Σχόλιο από το «Ξ»
Η πρόσφατη μεγάλη φωτιά στον Νότιο Υμηττό μόλις στις αρχές του Ιούνη που για άλλη μια φορά απείλησε σπίτια και έκαψε τουλάχιστον 3.000 στρέμματα δάσους, αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της εγκατάλειψης τόσο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, όσο και του τομέα της πρόληψης δασικών πυρκαγιών.
Η κυβέρνηση προκλητικά κάνει λόγο για καλά συντονισμένη και με μεγάλη ταχύτητα επιχείρηση, με τον Α. Γεωργιάδη να εύχεται να κυλήσει έτσι όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι!
Ο Υπουργός Πολιτικής Προστασίας Χ. Στυλιανίδης έριξε ξανά την ευθύνη για την καταστροφή στην κλιματική αλλαγή και μίλησε για «δύσκολη φωτιά» εξαιτίας των ισχυρών ανέμων και του ανάγλυφου της περιοχής.
Από την πανδημία μέχρι τις φωτιές και την ακρίβεια, για την κυβέρνηση πάντα φταίει κάποιος άλλος: οι απείθαρχοι πολίτες, ο Πούτιν, η κλιματική αλλαγή, ο κακός καιρός, η κακή μας τύχη και πάει λέγοντας.
Στην πραγματικότητα, η βασική ευθύνη για τις καταστροφές που προκάλεσε η πρόσφατη πυρκαγιά βρίσκεται για ακόμα μια φορά στην πλήρη εγκατάλειψη όλων των τομέων που σχετίζονται με την προστασία των δασών, η οποία βαραίνει διαχρονικά τις κυβερνήσεις που αρνούνται να πάρουν ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσής τους.
Τεράστιες ελλείψεις
Η περσινή περιβαλλοντική τραγωδία στη Βόρεια Εύβοια και τη Βαρυμπόμπη δεν οδήγησε σε κανένα μέτρο στήριξης του τομέα της δασοπυρόσβεσης από την κυβέρνηση, η οποία επιμένει να αρνείται να καλύψει με μόνιμες προσλήψεις τις 4.000 κενές οργανικές θέσεις στην Πυροσβεστική Υπηρεσία την ώρα που ο μέσος όρος ηλικίας των εν ενεργεία πυροσβεστών μεγαλώνει επικίνδυνα (σήμερα υπολογίζεται στα 45 χρόνια).
Αντί να καλύπτονται τα κενά αυτά, «μπαλώνονται» εν μέρει από προσλήψεις εποχικών πυροσβεστών, που φυσικά δεν επαρκούν για να λυθεί το πρόβλημα.
Ταυτόχρονα πρόκειται για εργαζόμενους σε καθεστώς ομηρείας, που δουλεύουν μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι, όπως ακριβώς και τα ίδια τα δάση.
Πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως αντιμετωπίζονται οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι, είναι το περιστατικό με τον πυροσβέστη που τραυματίστηκε στη φωτιά στη Γλυφάδα και του αρνήθηκαν περίθαλψη στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας επειδή είναι… εποχικός και όχι μόνιμος!
Επιπλέον, η κυβέρνηση ανακοινώνει την πρόσληψη 500 αερομεταφερόμενων «δασοκομάντο» μετά από εκπαίδευση λίγων μηνών, σε μια κίνηση χολυγουντιανού εντυπωσιασμού, τη στιγμή που οι Πυροσβεστικοί Σταθμοί –ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν δασικές εκτάσεις στην περιοχή ευθύνης τους– με δυσκολία καταφέρνουν να βγάλουν τις βάρδιες…
Την ίδια ώρα ανεβαίνει επικίνδυνα και ο μέσος όρος ηλικίας του εξοπλισμού και των πυροσβεστικών οχημάτων, που συχνά επιχειρούν με φθαρμένα λάστιχα και άλλες βλάβες, γεγονός που μειώνει την αποτελεσματικότητα και βάζει σε κίνδυνο την ασφάλεια του προσωπικού.
Όσο για τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης (καθαρισμούς δασικών δρόμων, συντήρηση δεξαμενών, στελέχωση παρατηρητηρίων για την άμεση αναγγελία μιας δασικής πυρκαγιάς, κλπ) εξακολουθούν να βρίσκονται σε τραγική κατάσταση όλες τις τελευταίες δεκαετίες, με τη Δασική Υπηρεσία να βρίσκεται στο όριο της διάλυσης.
Όταν καραδοκεί η «ανάπτυξη»
Μετά τις μεγάλες καταστροφές που προκαλούνται από δασικές πυρκαγιές, αυτοί που επέτρεψαν να συμβούν μιλάνε για αποκατάσταση του τοπίου, αναδασώσεις, σεβασμό της φύσης και άλλα τέτοια παραμύθια. Οι πραγματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης ωστόσο, είναι αυτές που περιέγραψε ο πρωθυπουργός μιλώντας για την επένδυση στον Ερημίτη της Κέρκυρας πριν από περίπου δύο χρόνια. Εξηγώντας γιατί κατά τη γνώμη του πρέπει να κατασκευαστεί πολυτελές ξενοδοχείο στη θέση του δάσους, είπε ότι το δάσος έτσι κι αλλιώς «κάποια στιγμή θα καεί». Μέσα σε λίγες μόνο λέξεις περιέγραψε το πως βλέπει η κυβέρνησή του τα δάση και τον φυσικό πλούτο της χώρας: σαν οικόπεδα προς εκμετάλλευση από τους κάθε είδους επιχειρηματίες φίλους τους. Αφού κάποια στιγμή τα δάση θα καούν (εξάλλου η κυβέρνηση έχει φροντίσει γι’ αυτό με την πολιτική της) γιατί να μην αρχίσουμε να τα «αξιοποιούμε» φυτεύοντας βίλες, ξενοδοχεία, ανεμογεννήτριες και γενικά οτιδήποτε εξυπηρετεί την «ανάπτυξη»;
Να αντισταθούμε στην καταστροφή!
Απέναντι σε αυτές τις καταστροφικές πολιτικές, πρέπει να χτίσουμε τα κινήματα και τις αντιστάσεις που θα μπορέσουν να βάλουν φρένο στη λαίλαπα που έρχεται. Είναι αναγκαίο να απαιτήσουμε την αποκατάσταση των μέχρι σήμερα καμένων περιοχών με μελετημένες αναδασώσεις από κρατικούς επιστημονικούς φορείς και όχι φιέστες από ιδιώτες που συχνά προκαλούν μεγαλύτερες καταστροφές.
Να απαιτήσουμε τον τερματισμό κάθε σκέψης για «επενδύσεις» πάνω σε καμένες δασικές εκτάσεις, ουσιαστική προστασία των δασών, δραστική αύξηση της χρηματοδότησης στον τομέα της πρόληψης και της αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών. Άμεσες προσλήψεις με μόνιμο προσωπικό για την κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων στην Πυροσβεστική και τη Δασική Υπηρεσία, σύγχρονο, επαρκή εξοπλισμό και οχήματα. Τα δάση δεν είναι ιδιοκτησία καμίας κυβέρνησης ή των επιχειρηματιών φίλων της, αλλά περιουσία της κοινωνίας!
