Charlie Taylor, Αυστραλία
Κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου θυμόμαστε και μνημονεύουμε τις ζωές των τρανς ατόμων που έχουν δολοφονηθεί εξαιτίας της τρανσφοβίας. Η Ημέρα Τρανς Μνήμης καθιερώθηκε το 1999, προς τιμήν της μαύρης τρανς γυναίκας, Rita Hester, που ήταν αγαπητό μέλος της queer κοινότητας της Βοστώνης και δολοφονήθηκε. Την ημέρα αυτή συνηθίζεται να διαβάζεται ένας κατάλογος με τα ονόματα των τρανς ατόμων που έχασαν τη ζωή τους λόγω τρανσφοβικής βίας. Έτσι, θυμόμαστε τις ζωές τους αλλά και υπενθυμίζουμε τη συνεχή βία που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα.
Οι διακρίσεις που βιώνουν οι τρανς
Ο κατάλογος αυτός δεν περιλαμβάνει τα άτομα που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του συστήματος που τα περιθωριοποιεί. Το να είναι ένα άτομο τρανς σήμερα συνήθως συνοδεύεται όχι μόνο από κοινωνικό στίγμα, αλλά και από απειλές κατά της ασφάλειας και της ζωής του. Στον κόσμο των τρανς σημειώνεται ρεκόρ βίας και μάλιστα θανατηφόρας. Όμως τα τρανς άτομα αντιμετωπίζουν επίσης υψηλά επίπεδα ανεργίας και διακρίσεων στη στέγαση. Σύμφωνα με μια μελέτη που έγινε στις ΗΠΑ, τα διεμφυλικά άτομα ηλικίας 15 έως 25 ετών έχουν 15 φορές περισσότερες πιθανότητες να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας από ό,τι ο γενικός πληθυσμός.
Τα τρανς άτομα έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν διακρίσεις στον εργασιακό χώρο. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι ενήλικοι/ες τρανς στις ΗΠΑ είχαν 2 φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι άνεργοι/ες σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Τα ευρήματα της ίδιας έρευνας έδειξαν ακόμα ότι τα περισσότερα τρανς άτομα δεν ένιωθαν άνετα να κάνουν come-out (δηλαδή να αποκαλύψουν την έμφυλη ταυτότητά τους) στον εργοδότη τους, από φόβο μήπως υποστούν διακρίσεις στο χώρο εργασίας. Τα τρανς άτομα βιώνουν επίσης φτώχεια σε αυξημένα ποσοστά, με τις μαύρες τρανς γυναίκες να αποτελούν την πλειοψηφία των τρανς ατόμων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Η έλλειψη στέγης είναι επίσης ένα κρίσιμο ζήτημα για τα τρανς άτομα.
Τι συμβαίνει με την ιατρική βοήθεια
Πολλά τρανς άτομα έχουν ανάγκη από ιατρική περίθαλψη σχετική με τη φυλομετάβαση, η οποία είναι συχνά απρόσιτη, είτε επειδή κοστίζει πολύ ακριβά και δεν καλύπτεται από την κοινωνική ασφάλιση, είτε επειδή δεν έχουν πρόσβαση στην κοινωνική ασφάλιση, ή απλώς επειδή σε ορισμένες χώρες είναι παράνομη. Συχνά υπάρχουν πολύ μεγάλοι χρόνοι αναμονής που φτάνουν ως και τα 4 χρόνια. Το γεγονός αυτό έχει επιδεινωθεί από την πανδημία covid-19.
Μια πρόσφατη έκθεση στη Βρετανία έδειξε ότι 1 στα 7 διεμφυλικά άτομα αντιμετώπισαν άρνηση για ιατρική βοήθεια από παθολόγο, εξαιτίας του ότι είναι διεμφυλικά. Αυτό είναι ακόμα χειρότερο, επειδή ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό των διεμφυλικών ατόμων πάσχει από προβλήματα ψυχικής υγείας και συχνά αναζητά φροντίδα σχετική με την ψυχική υγεία, αλλά και με τα αναπαραγωγικά θέματα ή τη φυλομετάβαση.
Ενάντια στο σύστημα της καταπίεσης
Η βία κατά των τρανς ατόμων προέρχεται από το σύστημα που χρησιμοποιεί τη διαίρεση των ανθρώπων της εργατικής τάξης σε επίπεδο φύλου, σεξουαλικότητας και καταγωγής. Αυτές οι διακρίσεις είναι κομμάτι της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, η οποία για να συμβαίνει χρειάζεται να είμαστε διαιρεμένοι. Τα τρανς άτομα συχνά χαρακτηρίζονται ως μη φυσιολογικά και κατώτερα, ακόμη και από πολιτικούς ή δημόσια πρόσωπα, κάτι που φυσικά είναι ένας τρόπος για να κανονικοποιηθεί και να νομιμοποιηθεί η βία, η κακομεταχείριση και οι διακρίσεις εναντίον τους.
