Έξω από έντεκα συνολικά εκλογικά κέντρα (οκτώ στο Βόλο, ένα στη Νέα Ιωνία, ένα στην Αγριά και ένα στο Διμήνι) στήθηκαν κάλπες από την Επιτροπή Αγώνα Πολιτών κατά της καύσης σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ – Lafarge την ημέρα των εκλογών της 26ης Μαίου. Το άτυπο δημοψήφισμα διήρκεσε από τις 10 το πρωί ως τις 3 το μεσημέρι. Το ερώτημα αφορούσε ένα από τα κεντρικά θέματα στην πόλη, που συζητιέται πλατιά τα τελευταία χρόνια και αφορά το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της περιοχής: Αν οι Βολιώτες συμφωνούν ή όχι με την καύση σκουπιδιών από την τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ.
Η τοπική κοινωνία είπε όχι!
Αρχικά, η Επιτροπή ζήτησε από το δήμο Βόλου να διεξάγει επίσημα αυτό το δημοψήφισμα (όπως είχε γίνει και στη Θεσσαλονίκη το 2014 για το νερό), καθώς το αποτέλεσμα θα ενδιέφερε κάθε τοπικό “άρχοντα”, που νοιάζεται για την υγεία των πολιτών που τον εξέλεξαν. Παρόλο που η λογική λέει ότι η δημοτική αρχή θα έπρεπε πρώτη απ’ όλους να ενδιαφερθεί για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, ο δήμαρχος δεν έκανε δεκτό το αίτημα της Επιτροπής. Έτσι η Επιτροπή αποφάσισε να διεξάγουν τα μέλη της το δημοψήφισμα, για να καταγραφεί άλλη μια φορά η άποψη του κόσμου (πέρα από τις συγκεντρωμένες 10.000 υπογραφές και τα 2 συλλαλητήρια με συμμετέχοντες χιλιάδες κόσμο ενάντια στην καύση).
Σε όλα τα εκλογικά κέντρα το Όχι ήταν συντριπτικό. 5.216 πολίτες συμμετείχαν στο δημοψήφισμα. 98,5% ψήφισαν όχι και 1,5% ψήφισαν ναι. Ειδική βαρύτητα έχουν οι περιοχές της Νέας Δημητριάδας και της Αγριάς που γειτνιάζουν με την τσιμεντοβιομηχανία. Ο κόσμος ήταν καταφανώς κατά της καύσης, καθώς πολλοί είχαν ή έχουν συγγενείς, φίλους, γείτονες, εργαζόμενους στο εργοστάσιο, που απεβίωσαν ή βασανίζονται από τον καρκίνο.
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μελέτες στην περιοχή που να αποδεικνύουν ότι η καύση σχετίζεται με τα αυξημένα ποσοστά καρκίνου στους εργαζόμενους του εργοστασίου όπως και στους Βολιώτες γενικότερα. Ωστόσο, οι διοξίνες, τα φουράνια, τα αιωρούμενα μικροσωματίδια που περιέχουν βαρέα μέταλλα κ.α., που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα από την καύση σκουπιδιών, είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι ενοχοποιούνται για πολλές μορφές καρκίνου καθώς και μια σειρά ασθένειες του νευρικού, αναπνευστικού, καρδιαγγειακού συστήματος κ.α.[1] Επιπλέον, η πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας έδειξε μεγάλη αύξηση σε καρκίνο του ήπατος τα τελευταία 10 χρόνια. Εύλογα δημιουργείται το ερώτημα αν πρόκειται για απλή σύμπτωση, ή αν η καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ ευθύνεται για την παραπάνω κατάσταση. Είναι προφανές, ότι υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για περαιτέρω έρευνα.
Ο δήμαρχος της καύσης
Ο Αχιλλέας Μπέος εκλέχθηκε δήμαρχος της πόλης για τα επόμενα τέσσερα χρόνια από την πρώτη Κυριακή, με ένα πολύ υψηλό ποσοστό (πάνω από 50%) αλλά και με πολύ υψηλά ποσοστά αποχής (40%). Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του, έδωσε ένα ρεσιτάλ έργων βιτρίνας, με λουλούδια στους δρόμους, εορταστικά φωτάκια σε όλη την πόλη, κ.α. Τα παραπάνω βέβαια, δεν είναι αυτά που χρειάζεται η πόλη για να αποκτήσει πραγματικά καλή ποιότητα ζωής, αλλά ούτε και για να επιλέγεται ως τουριστικός προορισμός.
Χρειάζεται μια πόλη καθαρή, χωρίς ρύπανση, χωρίς την απαράδεκτη πρακτική της καύσης σκουπιδιών. Χρειάζεται εκτεταμένη ανακύκλωση και ασφαλή διαχείριση των απορριμμάτων, έτσι ώστε να μην καταλήγουν τα σκουπίδια ούτε στους ΧΥΤΑ ούτε για καύση στην τσιμεντοβιομηχανία. Ο μόνος που έχει κέρδος από αυτή την ιστορία είναι η πολυεθνική Lafarge που επιδοτείται για να καίει σκουπίδια, πολλές φορές εισαγόμενα με πλοία από την Ιταλία. Θα μπορούσε να καίει φυσικό αέριο που δεν είναι τόσο ρυπογόνο, αλλά είναι πιο ακριβό. Δε θα ήταν όμως και τόσο μεγάλο κόστος για μια πολυεθνική που τον προηγούμενο χρόνο είχε κέρδη περίπου 1,5 δις δολάρια![2]
Απέναντι στον Μπέο και την καύση!
Είναι πιθανό κάποιοι από τους ψηφοφόρους του Μπέου να ψήφισαν Όχι στο αυτοοργανωμένο δημοψήφισμα για την καύση, αγνοώντας ότι ο δήμαρχος είναι υπέρ της καύσης σκουπιδιών. Μπορεί επίσης πολύς κόσμος να μη γνωρίζει ότι μέσα στα σχέδιά του για την επόμενη τετραετία είναι η δημιουργία εργοστασίου παραγωγής srf (επεξεργασμένα απορρίμματα για καύση) που θα το δίνει στην ΑΓΕΤ να το καίει. Το επόμενο διάστημα, το κίνημα ενάντια στην καύση πρέπει να αναδείξει ακόμη πιο εμφατικά τα παραπάνω ζητήματα, εμπλέκοντας στον αγώνα ενάντια στην καύση όλο και πιο πλατιά στρώματα της τοπικής κοινωνίας.
Σε κάθε περίπτωση, η μαζική συμμετοχή στο αυτοοργανωμένο δημοψήφισμα και το ηχηρό “Οχι” στην καύση, είναι μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας, απέναντι στην καθόλου ευχάριστη προοπτική άλλων τεσσάρων χρόνων δημαρχίας Μπέου. Το επόμενο διάστημα βέβαια, η Επιτροπή θα συνεχίσει το δίκαιο αγώνα που δίνει. Γιατί αν συνεχιστεί η καύση, που τώρα γίνεται πιλοτικά, θα καίγονται 200.000 τόνοι σκουπιδιών το χρόνο. Όσοι ενδιαφερόμαστε για την υγεία τη δική μας και των επόμενων γενεών όσο και για το περιβάλλον, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχιστεί η καύση. Ούτε στο Βόλο ούτε πουθενά.
