Στο όνομα της προστασίας της δημόσιας υγείας η κυβέρνηση έθεσε 7.000 υγειονομικούς σε αναστολή, αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο οι αναστολές να μετατραπούν σε απολύσεις. Οι ήρωες της προηγούμενης περιόδου, που έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή τους δουλεύοντας ανάμεσα σε εκατοντάδες και χιλιάδες ασθενείς με covid, σήμερα στοχοποιούνται από την κυβέρνηση ως ο «νούμερο 1» εχθρός της δημόσιας υγείας και ως στοιχεία «αντικοινωνικά».
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τις αναστολές και το κλίμα που έχει φτιάξει ενάντια στους υγειονομικούς στην κοινωνία, για να προχωρήσει σε μια από τις μεγαλύτερες εισόδους ιδιωτών στο δημόσιο σύστημα υγείας των τελευταίων δεκαετιών. Με τροπολογία που πέρασε σε άσχετο νομοσχέδιο για τη μετανάστευση, στα δημόσια νοσοκομεία μπορούν να μπουν ιδιώτες γιατροί, νοσηλεύτριες/ες διοικητικοί υπάλληλοι κ.α. από εργολαβικές εταιρείες, ιδιωτικά ασθενοφόρα με εργολαβικά πληρώματα, ιδιωτικά μικροβιολογικά κέντρα, κοκ. Όλες/οι καταλαβαίνουμε ότι τέτοια μέτρα δεν είναι προσωρινά. Η στόχευση είναι να γίνουν μόνιμα και συμβαδίζουν με τα εδώ και μήνες ανακοινωμένα σχέδια της κυβέρνησης για συγχωνεύσεις και κλείσιμο ολόκληρων νοσοκομείων. Από τη ΔΕΘ μάλιστα, ο νέος Υπ. Υγείας Θ. Πλεύρης δήλωσε ότι «το ΕΣΥ είναι εθνικό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικά κρατικό», ενώ ο Μητσοτάκης εξήγγειλε ΣΔΙΤ για παροχή πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας. Όλα αυτά εν μέσω πανδημίας.
Η τεράστια επίθεση που δέχεται το ΕΣΥ και ο αγώνας που πρέπει να δοθεί για την υπεράσπισή του διαφεύγει εντελώς της προσοχής εκείνου του κομματιού της κοινωνίας που εδώ και πολύ καιρό ασχολείται αποκλειστικά με το θέμα της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών των υγειονομικών (και ενδεχομένως και άλλων κλάδων). Αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης. Έχει καταφέρει να επικεντρώνεται όλη η συζήτηση στο 6-7% ανεμβολίαστων υγειονομικών[1] και να μην γίνεται συζήτηση για μια σειρά εγκληματικές πολιτικές που εφάρμοσε σε σχέση με τη διαχείριση της πανδημίας, για την τεράστια επίθεση στο ΕΣΥ, αλλά και για το πού οδηγούν οι περικοπές που έχουν επιβληθεί στο ΕΣΥ όλα τα προηγούμενα χρόνια, μεταξύ άλλων, τα μακροχρόνια προβλήματα υγείας και τους θανάτους. Να αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα: Όταν τα ραντεβού στα δημόσια νοσοκομεία για μία μαγνητική τομογραφία κλείνονται μετά από π.χ. 6 μήνες, αυτός είναι χρόνος αρκετός για να μετατραπεί ένας καρκίνος αντιμετωπίσιμος σε θανατηφόρο.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν επιχείρημα για να αγνοήσουμε το ερώτημα τι θα πρέπει να γίνει με τους υγειονομικούς που δεν έχουν εμβολιαστεί. Είναι όμως ένα πλαίσιο που βάζει το θέμα στη σωστή διάσταση.
Μια κυβέρνηση που θα στόχευε πραγματικά στην προστασία της δημόσιας Υγείας και όχι στο να εκμεταλλευτεί την πανδημία για την περαιτέρω διάλυση και ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, δεν θα επέλεγε διαθεσιμότητες και απολύσεις. Θα μπορούσε:
- να μετακινήσει προσωρινά τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς από την «πρώτη γραμμή» και να τους αναθέσει καθήκοντα στα οποία δεν έρχονται σε επαφή με ασθενείς και πολύ κόσμο.
- ή/και να διενεργεί κάθε 2η μέρα (δωρεάν) εργαστηριακό τεστ ώστε σε ενδεχόμενη μόλυνση από τον ιό η/ο υγειονομικός να τίθεται άμεσα σε καραντίνα.
Και βέβαια θα έκανε μαζικές προσλήψεις για να καλυφθούν όλες οι θέσεις πρώτης γραμμής από εμβολιασμένους υγειονομικούς, αλλά και οι τεράστιες ελλείψεις στο ΕΣΥ συνολικά.
Πριν από όλα αυτά θα έκανε επίσης μια εκστρατεία ενημέρωσης μέσα στα νοσοκομεία. Η κυβέρνηση ξόδεψε εκατομμύρια σε τηλεοπτικά σποτάκια, αλλά δεν οργάνωσε σοβαρή, επιστημονική ενημέρωση και διάλογο στους χώρους εργασίας, ούτε καν στους πιο βασικούς. Στα λίγα νοσοκομεία στα οποία υπήρξε τέτοια ενημέρωση, οργανώθηκε από τα σωματεία και όχι από τις διορισμένες διοικήσεις.
Πάνω από το 90% στις ΜΕΘ είναι ανεμβολίαστοι
Είναι αδιαμφισβήτητο, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν, ότι τα εμβόλια για τον SARS-CoV-2 προστατεύουν από σοβαρή νόσηση και θάνατο από τον ιό. Όλη την προηγούμενη περίοδο οι εμβολιασμοί έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη συγκράτηση των συνεπειών της πανδημίας, μειώνοντας την έκταση της διασποράς της ασθένειας και συμβάλλοντας στη μείωση της θνησιμότητας. Τα εμβόλια έσωσαν εκατοντάδες χιλιάδες ζωές παγκοσμίως και άρα αποτελούν ένα αναπόσπαστο όπλο στην καταπολέμηση των επιπτώσεων της πανδημίας. Ακόμα και σήμερα, που βρισκόμαστε αντιμέτωπες/οι με τη μετάλλαξη Δ ενάντια στην οποία τα εμβόλια είναι λιγότερο αποτελεσματικά[2] το 91,2% αυτών που νοσηλεύονται με covid στις ΜΕΘ στην Ελλάδα είναι άνθρωποι που δεν έχουν εμβολιαστεί. Αντίστοιχα είναι τα ποσοστά και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Για την πλειοψηφία του πληθυσμού και ιδίως για τις μεγαλύτερες ηλικίες και τις ευπαθείς ομάδες, ο πιο ασφαλής τρόπος να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος από την Covid-19 είναι ο εμβολιασμός. Γι’ αυτό και το «σύνθημα» που έχουν υιοθετήσει οι μεγάλες ομοσπονδίες των υγειονομικών όπως η ΟΕΝΓΕ και η ΠΟΕΔΗΝ μιλά για ένα καθολικό πρόγραμμα εμβολιασμού (αλλά όχι υποχρεωτικού εμβολιασμού). Είναι ένα «σύνθημα» σωστό, το οποίο υποστηρίζουμε.
Γιατί όμως υπάρχει δισταγμός;
Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τους οπαδούς των θεωριών συνωμοσίας που αναφέρονται σε τσιπάκια, 5G κλπ και την ακροδεξιά που αποτελεί την αιχμή του δόρατος αυτού του κομματιού του αντιεμβολιαστικού κινήματος.
Ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ανησυχεί, προβληματίζεται και διστάζει να εμβολιαστεί βασισμένο σε μια υγιή αντίδραση (με πολλές διαφορετικές αποχρώσεις) απέναντι στις φαρμακοβιομηχανίες και τις κυβερνήσεις που προωθούν ή επιβάλλουν σε κάποιες περιπτώσεις το εμβόλιο για την covid19.
Πολλές από τις ανησυχίες βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία και γεγονότα.
Οι πολυεθνικές του φαρμάκου
Οι πολυεθνικές του φαρμάκου έχουν πολύ βεβαρημένο παρελθόν, καθώς έχουν αποκρύψει πολλές φορές εξαιρετικά βλαβερές συνέπειες των προϊόντων τους.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το σκάνδαλο των οπιοειδών παυσίπονων που ξέσπασε στις ΗΠΑ.[3] Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ανέπτυξαν εξάρτηση στα συγκεκριμένα παυσίπονα και μισό εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν μετά από υπερβολική δόση. Αποδείχτηκε ότι οι φαρμακοβιομηχανίες είχαν πλήρη γνώση ότι τα φάρμακα αυτά προκαλούσαν εξάρτηση, τα προωθούσαν όμως λέγοντας και γράφοντας ακριβώς το αντίθετο.
Ένα άλλο γνωστό παράδειγμα αποτελεί το ταλκ της Johnson&Johnson. Η εταιρεία γνώριζε ότι μπορεί μακροπρόθεσμα να προκαλέσει καρκίνο καθώς περιείχε αμίαντο. Ωστόσο άφησε να χρησιμοποιείται επί δεκαετίες σε εκατομμύρια μωρά (και μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους) καθώς ήταν ένα από τα πρώτα σε πωλήσεις προϊόντα της.
Τα παραδείγματα αυτά δεν είναι μεμονωμένα, αλλά κομμάτι μιας πολιτικής από την πλευρά των φαρμακοβιομηχανιών για τις οποίες το βασικό κίνητρο και στόχος είναι το κέρδος, όχι η υγεία των ανθρώπων.
Στην περίπτωση των εμβολίων για την covid19 η άρνηση των εταιρειών, όταν έκλειναν συμφωνίες με τις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο να έχουν αστική ευθύνη για ενδεχόμενες παρενέργειες, δημιούργησε εύλογες ανησυχίες[4].
