Της Μαριάννας Τσακίρη
Η παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών είναι δυστυχώς μια μέρα που πρέπει να θυμίζει σε όλους μας, πως παρά την «εξέλιξη» των πολιτισμών, της μόρφωσης των ανθρώπων, των αγώνων που έχουν δοθεί εδώ και δεκαετίες, οι γυναίκες συνεχίζουν να θεωρούνται κατώτερες και να αντιμετωπίζουν την βία σε κάθε της μορφή καθημερινά και παγκόσμια.
Η σωματική, η ψυχολογική και η σεξουαλική βία είναι το τρίπτυχο της κακοποίησης που το 1/3 των γυναικών του πλανήτη θα κληθούν να αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή της ζωής τους!
Σε πολλά μέρη του πλανήτη η γυναικεία κακοποίηση φαίνεται να αποτελεί «δικαίωμα» και κανείς δεν κάνει κάτι για να το αλλάξει. Οι μορφές που μπορεί να πάρει η βία είναι πολλές και τα παρακάτω στοιχεία το επιβεβαιώνουν.
Σεξουαλική βία κατά των γυναικών
Το 1/5 των γυναικών παγκοσμίως πέφτει θύμα βιασμού ή απόπειρας τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του. Μόνο το 2002, 150 εκατομμύρια κορίτσια κάτω των 18 υπέφεραν από κάποια μορφή σεξουαλικής βίας. (1)
Σε χώρες όπως η Βραζιλία μία γυναίκα κακοποιείται κάθε 15 δευτερόλεπτα, ενώ από το σεξουαλικό μαρτύριο δεν ξεφεύγουν εγκυμονούσες και έφηβες οι οποίες σε ποσοστό 25% και 37% αντίστοιχα κακοποιούνται σωματικά ή σεξουαλικά.
Γυναικοκτονία
Στην Γουατεμάλα, την Ν. Αφρική και την Ινδία δολοφονούνται, κάθε μέρα, 2, 4 και 22 γυναίκες αντίστοιχα, συνήθως από τον σύντροφό ή σύζυγό τους, ενώ στην περίπτωση ειδικά της Ινδίας ο κύριος λόγος γι’ αυτό φαίνεται ότι έχει να κάνει με θέματα σχετικά με την προίκα τους.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες 1 στις 3 γυναίκες που δολοφονούνται, δολοφονείται από κάποιον γνωστό τους.
Ακρωτηριασμός οργάνων και παιδιά-νύφες
Περίπου 100-140 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες υφίστανται κοπή ή ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων, με περισσότερες από 3 εκ. στην Αφρική να αντιμετωπίζουν θανάσιμους κινδύνους από αυτό.
Παράλληλα, εξωφρενικός είναι ο αριθμός των 60 εκατ. μικρών κοριτσιών, κυρίως στην νότια Ασία, που είναι παιδιά- νύφες.
Σεξουαλική παρενόχληση
Το 40-50% των γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση υφίστανται σεξουαλική παρενόχληση στην δουλειά τους ενώ αυτό φαίνεται να ξεκινάει από πολύ νωρίτερα όπως μας λέει το παράδειγμα της Αμερικής όπου το 83% των κοριτσιών 12-16 χρονών υφίστανται κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στα δημόσια σχολεία.
Trafficking
Στο trafficking, τη δεύτερη πιο επικερδή παράνομη δραστηριότητα στον κόσμο, μετά το εμπόριο των όπλων, το 80% των θυμάτων ετησίως είναι γυναίκες με την πλειοψηφία αυτών να προορίζεται για σεξουαλική εκμετάλλευση.
Και δυστυχώς σε όλα τα παραπάνω δεν μπορούμε να προσθέσουμε πραγματικά στοιχεία για την ψυχολογική βία, την πιο ύπουλη και την πιο αφανή βία, όπου η ζήλεια, οι απειλές, η υποτίμηση, ο εξευτελισμός είναι αρκετά για να μετατρέψουν κάθε γυναίκα, κάθε άνθρωπο σε χειραγωγήσιμο ον.
Όμως τι φταίει για όλα αυτά και τι πρέπει να κάνουν οι γυναίκες; Να παλέψουν ενάντια στους δυνάστες άντρες; Σίγουρα όχι, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί διέξοδο. Όσο και αν η βία είναι επιλογή κάποιων ανδρών, και φυσικά γι’ αυτό είναι ένοχοι και πρέπει να υφίστανται αυστηρότατες ποινές, οι γυναίκες πρέπει να καταλάβουν και να παλέψουν τα βαθύτερα αίτια, την ίδια την πηγή της βίας – κι αυτά βρίσκονται στην κοινωνία και το καπιταλιστικό σσύστημα.
Το ζήτημα της βίας είναι ταξικό! Όσο βαθαίνει η κρίση, όσο αυξάνονται η ανεργία, η φτώχεια και η ανασφάλεια, όσο βουλιάζει η δημόσια υγεία και παιδεία και καταστρέφεται το κοινωνικό κράτος, ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα δεν μπορεί να υπάρξει.
Ο καπιταλισμός από μόνος του ευνοεί τις διαιρέσεις στην κοινωνία μέσω του ανταγωνισμού, των νόμων και των πολιτικών που εφαρμόζονται και χτυπούν τους πιο αδύναμους, τους φτωχούς, τους μετανάστες, τις γυναίκες. Σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής των ανθρώπων σήμερα υπάρχει ανταγωνισμός. Αυτό αντανακλάται και στη σχέση των δύο φύλων. Ο άντρας είναι ισχυρότερος και επιδιώκει την κυριαρχία και την επιβολή αντί της ισότητας καθώς το σύστημα τον εκπαιδεύει γι’ αυτό. (2)
Γι’ αυτό οι γυναίκες πρέπει να οργανωθούμε. Να οργανωθούμε στα σωματεία μας, στην δουλειά, στην γειτονιά μας. Πρέπει να παλέψουμε για όσα προκαλούν την ανισότητα. Πρέπει να παλέψουμε και για μικρές αλλαγές καθημερινά όπως η εξάλειψη του σεξισμού από τα λόγια των οικείων μας, να διεκδικήσουμε περισσότερο σεβασμό από τους γύρω μας και βέβαια να έχουμε γνώση πως αυτά θα έχουν αποτέλεσμα μόνο αν συνδυαστούν με την πάλη για την ανατροπή αυτού του συστήματος στο οποίο όλοι είμαστε υποχείρια.
Η πάλη αυτή δεν είναι αμιγώς γυναικεία. Άντρες με συνείδηση του προβλήματος πρέπει να παλέψουν μαζί με τις γυναίκες για να είναι ισότιμα τα δύο φύλα.
Η φετινή παγκόσμια ημέρα δεν πρέπει να είναι απλά αφορμή για ανάδειξη των θλιβερών ποσοστών, πρέπει είναι η αφορμή για τη συνειδητοποίηση του προβλήματος και για μια οργανωμένη δράση ενάντια σε όλα όσα μας μειώνουν, σαν γυναίκες και σαν ανθρώπους, καθημερινά.
_______________
