Νίκος Χατζηνικολάου: «Είστε αριστερός;»
Στ. Κασσελάκης: «Ναι, απόλυτα ναι. Το δείχνω έμπρακτα»
Συνέντευξη στον ΑΝΤ1, Ενώπιος ενωπίω, 16.11.23
Σε μια εποχή και σε μια χώρα όπου ο καθένας μπορεί να δηλώσει ό,τι θέλει, ο κος Κασσελάκης δήλωσε σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι είναι «απολύτως αριστερός». Όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει αντιδικτατορικός αγωνιστής, ο Νίκος Ανδρουλάκης σοσιαλιστής και ο Μάκης Βορίδης ανήσυχος για την άνοδο της Ακροδεξιάς.
Βέβαια, από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, σε δημοσκόπηση στις 25/10, μόνο ένα ποσοστό 6.1% απάντησαν ότι θεωρούν αριστερό τον Κασσελάκη. Η μεγάλη πλειοψηφία (45%) τον θεωρεί κεντροδεξιό.
Ο Κασσελάκης δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα παιδί του συστήματος. Εφοπλιστής, και μάλιστα «αυτοδημιούργητος» όπως δηλώνει (εδώ γελάμε), στα 35 του χρόνια δεν έχει αγωνιστεί ποτέ και για τίποτα. Δεν έχει κάνει απεργία, δεν έχει πάει σε διαδήλωση (πέρα από την τελευταία «επίσκεψη» στην πορεία του Πολυτεχνείου στην οποία… περπάτησε 200 μέτρα και μετά έφυγε), δεν ξέρει τι θα πει μάχη για την καθημερινή επιβίωση.
Εξάλλου, κάθε φορά που ο Κασσελάκης αποφασίζει να ανοίξει το στόμα του και να μιλήσει για πολιτική, αποδεικνύει όλα τα παραπάνω: πως δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά και τις ιδέες της, τα κινήματα και τις διεκδικήσεις των ανθρώπων της εργασίας. Και φυσικά, τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν χάνουν ευκαιρία για να του παραχωρούν τηλεοπτικό χρόνο και χώρο. Και αυτό γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως με κάθε νέο του «μαργαριτάρι» δεν βλάπτει απλά το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την Αριστερά, το όνομα της οποίας σφετερίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια της υποταγής του.
Αλλά και στα ζητήματα της εσωτερικής λειτουργίας του κόμματος, ο Κασσελάκης αποδεικνύει την πλήρη απαξίωσή του στις δημοκρατικές διαδικασίες.
Στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στις 11 Νοέμβρη, σε μία συνεδρίαση που αποτέλεσε την αρχή των προδιαγεγραμμένων αποχωρήσεων, επιβεβαίωσε όλα όσα είχαν αρχίσει να διαφαίνονται για το πώς θα λειτουργήσει στο εσωτερικό του κόμματος. Άκρως αυταρχικός, με διάθεση να διαλύσει οποιοδήποτε ψήγμα εσωτερικής δημοκρατίας είχε απομείνει στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε σαφές πως οι τάσεις και τα ρεύματα, στην ουσία οι διαφορετικές απόψεις, «απαγορεύονται».
Μετά τον ΣΥΡΙΖΑ τι;
Στην κομματική βάση και στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν στρώματα που έχουν υποστεί σοκ και προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν και να καταλάβουν τα νέα δεδομένα που έφερε μαζί του ο Κασσελάκης.
Η συνειδητοποίηση πως ο Κασσελάκης δεν είναι ένα «παράξενο φαινόμενο», αλλά επακόλουθο της πολιτικής και οργανωτικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κατά την γνώμη μας σημαντική για να μπορέσει κανείς να εξηγήσει πως έγινε όλο αυτό.
Τον Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ τον έφερε η πολιτική και η όλη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ επί εποχής Τσίπρα.
Τα στελέχη της Ομπρέλας που σήμερα εξεγείρονται ενάντια στον Κασσελάκη δεν μπόρεσαν ποτέ να διαφοροποιηθούν ουσιαστικά από την ηγεσία Τσίπρα – βασικά δεν είχαν τίποτα πολιτικά διαφορετικό να προτείνουν. Είναι τυχαίο ότι το πιο προβεβλημένο στέλεχος της Ομπρέλας, ο Τσακαλώτος, ήταν ο υπουργός οικονομικών του Τσίπρα όταν εφάρμοζε τις επιταγές της Τρόικα;
Όσοι από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρονται σήμερα για τον Κασσελάκη, φέρουν τεράστιες ευθύνες γιατί ήταν συμμέτοχοι στον εκφυλισμό –την πολιτική μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ και την πλήρη υποταγή του στο σύστημα– στην προσχώρηση πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ στο κόμμα και πάνω απ’ όλα, στη μετατροπή του θριαμβευτικού «ΌΧΙ» της κοινωνίας το 2015 σε θλιβερό «ΝΑΙ» στην Τρόικα και στα Μνημόνια.
