Διαχρονικά, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά θεωρούνται ημέρες χαράς και γιορτής, ημέρες ξεκούρασης και ανταλλαγής δώρων, ημέρες παράλληλα που ο κόσμος καταναλώνει και η αγορά «κινείται». Την ίδια ώρα, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας καλείται να αντεπεξέλθει στο γιορτινό κλίμα που σχεδόν «επιβάλλεται», χωρίς να έχοει τα απαραίτητα μέσα: ημέρες άδειας, αρκετά χρήματα και τη σωματική/ψυχική ακεραιότητα που απαιτείται. Έτσι, αυτές τις γιορτινές ημέρες, συχνά αποκαλύπτονται μία σειρά από καταπατήσεις εργατικών δικαιωμάτων και παράλληλα ο κυνισμός των εργοδοτών.
ΕΦΚΑ: ένας σύντομος οδηγός για να αποφύγεις τις προσλήψεις
Η παραμονή και η προπαραμονή των Χριστουγέννων είναι από τις τελευταίες ημέρες που θα περίμενε κανείς να καλέσει κάποιος κλάδος εργαζομένων απεργία. Οι εργαζόμενοι στον Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) όμως, φέτος τα Χριστούγεννα είχαν να αφηγηθούν μία διαφορετική ιστορία.
Οι εκκρεμείς συντάξεις ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες, με πολίτες να έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους από το 2016 και να περιμένουν να βγουν στη σύνταξη. Την ίδια ώρα ο Υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης, υποσχέθηκε πως μέσα στο πρώτο 6μηνο του 2022 θα εκδοθούν οι συντάξεις που έχουν καθυστερήσει. Τι πιο εύκολο εξάλλου να δίνεις υποσχέσεις που για να υλοποιηθούν απαιτούν τον κόπο και τον χρόνο άλλων και όχι τον δικό σου;
Έτσι, για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτήν την υπόσχεση και βασισμένος σε έναν νόμο του 2007 (γιατί πάνω από όλα πρέπει να τηρείται η… νομιμότητα), ανακάλεσε τις άδειες των εργαζομένων στο ΕΦΚΑ από 20 Δεκέμβρη έως και 7 Γενάρη.
Γιατί προφανώς για τον Χατζηδάκη, η λύση της υποστελέχωσης δημόσιων υπηρεσιών δεν είναι οι προσλήψεις προσωπικού αλλά η εξόντωση του υπάρχοντος!
Η απάντηση των εργαζομένων ήταν το απεργιακό κάλεσμα, με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ) να προκηρύσσει 48ωρη απεργία για 23-24/12 και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων του Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης 24ωρη για τις 23/12.
Βασικός στόχος ήταν αφενός η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, διεκδικώντας ανάμεσα σε άλλα σε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, αλλά και αυξήσεις στις συντάξεις, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού κ.α.
Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ.
Η διοίκηση του ΕΦΚΑ προσέφυγε στα δικαστήρια, με στόχο να βγάλει την απεργία παράνομη, κάτι που πέτυχε. Στη συνέχεια η ΑΔΕΔΥ κάλεσε εκ νέου σε απεργία για τις 23 και 24/12, για να «καλύψει» την απεργιακή κινητοποίηση των Ομοσπονδιών, η Διοίκηση του ΕΦΚΑ απείλησε τους απεργούς και τους κάλεσε να επιστρέψουν στη δουλειά τους και η ΠΟΠΟΚΠ απέστειλε εξώδικο στον διοικητή του e-ΕΦΚΑ, Παναγιώτη Δουφεξή για τη στάση που κράτησε απέναντι στους απεργούς.
Η υπόθεση με την κατάσταση στον ΕΦΚΑ δεν είναι απλά ένας «αγώνας τένις», με το μπαλάκι να πηγαίνει πέρα-δώθε. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τόσο της πλήρους απαξίωσης και καταστροφής των δημόσιων υπηρεσιών, όσο και της αποφασιστικότητας Κυβέρνησης και Διοικήσεων να καταστείλουν και να περιορίσουν στο μέγιστο το δικαίωμα στην απεργία.
