Στο τμήμα νεογέννητων του Αγλαΐα Κυριακού οι εργαζόμενες είναι υποχρεωμένες:
1.Να αντιμετωπίζουν καθημερινά την τεράστια εντατικοποίηση της δουλειάς τους αφού λόγω της μεγάλης έλλειψης προσωπικού κάθε νοσηλεύτρια, στην εντατική μονάδα, έχει στην ευθύνη της, στην πρωινή βάρδια μέχρι 4 νεογνά στην απογευματινή μέχρι 6 νεογνά και σε ορισμένες νυχτερινές βάρδιες ακόμη και 9 έως 11 νεογνά, δηλαδή μία νοσηλεύτρια είναι υπεύθυνη για όλη την μονάδα. Όπως είναι φυσικό η κατάσταση αυτή εκτός του ότι εξαντλεί τις εργαζόμενες κάνει επισφαλή και τη νοσηλευτική φροντίδα των νεογνών (ο ΠΟΥ αναφέρει ότι κάθε νοσηλεύτρια πρέπει να έχει την ευθύνη μόνο για δύο νεογνά)
2.Να εργάζονται πρωί – νύχτα ή απόγευμα – πρωί και αρκετές φορές απόγευμα – πρωί – νύχτα δηλαδή 3 βάρδιες σε λιγότερο από 48 ώρες, λόγω έλλειψης προσωπικού. Είναι λοιπόν φανερό ότι δεν τηρούνται οι διατάξεις που προβλέπει η εργατική νομοθεσία όσον αφορά την πενθήμερη εργασία, την νυχτερινή εργασία, καθώς και την ημερήσια 24ωρη εργασία κλπ με βάση το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) 88/1999 που προβλέπει τις 12 ώρες που υποχρεωτικά πρέπει να μεσολαβούν ανάμεσα από 2 βάρδιες. Επιπλέον αναγκάζονται πολλές φορές να δουλεύουν 2 βράδια τη βδομάδα ενώ η νομοθεσία προβλέπει ένα μόνο εβδομαδιαίως.
3.Να δουλεύουν σε ένα χώρο χωρίς πρόβλεψη για τον καθημερινό ανυπόφορο θόρυβο από τα μόνιτορ, χωρίς την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή, χωρίς τον αναγκαίο εξαερισμό που προβλέπεται στα κλειστά τμήματα και κυρίως χωρίς έξοδο κινδύνου αλλά και αυτόματης πυρασφάλειας – πυροπροστασίας. Όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα τμήμα που νοσηλεύονται μέχρι και 30 νεογνά ο καθένας καταλαβαίνει η υγιεινή και η ασφάλεια για εργαζόμενους νεογνά είναι ανύπαρκτες.
4.Να βιώνουν τη διάκριση της μη τήρησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης, μεταξύ των εργαζομένων αφού στα περισσότερα τμήματα του νοσοκομείου τηρείται η ανακύκλωση προσωπικού, ενώ στο τμήμα νεογέννητων υπάρχουν εργαζόμενες που, παρότι έχουν ζητήσει κατ΄ επανάληψη την μετακίνηση τους, δεν έχουν μετακινηθεί εδώ και 20 χρόνια.
Επειδή λοιπόν είναι σαφές ότι καμία διοίκηση μέχρι τώρα δεν παρέμβηκε ουσιαστικά για την λύση των προβλημάτων του τμήματος οι εργαζόμενες αποφάσισαν να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Έτσι προχώρησαν σε συνέλευση όπου συζητήσανε τα προβλήματα. Συγγράψανε υπόμνημα με τα βασικότερα αιτήματα μα, που το υπέγραψαν σχεδόν όλες, οι εργαζόμενες και το καταθέσανε στην Διοίκηση και την Νοσηλευτική Διεύθυνση, μεταθέτοντας έτσι την ευθύνη για ότι ήθελε συμβεί στην υγεία των νεογνών ή των εργαζομένων, προς αυτούς. Καλέσαμε για συμπαράσταση το σωματείο των εργαζόμενων του νοσοκομείου το οποίο ανταποκρίθηκε και ανοίξαμε τον αγώνα μας στην κοινωνία με δελτία τύπου από το σωματείο και κοινοποιήσαμε το υπόμνημα μας ζητώντας συνάντηση με τον Πρόεδρο του Α΄ ΠΕΣΥΠ και τον Υπουργό Υγείας.
Η Διοίκηση μετά από όλα αυτά απάντησε ότι “κατανοεί το πρόβλημα, επικοινώνησε με το Υπουργείο, θα δοθεί λύση, θα έρθει προσωπικό….” αλλά η απάντηση της θυμίζει γνωστά ευχολόγια και των προηγούμενων διοικήσεων. Επίσης προχώρησε και σε πρόσληψη μίας εργαζομένης στο τμήμα. Όταν όμως λείπουν από το τμήμα με βάση τα κατώτερα όρια ασφαλείας 10 άτομα και με βάση τα εγκεκριμένα διεθνώς 30 άτομα, η μία αυτή πρόσληψη δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό.
Βίκυ Ραφτογιάννη – Αγλαία Κυριακού
