Η σύλληψη του δημοσιογράφου Τζούλιαν Ασάνζ μετά την «έξωσή» του από την πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο έφερε ξανά στην επιφάνεια όχι μόνο τις αποκαλύψεις που έκανε μέσω της ιστοσελίδας Wikileaks, αλλά και τα τεράστια αποθέματα υποκρισίας των πολιτικών του συστήματος. Η «ελευθερία του τύπου» η οποία είναι υποτίθεται τόσο ψηλά στις αξίες του καπιταλισμού γίνεται έτσι το πιο σύντομο ανέκδοτο, καθώς ένας δημοσιογράφος που κάνει τη δουλειά του αποκαλύπτοντας την σαπίλα πίσω από τη βιτρίνα της εξουσίας αντιμετωπίζεται ως «τρομοκράτης».
Το βραβείο υποκρισίας βέβαια διεκδικούν η Χίλαρι Κλίντον και ο Ντόναλντ Τραμπ. Η πρώτη, γιατί ζητάει θρασύτατα να πληρώσει για τις δικές της βρώμικες υποθέσεις ο δημοσιογράφος που τις αποκάλυψε. Ο δεύτερος, γιατί ως πρόεδρος των ΗΠΑ «οφείλει» να κυνηγήσει τον Ασάνζ, παρότι στο παρελθόν (όταν αποκαλύπτονταν μια σειρά ύποπτες ενέργειες της Κλίντον) δήλωνε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι λατρεύει τη σελίδα Wikileaks.
Οι αποκαλύψεις
Ο Τζούλιαν Ασάνζ είναι Αυστραλός δημοσιογράφος, που έφτιαξε την σελίδα Wikileaks, μέσω της οποίας μπορεί ο καθένας ανώνυμα να δημοσιοποιεί απόρρητα έγγραφα.
Από την ίδρυση του Wikileaks το 2007 μέχρι σήμερα έχουν δημοσιοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες απόρρητα έγγραφα. Οι πιο γνωστές διαρροές αφορούσαν έγγραφα και αρχεία του αμερικανικού στρατού, πολλά από τα οποία σχετίζονται με την επέμβασή του σε χώρες όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά και τις διπλωματικές σχέσεις με άλλες χώρες. Ένα από τα πιο αποκαλυπτικά βίντεο που κυκλοφόρησαν, έχει τραβηχτεί από αμερικάνικο ελικόπτερο το 2010 στη Βαγδάτη και δείχνει άμαχους να δολοφονούνται από τους στρατιώτες που βρίσκονται στο ελικόπτερο, ενώ ταυτόχρονα οι τελευταίοι γελάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα θύματά τους. Μεγάλο μέρος των εγγράφων αυτών διέρρευσε από την τρανς γυναίκα και πρώην υπάλληλο του αμερικάνικου στρατού Τσέλσι Μάνινγκ, που δικάστηκε και φυλακίστηκε από στρατοδικείο των ΗΠΑ για αυτή της την πράξη. Η Μάνινγκ, παρόλο που αποφυλακίστηκε με το τέλος της ποινής της, αυτή τη στιγμή βρίσκεται και πάλι στην φυλακή γιατί αρνείται να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας ενάντια στον Ασάνζ.
Όπως είναι λογικό, η διαρροή απόρρητων στρατιωτικών εγγράφων που αποκαλύπτουν ότι ο αμερικάνικος στρατός μόνο «απελευθερωτής» δεν είναι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, που δείχνουν τον κυνισμό της στρατιωτικής μηχανής των ΗΠΑ, που φέρνουν στην επιφάνεια μεθόδους χειραγώγησης της κοινής γνώμης όσον αφορά τον πόλεμο, έχει εξοργίσει το στρατιωτικό και πολιτικό κατεστημένο της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης. Έτσι, πολιτικοί, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, δικαστικοί ζητούν το κεφάλι του Ασάνζ επί πίνακι. Μάλιστα, η γερουσιαστής Dianne Feinstein ζήτησε να καταδικαστεί με ποινή 10 ετών για κάθε διαρροή, δηλαδή σε 2,5 εκατομμύρια χρόνια φυλάκισης! Οι ποινές που θέλουν να του αποδώσουν βασίζονται σε νόμο για την κατασκοπεία του 1917, που ψηφίστηκε για να καταστείλει τις αντιπολιτευτικές φωνές για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και χρησιμοποιήθηκε για την σύλληψη του Αμερικάνου σοσιαλιστή Eugene Debs.
