Το Σάββατο 27/7, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του 26ου camping Antinazizone – YRE, συζήτηση με θέμα: «Γιατί ενισχύεται η ακροδεξιά στην Ευρώπη; Πως την αντιμετωπίζουμε;». Μαζί με το Νίκο Κανελλή, εισηγήτρια ήταν και η Κόνι Ντάμεν, από τη «Σοσιαλιστική Εναλλακτική» (αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη Γερμανία). Διαβάστε παρακάτω την εισήγηση της, γύρω από το θέμα της δράσης της ακροδεξιάς στη Γερμανία και τις αντιστάσεις της κοινωνίας και του αντιφασιστικού κινήματος.
Το φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη είναι ορατό μέχρι ενός σημείου και στην Γερμανία, σε εκλογικό επίπεδο με το AfD («Εναλλακτική για τη Γερμανία») και την ενδεχόμενη νέα εκλογική επιτυχία που θα σημειώσει στις τοπικές εκλογές σε τρία ομοσπονδιακά κρατίδια το φθινόπωρο, αλλά και στους δρόμους, με τις βίαιες επιθέσεις από φασιστικές οργανώσεις να έχουν αυξηθεί.
Την ίδια ώρα όμως βλέπουμε και την άνοδο της αντίστασης ενάντια στην ακροδεξιά και τον φασισμό τα τελευταία χρόνια. Την προηγούμενη εβδομάδα, δύο μικρές φασιστικές πορείες αποτράπηκαν από τεράστιες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στις πόλεις Hale και Kassel, με 10.000 και 15.000 συμμετέχοντες αντίστοιχα.
Την προηγούμενη χρονιά διοργανώθηκαν μία σειρά από αντιρατσιστικές διαδηλώσεις σε πολλές διαφορετικές περιοχές:
- Στο Αμβούργο 16.000 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν την αλληλεγγύη τους στους επιβάτες-πρόσφυγες του «Sea Watch», ενώ για το ίδιο θέμα οργανώθηκαν μεγάλες συγκεντρώσεις ξανά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο.
- 12.000 άνθρωποι στην Κολωνία και 10.000 στο Μόναχο διαδήλωσαν ενάντια στους νέους καταπιεστικούς νόμους που ψηφίστηκαν και στα δύο κρατίδια και ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές στην Βαυαρία.
- 10.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στο Βερολίνο και 65.000 στην πόλη Chemnitz τον Σεπτέμβρη του προηγούμενου χρόνου ενάντια στα φασιστικά πογκρόμ που οργανώθηκαν τον προηγούμενο Αύγουστο.
- Η αποκορύφωση ήταν μεγαλειώδης πορεία στις 13 Οκτωβρίου με 240.000 συμμετέχοντες στο Βερολίνο, σε μία από τις μεγαλύτερες πορείες στη μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας.
Αυτή η πορεία, με πολλούς τρόπους, αποτέλεσε ένα σημαντικό προχώρημα σε σχέση με την αντίληψη που κυριαρχούσε μέχρι πρόσφατα ότι «παλεύουμε μόνο ενάντια στο ρατσισμό», συνδέοντας το ζήτημα του ρατσισμού με άλλα κοινωνικά ζητήματα, αλλά και τον αγώνα ενάντια στη λιτότητα, την επισφαλή εργασία, κλπ, ως τις ρίζες από τις οποίες αναπτύσσεται ο ρατσισμός και η ακροδεξιά. Στη συγκεκριμένη συγκέντρωση, στην εξέδρα δε βρέθηκαν μόνο πρόσφυγες αγωνιστές, αλλά και εργαζόμενοι/ες στην αεροπορική εταιρεία Ryanair που βρίσκονταν σε απεργία, νοσοκόμες/οι που αγωνίζονταν για περισσότερο προσωπικό και καλύτερες εργασιακές συνθήκες, ενοικιαστές που πάλευαν ενάντια στις αυξήσεις των ενοικίων και για εθνικοποίηση των μεγάλων εταιρειών ενοικίασης κατοικιών.