Χαρακτηριστικά, ένα από τα πρώτα πράγματα που δήλωσε ο εκ των επικεφαλής της Ομπρέλας, Τσακαλώτος, μετά την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι βλέπει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ! Μετά από όλα όσα έχουν γίνει συνεχίζουν να βλέπουν σαν λύση τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ! Δεν έχουν βγάλει κανένα συμπέρασμα για όσα συνέβησαν όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες.
Τα ίδια ισχύουν προφανώς και για την ομάδα της Αχτσιόγλου που αποχώρησε πιο πρόσφατα. Πρόκειται για στελέχη που πρωτίστως ενδιαφέρονται για την πολιτική τους επιβίωση και καριέρα και όλες οι αποφάσεις τους κινούνται γύρω από αυτόν τον γνώμονα. Τα περί «αριστερού προφίλ» είναι προκάλυμμα για να μπορέσουν να συσπειρώσουν κάποιο κόσμο ενάντια στον Κασσελάκη.
Ο Τσακαλώτος ήταν υπουργός Οικονομικών. Η Αχτσιόγλου Εργασίας. Αν ήθελαν μπορούσαν είτε να δώσουν δείγματα της διαφορετικής τους πολιτικής σε 2 κομβικής σημασίας υπουργεία, είτε να αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ όταν υποτάχθηκε πλήρως στην άρχουσα τάξη. Δεν έκαναν τίποτα από τα δύο. Αντιθέτως, ακολούθησαν ευλαβικά τις μνημονιακές αντιλαϊκές επιλογές, συμβάλλοντας τελικά στο να φτάσει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το επίπεδο σήψης. Από κοινού δέχτηκαν τον Κασσελάκη υποψήφιο βουλευτή Επικρατείας στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Από κοινού συμφώνησαν για την απαράδεκτη διαδικασία εκλογής προέδρου, όπου μπορούσε όποιος θέλει με 2€ να γραφτεί μέλος χωρίς κανένα άλλο κριτήριο.
Ένα κομμάτι της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εγκλωβισμένο στη λογική του «δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική» στην πολιτική που ακολούθησε η ηγεσία μετά το 2015. Τώρα γίνεται ξεκάθαρος ο κατήφορος που οδήγησε αυτή η πολιτική των συνεχών υποχωρήσεων στα πλαίσια του «ρεαλισμού». Αυτή την πολιτική συνεχίζουν να την υπερασπίζονται όλα τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα της ηγεσίας τους ΣΥΡΙΖΑ.
Χρειάζεται να βγουν τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα.
Και το πιο σημαντικό είναι ότι η Αριστερά που υποτάσσεται στο σύστημα όχι μόνο εξευτελίζεται αλλά και καταστρέφεται τελικά. Αυτή είναι η εμπειρία όλων των Αριστερών σχηματισμών παγκόσμια που ανέλαβαν να διαχειριστούν το σύστημα.
Στο σήμερα
Η αντικαπιταλιστική Αριστερά σήμερα, λειτουργώντας ενωτικά και ενιαομετωπικά πρέπει να απευθυνθεί στον κόσμο της βάσης που αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ συντροφικά και με υπομονή. Να βοηθήσει να βγουν τα σωστά συμπεράσματα και να αποφευχθούν φαινόμενα πολιτικής αποστράτευσης ή εγκλωβισμού σε νέους σχηματισμούς που δεν θα έχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πρόσφατες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είχαν σαν πιο σημαντικό στοιχείο από την οπτική της Αριστεράς, την άνοδο των δυνάμεων του ΚΚΕ και παράλληλα των ενωτικών σχημάτων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Οι πολύ μαζικές πορείες του φετινού Πολυτεχνείου έδειξαν που βρίσκεται η δύναμη. Στην Αθήνα πάνω από 30.000 (σύμφωνα με τα ΜΜΕ του κατεστημένου) κόσμος στους δρόμους, στη συντριπτική του πλειοψηφία στα μπλοκ της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του ΚΚΕ. Το ίδιο έγινε και στις άλλες μεγάλες πόλεις.
Πάνω σε αυτά πρέπει να χτίσουμε, δημιουργώντας ένα θετικό παράδειγμα πολιτικής εναλλακτικής λύσης από την ανατρεπτική Αριστερά, που να αξιοποιήσει την κρίση και χαμηλή επιρροή της Σοσιαλδημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως να κάνει εκπτώσεις στο πρόγραμμα της προκειμένου να προσελκύσει τα στελέχη που κάνουν μια «αριστερή στροφή» για λόγους τακτικής αλλά στην πραγματικότητα έχουν περάσει από την «άλλη πλευρά» χωρίς επιστροφή.
Το δυνάμωμα των μετώπων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς θα λειτουργήσει και σαν φραγμός στον κίνδυνο ανόδου της Ακροδεξιάς που καιροφυλακτεί έχοντας αέρα στα πανιά της από την ανοδική πορεία της διεθνώς και από την κατάρρευση των ελπίδων της «πρώτης φοράς Αριστερά».
Διαβάστε περισσότερα:
