειοψηφία των συμβασιούχων, εδώ και τόσα χρόνια δίνει έναν μεγάλο αγώνα. Τώρα, στο τέλος της τετραετίας, η κατάσταση μπαίνει σε μια νέα καμπή. Το κίνημα των υπό ομηρία εργαζομένων δέχθηκε συντονισμένα χτυπήματα από δικαστική και εκτελεστική εξουσία. Το ζήτημα πλέον είναι αν θα μπορέσει να ξανασηκωθεί ισχυρότερο ή αν θα υποκύψει. Στην ουσία, αν δεν υπάρξει μεγάλος και συντονισμένος αγώνας όλων των συμβασιούχων, τώρα, μετά τις εκλογές δύσκολα θα ξανα-ανακινηθεί το ζήτημα με τρόπο μαζικό, αποφασιστικό και δυναμικό. Τώρα λοιπόν είναι η ώρα για το πάρσιμο πρωτοβουλιών, ενωτικών, στη βάση ενός καλά οργανωμένου σχεδίου συντονισμού και κλιμάκωσης.
Γιώργος Κασαμπαλάκος