Τελικά, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι είμαστε πολύ περισσότεροι/ες από τους ρατσιστές και τους φασίστες, κάτι που είναι πολύ σημαντικό να το εξηγούμε, όταν ο κόσμος ανησυχεί ή τρομάζει από την άνοδο της ακροδεξιάς όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βραζιλία. Είναι σημαντικό να το θυμίζουμε όταν ο κόσμος εξοργίζεται με τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ για την Ευρώπη-φρούριο.
Η Γερμανία άργησε, αλλά δεν έμεινε εκτός
Ενώ τα τελευταία χρόνια η ακροδεξιά αποκτά επιρροή σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, για πολύ καιρό η Γερμανία φαινόταν να μη «συμμετέχει» σε αυτή τη διεθνή τάση, με τα κόμματα της ακροδεξιάς να δυσκολεύονται να αποκτήσουν υποστήριξη για πολλές δεκαετίες, εξαιτίας της φρικτής ιστορίας του ναζισμού στη χώρα.
Την ίδια ώρα όμως, οι κοινωνικές συνθήκες που ευθύνονται για την ανάπτυξη των ακροδεξιών και φασιστικών ιδεών δε «λείπουν» ούτε από τη Γερμανία, που έχει έρθει αντιμέτωπη με πολιτικές λιτότητας, την αύξηση των επισφαλών εργαζόμενων (που αποτελούν πλέον το 25% του συνόλου των θέσεων εργασίας), τη μείωση στη χρηματοδότηση της παιδείας, τη στεγαστική κρίση κα.
Οι ευθύνες της Αριστεράς
Υπάρχουν περιοχές, ειδικά στην Ανατολική Γερμανία αλλά και στη Δυτική, όπου η νεολαία και οι εργαζόμενοι δε νιώθουν καμία αισιοδοξία για το μέλλον και το αριστερό κόμμα «Die Linke» δεν έχει καταφέρει να δώσει κάποια προοπτική. Χάνει συνεχώς ψήφους και δημοτικότητα, κυρίως στην Ανατολική Γερμανία, μετά από τη συμμετοχή του σε τοπικές κυβερνήσεις σε τρία ομοσπονδιακά κρατίδια σε συνεργασία με τους σοσιαλδημοκράτες, τους οποίους βοήθησε να εφαρμόσουν πολιτικές λιτότητας.
Και τελικά, αν και στις γραμμές του έχει ακόμα πολλούς καλούς αγωνιστές, για πολύ κόσμο στην Ανατολική Γερμανία έχει γίνει ήδη κόμμα του κατεστημένου και των πολιτικών λιτότητας.
Ρατσιστικές πολιτικές και πρωτοφανής αστάθεια
Αν και η κυβέρνηση της Μέρκελ παρουσιάζεται σαν φιλική προς τους πρόσφυγες, παράλληλα πέρασε και εφάρμοσε νέους νόμους περιορισμού της μετανάστευσης. Ιδιαίτερα τα περιστατικά μαζικών παρενοχλήσεων γυναικών τη Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2015 στην Κολωνία, για τα οποία κατηγορήθηκαν μετανάστες από τις αραβικές χώρες, αποτέλεσαν δικαιολογία για να εφαρμοστούν αντιμεταναστευτικές πολιτικές και να δοθεί απότομο τέλος στην υποτιθέμενη κουλτούρα «καλωσορίσματος» στους πρόσφυγες.
Έτσι, τα αστικά κόμματα και η άρχουσα τάξη, αλλά και οι αδυναμίες της Αριστεράς οδήγησαν το ακροδεξιό AfD σε αύξηση της εκλογικής του υποστήριξης και επιπλέον έστρωσαν τον δρόμο για τους νεοναζί να αναπτύξουν τις δυνάμεις τους. Οι εκλογές του 2017 ήταν η αρχή μιας περιόδου πρωτοφανούς πολιτικής αστάθειας, με τα κόμματα της προηγούμενης συγκυβέρνησης να έχουν σημειώσει σημαντικές απώλειες και για μήνες να μη μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Το CDU, το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Μέρκελ, πέτυχε το μικρότερο ποσοστό στην ιστορία του από το 1949, πέφτοντας στο 32%, το SPD (σοσιαλδημοκρατικό κόμμα), πήρε 20,5%, το χαμηλότερο του ποσοστό από το 1918 και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να χάνει ψηφοφόρους, όπως και τα αντίστοιχα κόμματα σε όλη την Ευρώπη.
