Ο Καταλανός παίχτης του μπάσκετ Μαρκ Γκασόλ, είναι γνωστός για τις αγωνιστικές του ικανότητές του στο NBA, μέσα από την ομάδα του, Memphis Grizzlies, όπου αγωνίζεται τα τελευταία 10 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια έχει κερδίσει τον θαυμασμό των οπαδών, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και σε ολόκληρο το κόσμο. Όταν όμως επιλέγει να σταθεί στο πλευρό των προσφύγων και μάλιστα με τον πιο έμπρακτο τρόπο, τότε ο θαυμασμός ξεφεύγει από τα στενά όρια των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Τις προηγούμενες μέρες, ο Γκασόλ μέσα από το προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, ανέβασε μια φωτογραφία, όπου φαίνεται να συμμετέχει σε επιχείρηση διάσωσης προσφύγων στη Μεσόγειο.
«Προβληματισμός, οργή αλλά και αίσθηση ανικανότητας. Είναι απίστευτο το πόσοι ευάλωτοι άνθρωποι έχουν αφεθεί να πεθάνουν στη θάλασσα»
Με αυτή τη φράση που συνόδευσε τη φωτογραφία του, συμπύκνωσε την σκληρή πραγματικότητα με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι πρόσφυγες προκειμένου να ξεφύγουν από το πόλεμο, τη πείνα και τη δυστυχία. Ειδικά σε μια περίοδο όπου μια σειρά χώρες της Ευρώπης εντείνουν την πολιτική των κλειστών συνόρων, όταν την ίδια ώρα η Ουγγαρία ποινικοποιεί την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και η Ιταλία κλείνει τα λιμάνια της, αρνούμενη να δεχτεί να δέσει πλοίο με πρόσφυγες που διασώθηκαν.
***
Σε συνέντευξή του στην El Pais, ο Γκασόλ δήλωσε σχετικά με την απόφασή του να λάβει μέρος στην επιχείρηση διάσωσης:
«Έχω δυο παιδιά τη Τζουλια και το Λούκα. Θέλω να τους δώσω το παράδειγμα. Φαντάζομαι την αγωνία των γονιών που προσπαθούν να διασχίσουν με τα παιδιά τους τη Μεσόγειο από την Αφρική για να φτάσουν στην Ευρώπη. Τι εκβιασμούς, δολοφονίες, απειλές δέχονται διακινδυνεύοντας τα πάντα για να φτάσουν σε μια χώρα όπου μπορούν να ζήσουν με ειρήνη και αξιοπρέπεια»
***
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, μια σειρά αθλητές παίρνουν ξεκάθαρη θέση ενάντια στο ρατσισμό, την αστυνομική βία, την καταπίεση κτλ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η διαμαρτυρία αθλητών που γονάτιζαν κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα για τις δολοφονίες Αφροαμερικανών από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ο Κόλιν Κέπερνικ ήταν ο πρώτος που αρνήθηκε να σηκωθεί όρθιος την ώρα που ακουγόταν ο εθνικός ύμνος και μαζί του παρέσυρε σε αυτή τη διαμαρτυρία πολλούς αθλητές (και όχι μόνο).
Το 2014, με αφορμή τη δολοφονία του Έρικ Γκάρνερ και του Μάικλ Μπράουν, παίχτες του NBA, όπως οι ΛεΜπρόν Τζέιμς, Κόμπι Μπράιαντ, Κάιλι Ίρβινγκ κ.α. εμφανίστηκαν στη προθέρμανση αγώνων φορώντας μπλούζες με τη φράση «I can’t breath» (δεν μπορώ να αναπνεύσω- τη φράση που έλεγε ο Γκάρνερ όταν τον έπνιγε ο αστυνομικός). Και όλα αυτά σε μια περίοδο μάλιστα που το κίνημα Black Lives Matter βρισκόταν στους δρόμους ενάντια στη βαρβαρότητα της αστυνομικής καταστολής που σκότωνε ένα μαύρο σε καθημερινή σχεδόν βάση.
***
Ποιος δε θαύμασε τον προπονητής των San Antonio Spurs, Gregg Popovich, όταν αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της Media Day της περσινής σεζόν του NBA, όχι για να μιλήσει σχετικά με τους στόχους της ομάδας για το πρωτάθλημα, αλλά για τις φυλετικές διακρίσεις, τα δικαιώματα της LGBT* κοινότητας και για την ισότητα;
Πρόσφατα, ο αδερφός του Μαρκ Γκασόλ, Πάου Γκασόλ, στάθηκε στο πλάι της Μπέκι Χάμον στην προσπάθεια της να γίνει η πρώτη γυναίκα προπονήτρια στην ιστορία του NBA, στέλνοντας ένα δυνατό αντισεξιστικό μήνυμα.
***
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι του αθλητισμού με τις δημόσιες τοποθετήσεις και πράξεις τους αποτελούν όχι μόνο έμπνευση αλλά και το αντίπαλο δέος στη λογική του «no politica» που προσπαθεί να επιβληθεί στα γήπεδα. Αλλά αποτελούν και απάντηση στο ρατσισμό και το φασισμό που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στις κερκίδες των γηπέδων.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυτές οι διαμαρτυρίες και οι τοποθετήσεις σε συμπόρευση με τα κινήματα που αναπτύσσονται ενάντια στο σεξισμό, το ρατσισμό κτλ μπορούν να παίξουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο προκειμένου να δώσουν ώθηση στη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα για να βγουν στο δρόμο του αγώνα.
