Πήραμε στο μέιλ του «Ξ» και δημοσιεύουμε το ακόλουθο σύντομο σημείωμα με την υπογραφή «Απολυμένη»
Εμείς μαζεύαμε τους πελάτες έναν-έναν και σας στήσαμε αυτοκρατορία ολόκληρη με εκατομμύρια πελατών και σεις σαν αντάλλαγμα μας πήρατε την όραση μας, την ακοή μας, αλλά και την ψυχική υγειά μας. Πόσοι συνάδελφοι έχουμε πλέον βαρηκοΐα από το ακουστικό που είχε γίνει για ολόκληρα 10ωρα σκουλαρίκι;
Πόσοι δεν βλέπουμε πλέον καλά από τις ατελείωτες ώρες που είμαστε καρφωμένοι στην οθόνη του η/υ;
Πόσες χιλιάδες παυσίπονα πίναμε, και μερικοί και ηρεμιστικά, για να είμαστε ευγενικά και ψύχραιμα ρομπότ ακόμη και όταν ο συνδρομητής μας έβριζε ασύστολα, εμάς, τα παιδία, τους γονείς μας…ακόμη και οι σωματικές μας ανάγκες έρχονταν δεύτερες, διότι δεν πρέπει να πας στο wc, όταν υπάρχει υψηλή αναμονή στο τηλεφωνικό κέντρο… Και σήμερα σκουπίδια, έτοιμα για τον κάδο ανακύκλωσης. Απλά όταν ήρθαμε στην cosmote ήμασταν μικρά σκουπιδάκια, πιο φρέσκα και νέα, με όνειρα για ένα καλύτερο επαγγελματικό αύριο. Σήμερα;; 35άρηδες με κουτσούβελα, δάνεια, στραβοί, κούφοι, τρελοί και προβληματικοί.
Και φυσικά ηλίθιοι, γιατί νιώθαμε περήφανοι που δουλεύαμε μαζί σας τόσα χρόνια γιατί δίνατε υποτροφίες σε φτωχά παιδία και χορηγίες σε ιδρύματα και ναι, νιώθαμε οικογένεια σας. Μας παραμυθιάσατε και σας πιστέψαμε.. Ναι, ο κόσμος μας εσύ και σήμα καμπάνα..
Και τώρα εμείς φάγαμε την μπανάνα κύριε Τσαμάζ, μάνατζερ της χρονιάς 2010.
Το διακωμωδώ, διότι δεν έχω αλλά δάκρυα στέρεψαν και τα δικά μου και των συνάδελφων μου.