Χρειάστηκαν μερικοί μήνες μαζικών εμβολιασμών ανά τον κόσμο για να ταυτοποιηθούν οι κοντοπρόθεσμες σπάνιες παρενέργειες, τις οποίες οι εταιρείες δεν γνώριζαν από τις κλινικές μελέτες που είχαν διεξάγει. Για παράδειγμα η μυοκαρδίτιδα και η περικαρδίτιδα αναγνωρίστηκε επίσημα σαν σπάνια ανεπιθύμητη ενέργεια των εμβολίων της Pfizer και της Moderna τον Ιούνιο. Η παρενέργεια αυτή είναι, όπως γράψαμε, σπάνια και τα άμεσα οφέλη από τον εμβολιασμό πολύ μεγαλύτερα, καθώς παρέχουν πολύ υψηλή προστασία από σοβαρή νόσηση και θάνατο από την covid19. Ωστόσο για ένα κομμάτι του κόσμου, το γεγονός ότι οι παρενέργειες αυτές δεν ήταν γνωστές από την αρχή, αλλά έγιναν μετά από μερικά εκατομμύρια εμβολιασμούς, δημιουργεί ανησυχία για το τι άλλο μπορεί να παρουσιαστεί στη συνέχεια και προκαλεί δισταγμό από το να εμβολιαστούν.
Την ίδια στιγμή οι εταιρείες που κατασκεύασαν τα εμβόλια δεν μπορούν να εγγυηθούν ότι δεν θα υπάρξουν ενδεχόμενες συνέπειες μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα και αυτός είναι ένας από τους λόγους που αρνήθηκαν να έχουν αστική ευθύνη για τα συγκεκριμένα εμβόλια.
Ο Ruud Dobber, εκτελεστικός αντιπρόεδρος (EVP) της Astra Ζeneca, συζητώντας το θέμα της αστικής ευθύνης της εταιρείας, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στο Reuters ότι:
«Αυτή είναι μια μοναδική κατάσταση όπου εμείς σαν εταιρεία απλά δεν μπορούμε να πάρουμε το ρίσκο αν σε …4 χρόνια το εμβόλιο παρουσιάζει παρενέργειες».
Αλλαγή δεδομένων
Την περίοδο ανάπτυξης των εμβολίων όπως και κατά την πρώτη περίοδο των εμβολιασμών, τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι διεθνείς οργανισμοί υγείας εξηγούσαν πώς αν εμβολιαστεί ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού θα δημιουργηθεί συλλογική ανοσία που θα σημάνει και το τέλος της πανδημίας. Σύντομα αποκαλύφθηκε ότι η συλλογική ανοσία δεν μπορεί να επιτευχθεί εξαιτίας ενός συνδυασμού παραγόντων[5] και θα αναφέρουμε κάποιους από αυτούς.
Κατ’ αρχήν στα πλαίσια του καπιταλισμού όποιος δεν πληρώνει, και δεν πληρώνει αδρά, δεν έχει πρόσβαση σε φάρμακα και περίθαλψη. Στις αναπτυσσόμενες και υποανάπτυκτες χώρες εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που θα μπορούσαν να γιατρευτούν με απλά και φτηνά φάρμακα. Για παράδειγμα ασθένειες που προκαλούν διάρροια και θα μπορούσαν εύκολα να αντιμετωπιστούν με αντιβίωση και αντιδιαρροϊκά φάρμακα σκοτώνουν 2.195 παιδιά κάθε μέρα.
Στην ίδια λογική, οι φαρμακοβιομηχανίες, οι διεθνείς οργανισμοί και οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών που έδιναν τόση έμφαση στη συλλογική ανοσία, άφησαν και συνεχίζουν να αφήνουν τον μισό πληθυσμό της γης χωρίς εμβόλια για τον SARS-CoV-2. Σε μια σειρά χώρες όπως η Βραζιλία και η Ν. Αφρική έχουν πραγματοποιηθεί μαζικές πορείες που διεκδικούσαν καθολικά προγράμματα εμβολιασμού και επίσπευση των εμβολιασμών. Ωστόσο το καπιταλιστικό σύστημα εδώ είναι ο πιο κάθετος αντιεμβολιστής. Δεν χορηγεί δωρεάν (ή έστω φτηνά) εμβόλια σε επαρκείς ποσότητες στον τρίτο κόσμο, ούτε δίνει τη δυνατότητα στις χώρες αυτές να αναπτύξουν τα δικά τους εμβόλια αίροντας τις πατέντες των φαρμακοβιομηχανιών.
Στους τεράστιους ανεμβολίαστους πληθυσμούς του τρίτου κόσμου ο ιός θα συνεχίσει να μεταδίδεται με ευκολία και να μεταλλάσσεται. Οι μεταλλάξεις αυτές σύντομα θα φτάνουν στον ανεπτυγμένο κόσμο και κάποιες από αυτές θα καθιστούν τα εμβόλια λιγότερο αποτελεσματικά (όπως η μετάλλαξη Δ με προέλευση από την Ινδία), ενώ άλλες ενδεχομένως να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν καθόλου από τα υπάρχοντα εμβόλια.
