Του Θόδωρου Μαράκη
«….το ΚΚΕ δεν θα είναι ως κόμμα μέσα σε αυτή την κοινωνική συμμαχία, άρα και άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν πρέπει να είναι σαν τέτοιες…»
(Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο ΣΚΑΙ, Ριζοσπάστης 11/3/2017)
Παραθέτουμε στη συνέχεια την εκτενή αποσπάσματα από την αναφορά του ΓΓ του ΚΚΕ στο θέμα της «Κοινωνικής Συμμαχίας», σε συνέντευξη που έδωσε στον ΣΚΑΪ, όπως αυτή έχει καταγραφεί στο «Ριζοσπάστη» (11/3/17). Είναι κάτι που αξίζει να μελετηθεί από κάθε αγωνιστή του εργατικού-λαϊκού κινήματος, καθώς αφορά το κρίσιμο ζήτημα της ενότητας της εργατικής τάξης στους αγώνες.
«Η πιο πλατιά ενωτική πολιτική συμμαχιών είναι αυτή που προτείνει το ΚΚΕ»
Ερώτηση: Γιατί δεν ασκείτε μια διευρυμένη να το πω έτσι πολιτική συμμαχιών; Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος ΚΚΕ για να συμμαχεί με το ΚΚΕ, να είναι μια πολιτική συμμαχιών που να συσπειρώνει ευρύτερες δυνάμεις, που έχουν κοινούς στόχους, με διαφορετικό τρόπο προφανώς ο καθένας…
Απάντηση: Η πιο πλατιά, ενωτική πολιτική συμμαχιών είναι η πολιτική που προτείνει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ λέει συμμαχίες μέσα στο λαό, άσχετα τι είναι.
ΕΡ: Κοινωνικά λέτε τώρα – πολιτικά;
ΑΠ: Βεβαίως, αρκεί να είναι εργάτης, αρκεί να είναι αγρότης, αρκεί να είναι επαγγελματίας, να είναι καταπιεσμένος, να έχει προβλήματα. Δεν μας ενδιαφέρει αν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ πριν, αν ψήφιζε τη ΛΑΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αν ψήφιζε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ακόμα οτιδήποτε κόμμα, αρκεί τα προβλήματά του να είναι κοινά. Και σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να δομηθεί μια κοινωνική συμμαχία τέτοιων δυνάμεων εκεί. Γιατί πολιτικά χαρακτηριστικά θα έχει, πολιτικοποιημένη θα είναι. Στόχους, σχέδιο θα έχει, ακόμα και σχέδιο να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να οδηγεί η πάλη στη λαϊκή εξουσία…
«Να τελειώσει η ιστορία των «κονέ» κορυφών»
ΕΡ: Γιατί, ενώ το ΚΚΕ έχει την αντίληψη της κοινωνικής συμμαχίας, αυτό δεν εκφράζεται στο επίπεδο της πολιτικής; … Και λέει ένας κόσμος της αριστεράς που διαφωνεί με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, διαφωνεί και με το ΚΚΕ «γιατί ρε παιδιά δεν κάνετε όλοι μαζί κάτι και είστε 15 και κάνετε 15 διαφορετικές συγκεντρώσεις;».
ΑΠ: Κατ’ αρχήν να σας πω ότι η Κοινωνική Συμμαχία δεν σημαίνει ότι θα ασχολείται με τα αιτήματα τα κοινωνικολαϊκά, τα οικονομικά και τα συντεχνιακά αιτήματα του κάθε κλάδου και θα ενώνονται όλοι αυτοί σε μια συμμαχία. Θα έχει πολιτικό χαρακτήρα, πρόγραμμα, σχέδιο, θα έχει κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στο σύστημα αυτό, θα φτάνει μέχρι την εργατική, τη λαϊκή εξουσία όλων αυτών των δυνάμεων και βεβαίως θα έχει και συγκεκριμένες προτάσεις για το σήμερα, για το αύριο και πώς θα πάμε εκεί, θα είναι δηλαδή και πολιτική με αυτήν την έννοια και σε αυτήν την κατεύθυνση παλεύουμε.
Άλλο ζήτημα που λέμε: Ότι πρέπει να τελειώσει η ιστορία, η οποία κατά τη γνώμη μας είναι και παρωχημένη, των συνεννοήσεων και των «κονέ» κορυφών διαφόρων πολιτικών σχημάτων, μορφωμάτων, κομμάτων πολιτικών δυνάμεων πέστε ό,τι θέλετε, οι οποίοι από τα πάνω συμφωνούν ορισμένα ζητήματα και πάνε να τα επιβάλουν στο κίνημα μέσα στο λαό.