Αν όμως υπάρχει ένας άνθρωπος στην Αμερική που ο Ασάνζ έχει καταφέρει πραγματικά να εξαγριώσει, αυτή είναι η Χίλαρι Κλίντον. Οι αποκαλύψεις γύρω από την προεκλογική της εκστρατεία για το χρίσμα των Δημοκρατικών το 2016, προκάλεσαν οργή στη βάση του κόμματος, που εκφράστηκε με μαζικές αποχωρήσεις από το συνέδριό του στη Φιλαδέλφεια τον Ιούλη του 2016. Στην ουσία, τα Wikileaks αποκάλυψαν ότι ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία ήταν στημένη προκειμένου ο Μπέρνι Σάντερς να χάσει το χρίσμα από την Κλίντον.
Ανάμεσα στις αποκαλύψεις της ιστοσελίδας του Ασάνζ, βρίσκεται και η δημοσίευση μεγάλου όγκου των προσχεδίων κειμένων οικονομικών συμφωνιών όπως η TTP, η TTIP κ.α. Το γεγονός ότι τα κράτη και οι εταιρείες που βρίσκονταν πίσω από αυτές τις συμφωνίες δεν είχαν καμία απολύτως βιασύνη να δημοσιευτεί το αντιλαϊκό και άρα αντιδημοφιλές περιεχόμενό τους προκειμένου να αποφύγουν αντιδράσεις, μόνο μυστικό δεν είναι.
Ασάνζ, όπως Σνόουντεν
Η περίπτωση του Ασάνζ έχει πολλά κοινά με αυτή του Έντουαρντ Σνόουντεν, του πρώην συνεργάτη των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, ο οποίος παραμένει εξόριστος και κυνηγημένος, μετά την αποκάλυψη των μεθόδων παρακολούθησης που εφαρμόζουν οι εν λόγω υπηρεσίες. Ο ίδιος ο Σνόουντεν, σχολίασε ότι η σύλληψη του Ασάνζ αποτελεί σοβαρό πλήγμα στην ελευθερία του τύπου. Μια ελευθερία που περιορίζεται όλο και περισσότερο, όπως αποδεικνύει και η δική του ιστορία. Ο Σνόουντεν αποκάλυψε ανάμεσα σε άλλα, ότι μυστικές υπηρεσίες (ιδιαίτερα αυτές των ισχυρών οικονομικά και στρατιωτικά κρατών) καταγράφουν λίγο πολύ τα πάντα: από τις επικοινωνίες μεταξύ πολιτικών σε διεθνείς συναντήσεις, όπως αυτή των G20 στο Λονδίνο το 2009, μέχρι πληροφορίες από την παρακολούθηση πολιτών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Και ο Σνόουντεν, όπως και ο Ασάνζ, χαρακτηρίζονται ως εχθροί της «εθνικής ασφάλειας». Όπως δήλωσε η δημοσιογράφος Σάρα Χάρισον, «η “εθνική ασφάλεια” είναι μια πιασάρικη φράση που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις για να δικαιολογήσουν τις παρανομίες τους, είτε αυτές αφορούν επεμβάσεις σε άλλες χώρες είτε την κατασκοπεία των δικών τους πολιτών».
Ζούμε σε ένα σύστημα που οι διάφορες «ελευθερίες» που μας διαφημίζει αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο ότι είναι ένα περιτύλιγμα για να σερβιριστούν πολιτικές που ευνοούν την πλούσια ελίτ. Η «ελευθερία κίνησης» αφορά το μεγάλο κεφάλαιο, την ίδια ώρα που χτίζονται τείχη και στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ανθρώπους. Η «ελεύθερη αγορά» σημαίνει την ελευθερία των ισχυρών να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους και τις φτωχές χώρες. Η «ελευθερία της έκφρασης» γίνεται ανεκτή μόνο ότι δεν αμφισβητεί το κατεστημένο, αλλιώς αντιμετωπίζεται με δακρυγόνα και καταστολή. Και η «ελευθερία του τύπου» αφορά μόνο τις περιπτώσεις που αυτά που λέγονται και γράφονται δεν είναι επικίνδυνα για τα συμφέροντα των καπιταλιστών.
Η ελευθερία του λόγου, η πρόσβαση της κοινωνίας σε κάθε πληροφορία που την αφορά και σήμερα αντιμετωπίζεται ως «άκρως απόρρητη», η ίδια η αλήθεια για το σύστημα και πως λειτουργεί, δεν μπορεί να είναι ευθύνη μερικών μόνο γενναίων ανθρώπων. Πρέπει να γίνει υπόθεση του διεθνούς κινήματος και των οργανώσεων του. Πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας.