Με αυτά τα δεδομένα οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο δεν μιλούν πλέον τόσο για το χτίσιμο της συλλογικής ανοσίας όσο για την ανάγκη εμβολιασμού ώστε να μην ασκηθεί πίεση και να μην καταρρεύσουν τα εθνικά συστήματα υγείας. Επιχείρημα που την ίδια στιγμή που έχει λογική (κανείς δεν θέλει να καταλήξει σ’ ένα νοσοκομείο υπό κατάρρευση) προκαλεί και αντίδραση καθώς η τραγική κατάσταση των εθνικών συστημάτων υγείας είναι αποτέλεσμα των δρακόντειων περικοπών που έκαναν τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες οι κυβερνήσεις που σήμερα κουνούν το δάχτυλο στον κόσμο.
Την ίδια στιγμή παρά τις αρχικές εκτιμήσεις, τα εμβόλια για την covid δεν είναι όπως τα εμβόλια των παιδικών ασθενειών. Δεν μπορούν να αποτρέψουν τη νόσηση και δεν σταματούν τη μετάδοση του ιού–μπορούν όπως αναφέραμε να αποτρέψουν βαριά νόσηση και θάνατο και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Ο Σερ Andrew Pollard, επικεφαλής του εμβολιαστικού τμήματος (OxfordVaccineGroup) στην παιδιατρική του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, όταν έγινε καθαρό ότι τα υπάρχοντα εμβόλια δεν σταματούν τη μετάδοση του ιού δήλωσε ότι: «η ιδέα της επίτευξης ανοσίας της αγέλης είναι μύθος». Όσο ο ιός μεταδίδεται και όσο υπάρχουν πληθυσμοί που αντικειμενικά δεν μπορούν να εμβολιαστούν(π.χ. τα νεογνά) ο SARS-CoV-2 δεν θα μπορεί να εξαλειφθεί ή να περιοριστεί δραστικά όπως συνέβη π.χ. με τον τύφο, την πολιομυελίτιδα, την ιλαρά κλπ.
Πρόσφατα, δημοσιεύτηκαν 4 σχετικές έρευνες σ’ ένα από τα πιο έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά, το Nature. Οι έρευνες αυτές αφορούν τη μετάλλαξη Δ του ιού και έδειξαν τα ακόλουθα:
Εμβολιασμένοι που μολύνονται και νοσούν με τη μετάλλαξη Δ, μπορούν να έχουν εξίσου υψηλό ιικό φορτίο στη μύτη τους με ανεμβολίαστους ασθενείς με τη μετάλλαξη Δ και να μεταδίδουν τον ιό σε άλλους.
Μία από τις τέσσερις έρευνες δείχνει πως στους εμβολιασμένους το ιικό φορτίο μειώνεται πιο γρήγορα σε σχέση με τους ανεμβολίαστους και άρα παραμένουν για μικρότερο χρονικό διάστημα μεταδοτικοί.
Τα στοιχεία αυτά ήταν αρκετά ώστε τα «κέντρα ελέγχου και πρόληψης ασθενειών» των ΗΠΑ (CDC) να προσαρμόσουν άμεσα τις οδηγίες που δίνουν στον γενικό πληθυσμό και να συνιστούν τη χρήση μάσκας όχι μόνο από ανεμβολίαστους αλλά και από εμβολιασμένους σε εξωτερικούς χώρους με πολυκοσμία, όπως και σε εσωτερικούς χώρους.
Οδηγεί η «κριτική» στα εμβόλια στον αντιεμβολιασμό;
Οι παραπάνω έρευνες που αφορούν στην μεταδοτικότητα, όπως και το γεγονός ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί με τα υπάρχοντα μέσα συλλογική ανοσία δεν μειώνουν τη σημασία του εμβολιασμού. Τα εμβόλια προστατεύουν από σοβαρή νόσηση και θάνατο –επαναλαμβάνουμε ότι από όσους νοσηλεύονται στις ΜΕΘ το 91,2% είναι άνθρωποι που δεν έχουν εμβολιαστεί– ενώ όσον αφορά στην κυρίαρχη μετάλλαξη Δ, μειώνουν τη διάρκεια της μεταδοτικότητας. Δείχνουν όμως δυο πράγματα:
Πρώτον, ότι τα υπάρχοντα εμβόλια δεν είναι πανάκεια και ότι για να προστατευτούμε από τον ιό και να περιορίσουμε την πανδημία χρειάζεται ένας συνδυασμός μέτρων και πολιτικών όπως μάσκες (για εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους σε χώρους με κόσμο), αποστάσεις, καλός αερισμός των χώρων, τακτικά δωρεάν εργαστηριακά τεστ για όλους, ιχνηλάτηση των κρουσμάτων, μεγαλύτερη χρηματοδότηση για την ανάπτυξη θεραπευτικών φαρμάκων και πολλά άλλα.
