Την προηγούμενη περίοδο οι εργαζόμενοι στην Amazon στην πόλη Μπέσεμερ της Αλαμπάμα έδωσαν μία σημαντική μάχη για την ίδρυση του πρώτου σωματείου στις αποθήκες της εταιρείας σε ολόκληρες της ΗΠΑ. Μάχη που δυστυχώς ηττήθηκε, αφού στην ψηφοφορία των εργαζομένων που ολοκληρώθηκε στις 29 Μαρτίου (το αποτέλεσμα ανακοινώθηκε μερικές εβδομάδες αργότερα), ψήφισαν υπέρ του σωματείου 738 εργαζόμενοι και κατά 1.798 εργαζόμενοι.
Η σύγκρουση του Συνδικάτου Εργαζομένων σε Λιανικό-Χονδρικό Εμπόριο και Πολυκαταστήματα (RWDSU) στις ΗΠΑ με τη διοίκηση της εταιρείας ήταν εξαιρετικά ισχυρή, αφού και οι δύο πλευρές ήξεραν πως το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας θα παίξει καθοριστικό ρόλο για τις εξελίξεις τόσο στην Amazon όσο και συνολικά για τους εργαζόμενους των ΗΠΑ.
Μία ενδεχόμενη νίκη θα αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση για τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στην Amazon, που δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες, να πάρουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες στους χώρους εργασίας τους, αλλά και συνολικότερα στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα στις ΗΠΑ.
Και η διοίκηση της Amazon γνώριζε καλά πως κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο τα τεράστια κέρδη της εταιρίας, κέρδη τα οποία μέσα στην κρίση της πανδημίας έχουν εκτοξευθεί. Έτσι, έπεσε με μανία στη μάχη για να τσακίσει την προσπάθεια των εργαζομένων να οργανωθούν.
Το βρώμικο παιχνίδι της Amazon
Όταν μιλάμε για την Amazon και τον ιδιοκτήτη της Τζεφ Μπέζος, μιλάμε στην πραγματικότητα για τον πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο, που πρόσφατα «έσπασε το φράγμα» των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ατομική περιουσία.
Και δε χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις για να αντιληφθεί κανείς πως για να καταφέρει ο Τζεφ Μπέζος να δημιουργήσει τέτοια περιουσία έχει πατήσει κυριολεκτικά και μεταφορικά επί πτωμάτων. Έτσι, όταν βλέπει πως οι εργαζόμενοί του απειλούν να αμφισβητήσουν την πλήρη ηγεμονία του και να θέσουν σε κίνδυνο αυτά τα κέρδη, μέσα από τις διεκδικήσεις τους, είναι αναμενόμενο πως θα παίξει ένα πολύ βρώμικο παιχνίδι εναντίον τους.
Έτσι, οργάνωσε μια τεράστια εκστρατεία ενάντια στην ίδρυση του σωματείου. Μια εκστρατεία που μπορεί να της κόστισε εκατομμύρια, αλλά για τη διοίκηση της Amazon αυτά τα λεφτά δεν αποτελούσαν παρά μία πολύ καλή επένδυση για το μέλλον. Ενδεικτικά, ανάμεσα σε άλλες μεθοδεύσεις, η εκστρατεία αυτή περιλάμβανε επίθεση λάσπης απέναντι στο τι σημαίνει να ιδρυθεί σωματείο, απειλές πως θα κλείσουν την αποθήκη αλλά ακόμα και πιέσεις στις τοπικές αρχές ώστε να μειώσουν τον χρόνο που παραμένουν κόκκινα τα φανάρια στους δρόμους, ώστε να μην έχουν χρόνο οι διοργανωτές να μιλήσουν σε εργαζόμενους ενώ αυτοί είναι στα αυτοκίνητά τους!
Επίσης, ενώ η ψηφοφορία πραγματοποιήθηκε εξ’ αποστάσεως, με επιστολική ψήφο, η διοίκηση της Amazon πίεσε την Ταχυδρομική Υπηρεσία να εγκαταστήσει ένα παράνομο γραμματοκιβώτιο στην αποθήκη για να ψηφίσουν εκεί οι εργαζόμενοι και στη συνέχεια τους είπαν ψέματα σχετικά με την προθεσμία ψηφοφορίας, για να τους υποχρεώσουν να ψηφίσουν μπροστά στα αφεντικά τους και πριν οι διοργανωτές του σωματείου μπορέσουν να μιλήσουν μαζί τους και να τους αποτρέψουν.
Η εκστρατεία των εργαζόμενων
Σε όλες τις ΗΠΑ το ποσοστό των εργαζομένων που συμμετέχουν σε σωματείο είναι 11%, ενώ αυτό το ποσοστό κατρακυλά στο ακόμα χαμηλότερο 6% για τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό εργαζομένων που δεν έχει καμία εμπειρία για το τι σημαίνει σωματείο, πόσο μάλλον για το πώς πρέπει να αγωνιστούν για να ιδρύσουν σωματείο. Η κατάσταση αυτή αντανακλά μια γενικότερη κάμψη της συνείδησης και των μορφών συλλογικής οργάνωσης τις τελευταίες δεκαετίες που, παρά τα προχωρήματα που γίνονται, είναι ακόμα σε χαμηλότερο σημείο σε σχέση με πριν την δεκαετία του ’90.
