Γιάννης Παπίας
Πριν από λίγες μέρες έληξε μια ακόμη επίσχεση εργασίας από την μεριά των εργαζομένων του ΟΑΣΘ που άφησε την πόλη της Θεσσαλονίκης για εννιά ημέρες χωρίς λεωφορεία. Χάος στους δρόμους, απίστευτη ταλαιπωρία για τους εργαζόμενους που ήταν αναγκασμένοι ή να περπατούν χιλιόμετρα για να πάνε στην δουλειά τους ή να πληρώνουν ταξί επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο την ήδη πολύ δύσκολή οικονομική τους κατάσταση.
Και αν ήταν ένας αγώνας για την βελτίωση των συγκοινωνιών θα κάναμε όλοι ένα κουράγιο και θα ήμασταν μαζί με τους εργαζόμενους. Πολλές φορές ο κόσμος έχει στηρίξει απεργίες σε «ευαίσθητους» τομείς όταν αισθάνεται ότι δίνεται μια μάχη που τον αφορά. Αλλά δυστυχώς σε αυτή την περίπτωση η ηγεσία του Σωματείου των εργαζομένων του ΟΑΣΘ καλεί σε κινητοποιήσεις ακριβώς για να συνεχίσει το σάπιο καθεστώς που υπάρχει και όχι για να αλλάξει…
Στο ίδιο έργο επιβάτες
Εδώ και μήνες βλέπουμε ακριβώς το ίδιο έργο στις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης. Βλέπουμε μια κόντρα μεταξύ του Υπουργείου μεταφορών από τη μια, που έχει καταθέσει προσχέδιο νόμου που το βάφτισε «κρατικοποίηση» των αστικών συγκοινωνιών, και από την άλλη των μετόχων του σημερινού ΟΑΣΘ, με το πάρτι σπατάλης και κακοδιαχείρισης (όπως έδειξε και το πόρισμα των επιθεωρητών) να κρατάει καλά. Και στη μέση οι εργαζόμενοι (που δικαίως αγανακτούν που δεν πληρώνονται) και το επιβατικό κοινό (που πληρώνει μια αντιπαράθεση που του είναι ξένη).
Από τη Σκύλλα…
Στο προσχέδιο που κατέθεσε το υπουργείο εκτός από την δημιουργία δυο νέων φορέων για τις αστικές συγκοινωνίες (ένας φορέας που θα επιβλέπει και ένας που θα υλοποιεί) κάνει λόγο για άμεση ένταξη σε καθεστώς εκκαθάρισης του σημερινού ΟΑΣΘ.
Βέβαια μιλάμε για ένα προσχέδιο νόμου με πολλά κενά και αναπάντητα ερωτήματα για το νέο σχήμα. Δεν υπάρχει καμία οικονομοτεχνική μελέτη, κάνεις δεν ξέρει πόσο θα κοστίσει στο Ελληνικό δημόσιο, τι θα γίνει με τις υποδομές και τα λεωφορεία που έχει σήμερα στην κατοχή του ο ΟΑΣΘ, τι θα γίνει με τους εργαζόμενους, αν θα υπάρχει αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων ή κάποιου είδους κοινωνική πολιτική για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, από πού θα βρεθούν τα χρήματα για τον νέο φορέα, αν θα συμμετέχουν ιδιώτες ή όχι, κ.α. Οι Δήμοι που έχουν καλεστεί κατά καιρούς στην διαβούλευση για πιθανή συμμετοχή τους στον νέο φορέα όπως αναφέρει το προσχέδιο, δεν φαίνεται πάντως στο σύνολό τους να είναι ιδιαιτέρως πρόθυμοι.
Έτσι σε τελική ανάλυση έχουμε περισσότερα ερωτήματα για το αύριο των αστικών συγκοινωνιών της πόλης παρά απαντήσεις στο τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εδώ και δεκαετίες.
Όλοι αυτοί οι λεονταρισμοί του Σπίρτζη πάντως δεν πείθουν ιδιαίτερα… Μια κυβέρνηση που ξεπουλάει τα πάντα θα κινηθεί στην αντίθετη κατεύθυνση όσον αφορά τον ΟΑΣΘ; Δεν φαίνεται ρεαλιστική μια τέτοια προοπτική. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα…
Στη Χάρυβδη…
Η διοίκηση του ΟΑΣΘ βλέποντας ότι το πάρτι γι’ αυτούς μπορεί να πλησιάζει στο τέλος του, κατέθεσε πρόταση η οποία είναι πραγματικά σκάνδαλο. Προτείνουν μείωση στους μισθούς των εργαζομένων 29,5%, αύξηση τις τιμής του εισιτηρίου από 1€ στα 1,30€ και μια μικρή μείωση στο μέρισμα των μετόχων.
Αλλά δεν έμειναν μόνο εκεί, τις μέρες που συνεχιζόταν η επίσχεση εργασίας από τους απλήρωτους εδώ και δυο μήνες εργαζόμενους, ακριβώς εκείνες τις μέρες, αυτοί πήραν κανονικά το μέρισμα τους (όπως κατήγγειλε ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων Τσερμενίδης και δεν έχει διαψευστεί)!
Αυτή είναι η «ιδιωτική πρωτοβουλία» για την οποία τόσα χρόνια μας έχουν φάει τα αυτιά. Κέρδη, κέρδη και στα παλαιότερα των υποδημάτων τους εργαζόμενοι και επιβατικό κοινό.
Μόνη απάντηση η εθνικοποίηση!
Το δίλημμα για τους πολίτες δεν μπορεί να είναι μεταξύ δυο «λύσεων» που δεν είναι λύσεις που δεν απαντάνε στην ουσία του προβλήματος.
Η απάντηση για τις αστικές συγκοινωνίες δεν μπορεί να είναι άλλη από το να περάσουν στην κοινωνία, σε δημόσια ιδιοκτησία με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και διαχείριση, με διασφάλιση των θέσεων εργασίας, με δωρεάν μετακίνηση για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, με μείωση του κομίστρου για να είναι προσιτές σε όλους, με τελικό στόχο τις δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες, με προστασία του περιβάλλοντος.
Όλα αυτά μπορούν να γίνουν αν κοπεί το κέρδος της επιδότησης που δίνεται στον ΟΑΣΘ, αν σταματήσει η σπατάλη των εργολαβιών μέσω του κοινωνικού ελέγχου, αν γίνει διαχειριστικός έλεγχος και κατάσχεση των περιουσιών όσων θυσαύρισαν όλα αυτά τα χρόνια και αν αξιοποιηθούν υποδομές όπως αυτές της ΕΛΒΟ. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να έχουμε φτηνές και ποιοτικές συγκοινωνίες.
Το πάρτι του ΟΑΣΘ λοιπόν πρέπει να τελειώσει, χωρίς να αντικατασταθεί όμως με ένα πάρτι των δανειστών, του κεφαλαίου, και των όποιων άλλων.
Σχετικά άρθρα