Δεύτερον ότι πρέπει να ακούμε την «κριτική» στα εμβόλια και να βλέπουμε τα όρια τους με ανοιχτό μυαλό – ως κριτική δεν εννοούμε βέβαια τις θεωρίες συνωμοσίας που προωθεί η ακροδεξιά. Ένα κομμάτι της κοινωνίας αντιδρά επιθετικά σε οποιαδήποτε τοποθέτηση αναφέρεται στα όρια των εμβολίων και σε υπαρκτά η ενδεχόμενα προβλήματα φοβούμενο ότι θα οδηγήσει σε αντιεμβολιαστικά συμπεράσματα. Χωρίς αυτή τη συζήτηση όμως, χωρίς αυτές τις έρευνες, δεν είμαστε πραγματικά ασφαλείς από τον ιό. Αν δεν ξέρεις τα όρια των εμβολίων δεν μπορείς να ξέρεις τι επιπλέον μέτρα χρειάζεται να πάρεις. Και αν ο επιστημονικός κόσμος δεν ψάχνει επίμονα ενδεχόμενες παρενέργειες και αντενδείξεις των εμβολίων (και όλων των φαρμάκων) δεν θα έχουμε ασφαλή εμβόλια και ιατρικές πρακτικές.
Την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις που προσπαθούν να αποσιωπήσουν υπαρκτές και ενδεχόμενες παρενέργειες των εμβολίων για την covid-19 δεν οδηγούν σε αύξηση των εμβολιασμών, αλλά αυξάνουν τη σύγχυση του κόσμου και σπρώχνουν ένα κομμάτι του στην αγκαλιά των συνωμοσιολόγων που υποτίθεται ότι τις «αποκαλύπτουν», δίνοντας τους άλλη ερμηνεία και διάσταση.
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μια έρευνα σύμφωνα με την οποία:
«τα αγόρια ηλικίας 12 έως 15 ετών, χωρίς υποκείμενες ιατρικές παθήσεις, έχουν τέσσερις έως έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με μυοκαρδίτιδα που σχετίζεται με το εμβόλιο [της Pfizer] παρά να καταλήξουν στο νοσοκομείο με κορωνοϊό σε διάστημα τεσσάρων μηνών.»[6]
Η έρευνα αυτή διεξάχθηκε στις ΗΠΑ από ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Η σοβαρή και σωστή αντιμετώπιση θα ήταν ο άμεσος έλεγχος και η αξιολόγηση της έρευνας από ομάδα ομότιμων επιστημόνων και αναμονή για τα συμπεράσματα αντίστοιχων ερευνών που διεξάγονται αυτή την περίοδο. Αντί για μια τέτοια προσέγγιση η ελληνική κυβέρνηση την προσπερνά (όπως και άλλες) και τάζει από το βήμα της ΔΕΘ 50GB στα 15χρονα παιδιά που θα κάνουν το εμβόλιο.
Την ίδια προσέγγιση είχαν και με το εμβόλιο της AstraZeneca. Όταν χώρες όπως η Αυστραλία εξέδιδαν φυλλάδιο που έδειχνε ότι στις ηλικίες 18-29 ήταν πιο πιθανό να πάθεις θρόμβωση από το εμβόλιο της AstraZeneca από το να νοσηλευτείς στο νοσοκομείο με κορονοϊό (δεν ίσχυε το ίδιο για τις άλλες ηλικιακές ομάδες) η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε εκδώσει καμία οδηγία και όταν τελικά το έκανε με μεγάλη αργοπορία, στο ηλεκτρονικό σύστημα δεν υπήρχε η δυνατότητα επιλογής εμβολίου.
Οι παλινωδίες της ελληνικής κυβέρνησης
Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο, δεν υιοθέτησε εγκαίρως μια υπεύθυνη στάση απέναντι στις σπάνιες παρενέργειες των εμβολίων για την covid αλλά συνέβαλε με τις παλινωδίες της και με αντιεπιστημονικές δηλώσεις στη σύγχυση γύρω από τον εμβολιασμό.
Αρκεί να θυμηθούμε
- Τις δηλώσεις Τσιόδρα ότι η χρήση μάσκας μπορεί να κάνει μέχρι και κακό. Δηλώσεις που δεν είχαν επιστημονική βάση, αλλά οικονομική καθώς υπήρχε σημαντική έλλειψη από μάσκες στην αγορά. Στη συνέχεια οι μάσκες έγιναν βέβαια -και σωστά- υποχρεωτικές.
- Τα διαγράμματα Μαγιορκίνη που «εξηγούσαν» ότι είτε 15 είτε 25 μαθητές σε μια τάξη είναι το ίδιο σε σχέση με τη μετάδοση του ιού, γιατί η κυβέρνηση δεν ήθελε να δαπανήσει χρήματα σε προσλήψεις κλπ για να δημιουργηθούν μικρότερα τμήματα στα σχολεία.
- Τις παράλογες απαγορεύσεις κυκλοφορίας σε δάση, παραλίες κλπ ή συνολικά μετά από κάποια ώρα κοκ.
- Το ανεξέλεγκτο και ανεύθυνο άνοιγμα στον τουρισμό πέρσι αλλά και φέτος, χωρίς πραγματικούς ελέγχους. Κίνηση που έδειξε ότι αυτό που έχει σαν βασικό στόχο η κυβέρνηση της ΝΔ είναι η λειτουργία της οικονομίας – και κυρίως η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και η απρόσκοπτη κερδοφορία του – παρά το κόστος στη δημόσια υγεία.
