Σχόλιο του «Ξ»
Η απόφαση αναστολής της προφυλάκισης της καθαρίστριας που κατηγορήθηκε για παραποίηση του απολυτηρίου δημοτικού, αποτελεί μια ανακούφιση τόσο για την ίδια όσο και για τον κόσμο της αλληλεγγύης που της συμπαραστάθηκε.
Η καθαρίστρια είχε καταδικαστεί για 10ετή φυλάκιση χωρίς αναστολή επειδή κατέθεσε πλαστό απολυτήριο δημοτικού, προκειμένου να προσληφθεί σε δημόσιο παιδικό σταθμό. Αυτή η απόφαση προκάλεσε μαζική οργή. Μέσα από τη γενική κατακραυγή και την αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε γύρω από την άδικη φυλάκισή της, η δικαιοσύνη αναγκάστηκε να αναστείλει την απόφασή της.
Η 53χρονη καθαρίστρια αφέθηκε ελεύθερη από τις φυλακές του Ελαιώνα μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή της στον Άρειο Πάγο.
Μέσα από αυτή την διαδικασία μπορούμε να σταθούμε σε δυο σημαντικά σημεία.
Η «επιλεκτική» δικαιοσύνη
Το ένα έχει να κάνει με το γεγονός πως η ίδια η δικαιοσύνη εξαντλεί την αυστηρότητά της πάνω στα φτωχά λαϊκά στρώματα και αποφασίζει να καταδικάσει εργαζόμενους που μέσα στη κρίση και τις επιπτώσεις της, προσπαθούν να βρουν λύσεις για να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Στο πρόσωπο της 53χρονης καθαρίστριας αντανακλάται η σκληρή πραγματικότητα μιας γυναίκας της εργατικής τάξης, που προσπαθεί να συντηρήσει μόνη της την οικογένειά της.
Είναι προφανές ότι η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί επιλεκτικά κάνοντας ένα σαφή διαχωρισμό. Ρίχνει εξαντλητικές ποινές σε χαμηλόμισθους εργαζόμενους που παλεύουν καθημερινά για να επιβιώσουν, ενώ την ίδια στιγμή είναι ελαστική απέναντι στους «ισχυρούς» που αποδεδειγμένα έκλεψαν εκατομμύρια, ρίχνοντάς τους στα μαλακά.
Το κίνημα αλληλεγγύης
Το δεύτερο σημείο αφορά τον κόσμο της αλληλεγγύης που στάθηκε στο πλάι της καθαρίστριας από τη πρώτη στιγμή. Πλήθος καλλιτεχνών, δημοσιογράφων, αθλητών και απλών πολιτών στήριξαν την καθαρίστρια. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι έχουν μαζευτεί πάνω 48.000 υπογραφές σε ηλεκτρονική καμπάνια που απαιτεί την αποφυλάκισή της.
Και αξίζει να σταθούμε ιδιαίτερα σε αυτό, καθώς ήταν η πίεση που ασκήθηκε από την αλληλεγγύη του κόσμου, που οδήγησε στην αναστολή της αρχικής απόφασης. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που κινήματα αλληλεγγύης έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στο να αποκαλυφθούν οι αδικίες του δικαστικού συστήματος, όπως στις υποθέσεις της Ηριάννας και του Τάσου Θεοφίλου.
Η αστική δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη, αλλά ούτε και τυφλή. Έχει τα μάτια της ορθάνοιχτα, προσπαθώντας να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ισχυρών. Μόνο μέσα από την μαζική πίεση και τα κινήματα αλληλεγγύης μπορούμε να παλέψουμε ώστε να αποκαλυφθεί αυτό το γεγονός στην κοινωνία. Να παλέψουμε ώστε να σώσουμε όσους παραπάνω ανθρώπους του μόχθου μπορούμε από τα νύχια της. Να παλέψουμε για μια κοινωνία που θα υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη και ισότητα. Μια κοινωνία σοσιαλιστική.