Εμείς είμαστε διατεθειμένοι, και το έχουμε πει από το προηγούμενο συνέδριό μας, το επαναφέρουμε και τώρα με αφορμή το 20ό Συνέδριο, ότι το ΚΚΕ δεν θα είναι ως κόμμα μέσα σε αυτή την κοινωνική συμμαχία, άρα και άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν πρέπει να είναι ως τέτοιες, ως κόμματα, μέσα σε αυτήν τη συμμαχία ως συνιστώσες. Να συνεννοούνται δηλαδή πάλι οι κορυφές και να καθορίζουν τι θέλει ο λαός. Εμείς λέμε ότι πρέπει τα μέλη μας, τα στελέχη μας να συμμετέχουν σ’ αυτήν τη συμμαχία, που θα είναι δομημένη, μέσα από σωματεία, ομοσπονδίες, επιτροπές κ.λπ. σε όλους τους τόπους δουλειάς, σε όλους τους τόπους κατοικίας και θα συνενώνεται πανελλαδικά αυτή η συμμαχία.
ΕΡ: Είναι ώριμες τώρα οι συνθήκες;
ΕΡ: Βεβαίως, μπορούν, εμείς λέμε, να ωριμάσουν, άμα θέλει οποιαδήποτε δύναμη ή αν δημιουργηθούν και νέες πολιτικές δυνάμεις, δεν λέμε μόνο για τις σημερινές, γιατί η κοινωνία έχει και μια άλλη δυναμική και θέλουν να συμμετέχουν με τέτοιες προϋποθέσεις μέσα σε αυτήν την κοινωνική συμμαχία είναι πεδίο δόξης λαμπρό για όλους.
Να συμμετέχουν κι αυτοί όπως το ΚΚΕ μέσω των μελών τους και όχι, για παράδειγμα, να καλεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΛΑΕ, το ΚΚΕ-ΜΛ, το ΚΚΕ, την Πλεύση, κάποιους τροτσκιστές, κάποιους άλλους διαγραμμένους πρώην ΚΚΕ, την τάδε ομάδα, τους πέντε που φύγαν το χίλια οχτακόσια τόσο, διάφορες τέτοιες ομάδες, να συνεννοηθούμε λέει.
Αυτό είναι υπαρκτό γεγονός, έγινε πριν μια βδομάδα, να μαζευτούμε όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, να αποφασίσουμε να γίνει μια απεργία για τα μέτρα αυτά της αξιολόγησης και να πάμε την άλλη Τετάρτη σε μια βδομάδα και να κάνουμε την πανελλαδική απεργία, για να πάμε να καπελώσουμε το εργατικό – λαϊκό κίνημα. Καταντά γελοίο. Και τους λέμε: Ρε παλικάρια, έχετε συνδικαλιστές, έχετε ανθρώπους στο κίνημα, αυτούς που έχετε, εντάξει το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ έχει περισσότερους, θα πάμε σ’ αυτά τα σωματεία στις Ομοσπονδίες, στα Εργατικά Κέντρα, όπου θέλετε και θα τους βάλουμε αυτό το ζήτημα. Θα συζητήσουμε τα αιτήματα, μέσα στις συνελεύσεις, εκεί θα γίνει και η διαπάλη η απαραίτητη.»
Τι ακριβώς μας λέει ο Γενικός Γραμματέας
Τα πράγματα είναι πολύ καθαρά: ο «σύντροφος Γραμματέας» λέει ότι το ΚΚΕ είναι υπέρ της δημιουργίας μιας πλατιάς Κοινωνικής Συμμαχίας αλλά ζητάει σαν απαραίτητο όρο τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς να διαλυθούν μέσα σ’ αυτή την Κοινωνική Συμμαχία: στελέχη και μέλη της Αριστεράς, μαζί με αυτούς που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και «ακόμα οτιδήποτε κόμμα, αρκεί τα προβλήματα του να είναι κοινά»!!
Πολύ θα θέλαμε να μάθουμε μια τέτοια πρόταση, σε ποιο εδάφιο του Μαρξισμού-Λενινισμού, έχει αναφορά! Δεν έχει πουθενά!!
Αυτές οι αντιλήψεις είναι στη χειρότερη περίπτωση αστικές και στην καλύτερη αναρχικές!! Είναι οι απόψεις που θέλουν τα κόμματα και την πολιτική έξω από τα συνδικάτα και γενικά τις οργανώσεις του εργατικού-λαϊκού κινήματος!!