Για πολύ μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας ήταν επίσης καθαρό:
- Το πως η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την πανδημία για να χτυπήσει δημοκρατικά δικαιώματα, να ρίξει λάσπη και να χτυπήσει με τον πιο άγριο τρόπο κινητοποιήσεις που τηρούσαν όλα τα μέτρα προστασίας. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η 17η Νοέμβρη του 2020 όπου η κυβέρνηση εξέδωσε ένα χουντικής έμπνευσης διάταγμα απαγορεύοντας τις συναθροίσεις άνω των 3 ατόμων και άσκησε την πιο άγρια αστυνομική βία και καταστολή των τελευταίων χρόνων.
- Το πως η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την πανδημία, μια περίοδο που ο κόσμος φοβόταν να κατέβει στους δρόμους και δυσκολευόταν να αντιδράσει, για να περάσει μια σειρά νόμους ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα (όπως ο νόμος για τις διαδηλώσεις), τη δημόσια παιδεία, τα εργατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές κατακτήσεις, το περιβάλλον κ.α.
Όταν η πανδημία χρησιμοποιείται σαν προκάλυμμα για να εξαπολυθούν άγριες αντιλαϊκές πολιτικές, δεν μπορούν παρά σε κομμάτια της κοινωνίας να δημιουργούνται όχι μόνο ερωτηματικά αλλά και έντονες αντιδράσεις για τον στόχο των υγειονομικών μέτρων που εξαγγέλλονται, συμπεριλαμβανομένων των εμβολιασμών.
Οι παλινωδίες και τα μέτρα που δεν έχουν επιστημονική αλλά πολιτική και οικονομική βάση δεν έχουν σταματήσει:
Σήμερα η κυβέρνηση βγάζει σε αναστολή εργασίας ανθρώπους που είναι απολύτως απαραίτητοι στο ΕΣΥ, παρότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με προσωρινές μετακινήσεις και πολύ τακτικά δωρεάν εργαστηριακά τεστ. Την ίδια στιγμή αποφασίζει ότι τα σχολικά τμήματα θα κλείνουν μόνο αν βγουν θετικοί στον ιό το 51% των μαθητών της τάξης και βάζει αδικαιολόγητη απουσία στα παιδιά που οι γονείς τους δεν θέλουν να τα στείλουν στο σχολείο επειδή έχει βγει θετικό στον ιό «μόνο» το 10, 20, ή 40% της τάξης!
Επιπλέον επιβάλλει σε ανεμβολίαστους καθηγητές (όπως και σε όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους) να πληρώνουν από την τσέπη τους 2 εργαστηριακά τεστ την βδομάδα, ενώ οι μαθητές θα κάνουν τα εντελώς αναξιόπιστα self-test. Δεν υπάρχει καμία λογική στην πολιτική που θεωρεί αξιόπιστα τα selftest για 30 μαθητές στην τάξη αλλά όχι για τον δάσκαλο. Από όποια πλευρά κι αν το πιάσει κανείς η προσέγγιση είναι αντιεπιστημονική.
Αυτές οι αυταρχικές και εκδικητικές προς συγκεκριμένους κλάδους αποφάσεις είναι προφανές ότι δεν έχουν καμία σχέση με την προστασία της δημόσιας υγείας και σίγουρα δεν πείθουν τον κόσμο που φοβάται να εμβολιαστεί.
Την ίδια στιγμή όλα αυτά συνδυάζονται με τεράστια δώρα στους ιδιωτικό κεφάλαιο που κερδοσκοπεί στο χώρο της υγείας. Πέρα από την είσοδο νέων ιδιωτιών στο ΕΣΥ που αναφερθήκαμε παραπάνω, το γεγονός ότι τα τεστ που θα κάνουν οι ανεμβολίαστοι θα πρέπει να έχουν γίνει σε ιδιωτικά κέντρα και όχι σε δημόσιες δομές μιλά από μόνο του.
Υποχρεωτικός Εμβολιασμός;
Ξεκινώντας από τους υγειονομικούς η κυβέρνηση συζητά να επιβάλλει υποχρεωτικούς εμβολιασμούς και σε άλλους κλάδους, ενώ με τα μέτρα που παίρνει επιβάλλει μια έμμεση υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών με ταξικό χαρακτήρα. Όποιος δεν μπορεί να πληρώνει τα τεστ θα πρέπει να εμβολιαστεί για να πάει πανεπιστήμιο, να εργαστεί, να διασκεδάσει, να γυμναστεί, κοκ, σε εσωτερικό χώρο.
Στην Αμερική η κυβέρνηση των Δημοκρατικών προσπαθεί να επιβάλλει υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, μεταξύ άλλων, σε όλες τις επιχειρήσεις με περισσότερους από 100 υπαλλήλους. Αντίστοιχα σχέδια κάνουν και άλλες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο.
Η Αριστερά την ίδια στιγμή που πρέπει να στηρίζει τα καθολικά προγράμματα εμβολιασμού για την covid19 πρέπει να σταθεί ενάντια στην υποχρεωτικότητα και τον εξαναγκασμό. Πρέπει να σταθεί ενάντια στις διαθεσιμότητες και τη στέρηση μισθού, τις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και την οικονομική εξόντωση όσων φοβούνται ή δεν έχουν πειστεί να εμβολιαστούν.