Εναλλακτική για τη Γερμανία
Την ίδια ώρα που η Αριστερά έμεινε στο 8,9%, το ακροδεξιό AfD συγκέντρωσε το 12,6% των ψήφων και ήταν η πρώτη φορά που ένα ακροδεξιό κόμμα μπήκε στη Βουλή από την περίοδο του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ (NSDAP)!
Σήμερα, φαίνεται ότι παραμένουν σταθερά στο 13% στις δημοσκοπήσεις, αφού σε κάποιες περιοχές έχει χάσουν χάσει μέρος της δημοτικότητάς τους, αλλά κέρδισαν σε άλλες περιοχές της Ανατολικής Γερμανίας. Το AfD φυσικά έχει εξαιρετικά οπισθοδρομικές και σκληρές απόψεις, όχι μόνο για τους μετανάστες που όπως υποστηρίζει είναι υπεύθυνοι για κάθε πρόβλημα στη Γερμανία, από τη στεγαστική κρίση μέχρι την εγκληματικότητα, αλλά και για τις γυναίκες που «πρέπει να επιστρέψουν στις κουζίνες τους» και να κάνουν περισσότερα παιδιά και για τη κλιματική αλλαγή που είναι κατά τη γνώμη τους ένα ψέμα, αφού το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι επιβλαβές αλλά απαραίτητο στοιχείο για κάθε ζωντανό οργανισμό.
Υποστηρίζουν επίσης την αύξηση των κρατικών δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για την πυρηνική βιομηχανία και τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων και προτείνουν μείωση στην χρηματοδότηση για την παιδεία, το κράτος πρόνοιας, την υγεία, στα οποία βέβαια πρέπει να έχουν πρόσβαση μόνο οι Γερμανοί. Και μαζί με όλα αυτά να εφαρμοστούν και ριζικές μειώσεις στη φορολογία των πλούσιων.
Τελικά το AfD όχι μόνο δεν είναι κόμμα ενάντια στο κατεστημένο, αλλά υπερασπίζεται τα συμφέροντα της αστικής τάξης καλύτερα και από τα «παραδοσιακά» κόμματα του κατεστημένου. Αρχικά δημιουργήθηκε από απογοητευμένους χριστιανοδημοκράτες και φιλελεύθερους επιχειρηματίες μαζί με κάποιους νεοναζί το 2013. Στα πρώτα του στάδια ήταν κυρίως ένα κόμμα ενάντια στην ΕΕ, εκμεταλλευόμενο το ισχυρό αντί-ΕΕ συναίσθημα που επικρατούσε εκείνη την περίοδο σε ένα στρώμα εργαζομένων και μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας, αλλά μετά από κάποιες διασπάσεις σύντομα στράφηκε προς την ακροδεξιά, ώσπου στο τέλος έφτασε να απαρτίζεται από όλο και περισσότερους φασίστες.
Οι ψηφοφόροι τους είναι εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, άνεργοι, άνθρωποι που θέλουν να τιμωρήσουν την αστική τάξη, αλλά και μικροί επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες καταστημάτων και μέλη της ακροδεξιάς ακαδημαϊκής ελίτ, δηλαδή η κλασική βάση ενός φασιστικού κόμματος.
To AfD δεν είναι φασιστικό κόμμα, αλλά έχει ισχυρούς δεσμούς με φασιστικές ομάδες και έχει εκλεγμένους βουλευτές νεοναζί, όπως για παράδειγμα ο Bernd Höcke που χρησιμοποιεί και «κλασικές» φράσεις των νεοναζί και ζητάει μία «στροφή 180 μοιρών στις πολιτικές διατήρησης της ιστορικής μνήμης», ενάντια στην «επανεκπαίδευση μετά το 1945» κλπ. Στην πραγματικότητα βοηθάει τους νεοναζί να αναπτυχθούν και να χτίσουν τις δυνάμεις τους, αφού συντελούν ώστε ο ρατσισμός να γίνει ένα «φυσιολογικό» κοινωνικό φαινόμενο, τρομοκρατούν τους ακτιβιστές κλπ.
