Το δεύτερο μνημόνιο, που υποτίθεται θα μας σώσει με το νέο δάνειο των 130 δις €, ολοκληρώνει την καταστροφή που συντελείται εδώ και δύο χρόνια.
Η ανεργία έχει ξεπεράσει ήδη το 1.000.000 και το 21%, επίσημα. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος – και πάλι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που υποτιμούν την πραγματικότητα! Και όσοι θα έχουν δουλειά στην καινούργια έρημο των μνημονιακών πολιτικών θα αμείβονται με 490 € περίπου στην καλύτερη περίπτωση, αν και εφόσον έχουν πλήρη απασχόληση! Δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία, που θα έχουν μερική και επισφαλή απασχόληση θα αμείβονται με 200 – 300 € τον μήνα!
Τα βασικά μέτρα που συνοδεύουν το δεύτερο Μνημόνιο για την παροχή νέου δανείου, ύψους 130 δις € είναι τα ακόλουθα:
- 50 δις € θα πάνε στις τράπεζες για να αποζημιωθούν για τις απώλειες από το κούρεμα
- ο βασικός μισθός των 750 € μικτά θα μειωθεί κατά 22% και θα φθάσει τα 585 € μεικτά – 490 € καθαρά
- για τους νέους των κάτω των 25 η μείωση θα φτάσει το 32% δηλαδή 510 € μεικτά – 430 € καθαρά
- για τους «μαθητευόμενους» εργαζόμενους ο βασικός μισθός καθορίζεται στα 350 €!
- καταργούνται στην ουσία όλες οι Συλλογικές Συμβάσεις καθώς και η διαιτησία ανάμεσα σε εργοδότες και συνδικάτα. Ο εργαζόμενος, σαν άτομο πια, είναι έρμαιο του κάθε εργοδότη.
- Ιδιωτικοποιούνται και ξεπουλιούνται τα πάντα. Με γοργές διαδικασίες (fast track) χωρίς πολλά-πολλά, για να τα πάρουν οι ξένες και ντόπιες πολυεθνικές σε τιμές ευκαιρίας και να βάλουν τους σύγχρονους Έλληνες δουλοπάροικους των 200-300-400 € να δουλεύουν γι’ αυτούς. Έφτασαν στο σημείο να αφαιρέσουν από τα δασαρχεία τη δυνατότητα να έχουν λόγο για επενδύσεις άνω των 500 εκατ € μέσα σε δασικές εκτάσεις – την άδεια θα την δίνει κατευθείαν το υπουργείο!
- 150.000 απολύσεις στο δημόσιο, όταν όλες οι υπηρεσίες τελούν υπό διάλυση λόγω έλλειψης προσωπικού!
- Τα μέτρα που παίρνουν οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση των Ασφαλιστικών ταμείων. Δεν θα περάσουν παρά μόνο μερικοί μήνες προτού έρθουν τα καθάρματα που κυβερνούν και οι γιάπηδες της Τρόικα για να θέσουν ξανά θέμα ασφαλιστικού (μείωσης των συντάξεων ή επέκτασης των ορίων συνταξιοδότησης ή και τα δύο).
- Δεν στέγνωσε καλά-καλά το μελάνι από τη συμφωνία τους και έχουν ήδη αρχίσει να προετοιμάζουν το επόμενο πακέτο μέτρων τον Ιούνη που έρχεται.
Η ύφεση στην ελληνική οικονομία, αθροιστικά, έχει ήδη ξεπεράσει το 15% και βαδίζει ολοταχώς για το 20%! Μέσα στα δύο επόμενα χρόνια η ύφεση θα κυμανθεί σύμφωνα με τα σχέδια των Τροϊκανών, αθροιστικά, στο 25 – 30% του α.ε.π!
Αυτό, δεν ξανάγινε! Δεν υπάρχει στη μεταπολεμική ιστορία του πλανήτη χώρα η οποία να έχει περάσει τέτοια ύφεση!
χωρίς προοπτική και χωρίς ελπίδα
Με ποιο στόχο όμως; Για να πετύχουμε τι;
Για να φτάσει, σύμφωνα με τα σχέδια των καθαρμάτων που κυβερνούν και της Τρόικας, το χρέος, σαν ποσοστό του α.ε.π., το 120% το 2020! Όταν ξεκίνησε αυτή η επίθεση, το 2009, το χρέος ήταν στο 115% του Α.Ε.Π.!! Και τώρα, σύμφωνα με την τελευταία μελέτη του ΔΝΤ, το 120% είναι αδύνατο να πιαστεί και αν όλα πάνε καλά το χρέος σαν ποσοστό του το 2020 θα είναι στο 129%! Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα (και αλήθεια, πότε πήγαμε καλά;) κανείς δεν ξέρει που θα βρίσκεται το χρέος.