Την ίδια στιγμή πρέπει να παλέψουμε για να ληφθούν μέτρα για την προστασία όλων από τον ιό. Αναφερθήκαμε στην αρχή στην περίπτωση των υγειονομικών. Αντίστοιχα προσωρινά μέτρα μπορούν να ληφθούν σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες ή χώρους εργασίας όπου υπάρχει επαφή με μεγάλο αριθμό κόσμου (π.χ. ταμεία τραπεζών).
Επίσης υπάρχουν μια σειρά άλλα μέτρα που πρέπει να ληφθούν σε όλους τους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης, άθλησης και ψυχαγωγίας: δραστική μείωση των επιτρεπόμενων ατόμων ανά τετραγωνικό στους εσωτερικούς χώρους, πολύ τακτικά (π.χ. 3 φορές την εβδομάδα) δωρεάν τεστ κλπ., χρήση μασκών και διαρκή καλό αερισμό – ακόμα και σήμερα πολλοί άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν σε χώρους, όπως γραφεία ή τα «καινούρια» λεωφορεία της ΟΣΥ, όπου δεν υπάρχουν καν παράθυρα που να ανοίγουν.
Η υποχρέωση και ο εξαναγκασμός δεν πείθει τον κόσμο να εμβολιαστεί. Αυξάνει την ανησυχία και προκαλεί αντιδράσεις. Και στις σημερινές συνθήκες σπρώχνει ένα κομμάτι του κόσμου σε κύκλους και κινητοποιήσεις όπου η ακροδεξιά παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Επιπλέον την ίδια στιγμή που ένα ποσοστό όσων δεν έχουν εμβολιαστεί θα το κάνει κάτω από τον εκβιασμό της διαθεσιμότητας ή της απόλυσης, ένα άλλο ποσοστό θα ψάξει για ψεύτικα δικαιολογητικά, γιγαντώνοντας τα υπάρχοντα κυκλώματα. Το πρόβλημα δεν θα είναι ορατό και αυτό θα το κάνει πιο επικίνδυνο.
Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα κομμάτι ανθρώπων της Αριστεράς σήμερα που υποστηρίζει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για τον SARS-CoV-2. Για να στηρίξει αυτή τη θέση ιδεολογικά χρησιμοποιεί δυο βασικά επιχειρήματα.
Το πρώτο αφορά το διάταγμα υποχρεωτικού εμβολιασμού για την ευλογιά που εξέδωσε το 1919 η επαναστατική σοβιετική κυβέρνηση και υπογράφηκε από τον Λένιν. Το προκείμενο διάταγμα βέβαια δεν ήταν κάποια επαναστατική τομή. Είχαν προηγηθεί δυο αντίστοιχα διατάγματα από τον Τσάρο – χωρίς επιτυχία στην εφαρμογή τους. Αξίζει την ίδια στιγμή να σημειώσουμε ότι η ευλογιά σκότωνε το 30-40% όσων νοσούσαν και ότι το σχετικό εμβόλιο μετρούσε ήδη γύρω στα 100 χρόνια ζωής.
Το πιο ουσιαστικό πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε όμως είναι το ακόλουθο. Μιλάμε για την πολιτική που ακολούθησε σε μία μολυσματική ασθένεια, η επαναστατική κυβέρνηση των Μπολσεβίκων, στην πιο καθυστερημένη χώρα της Ευρώπης, σε συνθήκες πολέμου και στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας (καθεστώς πολεμικού κομμουνισμού όπως έμεινε στην ιστορία) με τραγικές ελλείψεις σε όλα τα επίπεδα, την πείνα να θερίζει και την εμφάνιση ακόμα και φαινομένων κανιβαλισμού. Στις σημερινές συνθήκες, με τα μέσα που διαθέτουμε και μ’ έναν ιό με ασύγκριτα χαμηλότερα ποσοστά θνητότητας είναι άτοπο να χρησιμοποιούμε το παράδειγμα του 1919.
Να θυμηθούμε όμως και κάποιες άλλες επιλογές των Μπολσεβίκων σε πολύ πιο κρίσιμα για την πορεία της επανάστασης ζητήματα. Σε μια χώρα που θεριζόταν από την πείνα, η επαναστατική κυβέρνηση δεν επέβαλε την κολλεκτιβοποίηση της γης που θα είχε ασύγκριτα πλεονεκτήματα όσον αφορά τον σχεδιασμό και το μέγεθος της παραγωγής. Δεν υποχρέωσε τους αγρότες στο όνομα «του κοινού» καλού, αλλά υιοθέτησε τα δικά τους αιτήματα και συνέχισε την προσπάθεια να τους πείσει για τα οφέλη της κολλεκτιβοποίησης.
Αντίστοιχα ελεύθερη επιλογή έδωσε η επαναστατική κυβέρνηση σε όλες τις εθνότητες της πρώην αυτοκρατορίας. Δεν επέβαλε την Ένωση Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών, αλλά κάλεσε σε εθελοντική συμμετοχή και έπεισε με επιχειρήματα και ζωντανές επαναστατικές πολιτικές.