Οι διακρίσεις λόγω της ταυτότητας φύλου των ανθρώπων πρέπει να καταπολεμηθούν και ο μόνος τρόπος είναι η κινητοποίηση και κινηματική δράση. Οι μεγαλύτερες κατακτήσεις για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα έχουν κερδηθεί μέσω της μαζικής κινητοποίησης και του αγώνα. Αλλά η τρανς κοινότητα δεν μπορεί να αγωνιστεί μόνη της.
Για να κερδίσουμε τις κατακτήσεις που χρειάζονται τα τρανς άτομα, πρέπει να αγωνιστούμε και να εργαστούμε στο πλευρό των ανθρώπων που χρειάζονται τα ίδια πράγματα με τα τρανς άτομα: προσιτή και ασφαλή δημόσια στέγαση, προστασία στον εργασιακό χώρο και πρόσβαση στη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη φροντίδα ψυχικής υγείας, υπηρεσίες που σχετίζονται με την αναπαραγωγή και τη φυλομετάβαση. Το κίνημα των τρανς, το γυναικείο κίνημα και άλλα κοινωνικά κινήματα συναντιούνται και τέμνονται σε πάρα πολλά σημεία. Αλλά όλα αυτά τα κινήματα έχουν έναν κοινό παρονομαστή, το εργατικό κίνημα, το οποίο θα πρέπει να υιοθετήσει και να ενσωματώσει τα αιτήματα των τρανς και των άλλων κοινωνικών κινημάτων. Η αλληλεγγύη των εργαζομένων δεν αφορά μόνο τους κοινούς αγώνες, αλλά και την καταπολέμηση των διακρίσεων και της αδικίας που υφίστανται οι άλλες κοινότητες. Οι κοινές διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις και απεργίες είναι τα μεγαλύτερα όπλα μας σε αυτή τη μάχη.
Για να απαλλαγούμε από τη βία κατά των τρανς, πρέπει να οικοδομήσουμε μια κοινωνία βασισμένη στην αλληλεγγύη μεταξύ μας και όχι στην εκμετάλλευση από μια καπιταλιστική τάξη. Αυτή η ελευθερία να μπορούμε να ζούμε και να εκφραζόμαστε όπως νιώθουμε, μπορεί να υπάρξει μόνο αν ανατρέψουμε τον καπιταλισμό και χτίσουμε μια σοσιαλιστική κοινωνία. Μέσα από την αλληλεγγύη των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων, των ανθρώπων της εργατικής τάξης και της νεολαίας μπορούμε να οικοδομήσουμε κινήματα για την καταπολέμηση των διακρίσεων και της βίας ενάντια σε κάθε διαφορετικότητα. Μέσα από τη συνεργασία αυτών των κινημάτων μπορούμε να αγωνιστούμε ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που μας εκμεταλλεύεται όλους.
Τρανς ή αλλιώς διεμφυλικό είναι ένα άτομο που το κοινωνικό του φύλο δεν ταυτίζεται με το βιολογικό. Βιολογικό φύλο ονομάζεται η βιολογική ταυτότητα του ατόμου, τα γεννητικά όργανα, τα χρωμοσώματα κλπ, δηλαδή το φύλο με το οποίο γεννήθηκε. Κοινωνικό φύλο είναι το πώς βλέπει κοινωνικά τον εαυτό του: άντρα, γυναίκα ή με στοιχεία και των δύο. Στο κοινωνικό φύλο περιλαμβάνονται όλες οι κοινωνικές συμπεριφορές και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά όπως στάση σώματος, τρόπος ομιλίας, τρόπος σκέψης, περπατήματος, χρήση γλώσσας, ντύσιμο, κομμώσεις, που θεωρούνται αποκλειστικά ή κυρίαρχα για το κάθε φύλο.
Φυλομετάβαση είναι η διαδικασία που ακολουθεί ένα άτομο έτσι ώστε να αλλάξει τον τρόπο που το φύλο του παρουσιάζεται κοινωνικά, ιατρικά ή και νομικά. Ιατρικά η φυλομετάβαση επιτυγχάνεται μέσω ορμονοθεραπείας ή/και επεμβάσεων επαναπροσδιορισμού φύλου.