Είμαστε στα 100 χρόνια από την επανάσταση την Οκτωβριανή, έχει αξία να μαθαίνουμε από το ότι συνέβη τότε.
Η κοινωνική συμμαχία το ’17 εκφράστηκε από τα Σοβιέτ. Στα Σοβιέτ οι αντιπρόσωποι δεν άφηναν έξω από την πόρτα την κομματική τους ταυτότητα! Η δε επανάσταση έγινε δυνατή όταν οι Μπολσεβίκοι, δημόσια, καθαρά και ανοικτά, πήραν την πλειοψηφία έχοντας κερδίσει, σαν Κόμμα, την εμπιστοσύνη των εργατικών μαζών.
Είμαστε στο Μάρτη, και έχουμε, επίσης, την επέτειο από την αντεπαναστατική εξέγερση της Κρονστάνδης (το Μάρτη του 1921). Ποιο ήταν το βασικό αίτημα αυτής της μικροαστικής εξέγερσης: Έξω οι Κομμουνιστές (Μπολσεβίκοι) και τα Κόμματα από τα Σοβιέτ!!
Ποιο θα είναι το πρόγραμμα της Κοινωνικής Συμμαχίας;
Η απάντηση που δίνει το γραμματέας του ΚΚΕ σ’ αυτό το ερώτημα είναι η ακόλουθη:
«Θα έχει πολιτικό χαρακτήρα, πρόγραμμα, σχέδιο, θα έχει κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στο σύστημα αυτό, θα φτάνει μέχρι την εργατική, τη λαϊκή εξουσία…»
Πολύ καλά!!
Ποιος θα το αποφασίσει και με ποιο τρόπο, αυτό το πρόγραμμα;
Ο εργάτης , ο αγρότης, ο επαγγελματίας, ο καταπιεσμένος, αυτός που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, «ακόμα οτιδήποτε κόμμα…. αρκεί τα προβλήματα του να είναι κοινά», ξαφνικά, ως δια μαγείας, μέσα από μια διαδικασία «επιφοίτησης» όλοι αυτοί μαζί θα καταλήξουν στις ίδιες κοινές αντιλήψεις και θέσεις;
Όχι, αυτά δεν συμβαίνουν στην πραγματική ζωή.
Γιατί μπορεί να όλοι να έχουμε κοινά προβλήματα αλλά αυτοί που ψήφισαν «ακόμα οτιδήποτε κόμμα» έχουν άλλες απαντήσεις και άλλες λύσεις από τους κομμουνιστές για τα κοινά προβλήματα, έχουν αυταπάτες για το σύστημα και όχι μόνο.
Για να μπουν όλοι αυτοί στην «Κοινωνική Συμμαχία», με βάση τους όρους που θέτει η ηγεσία του κόμματος, θα πρέπει να αποδεχτούν πρώτα το πρόγραμμα που «θα έχει κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στο σύστημα». Ζητάει δηλαδή από αυτούς να γίνουν πρώτα αριστεροί και μετά να μπουν στην Συμμαχία! Αν όμως υιοθετήσουν ένα τέτοιο πρόγραμμα, και περάσουν έτσι στο στρατόπεδο της Αριστεράς, δεν υπάρχει λόγος να μπουν σε «κοινωνική συμμαχία», δεν χρειάζεται καν η «κοινωνική συμμαχία» – θα μπουν κατ’ ευθείαν, στο ΚΚΕ.
Τα πράγματα, βέβαια, δεν λειτουργούν έτσι – ο κόσμος δεν γίνεται πρώτα αριστερός και μετά να μπει σε κοινωνικούς αγώνες και κοινωνικές συμμαχίες. Γι’ αυτό λέμε ότι το πρόγραμμα μιας κοινωνικής συμμαχίας πρέπει να ξεκινάει από τα άμεσα προβλήματα και να είναι μεταβατικό – δηλαδή να χτίζει σιγά σιγά την αντίληψη για την ανάγκη ανατροπής του καπιταλισμού κι όχι να θέτει αυτό σαν προϋπόθεση και όρο για να υπάρξει η συμμαχία.
Μέσα από αυτή την εμπειρία και μέσα από αυτή την πορεία τα λαϊκά στρώματα θα κινηθούν προς τα αριστερά και θα φτάσουν –σ’ αυτό δεν υπάρχει καμία υπερβολή– σε επαναστατικά συμπεράσματα!
