Δημοσιεύουμε αποσπάσματα κοινής ανακοίνωσης της οργάνωσης «Σοσιαλιστική Εναλλακτική» (αδελφής οργάνωση του «Ξ» στην Τουρκία) με την οργάνωση Patronsuz Dunya («Κόσμος χωρίς Αφεντικά») η οποία συζητάει παρά πέρα ενίσχυση των δεσμών της με την «Σοσ. Εναλλακτική» και την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή, CWI. Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση στα αγγλικά εδώ
#SolidarityWithAfrin
Το 2016 τουρκικά αεροπλάνα βομβάρδισαν βάσεις του ISIS (Ισλαμικό Κράτος) στην Συρία για πρώτη φορά. Με την πρόφαση του «αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία» που προωθούσαν οι ΗΠΑ, η Τουρκία χρησιμοποίησε αυτούς τους βομβαρδισμούς για να καλύψει την επίθεση που έκανε σε Κουρδικές περιοχές. Επίθεση που είχε στόχο τις κουρδικές δυνάμεις που μαχόταν με τον ISIS στην περιοχή! Το τουρκικό κράτος προτιμούσε να δει μια νίκη του ISIS από μια νίκη για τους κούρδους μαχητές.
Οι Κούρδοι είναι ένας λαός χωρίς κράτος, που είναι διαιρεμένοι σε περιοχές της Τουρκίας, του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας. Αλλά με την αστάθεια που προέκυψε στην περιοχή μετά τον πόλεμο του 2003 στο Ιράκ, αναπτύχθηκαν αυτόνομες κουρδικές περιοχές στο Ιράκ και στη Συρία. Η μάχη ενάντια στον ISIS έθεσε στο τραπέζι την πιθανότητα να καταρρεύσουν τα σύνορα που επέβαλλε ο ιμπεριαλισμός και να προκύψει ένα ενιαίο κουρδικό κράτος. Αυτό είναι που φοβάται η Τουρκία και προχώρησε στην επίθεση στο Αφρίν.
Ήδη την μέρα που δημοσιεύεται αυτό το άρθρο (31.1) αναφέρονται 51 νεκροί και 5.000 εκτοπισμένοι από το Αφρίν, ενώ έχουν ξεσπάσει μαζικές διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Τουρκίας και του κόσμου.
Κοινή ανακοίνωση Sosyalist Alternatif και Patronsuz Dunya
Το καθεστώς Ερντογάν έχει εξαπολύσει μια νέα στρατιωτική επίθεση στην κουρδική πόλη Αφρίν στη βορειοδυτική Συρία, με την πλήρη υποστήριξη του αυτοαποκαλούμενου σοσιαλδημοκρατικού CHP (κεμαλικό) που βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Οι κατακτήσεις και ο απελευθερωτικός αγώνας του κουρδικού λαού, που βρίσκεται διάσπαρτος σε περιοχές της Τουρκίας, του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας, έχουν μπει στο στόχαστρο από τα καθεστώτα των παραπάνω χωρών, αλλά και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όπως η Ρωσία και οι ΗΠΑ.
Σαν σοσιαλιστές και επαναστάτες μαρξιστές, καλούμε όλους τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να αντιταχθούν σε αυτή την επίθεση.
Κοινά συμφέροντα… των εχθρών
Αυτός ο πόλεμος ενάντια στους Κούρδους έχει ένα πολύ απλό κίνητρο: ο κουρδικός λαός είναι διαμοιρασμένος γεωγραφικά και καταπιέζεται από τέσσερις διαφορετικές χώρες, που του στερούν τα πιο βασικά εθνικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Κάθε πιθανή κατάκτηση για τον κουρδικό πληθυσμό σε μία από αυτές τις τέσσερις χώρες, θα επεκτείνει και θα επιταχύνει τις εθνικές και δημοκρατικές διεκδικήσεις και την εθνική αφύπνιση του και στις τρεις υπόλοιπες χώρες. Για αυτό ανησυχούν όλα τα καταπιεστικά καθεστώτα της περιοχής. Έτσι, δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, ανάμεσα στα οποία ο πόλεμος και οι σφαγές, προκειμένου να εξουδετερώσουν την κουρδική αντίσταση.
Τα μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία, λειτουργούν ως «υπουργείο προπαγάνδας» της κυβέρνησης Ερντογάν, εμφυσώντας το ρατσισμό στη συνείδηση των μαζών και παρουσιάζοντας την εκστρατεία ενάντια στους Κούρδους σαν εκστρατεία «ενάντια στην τρομοκρατία». Πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα, αφού στην πραγματικότητα είναι το ίδιο το καθεστώς του Ερντογάν αυτό που ενίσχυσε τον πόλεμο στη Συρία, υποστήριξε τρομοκρατικές οργανώσεις τζιχαντιστών, περιέγραψε τον ISIS σαν «οργισμένη νεολαία» και χρησιμοποίησε αυτές τις οργανώσεις στα πλαίσια της πολιτικής του στρατηγικής. Στα πλαίσια της στρατιωτικής επίθεσης στην περιοχή, η κυβέρνηση Ερντογάν μετέφερε τζιχαντιστικές ομάδες από την Τουρκία στο Αφρίν με λεωφορεία, κάτι μάλιστα που δεν προσπάθησε καν να κρύψει!
