Του Κώστα Ιατρόπουλου, μέλους του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου και Χάρτου Αττικής
Σε μια από τις μαζικότερες Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου και Χάρτου Αττικής, αποφασίστηκε η κήρυξη κλαδικής απεργίας για τις 28 Μαΐου.
Η απεργία γίνεται στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης για την νέα Κλαδική Σύμβαση Εργασίας. Οι διεκδικήσεις μας περιλαμβάνουν μισθολογικές αυξήσεις και διάφορα σημαντικά θεσμικά αιτήματα. Στην περσινή σύμβαση που υπογράψαμε διεκδικούσαμε 1.400 ευρώ (καθαρά) βασικό μισθό και πήραμε 3% από 1/1/2008 + 5% από 1/9/2008. Για την φετινή, ζητάμε και πάλι 1.400 και η εκτίμηση που επικρατεί είναι ότι θα πάρουμε πάνω κάτω τα ίδια με πέρσι.
Η κήρυξη κλαδικής απεργίας ως μέσο πίεσης προς τους εργοδότες είναι σωστή και πρέπει όλοι να συμβάλουμε στην επιτυχία της. Θα χρησιμοποιήσουμε κάθε θεσμικό μέσο που υπάρχει, αλλά η απεργία είναι το σημαντικότερο και πολυτιμότερο που έχουμε. Τα συμφωνηθέντα μεταξύ εργοδοτών και εργαζόμενων, δηλαδή το τι θα περιέχει η κλαδική σύμβαση, αντανακλά τον συσχετισμό δύναμης που υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες. Και η απεργία είναι μια καλή ευκαιρία να δείξουμε τις δυνάμεις μας. Πετυχημένη απεργία σημαίνει καλύτερη συμφωνία για το συμφέρον μας.
Σημαντικό για να πετύχει η απεργία είναι η καλή προετοιμασία της. Μαζικά μοιράσματα σε εργασιακούς χώρους, να ανοίξουμε διάλογο με τους συναδέλφους, να εμπλέξουμε και άλλους στην προετοιμασία της απεργίας κ.α. Πολύ θετικό είναι ότι από την γενική συνέλευση βγήκε ένα πρόγραμμα δράσης (βλέπε σχετικό πλάνο στο τέλος). Το πρόγραμμα δράσης δείχνει ότι υπάρχει σχέδιο, επιτρέπει στον συνάδελφο να επιλέξει το που και πότε μπορεί να συμμετάσχει.
Το βασικότερο όμως που θα κάνει τον κάθε συνάδελφο να κινητοποιηθεί, αυτό που θα τον κάνει να πιστέψει στην απεργία, είναι το βασικό της αίτημα. Η επίλυση κάποιον θεσμικών και επιδοματικών αιτημάτων είναι αναμφισβήτητα προς το συμφέρον μας. Αλλά το κεντρικό αίτημα που αφορά την μισθολογική μας αύξηση είναι το σημαντικότερο. Και σωστά οι συνάδελφοι δίνουν το βάρος εκεί. Χρειαζόμαστε αιτήματα μάχης και όχι αιτήματα που μπαίνουν για να μπουν. Το αίτημα για 1.400 ευρώ καθαρά – τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στο χώρο παίρνουν 600-800 ευρώ- δεν πείθει κανέναν. Είναι ευχολόγιο. Πολύ λίγοι εργαζόμενοι κατεβαίνουν σε απεργία για ευχολόγια. Δεν είναι διατεθειμένος ο εργαζόμενος να χάνει μεροκάματα για κάτι που είναι ανέφικτο. Τα αιτήματα πρέπει να είναι πειστικά, χειροπιαστά και να δίνουν προοπτική νίκης.
Τότε είναι που θα κατέβει ο συνάδελφος, θα βοηθήσει στην προετοιμασία της απεργίας, θα νιώσει ότι είναι ένας δικός του αγώνας. Έχουμε ανάγκη την μαζικοποίηση των αγώνων μας. Όχι μόνο για να πετύχουμε καλύτερους όρους στην διαπραγμάτευση με τους εργοδότες, αλλά και για αυτά που έρχονται.
Ζούμε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις που γνώρισε ο καπιταλισμός. Οι εργοδότες θέλουν να ρίξουν το κόστος της κρίσης σε εμάς. Χωρίς να έχει ακόμα χτυπήσει η κρίση τον κλάδο του βιβλίου –σύμφωνα με δημόσιες δηλώσεις των εργοδοτών- ήδη έχουμε απολύσεις και εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς, στο όνομά της. Μπορεί να φανταστεί κανένας για το τι θα συμβεί όταν η κρίση αγγίξει τον κλάδο. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ώστε να μην επιτρέψουμε στους εργοδότες να την ρίξουν πάνω μας.
Με αυτήν την έννοια η προετοιμασία για την επιτυχία της κλαδικής απεργίας έχει και αυτόν τον χαρακτήρα. Να συσπειρώσουμε τους συναδέλφους για τις μάχες που έρχονται.
Πρόγραμμα δράσης
Πέμπτη 21 Μάη: Διαδήλωση στη Σόλωνος (ραντεβού 17.30, μπροστά στη Νομική Σχολή)
Σάββατο 23 Μάη: Διαμαρτυρία στην είσοδο της Έκθεσης Βιβλίου (18.30.)
Πέμπτη 28 Μάη: ΑΠΕΡΓΙΑ στο χώρο του Βιβλίου
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.30, στο Πνευματικό Κέντρο (Σόλωνος και Ασκληπιού)
ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ 13.30, στο Πάρκο Ζωοδόχου Πηγής & Ναβαρίνου.