Ναζιστικές ομάδες
Οι νεοναζιστικές ομάδες τον τελευταίο καιρό γίνονται όλο και πιο επιθετικές με βασικό στόχο τους μετανάστες, αριστερούς και συνδικαλιστές, ενώ την προηγούμενη χρονιά οι επιθέσεις αυξήθηκαν κατά 40% σε σχέση με το 2017. Αυτήν την εβδομάδα ένας φασίστας πυροβόλησε και τραυμάτισε έναν Αιθίοπα, ενώ λίγο νωρίτερα είχε ενημερώσει έναν φίλο του σε μία παμπ που καθόντουσαν πως σκόπευε να σκοτώσει έναν μαύρο, ενώ αμέσως μετά την επίθεση επέστρεψε στην ίδια παμπ!
Και ενώ είναι γενικά γνωστό πως η αστυνομία «προτιμάει» να επιτίθεται σε αριστερούς αγωνιστές παρά να συλλαμβάνει φασίστες, την προηγούμενη χρονιά, στο πογκρόμ των φασιστών ενάντια σε μετανάστες στο Chemnitz η παθητικότητα της αστυνομίας ήταν εξαιρετικά προκλητική. Και όταν οργανώθηκαν τεράστιες πορείες, ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών αποκάλυψε τις ακροδεξιές του απόψεις αφού αποκάλεσε το βίντεο που αποδείκνυε τη στάση της αστυνομίας ψέμα που διαδόθηκε από «αριστεριστές».
Το παραπάνω περιστατικό είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον κίνδυνο της αύξησης των φασιστικών επιθέσεων με τη βοήθεια της αστυνομίας, των μυστικών υπηρεσιών και παραστρατιωτικών ομάδων.
Επιθέσεις και δολοφονίες πολιτικών
Στο Kassel, στις 2 Ιουνίου ένας χριστιανοδημοκράτης πολιτικός δολοφονήθηκε από φασίστα, κάτι που δεν είναι πρωτοφανές αφού δύο δήμαρχοι στην Κολωνία και στην Altena μαχαιρώθηκαν από φασίστες και μόλις που επιβίωσαν το 2015 και το 2017.
Και οι τρεις τους βρισκόντουσαν εδώ και χρόνια σε «λίστες θανάτου» διάφορων νεοναζιστικών ομάδων, αλλά η αστυνομία δεν τις πήρε ποτέ στα σοβαρά, ενώ έχουμε δει και πολλές επιθέσεις σε πολιτικούς του «Die Linkie», όπως και σε κάποιους συντρόφους μας.
Η αστυνομία αντιμετωπίζει την παραπάνω δολοφονία σαν ένα περιστατικό «κοινής» δολοφονίας αν και ο δολοφόνος ήταν μέλος νεοναζιστικής ομάδας και έχει ιστορικό επιθέσεων σε μετανάστες και συνδικαλιστές σε διαδηλώσεις. Αντιθέτως όμως η κοινωνία το αντιμετώπισε σαν φασιστική δολοφονία και καλέστηκαν πορείες που έφτασαν μέχρι τις 10.000 με ένα από τα βασικά αιτήματα να γίνει σοβαρή έρευνα για το περιστατικό.
Υπόθεση του κινήματος
Φυσικά κατά καιρούς το κράτος αναγκάζεται να στραφεί ενάντια στους φασίστες, όταν αυτοί το «παρακάνουν» και τείνουν να βγουν εκτός ελέγχου, ή όταν οι εργοδότες φοβούνται πως δεν θα υπάρχουν αρκετά φτηνά εργατικά χέρια μεταναστών για τις επιχειρήσεις τους. Γενικά όμως, η αστική τάξη επωφελείται από το ρόλο που παίζουν διασπώντας την εργατική τάξη και παραπλανώντας τη με ρατσιστικές ιδέες.
