Τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια του 11ου συνεδρίου της ΠΟΕΔΗΝ, (τον προηγούμενο μήνα Φεβρουάριο), έδειξαν για άλλη μια φορά ότι η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ βρίσκεται μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζόμενων.
Για 4 ολόκληρες μέρες δεν έγινε καμιά απολύτως συζήτηση για τα καυτά προβλήματα της δημόσιας Υγείας (ελλείψεις προσωπικού, ιδιωτ/σεις, ασφαλιστικό, διάλυση εργασιακών σχέσεων, κ.α) για τα προβλήματα δηλ. που έχουν γονατίσει τους εργαζόμενους και έχουν κόστος στην παροχή υπηρεσιών υγείας στον πολίτη.
Όλο σχεδόν το συνέδριο το μονοπώλησε το θέμα της νομιμοποίησης των αντιπρόσωπων του ΕΚΑΒ.
Κι αυτό γιατί οι αλλαγές στη σύνθεση των συνέδρων του ΕΚΑΒ (πτώση ΠΑΣΚΕ) καθόριζαν το αποτέλεσμα των εδρών στο Γενικό Συμβούλιο (Γ. Σ) της ομοσπονδίας. Αν δηλαδή η ΠΑΣΚΕ θα διατηρούσε την πλειοψηφία στο ΓΣ και αν το ΚΚΕ θα κρατούσε την 5η έδρα του.
Γι αυτό το λόγο η πραγματική συζήτηση στο συνέδριο δεν ξεπέρασε στην ουσία τις 3 ώρες (σε σύνολο 4 ημερών!!) ενώ τις υπόλοιπες υπήρξε άνευ προηγουμένου μπάχαλο, ξύλο, τραμπουκισμοί, απειλές κ.α.
Αφού τελικά έγιναν αποδεκτοί οι αντιπρόσωποι του ΕΚΑΒ με δικαστική απόφαση (ασφαλιστικά μέτρα) την τελευταία στιγμή, η ΠΑΣΚΕ κατάφερε για μία μόλις ψήφο να κερδίσει 17 έδρες (στις 33) και απόλυτη πλειοψηφία, η ΔΑΚΕ 9 έδρες, το ΠΑΜΕ 5, όπως και πριν, και η Πρωτοβουλία Υγειονομικών (παράταξη του ΣΥΝ) 2 έδρες, όπως και πριν..
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα αυτά καθ΄ αυτά;
Άνοδος της ΔΑΚΕ
Αυτό που φάνηκε από τα αποτελέσματα του συνεδρίου είναι η μεγάλη άνοδος της ΔΑΚΕ κατά 9 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το προηγούμενο συνέδριο του 2003 (από 20% σε 29%). Πρόκειται για μια άνοδο που είδαμε και στις εκλογές των πρωτοβάθμιων σωματείων και έχει να κάνει με το ότι στην κυβέρνηση βρίσκεται το κόμμα τους και έτσι μπορεί εύκολα να τάζει, να εξαγοράζει ή να τρομοκρατεί.
Σημαντικό όμως ρόλο σε αυτό παίζει και το γεγονός ότι οι παρατάξεις της αριστεράς δεν έχουν καταφέρει να δώσουν προοπτική και να πείσουν.
Πτώση της ΠΑΣΚΕ
Η ΠΑΣΚΕ έχασε 7 ποσοστιαίες μονάδες (από 57% σε 50%) και δύο έδρες στο Γ. Σ της ΠΟΕΔΗΝ κυρίως διότι τώρα πια δεν βρίσκεται στην «εξουσία» για να τάζει και να εξαγοράζει όπως έκανε μια 20ετία τώρα αλλά και γιατί όσο και να προσπαθεί να το παίξει αντιπολίτευση δεν μπορεί να πείσει κανένα.
ΠΑΜΕ…και Π.Υ.
Η Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών (ΠΑΜΕ – ΚΚΕ) παρέμεινε στα ίδια – διατήρησε τις ίδιες έδρες και είχε ελαφριά κάμψη στις δυνάμεις της (από 15% το 2003, σε 14%).
Τώρα γιατί το άρθρο του Ριζοσπάστη στις 10-2-2003, θριαμβολογεί για τη «μεγάλη επιτυχία του ΠΑΜΕ»… ο καθένας μπορεί να κρίνει. Εμείς αμφιβάλλουμε αν θα μπορέσει να πείσει έστω και τα ίδια του τα μέλη, τα οποία δεν μπορεί να μην αναρωτηθούν: «Καλά μετά από όλα αυτά, γιατί δεν βλέπουμε καμιά ανάπτυξη των δυνάμεων μας παρά μόνο στασιμότητα;»
Κάτι αντίστοιχο ισχύει για την Πρωτοβουλία Υγειονομικών (του ΣΥΝ) η οποία επίσης δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την αγανάκτηση των εργαζόμενων από την επίθεση της ΝΔ (από 7% το 2003 σε 6% το 2006). Απο την Π.Υ. λείπει μια μαχητική και ταξική παρέμβαση στο χώρο της υγείας και δεν ήταν και λίγες οι φορές που δεν υπήρχε σχεδόν καμία διαφοροποίηση της στάσης της από αυτή της ΠΑΣΚΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναστολή της 5ωρης στάσης για το ασφαλιστικό με την οποία η Π. Υ συμφώνησε.
Για την αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Το συνέδριο την ΠΟΕΔΗΝ έκανε το μήνυμα σαφές για άλλη μία φορά: οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τους καρεκλοκένταυρους των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ ούτε μπορούν να εμπιστεύονται τις μεγάλες παρατάξεις της αριστεράς.
Η ευθύνη πέφτει στις μαχητικές νέες παρατάξεις που κινούνται έξω από τα παραδοσιακά και κατεστημένα σχήματα και τους ανιδιοτελείς συνδικαλιστές της βάσης, που πρέπει μαζί με τους εργαζόμενους στη δημόσια υγεία να αγωνιστούν όχι μόνο για την ανατροπή της κυβερνητικής επίθεσης αλλά και για την αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Αυτή η αναγέννηση περνά πρώτα και κύρια από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις καθημερινές μάχες μέσα στα νοσοκομεία. Περνά μέσα από τη σύνδεση των αριστερών/ριζοσπαστικών κινήσεων και παρατάξεων σε ένα δίκτυο, για την ανταλλαγή απόψεων και συντονισμό της δράσης. Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην ΠΟΕΔΗΝ πρέπει πρώτα να κερδηθούν οι μάχες στα σωματεία. Τις μάχες στα σωματεία μπορούμε να τις κερδίσουμε στηριγμένοι στους εργαζόμενους, οι οποίοι δεν μπορεί παρά να αγκαλιάσουν τέτοιες πρωτοβουλίες μόλις νοιώσουν ότι ο στόχος της αναγέννησης του συνδικαλιστικού κινήματος μπορεί να αποτελέσει μια ρεαλιστική προοπτική.
“Νέο Ξεκίνημα – για μια άλλη Υγεία”
Προκήρυξη (αποσπάσματα) που μοιράστηκε στα δημόσια νοσοκομεία
____________
