Της Μαρίας Καπαράκη
Δύο χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις μέρες από την επανάσταση του 2011 στην Αίγυπτο, με την οποία ο λαός της χώρας ανέτρεψε τον πρώην πρόεδρο Χόσνι Μουμπάρακ, δίνοντας τέλος σε μια δικτατορία τριών δεκαετιών.
Εδώ και μήνες Αιγύπτιοι διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόμους μαζικά για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην κυβέρνηση και τον νυν πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι, που προέρχεται από την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Οι πρώτες διαδηλώσεις πυροδοτήθηκαν το Νοέμβρη του 2012, μετά από απόφαση του Μόρσι να διευρύνει με σχετικό διάταγμα τις εξουσίες του. Οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις με την αστυνομία συνεχίστηκαν και το Δεκέμβρη.
Η επέτειος της επανάστασης του ’11 αποτέλεσε την αφορμή για να συνεχιστούν οι διαδηλώσεις και μέσα στο 2013 (από τις αρχές του χρόνου και συνεχίζονται μέχρι την ώρα που γράφεται το άρθρο) σε ολόκληρη τη χώρα και κυρίως στο Κάιρο. Από τις πρώτες διαδηλώσεις υπήρξαν νεκροί και τραυματίες από τα πυρά των αστυνομικών, ενώ μαζική ήταν και η χρήση δακρυγόνων από την αστυνομία.
Η χώρα κηρύχτηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ ο Μόρσι απαγόρευσε την κυκλοφορία. Επιπλέον, το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε νομοσχέδιο το οποίο δίνει τη δυνατότητα στον Μόρσι να δώσει εντολή για ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στις πόλεις, για να τις χρησιμοποιήσει βασικά ενάντια στις διαδηλώσεις.
Παρόλα αυτά οι διαδηλωτές συνέχισαν να κατεβαίνουν στους δρόμους σε μια σειρά από πόλεις και να συγκρούονται με την αστυνομία. Τα μέχρι τώρα επίσημα στοιχεία μιλούν για 54 τουλάχιστον νεκρούς διαδηλωτές, και εκατοντάδες τραυματίες.
«Δε θέλουμε να αντικαταστήσουμε τον ένα δικτάτορα με έναν άλλο»
Δυο χρόνια μετά την πτώση του Μουμπάρακ ο λαός της Αιγύπτου αισθάνεται ότι δεν έχει υπάρξει καμία βελτίωση στη ζωή του, ενώ ταυτόχρονα βλέπουν τον Μόρσι να μετατρέπεται σε νέο δικτάτορα.
«Η Αίγυπτος μπαίνει σε μια νέα επανάσταση γιατί πρόθεσή μας δεν είναι να αντικαταστήσουμε τον ένα δικτάτορα με έναν άλλο», δήλωσε ένας από τους διαδηλωτές. Όπως και τότε, έτσι και τώρα το κεντρικό σύνθημα των συγκεντρώσεων παραμένει το ίδιο: «Ψωμί, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη».
Όλη την τελευταία περίοδο όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων και φτωχών Αιγυπτίων μπαίνει στη μάχη για να βελτιώσει τη ζωή του. Ενδεικτικά, το 2012 έλαβαν χώρα στην Αίγυπτο πάνω από 3.400 διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κοινωνικού και οικονομικού περιεχομένου, κυρίως απεργίες και καταλήψεις.
Την ίδια στιγμή απεργοί, ακτιβιστές και συνδικαλιστές βρίσκονται υπό συνεχή δίωξη από τη Μουσουλμανική Αδερφότητα. Εκατοντάδες εργαζόμενοι έχουν απολυθεί λόγω της συνδικαλιστικής τους δραστηριότητας, ενώ 5 συνδικαλιστές της εταιρίας Alexandria Port Containers καταδικάστηκαν πρόσφατα σε 3 χρόνια φυλάκιση, επειδή στο παρελθόν είχαν ηγηθεί απεργίας.
Επιπλέον, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα για να αποδυναμώσει τα συνδικάτα. Σύμφωνα με έναν νέο νόμο που ανακοινώθηκε ο Νοέμβρη του 2012 ο Μόρσι έχει μέχρι και το δικαίωμα να ορίσει μέλη της εκτελεστικής επιτροπής της ETUF (Αιγυπτιακή Ομοσπονδία Συνδικάτων) η οποία αυτή τη στιγμή αριθμεί πάνω από 4 εκατομμύρια μέλη.
Όμως, όπως έχουν δείξει και πρόσφατοι αγώνες, οι εργαζόμενοι δεν το βάζουν κάτω. Από τη μια δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τα παραδοσιακά τους συνδικάτα (παρά την προδοτική στάση των ηγεσιών τους) και δίνουν μάχες στο εσωτερικό τους για δημοκρατία και για να αποκτήσουν οι ίδιοι τον έλεγχο μέσα σ’ αυτά. Παράλληλα έχουν δημιουργηθεί πάνω από 1.000 νέα ανεξάρτητα συνδικάτα, με πάνω από 2,5 εκατομμύρια μέλη.
Όλο και μεγαλύτεροι αριθμοί αγωνιστών του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην Αίγυπτο κατανοούν ότι έχουν ανάγκη από μια πολιτική φωνή, ένα πολιτικό φορέα στην υπηρεσία των εργαζομένων και των φτωχών, που να εκφράζει πραγματικά τα συμφέροντα τους. Μετά από τους ηρωικούς αγώνες και την επαναστατική έκρηξη πριν από δύο χρόνια καταλαβαίνουν ότι μια δεύτερη επανάσταση είναι αναγκαία.