Έτσι, η εκστρατεία της Amazon που τρομοκρατούσε τους εργαζόμενους για τις συνέπειες που θα αντιμετωπίσουν, πατούσε πάνω σε μια ευνοϊκή γι’ αυτήν πραγματικότητα. Παράλληλα σημαίνει πως οι εργαζόμενοι είχαν να παλέψουν με θηρία που ήξεραν πολύ καλύτερα πώς να κάνουν τη δουλειά τους.
Το Συνδικάτο Εργαζομένων σε Λιανικό-Χονδρικό Εμπόριο και Πολυκαταστήματα έσπευσε άμεσα να βοηθήσει τους εργαζόμενους στην Amazon στον αγώνα τους για σωματείο, προσφέροντας πραγματικά πολύτιμη βοήθεια.
Συνέδεσαν την εκστρατεία με το κίνημα Black Lives Matter, αφού η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι μαύροι, οργάνωσαν πολλές πικετοφορίες και δράσεις ενημέρωσης των εργαζομένων, ενώ παράλληλα κατάφεραν να δώσουν πολύ μεγάλη δημοσιότητα στον αγώνα, τόσο εντός των ΗΠΑ όσο και παγκόσμια.
Την ίδια ώρα όμως, τα μέλη της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής» (Socialist Alternative, οργάνωση στις ΗΠΑ που συμμετέχει στη Διεθνή Σοσιαλιστική Εναλλακτική-ISA), που παρακολούθησαν από κοντά τον αγώνα του RWDSU, σημειώνουν μία σειρά από σημεία που θα έπρεπε να έχουν γίνει διαφορετικά, ώστε ο αγώνας αυτός να έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι νικηφόρος.
Η συμμετοχή των εργαζομένων στην Amazon στις αποφάσεις για το πώς θα κινηθεί η εκστρατεία ήταν περιορισμένη, με το RWDSU να επενδύει κυρίως στην «προς τα έξω» ενημέρωση, στα ΜΜΕ κοκ και όχι τόσο στους ίδιους τους εργαζόμενους. Παράλληλα, δε συνέδεσε τον αγώνα για σωματείο με συγκεκριμένα αιτήματα για τους εργαζόμενους, όπως για παράδειγμα την αύξηση του βασικού μισθού, μεγαλύτερα διαλείμματα, να πληρώνονται οι υπερωρίες κ.α. Με τέτοια αιτήματα θα μπορούσε να γίνει πιο καθαρός ο ρόλος που μπορεί να παίξει ένα σωματείο για τους εργαζόμενους, απατώντας ουσιαστικά στην επίθεση λάσπης από μεριάς της διοίκησης.
Η επόμενη ημέρα ξημερώνει μέσα σε αντιφάσεις αλλά και διάθεση για αγώνα
Η ήττα της προσπάθειας των εργαζομένων στη Μπέσεμερ δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει αντιφάσεις στη συνείδηση των εργαζομένων. Από τη μία, όταν μία τόσο μαχητική εκστρατεία που τράβηξε τα βλέμματα εργαζομένων σε όλον τον πλανήτη, δεν κατάφερε να κερδίσει, είναι φυσικό να δημιουργεί την αίσθηση πως η Amazon είναι αήττητη.
Την ίδια ώρα όμως, δεν σημαίνει πως η Amazon θα απολαύσει μια μακρά περίοδο «εργασιακής ειρήνης». Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η εταιρία θα γίνει ακόμα πιο επιθετική την επόμενη περίοδο, στην προσπάθειά της να τσακίσει κάθε φωνή διαμαρτυρίας και κάθε προσπάθεια οργάνωσης των εργαζομένων της. Κάτι τέτοιο εξάλλου έχει ξανασυμβεί. Το 2016 εργαζόμενοι της Amazon στο Τσέστερ προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ιδρύσουν σωματείο. Έξι μήνες μετά, ένας από τους ηγετικούς αυτού του αγώνα εργαζόμενος, απολύθηκε.
Έτσι, η καλή προετοιμασία των εργαζομένων στην αποθήκη της Amazon και του RWDSU για την εκδικητική στάση που θα κρατήσει η εταιρεία απέναντί τους, είναι κρίσιμης σημασίας.
Την ίδια ώρα, η επίθεση της διοίκησης και το βρώμικο παιχνίδι που έπαιξε απέναντι στον αγώνα για σωματείο, αποκάλυψε σε ένα τμήμα των εργαζόμενων ακόμα περισσότερο το μέχρι πού είναι ικανοί να φτάσουν για τα κέρδη τους οι καπιταλιστές και πιο συγκεκριμένα ο Μπέζος, αλλά και την ανάγκη για οργάνωση στη βάση των εργαζομένων.
Η ήττα των εργαζόμενων στις αποθήκες του Μπέσεμερ σίγουρα θα προκαλέσει αρχικά απογοήτευση και θα έχει αρνητικές συνέπειες στο εργατικό κίνημα. Την ίδια ώρα όμως, η οργή που γεννάει η διοίκηση της Amazon και των υπόλοιπων πολυεθνικών, σε συνδυασμό με τα συμπεράσματα που πρέπει να βγαίνουν από τις ήττες και την εμπειρία που κερδίζουν οι εργαζόμενοι, θα δημιουργήσουν αργά ή γρήγορα εκ νέου διάθεση για οργάνωση και αγώνα, με στόχο να έχουν καλύτερες προοπτικές οι επόμενοι αγώνες και να είναι νικηφόροι.