Οι εσωτερικοί εχθροί
Την ίδια ώρα, το καθεστώς φιμώνει τις φωνές αντίστασης στο εσωτερικό της χώρας, με πρόσχημα την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Με τον πόλεμο ενάντια στους Κούρδους, προσπαθεί να ενισχύσει την παντοδυναμία του. Τώρα, δίπλα στην «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», θα προσθέσει και την «εμπόλεμη κατάσταση». Επιπλέον, αυτός ο πόλεμος ενισχύει την εθνικιστική ατμόσφαιρα στη χώρα, περιορίζοντας τη δυνατότητα δράσης από την πλευρά των αντιπολιτευτικών φωνών. Και δεν είναι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και το CHP (κεμαλικό, «Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα») το οποίο ανταγωνίζεται την κυβερνητική συμμαχία, ως προς το ποιος είναι πιο «πατριώτης».
Ο πραγματικός εχθρός δεν είναι οι άνθρωποι που ζουν στο Αφρίν, αλλά το καθεστώς Ερντογάν, που καταπιέζει κάθε δημοκρατικό αίτημα, με τη δύναμη του κρατικού μηχανισμού. Η κατάσταση της εργατικής τάξης, τα παιδιά της οποίας στέλνονται στον πόλεμο, επιδεινώνεται διαρκώς. Το καθεστώς Ερντογάν, θα αξιοποιήσει τον πόλεμο ενάντια στους Κούρδους, για να αποτρέψει το ενδεχόμενο να μετατραπεί η οργή των εργαζομένων σε απειλή για το ίδιο. Έτσι, θα διευκολύνει το στιγματισμό όσων παλεύουν για τα δικαιώματά τους, ως «υποστηρικτές των τρομοκρατών».
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία βρίσκονται σε πλήρη στοίχιση με την κυβέρνηση Ερντογάν πάνω στο θέμα, δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο στο θέμα «μάχη ενάντια στην τρομοκρατία». Προσπαθούν να αποδείξουν ότι η εκστρατεία της κυβέρνησης έχει να κάνει με την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και δεν έχει καμία σχέση με τους Κούρδους, αποφεύγοντας ακόμη και να αναφέρουν τη λέξη όσο περισσότερο γίνεται. Ακόμη και το ακραία εθνικιστικό και ρατσιστικό MHP δηλώνει: «δεν μπορείτε να μας κατηγορήσετε ότι είμαστε ενάντια στους Κούρδους».
Δικαιώματα για τους Κούρδους
Όπως όλοι οι λαοί, έτσι και οι Κούρδοι, πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ζήσουν και να καθορίσουν οι ίδιοι το μέλλον τους, είτε στη Συρία, είτε στο Ιράκ, το Ιράν, ή την Τουρκία. Η καταπίεση της εθνικής συνείδησης και η διεκδίκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των Κούρδων πρέπει να απασχολήσει το σύνολο των καταπιεσμένων εργαζομένων. Αυτή είναι μια από τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, σαν μια ενιαία δύναμη στην Τουρκία. Είναι επομένως απαραίτητο για την εργατική τάξη της χώρας, να συμπεριλάβει στα αιτήματά της την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Κούρδων. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και τη συμμετοχή τους στις κοινές μάχες για τα εθνικά, τα δημοκρατικά και τα εργατικά δικαιώματα.
Εχθροί μας δεν είναι οι Κούρδοι ή οι Σύριοι. Ο πραγματικός μας εχθρός είναι η δικτατορία του Ερντογάν, που προστατεύει τα αφεντικά, καλύπτει τη διαφθορά και την κλοπή, τις δολοφονίες, τις τρομοκρατικές οργανώσεις των τζιχαντιστών. Εχθροί μας είναι αυτοί που δεν έχουν δώσει στους εργαζόμενους τίποτα πέρα από ανεργία, φτώχεια, εκμετάλλευση, αίμα και δάκρυα, πολέμους και θάνατο. Μια δικτατορία μπορεί να ανατραπεί μόνο από τα ίδια της τα θύματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση από τους εργαζόμενους και τους φτωχούς Τούρκους, Κούρδους, Αλεβίτες, Σουνίτες, το σύνολο των καταπιεσμένων της περιοχής.
- Απαιτούμε να σταματήσει τώρα η επίθεση στο Αφρίν!
- Τα συνδικάτα να κηρύξουν γενική απεργία ενάντια στον πόλεμο!
- Ενότητα των εργαζομένων ενάντια στον εθνικισμό!
- Ενάντια στον πόλεμο, την εκμετάλλευση, την καταπίεση και τη φτώχεια, για μια σοσιαλιστική ομοσπονδία των λαών της Μέσης Ανατολής σε δημοκρατική, ισότιμη και εθελοντική βάση!»