Αυτές είναι δικές τους μελέτες αυτές είναι οι δικές τους στατιστικές! Η απόλυτη καταστροφή χωρίς προοπτική, χωρίς φως, χωρίς ελπίδα! Και όλα αυτά για να πάρουν οι τραπεζίτες – τοκογλύφοι – παράσιτα τα λεφτά τους και να διατηρούν την κερδοφορία τους! Από τα 130 δισεκατομμύρια ευρώ το νέο δάνειο τα 50 δις € θα πάνε κατευθείαν στις ελληνικές τράπεζες. Τα υπόλοιπα θα πάνε στις ξένες τράπεζες. Αυτά πληρώνουμε – και θα τα πληρώνουμε για τις επόμενες δυο γενιές!
Υπάρχει μόνο μια προοπτική! Να αρνηθούμε να πληρώσουμε το χρέος, να προχωρήσουμε στην εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, να προχωρήσουμε στην εθνικοποίηση όλων των στρατηγικών παραγωγικών μονάδων και μεγάλων επιχειρήσεων, να τις θέσουμε κάτω από κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και πλήρη διαφάνεια, για να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε την οικονομία για τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας και όχι για να κερδοσκοπούν μερικές δεκάδες οικογένειες και για να αλωνίζουν οι πολυεθνικές.
Αυτή η πολιτική σημαίνει μετωπική ρήξη με την τρόικα, την ΕΕ και το ΔΝΤ, με τις λεγόμενες «αγορές» (δηλαδή τους τραπεζίτες-τοκογλύφους-κερδοσκόπους) και βέβαια με το ντόπιο κεφάλαιο!
Σήμερα πια, αυτές οι ιδέες δεν αποτελούν κάποιο είδος επαναστατικού ρομαντισμού, αποτελούν αναγκαιότητα, αποτελούν τον μοναδικό τρόπο εξόδου από την κρίση!
Γιατί τα τεράστια ποσά που θα εξοικονομηθούν από την άρνηση αποπληρωμής του χρέους θα μπορούν να αξιοποιηθούν για να διασώσουν το βιοτικό επίπεδο, να διασώσουν το κοινωνικό κράτος, και να κατευθυνθούν σε μαζικές επενδύσεις στην οικονομία, στις υποδομές και στην παραγωγή, έτσι ώστε να μπει η οικονομία σε αναπτυξιακή πορεία.
Οι καταθέσεις των Ελλήνων εργαζομένων στις τράπεζες που πλησιάζουν τα 200 δις ευρώ, σήμερα βρίσκονται στα χέρια των ιδιωτών τραπεζιτών οι οποίοι αρνούνται να παρέχουν ρευστότητα στην αγορά και που έτσι κι αλλιώς έχουν σαν μοναδικό στόχο την κερδοσκοπία. Αυτά τα ποσά είναι επίσης κρίσιμο να διοχετευθούν στην οικονομία για να στηρίξουν κοινωνικά χρήσιμα έργα και παραγωγικές επενδύσεις. Μόνο αν περάσει το τραπεζικό σύστημα στα χέρια των εργαζομένων και της κοινωνίας οι καταθέσεις αυτές θα μπορούν να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη και το κοινό καλό.
Ποιος θα τα κάνει αυτά;
Αυτή η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη του μίστερ ΓΑΠ, είναι αδύναμες κυβερνήσεις, κυβερνήσεις που έχουν τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας εναντίον τους, κυβερνήσεις που θα μπορούσαν να πέσουν με ένα «φύσημα» αν το λαϊκό και εργατικό κίνημα της χώρας είχε συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες αντάξιες της ιστορίας και των αγώνων του!
Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις των Public Issue και MRB για τις τάσεις στο μήνα Φλεβάρη:
- Το ΠΑΣΟΚ παίρνει 8-9%, η ΝΔ 19-20%, η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη 10-11%, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ 8-9% και η αποχή-λευκό-άκυρο γύρω στο 30%
- Όταν γίνει αναγωγή, δηλαδή αφαιρεθούν αποχή-άκυρα-λευκά, το ΠΑΣΟΚ παίρνει 11-12%, η ΝΔ 28%, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ 12-13% και η ΔΗΜΑΡ γύρω στο 15%
- Το ΛΑΟΣ έχει πέσει δραματικά μετά την συμμετοχή του στην συγκυβέρνηση (που τόσο πολύ ήθελε ο Κατατζαφέρης) η Χρυσή Αυγή μπαίνει στη Βουλή με λίγο πάνω από 3% και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπολογίζεται γύρω στο 1%
- Ο Παπαδήμος αξιολογείται αρνητικά από το 60% στη δημοσκόπηση της MRB, ενώ σύμφωνα με την Public Issue το 68% δεν του έχει εμπιστοσύνη.
