Εντείνεται αυτό το διάστημα η αγωνία των εργαζομένων στη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων Καβάλας (ΒΦΛΚ) καθώς φαίνεται ότι η κυβέρνηση και η γαλλική τράπεζα Cretit Agricole εξαπολύουν την τελική επίθεση στους εργαζόμενους επιδιώκοντας την πώληση ή ακόμα και το κλείσιμο του εργοστασίου στην Καβάλα.
Η επίθεση βέβαια δεν ξεκίνησε χθες. Ξεκίνησε στα τέλη του 2005 όταν η Εμπορική, τότε ακόμα υπό τον έλεγχο του κράτους, μαζί με την Εθνική τράπεζα και την Άλφα ζήτησαν να κλείσουν και τα δύο εργοστάσια ( Θεσ/κη και Καβάλα )ως ζημιογόνα. Για τη ΒΦΛ Θεσ/κης τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά αφού μετά από αγώνα σχεδόν ενός έτους δεν κατάφεραν να σώσουν περισσότερες από 150 θέσεις εργασίας από τις 650. Αλλά και για τους εργαζόμενους στην ΒΦΛ Καβάλας τα πράγματα δεν πήγαν καλύτερα. Ήδη ένα χρόνο πριν οι προβλέψεις από την πλευρά των εργαζομένων ήταν ότι και το εργοστάσιο αυτό το οδηγούσανε σε κλείσιμο. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι οι ιδιοκτήτες θα κλείνανε μόνο την ΒΦΛ Θεσ/κης και μετά θα βάζανε όλο το επιχειρηματικό τους ‘μεράκι’ για να μετατρέψουν την ΒΦΛ Καβάλας σε έναν εργασιακό παράδεισο!
Πόσοι θυμούνται ότι πέρυσι τέτοια εποχή και οι εργαζόμενοι στη ΒΦΛΚ ήταν σε αναβρασμό και κάνανε συχνότατες κινητοποιήσεις; Με κλεισίματα δρόμων, αποκλεισμούς υπηρεσιών και υπουργείων.
Μια αδυναμία του αγώνα τους τότε ήταν ότι δεν συντονίσανε τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι των δύο εργοστασίων, Καβάλας και Θεσ/κης, σε κοινές δράσεις ώστε να πολλαπλασιάσουν την πίεση τους προς την ιδιοκτησία της ΒΦΛ.
Τα συμπεράσματα όμως αυτής της αδυναμίας έχουν ήδη βγει. Και για την σπατάλη χρόνου περιμένοντας την ‘ευγενική’ παρέμβαση του πρωθυπουργού Καραμανλή, και για τις χαμένες ευκαιρίες γιγάντωσης του αγώνα, με τις μη συντονισμένες κινητοποιήσεις, όχι μόνο ανάμεσα στους εργαζομένων των δύο εργοστασίων, αλλά και όλων των απολυμένων από εργοστάσια στη Β. Ελλάδα. Εδώ βέβαια είναι σημαντική η ευθύνη της ΓΣΕΕ αλλά και του ΕΚΘ.
Το πρόβλημα όμως συνεχίζει να είναι εδώ. Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να είναι όμηροι της ιδιοκτησίας εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Και το ποτήρι έχει πλέον ξεχειλίσει. Με μαύρες σημαίες και τύμπανα 500 εργαζόμενοι της ΒΦΛΚ διαδήλωσαν στις 7 Μάη, από τον “Βαρδάρη” Θεσ/κης μέχρι το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, διαμαρτυρόμενοι για το αβέβαιο μέλλον της επιχείρησης.
Στη συνέχεια προχώρησαν σε συγκέντρωση στον χώρο του Τελωνείου και στη συνέχεια σε συμβολικό αποκλεισμό της Νομαρχίας Καβάλας. Κατέβηκαν 500 εργαζόμενοι στην Αθήνα, για το υπουργείο Οικονομικών, αλλά και για το πρωθυπουργικό γραφείο, αλλά ο Καραμανλής δεν τους δέχτηκε.
Η λύση βέβαια δεν είναι εύκολο να έρθει. Ο αγώνας της ΒΦΛ Θεσ/κης είναι τρανταχτό παράδειγμα. Παρά τον μεγαλειώδη τους αγώνα, οι – πρώην – εργαζόμενοι του εργοστασίου πίστεψαν στις υποσχέσεις του Καραμανλή και έχασαν το μεγαλύτερο όπλο, αυτό της πολιτικής πίεσης και της τεράστιας απήχησης στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης, την οποία είχαν κατακτήσει με τον ηρωισμό τους.
Τα λάθη που έγιναν την προηγούμενη περίοδο δεν πρέπει να επαναληφθούν. Μόνο αν οι εργαζόμενοι συντονιστούν, δεν θα χάσουν τον αγώνα από τα αποδυτήρια αλλά θα μπορέσουν να νικήσουν στο τέλος.
Νάτσιος Δημήτρης
