Προκήρυξη από τις «Μαχητικές και Ελεύθερες» που θα μοιραστεί στη σημερινή συγκέντρωση και πορεία στα πλαίσια του 5ου Αυτοοργανωμένου Pride στη Θεσσαλονίκη.
Η τελευταία περίοδος έχει σημαδευτεί από μία σειρά «κακών ειδήσεων» που από τη μία μας γεννούν θλίψη και οργή, από την άλλη αποδεικνύουν στο έπακρο πως ο κόσμος που ζούμε είναι επικίνδυνος για τις γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, όποια/ον δεν «ταιριάζει» με τα συγκεκριμένα και ασφυκτικά κοινωνικά πρότυπα.
***
Στις αρχές του Ιούνη, ένας νέος άντρας δέχτηκε ομοφοβική επίθεση από ομάδα ατόμων στη Ναύπακτο, που τον ξυλοκόπησαν και τον εγκατέλειψαν, ενώ μεταφέρθηκε με μώλωπες και εκτεταμένα τραύματα στο νοσοκομείο του Ρίου.
Λίγες μέρες αργότερα, μαθαίναμε αυτό που όλες/οι φοβόμασταν. Η Δήμητρ@ της Λέσβου, έχοντας ζήσει μία ζωή με απόρριψη και χλευασμό από την οικογένειά της και την τοπική κοινωνία, αφού δέχτηκε επίθεση από νέα παιδιά στο σπίτι της και κλείστηκε στο Δρομοκαΐτειο από τους συγγενείς της, έχασε τη ζωή της όταν την παρέσυρε αυτοκίνητο στην προσπάθειά της να «δραπετεύσει» από το ψυχιατρείο.
Η είδηση πως –όπως πολλές/οι υποψιάζονταν– τελικά η Καρολάιν δεν ήταν θύμα «αδίστακτων» και «ξένων» διαρρηκτών, αλλά του άντρα της, γέμισε χιλιάδες κόσμου με οργή, που πριν προλάβει να καταλαγιάσει, ξαναφούντωσε μόλις μαθεύτηκε ο πολύωρος βιασμός της καθαρίστριας στα Πετράλωνα και η –αδικαιολόγητη– ολιγωρία της αστυνομίας να επέμβει και να συλλάβει τον δράστη. Παράλληλα, τις τελευταίες ημέρες μία σειρά από άλλες περιπτώσεις βιασμών γίνονται γνωστές, όπως η περίπτωση του ομαδικού βιασμού νεαρής εγκύου στον Άγιο Παντελεήμονα.
Ένα καθημερινό φαινόμενο
Όσο όμως και αν σοκάρει η συχνότητα που έρχονται στο φως αυτά τα περιστατικά τις τελευταίες ημέρες, η αλήθεια είναι πως αντίστοιχα περιστατικά είναι περισσότερο συνηθισμένα από όσο πολλές/οι φαντάζονται.
Το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, στην ετήσια έκθεσή του, κατέγραψε 30 περιστατικά επιθέσεων κατά ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων μέσα στο 2020 (12 λόγω ταυτότητας φύλου, 14 λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και 4 περιστατικά λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού/ταυτότητας φύλου). Και αυτά είναι μόνο τα καταγεγραμμένα περιστατικά, με αυτά που δεν έχουν καταγγελθεί ποτέ να είναι σίγουρα πολλά παραπάνω.
Κάθε χρόνο διαπράττονται 5000 βιασμοί, δηλαδή 13-14 βιασμοί κάθε μέρα. Από αυτούς μόλις οι 150 καταγγέλλονται στην αστυνομία και ακολουθούν τη δικαστική οδό, ενώ ακόμα λιγότεροι είναι οι δράστες που τελικά τιμωρούνται.
Από τον Νοέμβρη του 2019 μέχρι τον Νοέμβρη του 2020, μέσα σε έναν χρόνο δηλαδή, 11 γυναίκες δολοφονήθηκαν. Οι δράστες στη συντριπτική πλειοψηφία τους ήταν οι νυν ή πρώην σύντροφοί/σύζυγοί τους. Από την αρχή της φετινής χρονιάς μέχρι σήμερα, έχουν καταγραφεί 4 συνολικά γυναικοκτονίες.
Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας!
Τα τελευταία χρόνια, με έμπνευση από το παγκόσμιο γυναικείο κίνημα, οι αντιστάσεις και οι αντιδράσεις ενάντια στον σεξισμό και τις διακρίσεις αναπτύσσονται και στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα πως λίγες ώρες μετά την ομολογία του δολοφόνου της Καρολάιν άρχισαν να οργανώνονται συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, όπως επίσης άμεσα οργανώθηκαν κινητοποιήσεις όταν μαθεύτηκε ο βιασμός της καθαρίστριας στα Πετράλωνα.
Παράλληλα, οι καταγγελίες αλλά και οι συζητήσεις και ο σχολιασμός στο διαδίκτυο έχουν αυξηθεί.
Όσο σημαντικά και αν είναι αυτά τα βήματα, στον αγώνα ενάντια στον σεξισμό, την ομοφοβία και την τρανσφοβία, χρειάζονται πολλά περισσότερα. Χρειάζεται ένα μαζικό κίνημα που θα βγει στους δρόμους.
Ένα κίνημα ενωτικό, με τη συνεργασία των φεμινιστικών και των αριστερών οργανώσεων που θα οργανώνουν δημοκρατικά και συλλογικά κοινές δράσεις όπως συγκεντρώσεις, πορείες, κοκ.
Ένα κίνημα που θα διεκδικήσει μέτρα προστασίας των θυμάτων σεξιστικής, ομοφοβικής, τρανσφοβικής βίας, μέσα από συγκεκριμένες δομές και νόμους όπως πχ περισσότερες δομές φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών κ.α.
Ένα κίνημα που θα στέκεται αλληλέγγυο σε κάθε θύμα βίας, ενώ παράλληλα θα αγωνίζεται ενάντια στον σεξισμό και την πατριαρχία, ενάντια στην ομοφοβία και την τρανσφοβία που «οπλίζουν» τα χέρια των θυτών.
Τελικά, χρειαζόμαστε ένα κίνημα που θα αμφισβητεί και θα παλεύει ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που ζει και θεριεύει μέσα από τις διακρίσεις και τις ανισότητες, χτίζοντας την προοπτική για μία σοσιαλιστική κοινωνία που απέναντι στα κέρδη των λίγων και την εκμετάλλευση των πολλών θα προτάσσει την αλληλεγγύη, την αποδοχή και την πραγματική ισότητα.