- Στο ερώτημα ποια κόμματα θεωρείτε ικανά να κυβερνήσουν το 63,5% απαντά «κανένα» (MRB), ενώ το 78,7% θεωρεί ότι οι νέες συνθήκες ευνοούν τη δημιουργία νέων κομμάτων. Στη δημοσκόπηση της Public Issue στο ερώτημα «ποιο είναι το καλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης» το 27% απαντά «κανένα», δεύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ με 22% και τρίτο το ΚΚΕ με 17%
Τα δύο «κόμματα εξουσίας» ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, απολαμβάνουν σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις γύρω στο 9% και το 19% αντίστοιχα του πληθυσμού. Ακόμα κι όταν αφαιρεθούν η αποχή-λευκά-άκυρα («αναγωγή») ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί είναι κάτω από το 40%. Είναι κατακερματισμένα, χωρίς ηθικό, διασπασμένα, με μαζικές διαγραφές από τις γραμμές τους και με νέα κόμματα να δημιουργούνται από τις διασπάσεις τους.
Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ παραμένει κυβέρνηση για ένα και μόνο λόγο: οι ηγεσίες του μαζικού κινήματος δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν ότι χρειάζεται για να τους ανατρέψουν.
ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αντί να προχωρήσουν σε ένα γενικευμένο απεργιακό κίνημα διάρκειας, καλούν 24ωρες ή 48ωρες γενικές απεργίες για εκτόνωση, τουφεκιές στον αέρα – που η κυβέρνηση δεν φοβάται. Δεν προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Τρόικας, γιατί δεν θέλουν να την ανατρέψουν!
Και η αριστερά;
Το δυστύχημα για το ελληνικό εργατικό κίνημα και την ελληνική κοινωνία είναι ότι ούτε η Αριστερά έχει ουσιαστική πρόταση για το πώς θα πετύχουμε την ανατροπή της κυβέρνησης. Τα μαζικά κόμματα της Αριστεράς, ΚΚΕ και ΣΥΝ, δεν έχουν και δεν προτείνουν στο μαζικό κίνημα ένα σχέδιο για την πτώση της κυβέρνησης γιατί θα βρεθούν με μια «καυτή πατάτα» στα χέρια τους.
Όπως αναφέραμε πιο πάνω η μοναδική απάντηση στην σημερινή κρίση είναι η σαφής δρομολόγηση της εναλλακτικής εργατικής και λαϊκής εξουσίας και της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Ο μόνος δρόμος είναι η μετωπική σύγκρουση με τις αγορές, την ΕΕ και την Τρόικα και το κάλεσμα στο εργατικό κίνημα του ευρωπαϊκού Νότου και όλης της υπόλοιπης Ευρώπης για κοινούς αγώνες. Είναι η αφαίρεση της εξουσίας από τους Έλληνες καπιταλιστές και η ανάληψη της διοίκησης των επιχειρήσεων από τους ίδιους τους εργαζόμενους, στα πλαίσια ενός συνολικού, δημοκρατικού, οικονομικού σχεδιασμού.
Κανένα από τα δύο μαζικά κόμματα της αριστεράς δεν έχει αυτή την προσέγγιση!
Το ΚΚΕ λέει «ναι» στην ανατροπή των κυβερνώντων και «ναι» στην «λαϊκή εξουσία» και «λαϊκή οικονομία», αλλά… όχι τώρα! «Δεν είναι ώριμες οι συνθήκες» σύμφωνα με την ηγεσία του ΚΚΕ! Αλήθεια, αν τώρα δεν είναι ώριμες οι συνθήκες, πότε θα είναι;
Το κάλεσμα του ΚΚΕ υπέρ της «ανατροπής» της «εξέγερσης» κλπ είναι ένα γενικόλογο σύνθημα, με επαναστατικό περίβλημα αλλά χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο: γιατί πουθενά δεν βλέπουμε προτάσεις από το ΚΚΕ προς το εργατικό κίνημα, πλατιά και μαζικά, για γενικευμένους απεργιακούς αγώνες, καταλήψεις κλπ, που να ανοίγουν το δρόμο στην πτώση της κυβέρνησης. Αυτή η προσέγγιση πάει χέρι-χέρι με το σαμποτάρισμα κάθε κινήματος που βρίσκεται έξω από τον έλεγχό του – είτε αυτό ήταν των Αγανακτισμένων, το καλοκαίρι που πέρασε, είτε των φοιτητών τον Σεπτέμβρη που πέρασε, είτε σήμερα είναι το «κίνημα της πατάτας» το οποίο το ΚΚΕ αντί να στηρίξει και να προσπαθήσει να προσανατολίσει σε ριζοσπαστικούς και ανατρεπτικούς δρόμους, το καταγγέλλει σαν φούσκα (επενδύοντας δηλαδή στο ξεφούσκωμα και στην ήττα του). Το ΚΚΕ αρνείται να συνεργαστεί με οποιοδήποτε κομμάτι της Αριστεράς με το δικαιολογητικό ότι «όλοι πλην ΚΚΕ είναι δεκανίκια του συστήματος».
Τη διασπαστική όμως πολιτική του ΚΚΕ στην ουσία διευκολύνει η «χλιαρή» πολιτική του ΣΥΝ. Όταν ο Παπαδημούλης σε πρόσφατη συνέντευξή του είπε πως αν βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, τότε η ηγεσία του ΚΚΕ φυσιολογικά λέει «καλά, μ’ αυτούς θα συνεργαστώ;». Αλήθεια, με ποιους σκέφτεται την συγκυβέρνηση ο Παπαδημούλης; Με τη ΔΗΜΑΡ η οποία δηλώνει πως αν είναι στην επόμενη κυβέρνηση θα σεβαστεί τις συμφωνίες με την Τρόικα, ή με το ΠΑΣΟΚ; Και πόση αφέλεια χρειάζεται για να δηλώνει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο «ξεχνώντας» την κωλοτούμπα του Σαμαρά, που έκανε τον παλικαρά πριν μπει στην κυβέρνηση και μετά τα έκανε όλα γαργάρα; Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι ότι οι δηλώσεις Παπαδημούλη είναι στην ίδια γραμμή και στο ίδιο πνεύμα με τις θέσεις του Αλέξη Τσίπρα περί «3ετούς αναστολής πληρωμής του χρέους», περί «ευρωομολόγου» κλπ.
Η ηγεσία του ΣΥΝ, δεν θέλει ανατρεπτικές, επαναστατικές πολιτικές και προτάσεις – θεωρεί πως αυτά είναι ξεπερασμένα και ακραία. Όμως σήμερα, οι μοναδικές ρεαλιστικές προτάσεις είναι αυτές που θέτουν ζήτημα ρήξης και ανατροπής, που ανοίγουν το δρόμο μέσα από δυναμικούς αγώνες για την εξουσία των εργαζομένων και το σοσιαλισμό.
Ποιος δρόμος;
Η αριστερά, αντιμέτωπη με ιστορικές ευθύνες και ιστορικά καθήκοντα, οφείλει να κάνει δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να κινηθεί στην κατεύθυνση ενός προγράμματος ρήξης με το σύστημα, που να ανοίγει το δρόμο σε μια εναλλακτική εξουσία των εργαζομένων και μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία. Το δεύτερο είναι να συνεργαστεί μεταξύ της.
Αν υπήρχε διάθεση από τις ηγεσίες των δύο κομμάτων για κάτι τέτοιο, θα οδηγούσε σε ένα «σεισμό», πολιτικά και κοινωνικά – ιδιαίτερα ενόψει των επερχόμενων εκλογών. Τα ποσοστά του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, αθροιστικά, είναι κοντά τα ποσοστά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μαζί! Μια συνεργασία των δύο θα εκτόξευε τα ποσοστά τους σε νέα ύψη! Γιατί θα έδινε ελπίδα και προοπτική στον κόσμο και θα αποκτούσε έτσι μια μεγάλη κοινωνική δυναμική.
Οι ηγεσίες των δύο βασικών κομμάτων της αριστεράς αρνούνται να δουν σοβαρά αυτή την προοπτική! Γι’ αυτό η σκυτάλη περνάει στη βάση τους! Αγωνιστές της βάσης, στελέχη της βάσης, συνδικαλιστές, κοκ, πρέπει να δώσουν τη μάχη: για να εγκαταλειφθούν οι διασπαστικές πολιτικές του ΚΚΕ και οι νερόβραστες θέσεις του ΣΥΝ! Ήδη και στα δύο κόμματα υπάρχουν πολύ σοβαρές αντιδράσεις από τμήματα της βάσης αλλά και στελεχών.
Σε όλους τους χώρους της Αριστεράς, και στο ΚΚΕ και στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπάρχουν πολύ αξιόλογες δυνάμεις οι οποίες μπορούν να «συναντηθούν», να συνομιλήσουν να δράσουν από κοινού, για να μπουν οι βάσεις για την αριστερά που χρειάζεται σήμερα η κοινωνία. Το «Ξ» θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην επίτευξη αυτού του στόχου. Και καλεί κάθε αγωνιστή που συμφωνεί να πυκνώσει τις γραμμές μας, για να δώσουμε αυτή τη μάχη από κοινού.