Έτσι, η αντίσταση και ο αγώνας ενάντια στην ακροδεξιά είναι δική μας δουλειά! Η συντριπτική πλειοψηφία των Γερμανών, των εργαζομένων και της νεολαίας δεν είναι ρατσιστές αλλά αντιφασίστες, ενάντια στον πόλεμο και στο μέλλον θα δούμε ακόμα μεγαλύτερες διαδηλώσεις και αντιφασιστικές δράσεις.
Στην Κολονία για παράδειγμα, υπάρχει η αντιφασιστική συμμαχία «Η Κολονία ενάντια στην ακροδεξιά», μία συνεργασία ανάμεσα σε δυνάμεις της Αριστεράς, συνδικαλιστές και μεταναστευτικές ομάδες, που δημιουργήθηκε το 2014 μετά από μία τεράστια αντιφασιστική πορεία στην Κολονία για να συντονίσει τις αντιφασιστικές δράσεις. Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε οργανώσει επιτυχημένες αντιφασιστικές αντισυγκεντρώσεις, όπως για παράδειγμα πριν δύο χρόνια που το AfD οργάνωσε στην Κολωνία το εθνικό του συνέδριο και μετά από δικό μας κάλεσμα συγκεντρώθηκαν 50.000 άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους εμποδίζοντας τους συνέδρους να φτάσουν στο χώρο. Η εκστρατεία ενάντια στο συνέδριο του AfD ήταν πολύ πετυχημένη και οργανώναμε δράσεις επί μία εβδομάδα, όπως παρεμβάσεις, συναυλίες, εκδηλώσεις που άσκησαν πίεση σε μεγάλα συνδικάτα και στο «Die Linke» να καλέσουν σε πορεία.
Αλλά πέρα από το συνέδριο του AfD, χάρη στις δράσεις μας η ακροδεξιά και το AFD ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να οργανώσουν δημόσια εκδήλωση στην περιοχή. Οι επιτυχίες μας στην Κολονία είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το τι μπορούμε να πετύχουμε όταν συνεργαζόμαστε και δίνουμε από κοινού μάχες.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να μπει στη μάχη!
Μακροπρόθεσμα όμως, αυτό που χρειαζόμαστε είναι το εργατικό κίνημα να παίξει τον ρόλο που του αντιστοιχεί στον αγώνα ενάντια στον φασισμό και να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους. Σήμερα αυτό που συμβαίνει είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες να καλούν σε κινητοποιήσεις μόνο όταν τους ασκηθεί μεγάλη πίεση, κάτι που πρέπει να αλλάξει άμεσα, ειδικά αφού το AfD αρχίζει να πατάει το πόδι του σε εργατικούς χώρους όπως τα ανθρακωρυχεία, η βιομηχανία μετάλλου και η αυτοκινητοβιομηχανία.
Η κατάσταση αυτή αποκαλύπτει και τις τεράστιες συνέπειες και ευθύνες που έχουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και οι πολιτικές που ασκούν, με συμβιβασμούς και συνεργασίες με τους εργοδότες αντί για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργατών.
Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα, είναι μία πραγματική αριστερή εναλλακτική που να οργανώνει την κοινωνία ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό και παράλληλα ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και θα αμφισβητεί το καπιταλιστικό σύστημα.
Όσο η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν έχει λόγο στις αποφάσεις για την πολιτική και την οικονομία και μία μικρή μειοψηφία αποφασίζει για εμάς, ο ρατσισμός και ο φασισμός δε γίνεται να εξαλειφθούν.
Το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι σε θέση να μας παρέχει τις ζωές που μας αξίζουν, με κοινωνικές παροχές και καλές συνθήκες ζωής για όλους και όλες μας και γεννάει το ρατσισμό, το σεξισμό, τους πολέμους και την τρομοκρατία. Χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό σύστημα, μία πραγματικά δημοκρατική και σοσιαλιστική κοινωνία, που θα αποτελέσει την αρχή του τέλους κάθε διάκρισης και εκμετάλλευσης.