Τέλος, κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να βλέπουμε και το σύνθημα «τα κοινωνικά δικαιώματα πάνω από τα ατομικά», που προβάλει ένα κομμάτι της Αριστεράς για να υποστηρίξει την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών για την covid19. Ένα σύνθημα γενικά σωστό, το οποίο όμως ποτέ η αριστερά δεν χρησιμοποίησε χωρίς ταξικό πρόσημο και σίγουρα όχι για να στρέψει κοινωνικές ομάδες τη μια ενάντια στην άλλη, στα πλαίσια της τάξης μας και των λαϊκών στρωμάτων συνολικά.
Διεκδικούμε:
- Καθολικό πρόγραμμα εμβολιασμού για τον SARS-CoV-2 σε ολόκληρο τον κόσμο – όχι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
- Μαζικές προσλήψεις υγειονομικών με μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες και να παρέχονται υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας. Έξω οι εργολάβοι και τα ιδιωτικά συμφέροντα από το ΕΣΥ. Επίταξη χωρίς αποζημίωση του ιδιωτικού τομέα στην υγεία για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες.
- Άνοιγμα όλων των νοσοκομείων και των πρωτοβάθμιων μονάδων υγείας που έκλεισαν την περίοδο των μνημονίων. Αύξηση της χρηματοδότησης για την υγεία από τον προϋπολογισμό – να πληρώσουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες που κερδοσκοπούν στις πλάτες μας και έχουν δει την κερδοφορία τους να εκτινάσσεται μέσα στα χρόνια της κρίσης.
- Άρση των πατεντών των εμβολίων. Όλα τα εμβόλια ανεξαιρέτως δημιουργήθηκαν με τεράστιες κρατικές επιχορηγήσεις – χρήματα των φορολογούμενων. Δεν μπορούν να αποτελούν ιδιοκτησία των εταιρειών αλλά είναι κοινωνικά αγαθά που πρέπει να ανήκουν σε ολόκληρη την κοινωνία. Οι πατέντες και όλα τα επιστημονικά δεδομένα γύρω από τα εμβόλια πρέπει να γίνουν δημόσια. Να αξιολογηθούν και επαναξιολογηθούν από ανεξάρτητες ομάδες επιστημόνων και να παραχθούν μαζικά από εθνικοποιημένες φαρμακοβιομηχανίες κάτω από συνθήκες πλήρους διαφάνειας και τον έλεγχο των εργαζομένων.
- Όχι στις απολύσεις, τις διαθεσιμότητες και την οικονομική εξόντωση όσων φοβούνται ή δεν έχουν πειστεί να εμβολιαστούν. Τόσο στα νοσοκομεία όσο και σε πολλούς άλλους χώρους τα ενδεχόμενα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με προσωρινές μετακινήσεις των ανεμβολίαστων σε θέσεις που δεν έχουν μεγάλη επαφή με μεγάλους αριθμούς κόσμου, πάρα πολύ τακτικά δωρεάν εργαστηριακά τεστ, μαζικές προσλήψεις και βέβαια χρήση μασκών, καλό αερισμό και τήρηση όλων των σχετικών μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.
- Δημιουργία κέντρων ενημέρωσης και προσωποποιημένη πληροφόρηση σχετικά με τους εμβολιασμούς. Σήμερα τα εμβολιαστικά κέντρα δεν διαθέτουν ούτε ένα φυλλάδιο που να εξηγεί με εκλαϊκευμένο τρόπο το πώς λειτουργούν τα εμβόλια και ποια είναι τα οφέλη του εμβολιασμού.
- Πρωτόκολλα για την αντιμετώπιση των σπάνιων παρενεργειών του εμβολίου. Υπεύθυνη επιστημονική ενημέρωση του κόσμου για το ποιες είναι, τι θα πρέπει να προσέξει ο καθένας και πώς θα αντιμετωπιστούν αν ενδεχομένως παρουσιαστούν.
- Τεστ αντισωμάτων πριν τον εμβολιασμό για να διαπιστωθεί αν έχει υπάρξει ήδη νόσηση και αν χρειάζεται επομένως ή όχι εμβολιασμός. Έλεγχος για υποκείμενα προβλήματα και νοσήματα πριν τον εμβολιασμό ώστε να αξιολογηθεί αν πρέπει να γίνει εμβολιασμός ή/και να επιλεχθεί το κατάλληλο εμβόλιο.
- Γενναία χρηματοδότηση για την ανάπτυξη περισσότερων φαρμάκων και θεραπειών για την covid19. Σήμερα έχουν αναπτυχθεί φάρμακα, εγκεκριμένα από τον FDA, τον αμερικανικό οργανισμό έγκρισης φαρμάκων, που θεραπεύουν ή αποτρέπουν την πιο βαριά νόσηση ενός κομματιού των ασθενών, για τα οποία η ελληνική κυβέρνηση και η ομάδα ειδικών της δεν μιλάνε καθόλου. Οι έρευνες για φάρμακα και θεραπείες που θα είναι αποτελεσματικά σε μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού και καθολικά θα πρέπει να συνεχιστούν, να χρηματοδοτηθούν αδρά και να αποτελούν ιδιοκτησία της κοινωνίας – όχι ιδιωτικών εταιρειών.
