Σχόλιο του «Ξ»
Ο βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ Θόδωρος Φορτσάκης, έδωσε το Σάββατο 17/2 τηλεφωνική συνέντευξη στον ρ/σ Real FM με αφορμή τις ελληνοτούρκικες σχέσεις και την αντιπαράθεση για τα Ίμια (ακούστε το ηχητικό της συνέντευξης εδώ).
Ο κ. Φορτσάκης ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικός όσον αφορά το πώς βλέπουν αυτά τα ζητήματα άνθρωποι που εκπροσωπούν την άρχουσα τάξη στην χώρα μας και ιδιαίτερα την εθνικιστική της πτέρυγα.
Πόσα ακόμα όπλα;
Ανέφερε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων πως
«…δεν είμαστε έτοιμοι ως λαός να κάνουμε ορισμένες θυσίες για να κρατήσουμε το Αιγαίο δικό μας. Οι θυσίες είναι να είμαστε απολύτως έτοιμοι, να κρατάμε το ετοιμοπόλεμο των Ένοπλων Δυνάμεών μας στο μέγιστο σημείο.
»Αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται και μεγαλύτερα έξοδα για την άμυνα μας και περισσότερη συμμετοχή των πολιτών στην άμυνα της χώρας…»
Μεγαλύτερα έξοδα για την άμυνα «μας»! Αυτό σε μια χώρα στην οποία είχαμε κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου αντίστοιχο με την κατάρρευση του ΑΕΠ της (ξεπέρασε το 25% σε όλα αυτά τα χρόνια των Μνημονίων) και που ο μισός περίπου πληθυσμός ζει στην πραγματικότητα σε συνθήκες φτώχειας. Ακόμα, σε μια χώρα που δίνει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό του προϋπολογισμού της (2,4%) από όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ!
Για να καταλάβουμε το μέγεθος, αυτό το ποσοστό είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο που δίνει η Μεγάλη Βρετανία (2,2%) η Γαλλία (1,8%) και διπλάσιο από αυτό που δίνει η Γερμανία (1,2%)! Η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που ξεπερνά σε ποσοστό επί του ΑΕΠ την Ελλάδα είναι οι ΗΠΑ με 3,6%! Ακόμη και σε απόλυτους αριθμούς η Ελλάδα βρίσκεται στην 12η θέση των χωρών του ΝΑΤΟ, πάνω από πολύ πιο πλούσιες χώρες όπως το Βέλγιο ή η Δανία.
Μόνο το 2016 και σε ένα περιβάλλον σκληρών περικοπών για την εργατική τάξη και τους φτωχούς στη χώρα μας, η Ελλάδα έδωσε κάτι περισσότερο από 4 δισ. € για αμυντικές δαπάνες! (Διαβάστε περισσότερα εδώ).
Και αύξηση της θητείας;
Ας πάμε όμως παρακάτω. Τι εννοεί ο κ. Φορτσάκης όταν μιλά για «μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στην άμυνα της χώρας»; Μας το διευκρινίζει στη συνέχεια:
«…Το πρότυπο του Ισραήλ και της Ελβετίας να μας χρησιμεύσουν και εδώ για να δούμε πώς μπορούμε να έχουμε μια άμυνα συνεχή και διαρκή και να είμαστε σε συνεχή ετοιμότητα […]Οι Ελβετοί καλούν τους πολίτες του μέχρι κάποια ηλικία ορισμένες μέρες κάθε χρόνο για να συμμετέχουν στην άμυνα της χώρας. Τους ενημερώνουν, τους εντάσσουν μέσα σε ένα πλαίσιο άμυνας και τους κινητοποιούν συνεχώς. Εδώ στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει. Εδώ κάνουμε σαν να μην μας ενδιαφέρει το θέμα του Αιγαίου…»
Με άλλα λόγια ο κ. Φορτσάκης προτείνει στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας. Πονηρά στέκεται στο παράδειγμα της Ελβετίας την ίδια στιγμή που φροντίζει να αναφέρει το παράδειγμα του Ισραήλ σαν πρότυπο.
Τι γίνεται όμως στο Ισραήλ; Εκεί η θητεία κρατάει σχεδόν 3 χρόνια και υπόχρεοι στρατιωτικής θητείας είναι τόσο οι άνδρες, όσο και οι γυναίκες (οι τελευταίες με 2 χρόνια θητεία). Τα δε προγράμματα επανεκπαίδευσης είναι και εκεί υποχρεωτικά μέχρι μια ορισμένη ηλικία όπως και στην Ελβετία.
Όπως και με την αύξηση των εξοπλισμών, οι προτάσεις για «στρατιωτικοποίηση» της κοινωνίας δεν οδηγούν σε περισσότερη ειρήνη αλλά σε περισσότερους κινδύνους πολεμικών συγκρούσεων. Οι χώρες με τους μεγαλύτερους στρατούς είναι αυτές που εμπλέκονται πιο συχνά σε πολέμους, γιατί η στρατιωτική μηχανή και το κατεστημένο που χτίζεται γύρω από αυτή (βιομηχανίες όπλων, πυρομαχικών, αναλωσίμων, κτλ) αναπτύσσουν τη δικιά τους λογική, ωθώντας τους λαούς σε εμπόλεμες συγκρούσεις.
Οι καπιταλιστές δεν πρόκειται να φέρουν την ειρήνη
Κλείνοντας την συνέντευξη του ο κ. Φορτσάκης ανέφερε πως
«…Βεβαίως πρέπει να προετοιμαστούμε και για μια εμπόλεμη κατάσταση γιατί η κατάσταση της Τουρκίας είναι τέτοια που δείχνει ότι θα συνεχίσουν να ασκούν πιέσεις και ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσεις την ειρήνη είναι να είσαι έτοιμος να δώσεις και μάχη αν χρειαστεί…»
Όχι κύριε Φορτσάκη! Ο καλύτερος τρόπος (ο μοναδικός κατ’ ακρίβεια) για να διασφαλίσεις την ειρήνη στην περιοχή είναι η κοινή πάλη των λαών σε Ελλάδα και Τουρκία ενάντια στους κάθε λογής εθνικιστές στην μία και την άλλη πλευρά!
Οι σχέσεις της ελληνικής και της τούρκικης άρχουσας τάξης ήταν, είναι και θα είναι τεταμένες ακριβώς επειδή στην περιοχή διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα για το μεγάλο κεφάλαιο.
Όμως οι εργαζόμενοι, η νεολαία και οι φτωχοί και στις δυο πλευρές του Αιγαίου δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αντίθετα, έχουν κοινό συμφέρον την ειρήνη, την αρμονική συνεργασία και την από κοινού αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων που υπάρχουν στο Αιγαίο προκειμένου να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους πόρους για να διασφαλίσουν οικονομική ανάπτυξη κι ευημερία, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας χωρίς ανεργία και επισφαλή απασχόληση, δημόσια, δωρεάν και υψηλού επιπέδου Υγεία Παιδεία και κοινωνικό κράτος και στους δυο λαούς. Ειρήνη στην περιοχή μας μπορεί να φέρει η πάλη των λαών και όχι οι εξοπλισμοί των καπιταλιστών.