Silver Alert: η εξαφάνιση μισθών, δώρου Χριστουγέννων και ενός Προέδρου
Λίγες ημέρες αργότερα και καθώς πλησίαζε η αλλαγή του χρόνου, έγινε γνωστή η «εξαφάνιση» του Προέδρου της Γραμμής Ζωής και του «Silver Alert» Γεράσιμου Κουρούκλη, με στόχο να αποφύγει το αυτόφωρο για τη μη καταβολή του δώρου στους εργαζόμενούς του. Η είδηση αυτή «έπαιξε» πολύ, αφού έθιξε για μία ακόμα φορά το φαινόμενο των εργοδοτών που χρησιμοποιούν κάθε μέσο ώστε να αποφύγουν να καταβάλουν το δώρο των Χριστουγέννων.
Από τη μεριά των εργαζομένων, έγινε γνωστό πως κάποιοι έχουν περάσει σε επίσχεση εργασίας τους τελευταίους μήνες, καθώς παραμένουν απλήρωτοι, ενώ η μη καταβολή του δώρου αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, με τους εργαζομένους να καταγγέλλουν τον Κουρούκλη στην Επιθεώρηση Εργασίας αλλά και στο Αστυνομικό Τμήμα Ομόνοιας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του εθελοντικού οργανισμού έβγαλε ανακοίνωση με την οποία, ανάμεσα σε άλλα αναφέρει τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο οργανισμός και πως ο Κουρούκλης συχνά έχει χρηματοδοτήσει ο ίδιος τον οργανισμό για να καλυφθούν έξοδα και μισθοί εργαζομένων. Η ανακοίνωση χωρίς να το λέει καθαρά, προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, χτίζοντας από τη μία το προφίλ του αλτρουιστή και μεγαλόψυχου Προέδρου και από την άλλη των «αχάριστων» εργαζομένων που αντί να εκτιμήσουν τις θυσίες του Προέδρου, προχώρησαν καταρχήν σε επίσχεση εργασίας και στη συνέχεια στην καταγγελία του Κουρούκλη.
Αυτή η τακτική δεν είναι σπάνια από τη μεριά των εργοδοτών, ειδικά όταν πρόκειται για εργασία με κοινωνικό χαρακτήρα. Παρομοιάζουν την εργασία με «λειτούργημα», δημιουργούν την αντίληψη πως μπροστά στην κοινωνική προσφορά τα βασικά δικαιώματα των εργαζομένων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Πως οι εργαζόμενοι οφείλουν να κάνουν υπομονή, να «βάζουν πλάτη» και να μη δημιουργούν προβλήματα στους εργοδότες και στον εκάστοτε οργανισμό.
Οι εργαζόμενοι όμως, σε όποια θέση εργασίας και να βρίσκονται, είναι ακριβώς αυτό: εργαζόμενοι. Και η εργοδοσία οφείλει να τους καταβάλει μισθούς, δώρα, υπερωρίες κλπ στην ώρα τους, και όχι να παράγει «κοινωνικό έργο» στις πλάτες απλήρωτων και καταπιεσμένων εργαζομένων.
Αν νοσήσεις θα χάσουμε λεφτά
Στις 2 Γενάρη ο Σωματείο Εργαζομένων στην Εταιρεία RetailWorld A.E.- Καταστήματα Public δημοσίευσε ένα κείμενο-καταγγελία για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι προϊστάμενοι των καταστημάτων και η εργοδοσία τους εργαζόμενους που κολλούν κορονοϊό.
Το κείμενο αρχικά αναφέρεται στο κατάστημα του Αγ. Δημητρίου και σε ένα περιστατικό όπου όταν μία υπάλληλος ενημέρωσε τον προϊστάμενό της πως είναι θετική στον κορονοϊό, ο προϊστάμενος της απάντησε:
«Πάρε ένα ντεπόν και έλα στη δουλειά».
Αργότερα μάλιστα βρέθηκε θετικό και σχεδόν το μισό προσωπικό του καταστήματος.
Στη συνέχεια του κειμένου αναφέρεται πως συνολικά η επιχείρηση δεν τηρεί ούτε τα ελάχιστα μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό, με αποτέλεσμα πολλοί/ες εργαζόμενοι/ες να έχουν κολλήσει. Αναφέρεται επίσης στις εξαντλητικές συνθήκες εργασίας και στις ελλείψεις μόνιμου προσωπικού, που είναι ακόμα πιο αισθητά κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου.
Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε αναμένεται να είναι η τελευταία φορά που η εργοδοσία αδιαφορεί πλήρως για την υγεία των εργαζομένων, με στόχο να μη χάσει κέρδη.
***
Αυτές τις μέρες έγινε γνωστό ένα περιστατικό από τον Νοέμβρη του 2020, όταν ένας αρχιμηχανικός πλοίων, κατά τη διάρκεια της εργασίας του και ενώ το πλοίο βρισκόταν σε ταξίδι, νόσησε από κορονοϊό.
Παρά το γεγονός ότι η υγεία του χειροτέρευε καθημερινά, η απάντηση της ναυτιλιακής εταιρείας ήταν πως προσποιείται για να αποφύγει τη δουλειά και για πολλές ημέρες αρνούταν το αίτημα του μηχανικού να τον αποβιβάσει ώστε να δεχτεί την απαραίτητη περίθαλψη. Όπως καταγγέλλει ο μηχανικός, η εταιρεία αγνόησε τα αιτήματα του δηλώνοντάς του με εξαιρετικό κυνισμό πως θα χάσει «πολλά λεφτά» ενώ παράλληλα τον πίεζε να συνεχίσει κανονικά την εργασία του.
Σήμερα, ο μηχανικός εξακολουθεί να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας λόγω της ελλιπούς περίθαλψης, ενώ έχει απολυθεί από τη ναυτιλιακή εταιρεία! Μέσα στον Γενάρη θα εκδικαστεί η αγωγή που έχει υποβάλλει στην εταιρεία, ζητώντας αποζημίωση άνω των 50.000 ευρώ, ενώ παράλληλα, το δικαστήριο θα κληθεί να αποφασίσει αν η νόσηση από κορονοϊό εν ώρα εργασίας αποτελεί εργατικό ατύχημα.
Τα δύο παραπάνω περιστατικά αποκαλύπτουν με τον πλέον γλαφυρό και κυνικό τρόπο πως αντιμετωπίζουν οι εργοδότες τους εργαζόμενους. Για αυτούς οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι, χρήσιμοι όσο δουλεύουν και βγάζουν κέρδη για τα αφεντικά, «άχρηστοι» και απολυμένοι όταν «απειλούν» με οποιονδήποτε τρόπο αυτά τα κέρδη.
Το επάγγελμα του ντελιβερά και ένας ξυλοδαρμός
Για το τέλος κρατήσαμε μία είδηση λίγο διαφορετική από τις άλλες. Έχει να κάνει με τον ξυλοδαρμό 3 ντελιβεράδων από πελάτες που δεν ήθελαν να πληρώσουν για την παραγγελία τους.
Η είδηση αυτή αποτέλεσε μία ακόμα υπενθύμιση για το πόσο σκληρό είναι το επάγγελμα του ντελιβερά, με τους εργαζόμενους να βρίσκονται αντιμέτωποι με πολύ χαμηλούς μισθούς, συχνά ανασφάλιστοι και εκτεθειμένοι σε ακραία καιρικά φαινόμενα.
Ο αγώνας για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας, την ένταξή τους στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα κ.α. παραμένει επιτακτικός.
Ανάγκη για οργάνωση και αγώνα
Τα παραπάνω περιστατικά είναι μόλις η κορυφή του παγόβουνου που περιλαμβάνει εργοδοτικές αυθαιρεσίες, καταπάτηση δικαιωμάτων και άθλιες συνθήκες εργασίας.
Με το εργατικό κίνημα να βρίσκεται σε υποχώρηση τα τελευταία χρόνια, οι εργοδότες νιώθουν εξαιρετικά αισιόδοξοι πως μπορούν να εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων χωρίς να αντιμετωπίσουν αντιστάσεις.
Την τελευταία περίοδο όμως, σημειώνονται μία σειρά από σημαντικές επιτυχίες και νίκες, όπως για παράδειγμα η νίκη των εργαζομένων στην efood.
Αυτές οι πρώτες νίκες δείχνουν την κατεύθυνση στην οποία μπορούμε να κινηθούμε την επόμενη περίοδο, οργανώνοντας τον αγώνα μας απέναντι στις επιθέσεις των εργοδοτών και για να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν.