Δύο τινά
Για να το κάνουμε πιο περιγραφικό, υπάρχουν δύο τινά: Πρώτο το να περιμένουμε όσους ψήφισαν τα αστικά κόμματα να γίνουν αριστεροί για να χτίσουμε την Κοινωνική Συμμαχία. Δεύτερο, να ξεκινήσουμε εδώ και τώρα την Κοινωνική Συμμαχία με τους αριστερούς που υπάρχουν στις οργανώσεις της Αριστεράς, στην προοπτική να τραβήξουμε μέσα από την ενωτική δράση μας και το μεταβατικό σοσιαλιστικό μας πρόγραμμα (που μπορεί να συμφωνηθεί από τις οργανώσεις της Αριστεράς) όλους αυτούς που ψήφισαν αστικά κόμματα.
Το πρώτο δεν θα γίνει ποτέ! Είναι εντελώς μη ρεαλιστικό! Το δεύτερο είναι ο μόνος δυνατός, ρεαλιστικός, πρακτικός δρόμος.
Ακόμα πιο πρακτικά
Αλλά ας δούμε ακόμα πιο πρακτικά το ζήτημα.
Ερώτημα πρώτο, ποιος θα πάρει την πρωτοβουλία για την συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας;
Λογική απάντηση: Η κάποια στελέχη και μέλη του ΚΚΕ που θα βαπτιστούν «πρωτοβουλία» για την Κοινωνική Συμμαχία, ή θα καλέσει το ΚΚΕ τις οργανώσεις της Αριστεράς, πράγμα όμως που αποκλείει!! Επομένως, για το ΚΚΕ υπάρχει μόνο η πρώτη επιλογή!
Άρα πάμε για κατασκευή τύπου ΠΑΜΕ, δηλαδή, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, σε «Κοινωνική Συμμαχία με κορμό το ΚΚΕ» ή πιο σωστά «του ΚΚΕ με τον εαυτό του». Γιατί στην πράξη το ΚΚΕ είναι σαν κόμμα μέσα στο ΠΑΜΕ όπως και μέσα σε όλα τα μέτωπα του και όποιος λέει το αντίθετο κοροϊδεύει τον κόσμο και τον εαυτό του.
Ερώτημα δεύτερο, ποιο όργανο θα αποφασίσει το πρόγραμμα της Κοινωνικής Συμμαχίας;
Μα τι ερώτηση είναι αυτή; Ο ΓΓ είναι σαφής σ’ αυτό:
«θα χει κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια ….(και) ….θα φτάνει μέχρι την εργατική, τη λαϊκή εξουσία».
Άρα το πρόγραμμα είναι προαποφασισμένο.
Για να μην το πολυτραβάμε, το πράγμα είναι καθαρό: όταν ο ΓΓ λέει ότι
«το ΚΚΕ δεν θα είναι σαν κόμμα μέσα στην σε αυτή την κοινωνική συμμαχία»
δεν πέφτει στον αναρχισμό αλλά στην πολιτική απάτη! Δεν λέει την αλήθεια δηλαδή.
Εξάλλου το λένε τα βασικά συνθήματα του 20ου Συνεδρίου: Ισχυροποιούμε το ΚΚΕ, Για Δυνατό Εργατικό Κίνημα και Κοινωνική Συμμαχία, Για την Εξουσία-Σοσιαλισμό.
Όπως βγαίνει ξεκάθαρα από την τοποθέτηση του ΓΓ, το ζητούμενο για το ΚΚΕ εστιάζεται στη φράση «άρα και άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν πρέπει να είναι ως τέτοιες» πράγμα που σημαίνει να διαλυθούν όλες οι άλλες οργανώσεις της Αριστεράς να ενταχθούν σαν άτομα στην «Κοινωνική Συμμαχία» δηλαδή στο ΠΑΜΕ και στις άλλες μετωπικές οργανώσεις του ΚΚΕ.
Σύντροφοι, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται! Αυτές οι απόψεις δεν υπάρχουν στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος και ιδιαίτερα στις παραδόσεις του Μπολσεβικισμού! Είναι απόψεις αντιδραστικές και επιζήμιες γιατί συγχύζουν και εξαπατούν το κίνημα! Αν το ΚΚΕ θέλει να κάνει πραγματικά κοινωνική συμμαχία πρέπει να απευθυνθεί ενωτικά στην υπόλοιπη Αριστερά. Διαφορετικά η «κοινωνική συμμαχία» του θα μείνει για πάντα στα χαρτιά.
Σχετικά άρθρα
